|
|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
|
Nana
โดยปกติ เด็กที่รอคอยไม่ค่อยจะใส่ใจติดตามการ์ตูนเรื่องยาวที่ยังไม่อวสานเท่าไหร่นัก เพราะอยู่ห่างไกลความเจริญทางด้านการ์ตูนอย่างรุนแรง อย่างพวก HunterXHunter หรือ นารูโตะ อะไรที่เค้าว่าสนุกเนี่ย... ไม่ต้องคิดถามเลยว่าชอบมั้ย
ไม่เคยอ่านจ้ะ ... 
แต่แล้ววันนึง เด็กที่รอคอยก้อได้เผลอไผลไปกับเรื่องนานะ เพราะเพื่อนคนนึงบอกว่า สนุกดี ก้อเลยไปลองซื้อมาอ่านดูหน่อยเพราะเห็นพิมพ์ออกมาได้หลายเล่มแล้วเหมือนกัน และก้อปรากฏว่า........
แฮ่ะๆๆ....
ได้กลายเป็นแฟนนานะไปแล้วโดยปริยายจ้ะ 

ถ้าจะถามว่าชอบตัวละครไหนที่สุด ก้อเห็นท่าจะตอบยากอยู่สักหน่อย... เอ่อ ... เพราะว่าแต่ละคน มันช่างขยันหาเรื่องวุ่นวายเสียจริงๆเลยสิน่า ถ้าจะถามว่าในขณะนี้ใครดีที่สุด ก้อคงจะเป็น ยาสุ ที่เป็นมือกลองของวง Blackstone นี่แหละ เพราะท่าทางมีจุดยืนของตัวเองมากที่สุดแล้ว ส่วนคนอื่นๆนี่ก้อยัง... ค่อนข้างลูกผีลูกคนอยู่เลย เฮ้อ... 

ยาสุ หรือ ยัตซัง... แม้จะเหม่ง แต่ก้อเจ๋งนะจ๊ะ เป็นนักเรียนกฏหมาย ปัจจุบันก้อทำงานเป็นทนายฝึกหัด พร้อมกับเป็นมือกลองของ Blackstone ไปด้วย และที่สำคัญ ยัตซังมักจะมีคำพูดดีๆเตือนสติหลายอย่างเลย

นานะทั้งสอง ตัวเอกของเรื่อง
โอซากิ นานะ นั้น "รักที่จะได้ฝัน" จากเด็กชนบทติดทะเล กลายมาเป็นนักดนตรีสมัครเล่นในเมืองหลวงเพราะความมุ่งมั่นอยากที่จะโด่งดัง และไม่อยากน้อยหน้าคนรักของตัวเองซึ่งมีทุกอย่างอยู่ในกำมือ ทั้งพรสวรรค์ด้านดนตรี ทั้งเป็นนักดนตรีอาชีพ ทั้งชื่อเสียง ถ้าหากว่าเธอ จะคิดอยากเป็นแม่บ้านธรรมดาๆที่คอยทำอาหารไว้รอรับการกลับมาจากทำงานของคนรักแล้วล่ะก้อ ชีวิตของเธอก้อคงจะไม่ต้องฝ่าฟันมากมายเช่นที่เป็น
แต่ถ้าหากไม่มีความฝัน ...
นานะ ก้อคงไม่ใช่นานะ

โคมัทสึ นานะ กลับ "ฝันที่จะได้รัก" แม้ว่าจะมีความรักที่ไม่สมหวังมากี่ครั้งก้อตามที เธอก้อไม่เคยหยุดที่จะรักและหวังว่าจะมีใครรักเธออย่างสุดหัวใจบ้าง เรียกได้ว่า ถ้าคนอย่างนานะคนนี้ไม่มีแม้กระทั่งความรักแล้วล่ะก้อ...
ทั้งชีวิต ก้อคงจะไม่มีอะไรเลย(ล่ะมั้ง )

ตอนแรกที่อ่าน ก้อรู้สึกไม่ค่อยจะถูกชะตากับโคมัทสึ นานะ หรือ ฮาจิ(ชื่อเล่นที่โอซากิ นานะ ตั้งให้ อย่างฮามากขอบอก! ) เพราะว่าเธอช่างไม่นิ่งเอาซะเลย อะไรๆก้อวิ่งตามความรักซะจนรู้สึกเหนื่อยแทนเลยนะเนี่ย แต่พออ่านจนถึงตอนที่เธอมีความรักอย่างจริงจังกับคนรักที่เป็นของเธอจริงๆคนแรก ก้อกลับรู้สึก ตีบตันและสะอึกในใจ ยังไงก้อไม่รู้...
ประโยคเด็ดประโยคเดียวที่ทำให้น้ำตาซึมออกมาก้อคือ ตอนที่นานะพยายามให้ฮาจิพูดต่อว่าคนรัก(โชจิ) เพื่อจะดึงเอาเขากลับมาจากผู้หญิงอื่น ฮาจิทำได้แค่ร้องไห้เงียบๆแล้วส่ายหน้าก่อนจะพูดว่า "..ไม่เอาแล้ว.... ไม่เอาอีกแล้ว!"
เออ แต่ก้อนะ ที่รู้สึกว่า อินซะเหลือเกิน ก้อ อาจจะเพราะว่า ....
เราเคยทำเหมือนกับนานะมาแล้วล่ะมั้ง....

