กม.16 ถนนสายนี้มีตะพาบ : "โลกจ๋า .. ลาก่อน"
ตะพาบ ก.ม.ที่ 16 ดูโจทย์ซะก่อน
โลกจ๋า..พี่ลาก่อน โดยมีกติกาคือ 1.ให้บล็อกเกอร์กำหนดสาเหตุที่ทำให้มนุษย์ต้องสูญพันธุ์ หรือดวงดาวของเรา ต้องตายลง ขึ้นมา 1 สาเหตุ 2. บรรยายถึงบรรยากาศ ก่อนหน้าที่โลกจะแตก 1 วัน จนถึงวาระสุดท้ายของทุกสิ่ง 3.กำหนดให้มีหมาอย่างน้อยหนึ่งตัว เป็นส่วนประกอบในงานเขียน ไม่รู้ทำไม? แต่อยากให้มี
นั่นแหละครับ
แทบไม่ต้องเดา ตาเป็ดหวันเป็นคนออกโจทย์ชัวร์ .. เฮ้อฉัน จะไหวไหมเนี่ย ฉายา ตะพาบอาบน้ำผึ้ง จะยังคงอยู่ปล่าวหนอ .. เห็นโจทย์มาหลายวันแล้ว .. แต่ก็บิ้วส์ไม่ออกจริง ๆ วันนี้ มานั่งมองอีกรอบ .. เอาว่ะ .. พยายาม ๆๆ ให้มีกลิ่นอายของความหวานลงเหลืออยู่ ภายใต้โจทย์สุดหินนี้กัน ...
คิดสุดฤทธิ์ จะเอาอะไรดีหนอ ดาวหางวิ่งชนโลกเหมือนในหนังเหรอ หรืออะไรดี ใจไพล่ไปถึงข่าวที่พื้นดินยุบเป็นโพลง แทบไม่น่าเชื่ออ่ะ เอาอันนี้แล้วกัน เลยได้ออกมาเป็นเรื่องสั้นเล็ก ๆ เรื่องนี้ เป็นมิตร (ตะพาบ) ตามประสาของพวกเรานี่แหล่ะ มาเดินร่วมทางไปด้วยกัน ด้วยการถักทอตามประสาเจ้าเป็ดขี้เหร่ ตัวเดิม .. เจ้าค่ะ ...
>
เช้านี้ตื่นขึ้นมา ฉันก็เหมือนเดิม ล้างหน้าแปรงฟันเข้าห้องน้ำ อาบน้ำ แต่งตัว ฉันหยิบชุดที่สวยที่สุด ตัวที่ฉันชอบมากที่สุด ตัวที่ฉันใส่แล้วสวยที่สุด
ตัวที่ .. เค้าคนนั้นซื้อให้เป็นของขวัญ ครบรอบวันแต่งงานสองปีของเรา
ฉันเดินลงมาข้างล่าง .. จัดการเปิดร้านเหมือนปกติ ร้านดอกไม้ของฉัน ดอกไม้หลากหลายบานทักทายอยู่ในร้าน เหมือนจะบอกว่าเอื้อมมาหยิบฉันเถอะ ..
อิอิ.. นี่ฉันอารมณ์ดีซะจนมองดอกไม้แล้วรู้ว่ามันคิดอะไรเชียวหรือ แน่หละ ก็วันนี้เค้าจะกลับนี่นา ..
จากภารกิจ ที่ประสบความสำเร็จแล้ว อีกไม่กี่ชั่วโมง เค้าจะมาแล้ว .. เราจะได้เจอกันแล้ว .. ขอบคุณวันที่สวยงาม ..
......... .. ...
ใกล้ถึงโลกแล้ว .. อีกนิดเดียวนะจ๊ะที่รัก เราจะได้เจอกันแล้วหล่ะ ..
คิดถึงอ้อมแขนที่แสนอบอุ่น คิดถึงรสจูบที่แสนหวานซ่านทรวง คิดถึงเธอคนดี ...
ป่านนี้ จะเป็นอย่างไรบ้างหนอ ..
......... .. ... ...
