กลับมาแล้วค่ะ ,,^_^,,

กว่าจะมานั่งเขียน(พิมพ์)ตรงนี้ได้.. ลำบากอยู่เหมือนกัน แต่ก็ผ่านมาได้อย่างกลายๆละนะคะ กับความรู้สึกต่างๆ และเหตุการณ์ทั้งหลาย.. จูนเพิ่งค้นพบว่า ตัวเองเป็นคนกลาง แต่ก็เป็นที่มาของความวุ่นวายหลายๆอย่างด้วย ในกลุ่มของคนที่จูนเชื่อว่ารักกันที่สุดกลุ่มหนึ่ง :))

การที่จูนเชื่อว่าพวกเขารักกันนั้น ไม่ได้มีที่มาจากการวัดค่าความรู้สึกอื่นใดอันเกิดจากอคติ ว่าชอบหรือรักคนๆนั้น หรือประทับใจคนนี้..อาจจะยากสักหน่อย(ในการทำความเข้าใจ) แต่จูนคงจะดูจากความจริงใจละมั้ง..เรารู้ว่าใครจริงใจได้จากอะไรนะ? สิ่งนั้นคงได้จากการใช้ใจตอบละมั้ง ^_^ เพราะแม้แต่จูนเอง ก็โดนเข้าใจผิดอยู่เรื่อยๆ จนทำให้ตัวเองเข้าใจตัวเองผิดอยู่เหมือนกัน (ฮา..คิดได้ไงเนี่ย?) แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังพร้อมที่จะเรียนรู้และทำความเข้าใจ(ตัวเอง)ต่อไป..ละนะคะ ;)

เหตุการณ์ต่างๆ ถ้าหากจูนเขียนลงที่นี่..ก็อาจจะเป็นเป็นความไม่ส่วนตัวของคนบางกลุ่มก็ได้.. ดังนั้นจากนี้จูนคงจะไม่เล่าเหมือนที่เคยเขียนในบล็อกก่อนๆ ถึงทุกคนจะไม่รู้จักจูนก็ตามนะคะ.. สิ่งที่ทำนั้น ก็ทำเพื่อความเข้าใจในตนเองเป็นหลัก และเพื่อทบทวนตัวเองผ่านการเขียนและเรียบเรียงตัวหนังสือเหล่านี้ออกมาเท่านั้น.. มันอาจจะไม่ค่อยมีประโยชน์นัก แต่มันก็ให้ความรู้สึกเป็นกันเองกับตัวหนังสือที่เขียนออกมา แบบนี้ เพราะแม้แต่ตัวเองที่อยากเป็นนักเขียน(เรอะนี่) ^^'' ก็ดูจะมีความสามารถเพียงแค่นี้ 555+ ในการที่จะเขียนอะไรสักอย่างออกมา :))

ไม่เป็นไรค่ะ จริงใจกับตัวเองแล้ว แม้จะไม่รู้ว่ามีคนอ่านไหม..แต่จูนก็ชอบอ่านสิ่งที่ตัวเองเขียนที่สุดละนะ ^^,,

จูนคิดว่าจะเล่าเรื่องการตัดสินใจทำงานนับจากนี้(ให้ตัวเองฟัง)ในบล็อก..ขอโทษนะคะที่ภาษาอาจจะเป็นเหมือนการคุยกับตัวเองไปหน่อย.. ลองอ่านด่อ..หรือไม่อ่านต่อก็ได้นะคะ ^^''

จูนเคยสมัครทำงานเป็นบาริสต้าที่เชียงใหม่(กาแฟวาวี) มาก่อน และก็ได้..

ตอนนั้นดีใจมาก..แต่ก็ยังสมัครเป็นรีเซฟชั่นอีกที่นึงไว้ด้วย(ขอไม่เอ่ยชื่อนะคะ) ^^,, แต่ตอนนั้น..จูนเลือกเป็นรีเซฟชั่น แทนที่จะเป็นบาริสต้า(ที่ใฝ่ฝันอยากจะเป็นมานาน) คงเป็นเพราะการเป็นรีเซฟชั่นดูมีภาษีมากกว่า เป็นการเลือกงานที่สถานะ แทนที่จะเลือกในสิ่งที่ชอบ.. ทุกวันนี้ยังเสียใจที่ไม่ได้เป็นบาริสต้าอยู่เลย.. ถึงกำลังจะเรียนจบ(?) ป.โท ในไม่ช้านี้แล้ว :)) แต่จูนก็ยังอยากชงกาแฟอยู่นะ :)) (บล็อกหน้าอาจมีเรื่องสมัครงานมาเล่าให้ฟังก็ได้นะคะ)

..หัวใจเลือกอะไรน้า.. (หนังสือของคุณต้นกล้า นัยนา เป็นคนแรกที่เล่าให้ฟังถึงคำนี้นะคะ หวังว่าจูนจะไม่นำมาใช้ผิดวัตถุประสงค์นะคะ..) จากนี้..จะฟังเสียงหัวใจให้มากๆ (กว่าที่เคย) ละกันค่ะ :))

อืม.. วันพรุ่งนี้.. และวันต่อๆไป ก็คงจะตามหาทางที่จะเชื่อมโยงความฝันนี้..เข้ากับชีวิตที่เป็นอยู่จริงตอนนี้ละมั้งนะ :)) หวังว่า..จะได้พบกันในบล็อกอีกนะคะ.. ถึงแม้ว่าจะมีอะไรหลายๆอย่างที่เปลี่ยนไป.. เพราะตัวจูนก็มีการตัดสินใจที่เปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ :))

แต่ตัวหนังสือ..เป็นเพื่อนจูน (และทุกคนที่นี่) เสมอ จริงมั้ยละคะ? ,,^_^,,

(ขออภัยนะคะที่เป็นเพลงเดิมข้างล่าง) เพราะที่ผ่านมา..จูนก็ฟังแต่เพลงเดิมๆ และก็ยังคงเป็นอย่างนั้น :) ถึงแม้สถานะ เรื่องราว และบุคคลที่เกี่ยวของ จะมีการเปลี่ยนแปลงไป :)) (ตามกฏไตรลักษณ์ละเนอะ) ^^'' อ้างตรงนี้มันแปร่งๆชอบกลจัง :) ขออภัยบางท่านด้วยถ้ารู้สึกขัดหูขึ้นมา..แต่จูนก็ขอเดินตามเส้นทางนี้อย่างมั่นคงต่อไป..เท่าที่จะทำได้.. ด้วยเส้นทางที่หัวใจเลือกทำให้จูนแตกต่างจากคนอื่นๆ แต่จะเป็นความแตกต่างที่จะทำให้จูนรู้สึกภูมิใจ และชัดเจนในตัวเองยิ่งขึ้นกว่านี้.. และเพื่อที่จะสามารถปล่อยงวางได้ทุกสิ่ง และเพื่อให้สิ่งที่ดีๆ ในโลกนี้ได้ดำรงอยู่ต่อไป.. :))

ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้(เช่นเคย)นะคะ ,,^_^,,

ปล. บล็อกนี้คงดูเหมือนการชี้นำ..แต่จริงๆ แล้วเป็นแค่การระบาย(กับเพื่อน) มากกว่าน่ะค่ะ ไม่จำเป็นต้องคิดตามหรือนำข้อมูลใดๆไปพิจารณาเลยนะคะ :)) ด้วยรักและห่วงใยค่ะ <3

ปล. ขอบคุณเพลง จากคุณ PLOY และวง วัชราวลี ใน Youtube ที่ทำให้ความรู้สึกจูนชัดเจนมากขึ้นค่ะ :))