แสนนนนนนนน จะไม่ชอบ ทั้งแม่ซาจิโกะ และอีตาโชจิ ... แต่ก้อนะ ...ฮาจิเองก้อนึกถึงแต่ตัวเอง แม้จะพยายามหางานทำ พยายามอยู่ให้ได้ด้วยตัวเองอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ก้อตามที แต่ก้อเป็นอย่างที่เพื่อนสนิทเตือนสติให้ฟังจริงๆนั่นแหละ ถ้าหากว่านานะจะมีเวลาให้กับโชจิมากกว่านั้นอีกหน่อย เขาก้ออาจจะไม่ไปไหลไกล...
แต่ว่านะ ยังไงก้อยังน่าประนามอยู่ดี สมควรแล้วล่ะ ที่ให้นานะด่าเอาได้ว่าเป็นผู้ชายทุเรศเห็นแก่ตัว 
ส่วนผู้ชายอีกคนที่ดีมิใช่น้อย ก้อเห็นจะเป็นหมอนี่ล่ะมั้ง ... เรน เองจ้ะ แฟนนานะ ที่จริงแล้วก้อนิสัยโอเคนะ ถึงจะเคยเป็นเสือผู้หญิงแต่ก้อทิ้งลายไปแล้วล่ะ รักนานะคนเดียว


สงสัยวันนี้จะโหลดนานหน่อย เพราะรูปมันเยอะเหลือเกิน ทนเอาหน่อยนะจ๊ะ เจ้าของบล๊อคก้อกำลังอัพบล๊อคไป ดูแดร๊คคิวล่าไป มันเข้ากันตรงไหนหว่า...?
ตอนนี้เรื่องนานะก้อได้ดำเนินไปมากโข ใกล้จะจบแล้วล่ะมั้ง อีกทั้งยังมีหนังออกมาฉายแล้วด้วย (อยากดูจัง ) หวังว่าคงอีกไม่นานเด็กที่รอคอยจะได้ดูกะเค้ามั่ง แต่ว่านะ ยังไม่ได้อ่านเล่ม 10 เลยน๊า... อยากอ่านจัง จริงๆแล้วก้อชอบตอนที่นานะคบกับโนบุ แต่ว่า...รู้สึกว่าเธอจะเหมาะกะชายโฉดอย่างทาคุมิมากกว่าแฮะ ... หรือใครว่าไง? 


เอ... จริงๆแล้ว ฮาจิ นี่ก้อน่ารักดีนิ ปากนิดจมูกหน่อย ดูจิ้มลิ้มดี ถึงไม่อวบอัดแต่ก้อ แฮ่ะๆๆ เซ็กซี่ชะมัดเลยน๊า.... แต่งตัวเก่งด้วยล่ะ ก้อเลยเป็นอีกเหตุผลนึงที่ชอบอ่านเรื่องนี้
คือ เด็กที่รอคอยเป้นคนแต่งตัวไม่เก่งน่ะ ก้อ...ทำไงได้ คนมันอ้วน 
แต่ว่านอกเหนือไปจากเรื่องนี้ ก้อคงจะเพราะรู้สึกว่า มิตรภาพระหว่างผู้หญิงด้วยกันเนี่ย ที่จริงแล้วมันวิเศษจริงๆเลยน๊า.... แต่ว่า ทำไมมันเปราะบางนักก้อไม่รู้สิ
เด็กที่รอคอยเอง ก้อเจอแบบนี้เหมือนกันในชีวิตจริง...
มาดูพรรคพวกฝ่ายนานะ วง Blackstone หรือ Blast กันมั่ง สมาชิกวงนี้มี โนบุโอะ ชิน ยาสุ แล้วก้อนานะ แต่ละคน...ดูช่างแปลกดีเหลือเกินแต่ก้อ มีเสน่ห์ดีนะ

ส่วนทางนี้ก้อ วง แทร็ปเนสต์ มี เรน ทาคุมิ นาโอกิ และ เรร่าผู้น่าร๊ากกกกกก ...โปรดสังเกต วันนี้เปิดเพลง Layla ของ เอริค แคล็ปตัน สองเวอร์ชั่น เอาใจ Nana สุดๆ

สงสารชิน เหมือนกันที่ดันมาหลงรักเรร่าเข้าให้จริงๆซะได้ แต่ท่าทางจะไร้หวังจัง .... อืมมม...
และก้อสงสารนาโอกิ เหมือนกัน ในเรื่องนี้ใครๆก้อเด่น แม้กระทั่ง จุนโกะ ทั้งแฟนจุนโกะ ทั้งยัยซาจิโกะ ทั้ง ซาโต้ โคอิจิ พนักงานร้าน Jackson's Hole ก้อยังเด่น แต่ทำไม๊........ ใครๆก้อหลงลืมนาโอกิซะหมดก้อไม่รู้ ฮ่าๆๆ (อ้าวเอ๊ะ..? ตกลงเด็กที่รอคอยสงสารเค้าใช่มั้ยเนี่ย?!)

