เมื่อน้องสาวต่างราชสกุลตัวนุ่มนิ่มที่เขาเฝ้าถนอมมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก

จู่ๆ ก็มาถูกผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้แย่งไป! ถามหน่อยว่าใครที่ไหนมันจะไปยอม!

แม้ตัวเขาจะเคยออกปากไล่ยายตัวเล็กไปไกลๆ

ดุว่าให้เลิกทำตัวติดหนึบพี่ชายอย่างเขาได้แล้ว

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า เขาดุ เขาไล่ แล้วจะยอมยกให้คนอื่น!

..............................

“พี่นุเป็นคนไล่ก้านเอง แล้วพี่นุจะมายุ่งกับก้านทำไมคะ!” คุณชายภานุเขม้นมองหญิงสาวก่อนกระชากร่างน้อยมาชิดตัว “เดี๋ยวนี้กล้าเถียงพี่เหรอ! เด็กอกตัญญู! จำไม่ได้แล้วหรือไงว่าใครเป็นคนเลี้ยงเรามา!”

“ปล่อยนะคะ! คนที่เลี้ยงก้านมาก็คุณพ่อคุณแม่ก้านสิ!”

“ใช่เหรอ! เราจำไม่ได้เหรอว่าอาดลกับน้าก้อยไม่เคยมีเวลาว่าง ต้องส่งเรามาให้ที่วังนรังสรรค์ดูแลทุกเย็น! ทีนี้จำได้ไหมว่าใครเป็นคนช่วยป้อนนมให้เรา แถมยังต้องนอนตบตูดให้หลับด้วย! แล้วยังมีอีก ตอนเข้าโรงเรียนอนุบาลวันแรกใครเป็นคนเปลี่ยนกางเกงในให้ตอนเรานอนฉี่แตก! ใครปวดฉี่เมื่อไรก็ต้องวิ่งมาหาพี่! ใครขี้แตกใส่กางเกงในก็ต้องวิ่งมาหาพี่! กระเป๋านักเรียนพี่มีแต่กางเกงในของเราเพราะต้องเตรียมเอาไปเปลี่ยนให้! ไหนลองพูดมาใหม่ซิว่าที่เราโตจนเถียงฉอดๆ ได้ขนาดนี้เพราะใครเลี้ยงมา!”