BlogGang.com : : vistapa : แผลเป็น..

แผลเป็น..

เมื่อตอนเด็กๆ ฉันอายุราวๆ 8-9 ขวบ
แอบไปลองเล่นเตารีดกับเพื่อน ด้วยความที่ยังอ่อนเยาว์
ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ หรือจะด้วยความซุกซนของตัวเองก็ตามแต่
ทำให้เกิดอุบัติเหตุขึ้น เมื่อเพื่อนยกเตารีดขึ้นไม่ไหว
เตารีดร้อนๆ จึงทับลงบนหลังมือซ้ายของฉัน
ผิวหนังหลุดลอกติดเตารีดไปทันที เป็นแผลกว้างพอประมาณ
ฉันเจ็บแผลมาก แต่ไม่ได้ร้องไห้
กลับมาบ้าน แม่เห็นเข้า จึงโดนไม้เรียวเข้าไปอีก 2-3 ที
โทษฐานไปเล่นซนจนเกิดเรื่องกับตัวเองขึ้น
แผลเป็นนั้นต่อมากลายเป็นตำหนิของฉัน
ในการทำทะเบียนประวัติตัวเองในบัตรประชาชน
และทุกวันนี้ แม้รอยแผลเป็นจะจางหายไปเกือบหมดแล้ว
คงเหลือก็แต่เพียงร่องรอยเล็กน้อยบนหลังมือ
และความทรงจำทุกคราวที่มองเห็นหรือลูบผ่านเท่านั้น

แผลเป็นที่เกิดขึ้นในใจของคนเราก็เช่นเดียวกัน
ไม่ว่าเกิดขึ้นจากความประมาทเลินเล่อในชีวิต
ด้วยความสนุกสนาน คึกคะนองจนเกินเลยไป
ด้วยความตั้งใจหรือไม่ตั้งใจหรือไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดๆก็ตาม
ย่อมเกิดขึ้นได้กับคนทุกคน ทุกเพศ ทุกวัย ไม่ละเว้น
อาจเกิดขึ้นเพียงนิดเดียว ใช้เวลารักษาไม่นานก็หาย
แล้วก็ลืมไป ไม่ได้จดจำไว้ก็มี
หรือหากแต่บางทีบาดแผลนั้นเรื้อรัง บาดเจ็บทุกข์ทรมานอยู่นาน
จนบางครั้งกลายเป็นตราบาปในใจจนยากที่จะลบเลือนไปได้
ทุกครั้งที่มีอะไรมาสะกิดหรือกระทบ ก็จะรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาทันที
ทำให้รู้สึกเศร้าหมอง รู้สึกผิดหวังกับตัวเองบ้าง
เกิดความเสียใจ โกรธแค้นขุ่นเคือง ขึ้นอีก
ทั้งที่เวลาผ่านไปนานแล้ว เหตุการณ์ต่างๆ จบสิ้นแล้ว
แต่รอยแผลเป็นในใจก็ยังคงคอยย้ำเตือนอยู่เสมอ

การยอมรับความจริงอย่างกล้าหาญว่าสิ่งใดผิดพลาดแล้ว
เราก็ต้องแก้ไข เกิดที่ไหน ก็แก้ที่นั่น
เมื่อเกิดขึ้นที่ใจ ก็ต้องแก้ที่ใจ
ความรู้สึกนี้จะช่วยประคับประคองชีวิตของเราให้เดินต่อไปได้
เพื่อที่จะเริ่มต้นใหม่อย่างคนมีสติ อย่างคนรู้เท่าทันชีวิต
เพื่ออยู่กับปัจจุบันที่กำลังก้าวไปข้างหน้า
มากกว่าที่จะติดอยู่กับอดีตที่ขมขื่น

คนเราต่างมีแผลเป็นบนร่างกายหรือในจิตใจต่างกันไม่มากก็น้อย
และต่างคนต่างต้องการกำลังใจที่จะก้าวออกไปจากเหตุการณ์และความทุกข์นั้น
แต่เมื่อมันเกิดขึ้น และทุกข์มากจนคิดว่าทนไม่ได้
สิ่งแรกที่ต้องทำ ก็คือเดินออกมาจากมันซะ หยุดมันไว้ชั่วครู่
แล้วปล่อยให้กาลเวลาเป็นยารักษาความทุกข์นั้นให้บรรเทาเบาบางลง
อย่างที่พระท่านว่า สุขก็ไม่ยั่งยืน ทุกข์ก็ไม่ยั่งยืน
ไม่มีอะไรอยู่กับเรานาน ไม่ว่าสุขหรือทุกข์มันก็เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปเหมือนๆกัน
วันหนึ่ง ความทุกข์เหล่านั้นจะค่อยๆ ลบเลือนไป
ไม่เจ็บปวดเหมือนเก่า ไม่ทุกข์ทรมานจนทนไม่ได้เหมือนที่เคยเป็น
ความรัก ความเมตตา การให้อภัยกับตัวเอง กับสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิต
กับคู่กรณี หรือกับเหตุการณ์ใดๆ ที่ผ่านไปแล้ว
จะทำให้เรารู้สึกว่า ทุกข์นั้นแก้ไขได้ ไม่ยากอย่างที่คิด

ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่เลวร้ายจนแก้ไขไม่ได้
แผลเป็นไม่ว่าจะมากหรือน้อย ไม่ว่าบนร่างกายหรือจิตใจ
จะกลายเป็นบทเรียนบทหนึ่งที่จะทำให้เราไม่ก้าวพลาดในชีวิตอีก
ทุกครั้งที่เราลูบผ่าน ทุกครั้งที่เรานึกถึงเพื่อเตือนสติว่า..
...อย่าก้าวพลาดซ้ำสอง....

Create Date : 25 สิงหาคม 2550

Last Update : 25 สิงหาคม 2550 22:48:12 น.

2 comments

Counter : 683 Pageviews.

จ้ะ..

โดย: ลักยิ้มและแววตา

วันที่: 26 สิงหาคม 2550 เวลา:17:54:01 น.

เป็นข้อคิดที่ดีมากๆเลยค่ะ ขอบคุณที่ไปเยี่ยมแล้วก็กำลังใจนะคะ

โดย: akachan

วันที่: 28 สิงหาคม 2550 เวลา:11:30:15 น.