นาโอกิ ที่โลกพร้อมใจกันลืม (แต่บทบาทอยู่ในเล่ม9 ตอนท้ายๆจ้ะ ฮิๆๆ อ.ยาซาว่าก้อไม่ใจร้ายนักหรอกน๊า)
มีคนบอกว่า เรื่องนานะดีพอเรอะ เพราะเหมือนจะส่งเสริมให้เด็กสาวๆเตลิดไปกับการที่มีคนรักแล้วต้องมีอะไรๆกันอย่างลึกซึ้ง ... เด็กที่รอคอยว่าเรื่องแบบนี้น่ะ กันไว้ดีกว่าแก้จะเป็นการดีกว่า เพราะยุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้ว มันมี"พลาดกันได้"
แต่ไม่ได้หมายความว่าจะต้องเอาเยี่ยงอย่างบ้านอื่นเมืองอื่น เพราะบ้านเราเติบโตกันมาอย่างค่อนข้างหัวโบราณในเรื่องนี้ และในความหมายเดียวกันก้อคือ ... มันไม่ได้จำเป็นที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้เพราะอายชาวบ้านเค้าถ้าเสียมันไปให้กับใครที่ไม่เห็นค่าของเรา
ชีวิตเป็นของมีค่านะคะ เราเองควรรักษาชีวิตของเราให้ดี มากกว่าที่จะให้ใครคิดรักษามัน ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต ล้วนแล้วแต่เป็นบทเรียนที่มีค่าทั้งสิ้น พยายามเรียนรู้จากความผิดพลาด และเดินหน้าต่อไปอย่างกล้าหาญที่เคยผ่านพ้นเหตุการณ์นั้นมาได้ และถ้ามีโอกาสก้อน่าจะช่วยผู้อื่นไม่ให้ตกอยู่ในสภาพเราที่เคยเป็นมา แม้ว่าเราจะต้องเสียน้ำตาในวันนี้ แต่วันหน้า จะต้องมีวันที่ฟ้าสดใสแทนวันพายุโหมกระหน่ำ
ลองอยู่ต่อกันอีกสักหน่อยเป็นไรไปล่ะ ...
เนอะ?

Create Date : 30 ธันวาคม 2548 |
Last Update : 31 ธันวาคม 2548 1:19:25 น. |
|
13 comments
|
Counter : 2277 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: อินทรีทองคำ วันที่: 30 ธันวาคม 2548 เวลา:8:03:12 น. |
|
|
|
โดย: too IP: 130.88.164.77 วันที่: 31 ธันวาคม 2548 เวลา:18:52:05 น. |
|
|
|
โดย: froggie IP: 203.188.17.71 วันที่: 31 ธันวาคม 2548 เวลา:23:13:41 น. |
|
|
|
โดย: Fruit_tea วันที่: 31 ธันวาคม 2548 เวลา:23:58:45 น. |
|
|
|
โดย: ชั้นเอง IP: 61.91.144.212 วันที่: 1 มกราคม 2549 เวลา:14:30:18 น. |
|
|
|
โดย: ลูกสาวอีฟ IP: 58.136.194.80 วันที่: 1 มกราคม 2549 เวลา:22:07:32 น. |
|
|
|
โดย: Fruit_tea วันที่: 2 มกราคม 2549 เวลา:12:25:42 น. |
|
|
|
โดย: วีวี่ IP: 58.147.120.186 วันที่: 2 มกราคม 2549 เวลา:16:49:35 น. |
|
|
|
โดย: too IP: 130.88.164.77 วันที่: 5 มกราคม 2549 เวลา:5:28:06 น. |
|
|
|
โดย: ปป IP: 203.154.148.50 วันที่: 5 มกราคม 2549 เวลา:10:31:08 น. |
|
|
|
โดย: No.06 วันที่: 31 มกราคม 2549 เวลา:18:52:59 น. |
|
|
|
| |
|
|
Location :
กรุงเทพ Australia
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

|
จะเป็นกรวดหรือเพชร ถ้าไปนึกรักมันเข้าแล้วหายไปเมื่อไรก็เสียดาย ยิ่งรักมากก็ยิ่งเสียดายมาก บางคนถึงกับเสียคนไปก็มี
"ถ้าเราไม่อยากทุกข์มากไม่อยากเสียคน ก็อย่าไปรักอะไรให้มากนัก ถึงจะรักก็ต้องรู้กำพืดว่ามันเป็นเพชร หรือเป็นกรวด"
ถ้ารู้ราคาจริงๆของมันเสียแล้วถึงมันจะหายไป เราก็จะไม่เสียดายมากนัก
(จาก "สี่แผ่นดิน" โดย ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช)
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามมิให้นำไปเผยแพร่และอ้างอิง ส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมดของข้อความ ในสื่อคอมพิวเตอร์แห่งนี้เพื่อการค้า โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร ผู้ละเมิดจะถูกดำเนินคดี ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด
|
|
|
|
|
|
|
|