27/05/2010
ดอกอะไรก็ไม่รู้...........
ห้าทุ่ม....ผมนั่งกินเหล้าอยู่คนเดียว
จริง ๆ อาจไม่ได้เรียกว่านั่งกินเหล้าหรอก
เพราะไม่ได้คิดว่าตัวเองอยากกินเหล้าเพื่อจะเมา
ไม่ได้กินอะไรเปนชิ้นเปนอันมากนัก
เบียร์หมดไปหนึ่งขวด เปนธรรมดาของวันทำงานวันสุดท้าย
ต่อด้วยเบอร์เบิ้นอีกแก้ว
นั่งอ่านหนังสือไป
เดินไปเดินมาอยู่ในบ้าน
ใช่...อยู่คนเดียว คนใกล้ตัวไปทำงาน
"ดอกอะไรก็ไม่รู้"
ผมอ่านเรื่องนี้มานับครั้งไม่ถ้วน
เหมือนกับอารมณ์เหงาในยามนี้
เหลือดูที่หัวเรื่อง
"2538"
15 ปีผ่านไปแล้วหรือ สำหรับเรื่องสั้นเรื่องนี้
มันเหมือนเวลาผ่านไปไม่นานเลยสำหรับความรู้สึก
ในความคิด มันเหมือนอดีตส่วนหนึ่งที่คุ้นเคย
แต่ผมก็ไม่เคยนึกเลยว่าอดีตอันนั้น มันผ่านมา 15 ปีแล้ว
ชีวิตซ้ำ ๆ ก็เหมือนทำให้เวลาผ่านไปรวดเร็วเหมือนกัน
ผมนั่งจมอยู่กับหลายสิ่ง
ก่อนลุกขึ้นมาเขียนบันทึกอะไรสักอย่าง
ถึงแม้จะเขียนบันทึกเปนประจำ
แต่ส่วนมากก็เหมือนเปนการระบายอารมณ์ประจำวัน
มากกว่านั่งคิดนั่งเขียนอะไร
"หน้าบันทึก" ของผมว่างจากการขีดเขียนมากนานมากแล้ว
หรือวันนี้ก็เช่นกัน
จู่ ๆ ความเหงาก็เข้ามาเกาะกุม
ดูเหมือนเปนเรื่องแปลกเมื่อดูจากชีวิตประจำวัน
และความเคร่งเครียดจากสภาวะแวดล้อม
แต่ความรู้สึกบางอย่างมันบอกไม่ถูก
อืม...ความรู้สึกอะไรก็ไม่รู้มั้ง
ความตาย.....
ข่าวความตายของวาณิช จรุงกิจอนันต์
ดูเหมือนกระทันหัน
แต่เสียดแทงเข้าไปในหัวใจ
ถึงแม้ระยะหลังผมดูเหมือนจะห่างเหินจากการติดตาม
แต่นิยายที่เพิ่งจะตีพิมพ์ - ยังไม่ได้อ่าน
ความคุ้นเคยกับตัวอักษร
และความฝันกับวิถีชีวิตที่ตัวเองอยากเปน
โลกของผมแคบลงไปอีกแล้วหรือนี่
ดอกอะไรก็ไม่รู้.....
ความรู้สึกตอนนี้กลับเหมือนเรื่องนั้น
อยากจะเขียนอะไรออกมา
แต่กลับเหมือนไม่ได้ดังใจ
แน่นอน...ผมถนัดกับการพิมพ์มากกว่าการเขียนด้วยมือ
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าความคิดกับมือที่พิมพ์แล้ว
จะได้สิ่งที่เขียนดังใจ
ห้าทุ่มครึ่งแล้ว
ผมนั่งอยู่หน้าจอคนเดียว
เดี๋ยวก็คงเดินออกไปชงเหล้ากินก่อนนอนอีกสักแก้ว
สูบบุหรี่เพิ่มอีกสักมวน
ใจอยากเปิดวิสกี้กินให้มันแตกต่างบ้าง
เช่นเดียวกับบุหรี่หลากยี่ห้อที่สูบในวันนี้
แต่คงขี้เกียจเกินกว่าจะกินจนโซดาหมดขวด
คงจะพลิกหนังสือหาอะไรอ่านผ่านตาไปอีกบ้าง
แต่ใจก็คงอยู่กับเรื่องราวเดิม ๆ
"ดอกอะไรก็ไม่รู้"
ใช่.... ผ่านมา 15 ปีแล้ว
ผมก็ยังไม่อยากรู้ "ว่ามันเปนดอกอะไร"
| Create Date : 27 พฤษภาคม 2553 |
| Last Update : 31 พฤษภาคม 2553 9:56:10 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 606 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
งั้นรออีก 15 ปีละกัน
ตอนได้ข่าวว่าวาณิช จรุงกิจอนันต์ เสียแล้ว ถึงกับอึ้งไปเหมือนกัน
ปล. เลิกเหงาเอาเท่าไรละค้าบเพื่อนยาส