เจ้าหมาตัวน้อยที่น่าสงสาร มันยังคงอยู่หน้าร้านฉัน ฉันรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เพราะเจ้าหมาตัวนี้ มันดูดีซะจนฉันไม่อยากเชื่อว่ามันไม่มีเจ้าของ มันอยู่หน้าร้านฉันมาสองสามวันแล้ว จะว่ามันหลงทางก็อาจเป็นไปได้ ฉันเห็นมันวันแรก ฉันก็ว่ามันน่ารัก ฉันหาอะไรให้มันกิน .. และมันก็ยังไม่ไปไหน
วันนี้มันก็ยังคงอยู่ .. ฉันเลยเรียกมันว่า บูบู้ .. ไม่รู้สิ หน้าตามันมู่ทู่แปลก ๆ
ฉันหยิบขนมปังมาบิออก โยนให้มันไป มันรีบมางับอย่างหิวโหย
"กิน ๆ ซะเจ้าหมาน้อย ถ้าวันนี้ยังไม่มีใครมาตาม ฉันจะอุ๊บอิ๊บแก แล้วนะว๊อย"
....... .. ..
ฉันเดินไปเปิดทีวี กดเปลี่ยนช่อง ช่องนั้น ช่องนี้ ให้ทีวี เป็นเพื่อน .. เสียงจากทีวีดังแว่ว ๆ
ในขณะที่ฉัน ก็เริ่มภารกิจประจำวัน จัดแต่งดอกไม้ เข้าช่อไปเรื่อย ๆ รับลูกค้า รับออเดอร์ ทำงานด้วยความสุข และ .. รอคอย ..ให้ถึงเวลา
ที่เค้าคนนั้นจะกลับมาซะที ..
.......... .. ....
จนเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงได้ .. ในขณะที่ฉันเริ่มรับรู้ได้ถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้น จู่ ๆ โคมไฟบนหัว ก็โยกไหว ดอกไม้เริ่มแกว่งไกวเหมือนมีมือยักษ์มาเขย่า มันสะเทือนเลื่อนลั่นไปหมด .. จู่ ๆ ห้องด้านหลังก็หายไป .. หายไป จมลงไป แล้วเปลวไฟก็แล่บขึ้นมา .. ฉันเห็น .. ฉันไม่เคยคิดว่าฉันจะเห็น .. มันเหมือนในภาพยนตร์ที่ฉันเลยดู อย่างไรอย่างนั้น ..
ฉันอ้าปากค้าง .. แรงสะเทือนยังไม่หยุด
ฉันรีบวิ่งไปมุดอยู่ใต้โต๊ะ ที่ฉันกำลังเข้าช่อ เจ้าบูบู้ วิ่งถลาเข้ามา ฉันรีบคว้ามันแล้วกอดไว้ด้วยกัน ดอกไม้กระจัดกระจายรอบตัว รอบโต๊ะ บางดอกลอยหายเข้าไปในหลุม .. โอ..
ฉันร้องไห้ออกมาโดยไม่รู้ตัว นี่มันเกิดอะไรขึ้น ..
แผ่นดินไหว .. หรือ ??
ไม่ ไม่ใช่ มันมากกว่านั้น ...
............... ... .... ...
"เกิดอะไรขึ้นกับโลกของเราหน่ะ" .. จากกระสวยอวกาศ .. นักบินอวกาศ หนึ่งในห้า รีบปรับภาพโลกที่กำลังเกิดเหตุผิดปกติ ก่อนจะรีบบอกเพื่อน ๆ ที่ลอยละล่อง เข้ามาดูที่หน้าจอมอนิเตอร์ ..
ภาพที่ปรากฎตรงหน้าพวกเขาและเธอทั้งห้า .. ทำเอาหัวใจเต้นแรงและรัวเร็ว ผิดปกติจนเครื่องสัญญานเตือน .. ปิ๊บ ๆ
คือภาพของดวงดาวที่ชื่อว่าโลก .. ที่เป็นจุดหมายของพวกเขาในวันนี้
วันแห่งความสำเร็จ วันแห่งเกียรติยศ
แต่ตอนนี้ มันกลับบิดเบี้ยว เหมือนลูกบอลดินน้ำมันที่ถูกมือที่มองไม่เห็น จับยืด ตบ ขยำขยี้ มีจุดที่ถูกดูดลงไป และจุดที่ลอยโป่งขึ้นมาแล้วแตกกระจาย .. น้ำทะเลซัดขึ้นฝั่ง สึนามิลูกยักษ์ถล่มไปทั่ว ..
มีเป็นจุด ๆ บนพื้นโลกทั่วทั้งโลก ..
