หยิบมาอ่านครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่แน่ใจ แต่ยังไม่เคยเอามาเล่าให้ฟัง เมื่อคืนหยิบมาอ่านเล่นก่อนนอนก็ยังฟินค่ะ โดยส่วนตัวแล้วชอบอ่านนิยายเจ้าหญิงเจ้าชาย ท่านหญิงท่านชายมากเลย ตามสไตล์คนช่างเพ้อแหละค่ะ 555 มันหวานๆ ฟินๆสุดๆ อาจจะเป็นเพราะมันมีเสน่ห์อยู่ในความเป็นราชนิกูลมั้งคะ ทั้งจริต ทิฐิ ความเยอะ ความท่ามาก ความเจ้ายศเจ้าอย่าง(ที่ไม่มากเกินและงี่เง่าด้วยนะ) มันโรแมนติก และเพ้อดีเชียว ฮ่าาาาา

เรื่องราวก็จะเกี่ยวกับหม่อมเจ้าหญิงรัตนาวดี ขนิษฐาองค์เดียวของหม่อมเจ้าพจน์ปรีชาของปริศนานั่นเองค่ะ และพระเอกของเรื่องก็คือ หม่อมเจ้าดนัยวัฒนา ข้าราชการหนุ่มประจำสถานทูตไทยแห่งกรุงลอนดอนค่ะ เรื่องเกิดก็เพราะท่านหญิงเดินทางไปท่องเที่ยวยุโรปหลังเรียนจบ โดยมีท่ายชายหนุ่มปลอมตัวเป็นไกด์นำเที่ยวให้

นอกจากเรื่องราวความรักโรแมนติกของเรื่อง รัตนาวดีเล่มนี้ก็มีความเป็นหนังสือนำเที่ยวยุโรปควบคู่กับไปด้วยอย่างเท่าๆกัน ที่เต็มไปด้วยการบรรยายฉากสวยงามของหลายประเทศที่แสนจะโรแมนติก อันที่จริงมันก็เยอะใน Detail ไปซักนิดค่ะ ทั้งชื่อเมืองและสถานที่ ที่เป็นภาษาต่างชาติ ไม่คุ้นตา อ่านชื่อไม่ถูก จำไม่ได้ 555 (เพราะไม่รู้จัก ไม่เคยไป มันก็จะเซงๆ ขัดตานิดๆค่ะ 555)

ในเรื่องความรักความโรแมนติกนั้นขอบอกว่าฟินค่ะ เป็นความรักที่เกิดขึ้นแบบลับๆ ช้าๆ เพลินๆชวนลุ้น เพราะต่างฝ่ายต่างมีใจให้กัน แต่ต่างต้องห้ามใจ หญิงรัตน์นั้นต้องซ่อนความรู้สึกเพราะรู้ถึงความไม่เหมาะสมที่จะรักกับนายเล็ก ส่วนท่านดนัยนั้นเพราะปิดบังตัวตนอยู่ ต้องวางตัวให้เหมาะสมกับการเป็นนายเล็กก็ต้องข่มใจไม่ให้แสดงความรู้สึกออกไป ทั้งๆที่รักใจจะขาด อยากบอกจนตัวสั่นว่ารักเธอมากแค่ไหน 5555 เลยเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นเงียบๆ ต้องนอนอยู่เงียบๆในหัวใจแบบที่แสดงออกไม่ได้ทั้งสองคนจ้าาา... ชอบการวางตัวดีงามของทั้งสองคน เรารู้สึกได้ว่าความรักของทั้งสองเป็นเรื่องของความรู้สึกจริงๆ ไม่ต้องมีเลิฟซีนสักนิด แต่มันเป็นความรักที่เต็มไปด้วยอ่อนหวาน ละมุนละไมต่อใจเหลือเกิน ไหนจะบรรยากาศ ฉากทัศนียภาพของเมืองที่ล้วนแล้วแต่สวยงามและโรแมนติกสุดๆ ของยุโรปอีก หืมมมม ฟินลืม

ชอบการนำเสนอในรูปแบบการเขียนจดหมายอันนี้ ทั้งอ่านง่ายและดูเป็นกันเองดี อีกทั้งได้เนื้อหา เรื่องราวที่ได้จากการเล่าที่ต่อกันลงตัว ดำเนินไปแบบลื่นไหล ไม่ติดขัด มันมีทั้งจดหมายจากฝั่งท่านหญิงและท่านชาย ทำให้เราเห็นทั้งสองมุม เราตลกท่านดนัยอะ ในภาพที่มองเห็นจากจดหมายหญิงรัตน์คือผู้ชายที่ดูจะดี ดูเท่ ดูขรึมๆ ดูคูลๆ ผิดกับความกระวนกระวาย กังวลใจ คลั่งรัก หลงใหล ความเปิ่น ในจดหมายที่เขียนไปหาท่านชายพจน์ 

ยิ่งตอนจบก็ยิ่งชอบในการกระทำและบทสรุปของตัวละครที่ถึงแม้จะมีทิฐิแบบราชนิกูล แต่ก็ไม่ใช้มันแบบงี่เง่าในเรื่องความรัก เป็นการยอมรับ ยอมจำนนด้วยเหตุผลและความรู้สึกตัวเอง ซื่อสัตย์ต่อใจตัวเอง ไม่มีการแง่งอน ผิดใจแบบที่ชวนหงุดหงิดเลย แล้วแบบหวานล้ำ หวานลืม ยิ่งอ่านจดหมายง้อสาวท่านดนัยนะ โอยยย คนอะไรฉลาดเขียนเหลือเกิน จดหมายฉบับเดียวอ่านแล้วให้ความรู้้สึกหลากหลายมาก เริ่มด้วยขอโทษ บอกรัก บอกความตั้งใจ ความกลุ้มใจ รู้สึกผิด ความลำบากใจที่ต้องห้ามตัวเอง แล้วขอโอกาสพร้อมออดอ้อนแบบอ่อนหวาน ดูสิพ่อคุณ ไม่รักไม่หลง ไม่หายโกรธก็มิรู้จะว่ายังไงล่ะ ในขณะที่ react ของหญิงรัตน์นั้นก็ถูกใจเหลือเกิน (นางไม่ได้โกรธเท๋อออ นางเขินเพราะนางเปิ่นใส่ท่านชาย เห็นท่านชายเป็นมหาดเล็กของท่านดนัย 555) ยอมรับหัวใจตัวเองง่ายๆ ไม่ท่าเยอะให้น่ารำคาญ แต่ก็ไม่ได้ออกนอกหน้า เกินงามเลยแม้แต่นิด แถมยังมีความน่ารัก น่าหลงอีก ท่านชายไม่รักไม่หลงก็ไม่รู้จะว่ายังไงอีกเหมือนกัน และจบด้วยบันทึกท่านหญิงก็ยิ่งฟิน โอยยยย เขินค่ะ (คิดว่าตัวเองเป็นท่านหญิงรัตน์หรือไร 5555 )