อาร์เธอร์เป็นผู้ป่วยความจำเสื่อมในระยะเริ่มแรก 

เขาอยู่ที่บ้านพักคนชราในเมืองแคนมอร์ ประเทศแคนาดา 

โดยมีตรีภัทร์เป็นพยาบาลที่ใกล้ชิดและผูกพันกับเขาที่สุด 

หญิงสาวทำงานพิเศษให้มิช่า ศัลยแพทย์กระดูก 

ซึ่งต้องการจ้างพยาบาลมาคอยดูแลแคทลีน ย่าของเขา 

ตรีภัทร์ชอบฟังเรื่องเล่าของคนไข้ เพราะเธอเป็นหญิงสาวที่แสนจะโรแมนติก 

ความรักและความห่วงใยที่มีต่อแคทลีน ทำให้เธอกับมิช่าเริ่มมีใจให้กันโดยไม่รู้ตัว 

แล้ววันหนึ่ง เธอก็รู้สึกว่าเรื่องราวของคนไข้ทั้งสองที่เธอดูแลช่างคล้ายคลึงกันเหลือเกิน 

เวลาไม่คอยท่า คนไข้ของเธอก็อ่อนแอลงทุกขณะ 

เธอต้องรีบตัดสินใจพาทั้งสองมาพบกัน 

ก่อนลมหายใจสุดท้ายจะมาถึง...

--------------------------------------------------------------------------------------------------

ชื่อเรื่องดูท่าจะน้ำเน่ามาก หลังปกอ่านละก็ไม่ค่อยเก็ทพล็อตเรื่อง ถ้าไม่มีการแนะนำให้อ่าน เราเองไม่น่าจะหยิบมาอ่านแน่ๆ 

ด้วยชื่อเรื่องและปกหลัง ในหัวเราก็เดาว่ามันเป็น Theme เกี่ยวกับความรัก สงครามและการพลัดพราก มันจะต้องดราม่าหนักแน่ๆ แต่อ่านไปแล้วก็ว่ามันไม่ใช่ ด้วยการที่เป็นการเล่าเรื่องแบบสลับไปมาระหว่างเรื่องเล่าในอดีต กะปัจจุบัน มันก็ช่วยตัดฟีลกันพอประมาณ ทำให้เรื่องไม่น่าเบื่อเกินไป ค่อยๆเล่าให้เราผูกพันธ์กับตัวละครและก็ลุ้นเรื่องราวในอดีต บวกกับมุมมองการเล่าที่ค่อยเป็นค่อยไป ไม่บีบคั้นจนเกินไป ทำให้ไม่เครียดหรือรู้สึกกดดันเกิน อ่านได้สบายๆ แทรกความรู้สึกแบบ feel good น่าเอ็นดู ชวนอมยิ้มเป็นระยะๆ วิธีการเล่าก็น่าสนใจ ชวนติดตามดี สนุกดีค่ะ อ่านเพลินรวดเดียวจบ ไม่ยอมหลับยอมนอน

ส่วนตัวไม่ค่อยอินกะคู่ปัจจุบันเท่าไหร่ แอบรู้สึกว่า มันไปรักกันตอนไหนฟ่ะ อิตาหมอมิช่านี่ใจร้อนเว่อร์ แต่ดีที่เป็นคนไม่งี่เง่า นางเอกนี่ก็โลกสวย ขี้เพ้อได้โล่ (อ่านไปก็แอบหลอนไป... เหมือนเห็นตัวเองอยู่ในนั้น 555555) ชีวิตค่อนข้างเรียบง่ายและโชคดีที่ได้เจอแต่คนที่รักและเอ็นดูนาง