"โอว .. ติดต่อพื้นโลก" "สัญญาณติดต่อไม่ได้มา สองนาทีแล้วครับกัปตัน" "เกิดอะไรขึ้นหน่ะ .."
... ..
"เหมือนมีใครไปเร่งอุณหภูมิของใต้พื้นโลกอย่างกระทันหันอย่างนั้นแหล่ะครับ กัปตัน .. " "ไม่น่าเชื่อ .. เป็นไปไม่ได้"
..
".. เปลี่ยนจุดหมาย .. วนรอบโลกไปก่อน เชื้อเพลิงอยู่ได้เท่าไหร่ ??"
........... .. ... ...
มีเสียงดังครืน ๆ แต่ไกล มีเสียงแซ่ ๆ เหมือนกรวดกระทบหิน มีเสียงแว่ว ๆ จากโทรทัศน์ที่ฉันมองไม่เห็นจอแล้วในตอนนี้
"มีข่..วด่.. น แ..จ .. เ ื น .. ซ่า ๆๆ ภัยพิ ... ติ โ.. ซ่า ๆๆ .. แ .. ต ทุ.. ..พื.. .ที่..... อ..พ..ซ่า ๆๆ ให้เข... ..เ .. ปล.. อ...ย ..ด่ ..ซ่า ...ไ .................................. พรึ่บ !!
แล้วเสียงทีวีก็ดับลง !!
ฉันก้มลงหมอบอยู่ใต้โต๊ะ ตอนนี้เข้าใจว่า บ้านทั้งหลังคงพังทลายไปบ้างบางส่วนแล้ว เสียงแตกหักของหิน เสียงตกกราวของพื้นปูน คาน ดังกระทบโต๊ะเป็นระยะ .. ฉันนอนราบไปกับพื้นห้องแล้วตอนนี้ .. เจ็บแปล๊บที่ขา ..ขึ้นมากระทันหัน
ฉันพยายามสวดมนต์ ธรรมะมาอยู่ในใจ ตอนที่รู้ว่าตัวเองไม่ปลอดภัยนี่แหล่ะ กอดเจ้าบูบู้ ที่ตอนนี้สภาพทางจิตใจคงไม่ต่างฉันเท่าไหร่
มองออกไปด้านหลัง เห็นแว่บ ๆ ถึงโพรงขนาดยักษ์ ที่ยุบตัวลงไปดำมืด มีเปลวไอความร้อนพัดขึ้นมาเป็นระยะ ... ก่อนจะเห็นเปลวไฟครั้งสุดท้าย แล้วดวงจิตก็มืดดับ ..
"ส่งใจไปให้เขา ... ฉันจะรอ .."
......... .. ... ..
"แย่ แล้วครับกัปตัน .. โลกกำลังจะเดือดแล้ว"
กัปตัน ชะโงกหน้าเข้ามาดูจอมอนิเตอร์ ก่อนจะลอยล่องไปดูจากข้างยาน
ดาวโลกดวงเล็ก ๆ ขนาดเท่ากำปั้น ที่เห็นจากสายตา ผ่านมาไม่ถึงชั่วโมง .. กำลังลุกเป็นเพลิงไปทั่ว .. จากสีฟ้าสวยใส บัดนี้ โลก เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่
น้ำทะเลสีฟ้า เดือดพล่าน พื้นดินยุบตัวเป็นหลุมดำ ๆ ไปทั่ว บางจุด เห็นเปลวเพลิงเล็ก ๆ พุ่งปรี๊ด ก่อนจะลามไปทั่ว
ตอนนี้โลกสีฟ้าสดสวย ไม่เหลือแล้ว เหลือเพียง โลกที่กำลังเดือดพล่าน .. ไม่มีแล้ว ไม่เหลือใครแล้ว ฉันแน่ใจ .. ซักคน
"โลกจ๋า .. ลาก่อน"
... .... ..
"กัปตันครับ เชื้อเพลิงเราไม่พอ ทำอย่างไรดีครับ.."
".........."
.... ......... ...
เธอจ๋า ... หวลไห้อยู่ภายในใจ
"ส่งใจไปให้ .. เแล้วเดี๋ยวจะตามไป"
...................... .. ...
...
สองพี : ลูกเป็ดขี้เหร่ ตัวเดิม SongPee@The Ugly Duckling
Create Date : 23 กันยายน 2553 |
|
37 comments |
Last Update : 23 กันยายน 2553 0:22:52 น. |
Counter : 1215 Pageviews. |
|
|
|