ในส่วนของตัวละคร อาจจะเพราะความโดดเด่นของพระเอกมีมากเกินไปมั้ง เก่งเกินไป ดีเกินไปงี้หรอ... ไม่ใช่ๆ ยังไงดีอธิบายไม่ถูก คือพระเอกเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของเรื่อง เป็นที่พึ่งของทุกคน เราเลยรู้สึกว่าอะไรๆก็ต้องพึ่งแต่พระเอก ไม่มีพระเอกคงเกล่อกันหมด และก็รักนางเอกเว่อร์มาก... ทั้งๆที่ตอนแรกก็ไม่เห็นจะอะไร จู่ๆก็รักมากกกก เลิกรักเลิกรอคนโน้นนน ตอนไหน งงใจ (จะว่าตอนอีเจ้ชวันจาสั่งฆ่าพี่ก็ไม่น่าใช่ เพราะดูยังไม่ได้เกลียด ขยะแขยงหรือโมโหอะไร เหมือนยังรัก ยังตัดใจไม่ได้ ไม่ทำอะไรอีเจ้เลย) เราไม่ค่อยประทับใจในลักษณะของนางเอก เหมือนจะไม่ค่อยมีอะไรที่โดดเด่นน่าประทับใจนอกจากความสวยมากกก และความสามารถบางอย่างที่ติดตัวมาเพราะบังเอิญได้รับการเคี่ยวเข็ญจากพ่อแม่ ไม่ใช่ความใฝ่รู้ของตัวเอง (คือเหมือนนางบังเอิญเก่งอะ นี่หมั่นไส้หรือไร 555) แต่ไม่ใช่ว่าเราไม่ชอบหรือเกลียดนางเอกนะ มันแค่น่ารัก น่ามอง เฉยๆ ไม่ได้ว้าวหรือรัก ประทับใจนางมากนัก และด้วยความที่มันไม่ค่อยชัดเจนในการปูเรื่องความสัมพันธ์ของนางเอกกะพ่อ เราเลยไม่อินหรือยังไงเท่าไหร่ ทั้งๆที่ปกติเรื่องครอบครัวนี่เราอินง่ายมากเลยนะ ความน่ารักโรแมนติกมันก็จะมีโปรยปรายมาบ้างค่ะ แนวๆน่ารัก อ่านๆไปก็จะขำในความอ้อน การหยอด ความหวานของเจ้าชายที่ไม่มีกั๊กเลยค่ะ คว่ำอ้อยใส่ตมิเบอร์แรงมาก ทั้งรัก ทั้งหลง ทั้งหวง ทั้งห่วง นี่ก็นั่งเขินตามเลย 5555