บ่น บ่น

หลายต่อหลายครั้งคนรอบข้างก็มักจะไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่เราเป็นหรอก

ทำให้กลายเป็นความห่าง ไปเองโดยปริยาย

เพราะความที่ไม่รู้จะพูดคุยอะไร

ดูง่ายๆจากการเล่นบล้อก

ก็จะเลือกคุยเลือกทักทายกับพี่ๆเพื่อนๆที่คุ้นๆกัน

แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่อ่านบล้อกของเพื่อนๆคนอื่นนะ

คือแบบอ่านแล้วก็ไม่รู้จะทักทายอะไร พูดคุยอะไร

แม้แต่พี่ๆเพื่อนๆที่คุ้นๆกัน

บางครั้งอ่านแล้ว ก็ไม่รู้จะพูดคุยอะไรดี

บางครั้งพิมพ์เสร็จ ก็ลบ

เพราะกลัวคนที่เขาอ่านเขาจะไม่เข้าใจความหมายที่ต้องการสื่อจริงๆ

ด้วยอาจจะเป็นคนที่พูดหรือพิมพ์อะไรห้วนๆด้วยมั้ง

เพราะตัวอักษรมันไม่สามารถส่งเสียงได้

เลยทำให้เหลือแค่ประโยคง่ายๆ

“แวะมาทักทายค่ะ”

“สวัสดียามเช้าค่ะ”

แทบจะเป็นประโยคหากินแล้ว

บางครั้งทักไปแต่นี้ก็กลัวเขาจะรำคาญเหมือนกันนะ

แต่ก็ไม่รู้จะทำไง ก็แค่อยากทักทาย

คือไม่ได้กลัวการที่จะมีคนเกลียดหรือคนไม่ชอบนะ

แต่แค่ อยากสนุกและมีแต่ความสบายใจ

ในการเข้ามาในพื้นที่ตรงนี้

มันก็เลยดูเป็นเรื่องปกติเลย

ที่อยู่ดีๆก็จะหายไป

Create Date : 12 มิถุนายน 2561 Last Update : 12 มิถุนายน 2561 9:47:18 น. Counter : 565 Pageviews.		3 comments
Share Tweet