Bloggang.com : RAKANG : 01/09/2006

01/09/2006

เชียงใหม่

28/08/2006 - กับการเดินทาง

รถไฟถึงสถานีช้าไปสักหน่อย
แต่คนเดินทางก็ไม่ได้รู้สึกห่วงใยสักเท่าไหร่
เชียงใหม่สำหรับฉัน อาจจะเปนความเคยชิน
แม่ว่าคราวนี้จะเปนครั้งแรก ที่มาเพื่อทำงาน

เช้าวันแรกกับการไม่มีอะไรทำมากไปกว่าการเข้าพบผู้ใหญ่
หลังจากเข้าพบแล้ว
ไม่เปนไปด้วยดีอย่างที่คิดนัก
รู้สึกว่าการทำงานเช่นนี้ จะไม่เคยได้รับความร่วมมือใด ๆ
หากร่วมมือก็แบบขอไปที
เราคงต้องไม่เอาเรื่องพวกนี้มาใส่ใจ

บ่ายวันนี้เปนเวลาพักผ่อน
ทุกคนรู้สึกอ่อนเพลียจากการเดินทางไกล
ฉันถึงแม้จะได้นอนเตียงล่าง
แต่ก็รู้สึกว่านอนไม่ค่อยหลับเท่าไหร่
บ่ายวันนี้กับการพักอย่างเต็มที่ทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นบ้าง

29/08/2006 - ทำงาน

วันนี้เหมือนเปนวันเดียวที่มีงานเปนชิ้นเปนอันที่สุด
เนื่องจากเรามากันในเวลาที่ไม่เหมาะสม
กิจกรรมทุกอย่างที่คาดไว้จึงต้องเปลี่ยนแปลงไปหมด
จากเก็บตัวอย่างมาเปนดูงานและประสานงานแทน
วันนี้กิจกรรมมาอัดแน่น
เช้าไปดูงานที่สถานี แถมด้วยดูโรงบ่ม (ลำไย)

แอบฝัน ๆ ว่าถ้ามาทำงานอยู่ที่สถานีก็ดีเหมือนกัน
สงบและสบาย
หลีกความเครียดความวุ่นวายในเมืองได้
แต่ก็นั่นล่ะ ได้แต่เพียงฝัน
บ่ายแวะไปพูดคุยประสานงานกับเจ้าหน้าที่ที่แม่โจ้
ความจริงก็คุ้น ๆ เสียงกันทั้งนั้น
แต่คราวนี้เปนโอกาสแรกที่ฉันได้มีโอกาสได้พบปะตัวจริงกัน
วันนี้ดูเปนครั้งแรกที่ได้ทำงานกันเปนชิ้นเปนอันที่สุด

29/08/2006 - ดูโรงงาน

โรงงานแห่งใหม่....
ทุกอย่างดูเปนระเบียบและดูดีไปหมด
โรงงานที่เราดูเปนของฝรั่ง
ระบบงานต่าง ๆ จึงดูเปนมาตรฐานและเข้าใจได้ง่าย
แต่ที่เห็นชัดเจนก็คือ
เปนโรงงานที่ใช้คนงานน้อยมาก
ส่วนมากทุกอย่างตั้งแต่ต้นจนจบเปน direct link หมด
ทั้งโรงงานมีคนงานเพียงไม่กี่คน
เมื่อเทียบกับปริมาณงาน
อืม... แล้วอนาคตเราจะไปทำงานที่ไหน

30/08/2006 - คุก

ฝนตก.....
จริง ๆ ฝนตกตั้งแต่คืนวันอังคาร
และก็ตกไม่หยุดมา 2 คืน 1 วันแล้ว
จนวันนี้....
ฝนก็ยังไม่หยุด
เพียงแต่วันอื่น ๆ เรามีรถมารับ
มีงานต้องไปทำ
เราจึงไม่รู้สึกอะไรนัก
แต่สำหรับวันนี้...ไม่มีอะไรทำ
จริง ๆ แล้ววันนี้เราตั้งใจว่าจะแอบออกไปเที่ยวกัน
แต่ฝนก็หยุดความตั้งใจทุกอย่างไว้

การนั่ง ๆ นอน ๆ อยู่บ้านเปนความสุขสำหรับฉัน
ถ้าเปนบ้านของตัวเอง
แต่นี่ ทุกอย่างไม่ได้สะดวกเหมือนที่บ้าน
และก็ไม่มีอะไรทำมากกว่านั่งอ่านหนังสือ
กับเดินไปเดินมาระหว่างห้องนอนกับห้องโถง
ฝนยังไม่หยุดตกทั้งวัน
ชีวิตเหมือนถูกขังคุกอยู่กลาย ๆ
คิดให้ดีหน่อย
วันนี้เราได้พักผ่อน

30/08/2006 - กลับบ้านแล้ว

วันกลับบ้าน
กลับบ้านอย่างขลุกขลักพอสมควร
เมื่อคืน....
รางรถไฟรางขาดที่ขุนตาล
การรถไฟฯ ประกาศหยุดการเดินรถที่เชียงใหม่
ต้องนั่งรถมาขึ้นรถไฟที่ลำปาง
เราก็คิดตามติดต่อกันไป
ดึกเข้าหน่อย
รถไฟตกรางที่เด่นชัย - แพร่
ยังไม่รู้ว่าการเดินรถจะเปนเช่นไร

เช้าวันนี้ รถไฟประกาศงดเดินรถไปเลย
หนักงานพุดให้ฟังคำเดียวว่า
"คืนตั๋วครับ"
โชคดีที่เราไปถามที่สถานี เสียก่อน
ไม่งั้นถ้ามารู้เอาตอนบ่ายก็คงขลุกขลักพอสมควร
และก็ไม่มีทางเลือกใด ๆ
ต้องกลับรถทัวร์
เวลาออกรถกลับช้าออกไปอีก จาก 6 โมงเย็นเปน 2 ทุ่ม
เสียเวลารออีก
ฟ้าฝนก็ไม่เปนใจอะไร
วันนี้ก็เช่นเดียวกับเมื่อวาน
ยังดีที่ฟ้าปลอดโปร่งตอนเช้า พอให้ไปจับจ่ายซื้อของที่ตลาดได้
แต่พอบ่ายฝนก็ลงเม็ดมาเช่นเดิม
ทุกอย่างก็กลับเปนเช่นเดิม
รอ ...........
ฉันกำลังจะได้กลับบ้านแล้ว
แม้จะช้าไปหน่อยก็ตาม

Create Date : 04 กันยายน 2549

Last Update : 12 กันยายน 2549 7:41:21 น.

0 comments

Counter : 624 Pageviews.