|
ลูกเป็นอะไร ตอนที่ 2
บางครั้ง อะไรที่ใกล้ตัวเรามากไป เราจะมองไม่เห็นความผิดปกติ ใช่ไหมคะ
น้องซันก็เช่นกัน เค้าเป็นเด็กร่าเริงมาก ช่างอ้อน อยู่โรงเรียน ก็เป็นเด็กดี คุณครูเอ็นดูทุกท่าน
จนกระทั่งวันนึง ...พี่เลี้ยงพาน้องซันไปเดินเล่นในหมู่บ้านตอนเย็นตามปกติ ซักพักใหญ่ใหญ่ก็กลับมาที่บ้านพร้อมกับเสียงเอะอะโวยวาย
นั่นก็คือ น้องซันหกล้มศีรษะฟาดพื้นอย่างแรง ดิฉันจับ คลำดู ไม่มีเลือดออกแต่หัวโนมากกกกก
รีบพาส่ง รพ. ใกล้บ้านที่สุด คือ รพ. เกษมราษฎร์ ....
คุณหมอสอบถามอาการเบื้องต้น ของคนที่ล้มศีรษะฟาดพื้น ว่า มีอาเจียนหรือไม่ แขนขามีแรงหรือไม่ ม่านตาขยายปกติหรือไม่ พูดจาโต้ตอบได้ตามปกติหรือไม่
ทุกอย่างเป็นปกติค่ะ ก็ให้นอนสังเกตุอาการซักพักใหญ่ๆ ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ กลับบ้านได้
ทุกอย่างก็ปกติ ....
ยกเว้นเสียแต่่ว่า ในเช้าวันรุ่งขึ้น น้องซันมีเลือดคั่งรอบดวงตา กินวงกว้างตั้งแต่รอบบนของคิ้วลงมาถึงโหนกแก้ม สีม่วง เข้ม น่ากลัวมาก
ดิฉันพาไปพบคุณหมอประจำตัวลูก และตรวจสอบโดยละเอียดอีกครั้งนึง ก็พบว่า ไม่มีอะไรผิดปกติ
แต่ ณ เวลานั้น ดิฉันไม่อยากจะเชื่อเทคโนโลยี เลยจิงจิ๊งงงง แต่ต้องเชื่อ เพราะคุณหมอยืนยัน พร้อมกับผลฟิล์มเอ๊กซเรย์ในมือ
เอาเป็นว่า เหตุการณ์ผ่านไปด้วยดี โดยใช้เวลาร่วม10 วันกว่าที่รอยม่วงนั้นจะหายไปจากใบหน้าลูก
......................
เหตุการณ์ผ่านไปอีกครึ่งปี ณ เวลานั้น น้องซัน 5 ขวบกว่าแล้วค่ะ
.....................
ตกเย็นอีกครั้งตามปกติ พี่เลี้ยงพาน้องซันไปเดินเล่นเหมือนเช่นเคย คราวนี้กลับบ้านมา พร้อมกับพี่เลี้ยงเอาคำถามของเพื่อนบ้านมาให้ดิฉันคิดว่า "ทำไมน้องซันชอบ ก้มหน้ามาทางซ้าย"
ดิฉันสะดุดใจกับคำถามนี้ทันที เอออออ...จริงด้วยแหะ ลูกเราชอบเอียงคอมาทางซ้าย และที่ไม่ธรรมดาก็คือ การเอียงซ้ายของลูกเป็นลักษณะที่เอียงติดบ่า แนว90องศาเลยทีเดียว
ถามว่า ทำไมดิฉันไม่เคยเอะใจ ....นี่ไงคะ อะไรที่ใกล้ตัว แต่ไม่เคยมอง
น้องซันเอียงคอไปทางซ้ายจริงจริงด้วย!!!!!!!! ลูกเอียงทุกวัน แต่ดิฉันกลับมองไม่เห็น ลูกเริ่มเอียงเมื่อไหร่กันเนี่ยะ แล้วลูกเป็นอะไร
หรือว่า เป็นบุคลิกของลูก...แต่ก็ไม่ได้น่าตกใจนี่หน่า ดูเหมือนคนสะบัดคอปวดเมื่อยธรรมดา บางครั้งเราก็เป็น
ดิฉันยังไม่คิดว่าเป็นเรื่องผิดปกติ เพราะพัฒนาการของน้องซันยังเสมอต้นเสมอปลาย เป็นเด็กที่สนุกสนานร่าเริง ว่ายน้ำ ขี่จักรยานได้ปกติ
ดิฉันยังมองว่า เป็นเรื่องปกติค่ะ+++++++
(เฮ้อ....มองย้อนกลับไปเวลานั้น แล้วรู้สึกแย่จัง)
| Create Date : 05 ตุลาคม 2552 |
| Last Update : 5 ตุลาคม 2552 18:58:06 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 624 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: มี๊นู๋ออโต้  วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:16:48:22 น. |
|
|
|
|
| rptperfect |
 |
|
|
Location :
Shanghai China
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [?]
|
นักเรียนนอก ทำงานไฟแรงอย่างดิฉันเมื่อ 15 ปีก่อน ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าจะมีวันที่ต้องมาเป็นแม่บ้านเต็มตัว ...สามีเองก็เอ่ยปากเองแท้แท้ว่าไม่ชอบภรรยาที่อยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือน ชอบผู้หญิงทำงาน
แต่...ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด เมื่อลูกคนแรกคลอดออก เราทั้งคู่ไม่ต้องคิดอะไรมากไปกว่า การได้ดุแลลูกด้วยตัวเอง
ตัดสินใจลาออกจากที่ทำงานโดยไม่ต้องคิดหน้าคิดหลัง ด้วยเงินเดือน 3 หมื่นบาท ใน 15 ปีก่อน ทิ้งทุกอย่างไว้ตรงนั้น ไม่รู้ซะด้วยซ้ำว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร ถามสามีแค่ว่า มั่นใจหรือไม่ว่าจะเลี้ยงเรากับลูกไปได้ตลอดรอดฝั่ง
ถามไปอย่างนั้น ไม่ต้องการคำตอบ เพราะได้ตัดสินใจไปแล้ว
เพราะลูก คำเดียว
|
|
 |
|
