เรื่องนี้ได้มาเหตุเกิดจากความเคยชินของเราที่ไปเดินห้างทุกทีต้องขอโฉบผ่านร้านหนังสือ ถ้าไม่ได้ซื้ออะไร ขอไปเดินผ่าน สำรวจตลาดซักนิดก็ยังดี 5555 (คิดแล้วก็อดนึกถึงคำเวลาที่ผู้ชายสมัยก่อน จีบผู้หญิงอยู่นิดๆไม่ได้เลยค่ะ ที่เค้าว่ากันว่าไม่ได้เห็นหน้าขอให้เห็นหลังคาบ้านก็ยังดี เหมือนเราเป็นแบบนั้นเลย 55555) วันนั้นก็เดินดูปกตินี่หล่ะค่ะ ล่ะก็ไปสะดุดกับชื่อเรื่อง 'อกเกือบหักแอบรักคุณสามี' เพราะเหมือนเคยเห็นผ่านๆตาว่าจะทำเป็นละคร พอเดินเข้าไปจดๆจ้องๆ พนักงานร้านหนังสือก็ปรี่เข้ามาเลยค่ะ แนะนำหนังสือ แต่พูดไปพูดมาเค้าก็เชียร์เรื่อง 'จนกว่ารักบันดาลใจ' (ที่ตั้งอยู่ติดกัน) เค้าก็บอกว่าเค้าชอบเรื่องนี้มากกว่า เล่าเรื่องย่ออยู่นานหลายนาที เสียงดังได้ยินกันทั้งร้านเลยค่ะ 5555 ไอเรานี่ก็ติดใจจริงๆแหละ ว่าไหนๆ มันจะสนุกอะไรขนาดนั้น ต้องพิสูจน์กันซะหน่อย

จากการพิสูจน์โดยตัวเราเอง plot เรื่องสำหรับเราไม่ใหม่ ไม่ได้น่าสนใจมาก มีความเว่อร์วังเอาการอยู่เหมือนกัน บทอ่านแล้วไม่ค่อยราบลื่น เหมือนบางจุดก็กระโดดเด้งไปมา ไม่มีที่มาที่ไป นึกจะข้ามรายละเอียดไปแบบงงๆก็มี เหมือนเค้าหาจุดลงให้การกระทำหรือเหตุการณ์นี้ไม่ได้ เลยเล่าข้ามๆ ไม่ปะติดปะต่อ อ่านแล้วแปลกๆอยู่บ้าง Character พระนางก็ไม่ค่อยมั่นคง ผีเข้าผีออกทั้งคู่เลย นางเอกช่วงแรกน่ารำคาญและดูไม่มีอะไรดีเลย แต่สุดท้ายเหมือนเป็นคนละคนซะงั้น เหมือนหนังคนละม้วน จริงๆเราก็พอเดาได้ระหว่างอ่านว่าเค้าจะออกมาแนวนี้ แต่มันน่าขัดใจตรงที่ตัวละครต่างเข้าใจไปเอง 

คิดเองเออเองแบบเป็นตุเป็นตะ เป็นเรื่องราวต่างๆนานา ในหลายๆประเด็นหลักๆ โดยไม่มีการเอะใจสงสัยอะไรเลย น่าหงุดหงิดมากๆ ในจุดที่ขัดแย้งกันแบบบอกไม่ถูก ทั้งๆที่รักกันมาก คบกันมานาน แต่ดันเข้าใจผิดคิดไปกันเองแบบเออ นั่นแหละ มันดูไม่ค่อย make sense เท่าไหร่สำหรับเรา หรือบางทีเราคงใช้สมองและเหตุผลมากเกินไป เลยไม่อินกับความรักที่เต็มไปด้วยเรื่องของอารมณ์ความรู้สึก ที่หาทางอธิบายไม่ได้ และไม่รู้จะอธิบายไปเพื่อแค่โยนไปใส่คำว่าเพราะรัก ก็จบ (อ่านไปแล้วเหมือนว่าเราจะแซะหรือประชด แต่เปล่าเลย สาบานได้ว่าไม่ได้เจตนาแซะเลย คิดตามนี้ทุกคำจริงๆ... หลังๆมานี่เราเกลียดการพูดจาแซะกัน ประชดประชัน เหน็บแนมกันของมนุษย์ผู้ใหญ่รอบๆตัวกันจริงๆเลยค่ะ พอมาโดนกับตัวเรารู้สึกได้ว่ามันเป็นกริยาที่ไม่น่ารักมากๆเลย มันไม่ได้ดูฉลาดกว่าคนอื่น ดูแพงกว่าคนอื่นตรงไหนเลยกลับกันมันแสดงถึงความเป็นเด็กน้อยขี้อิจฉา ไม่มีวุฒิภาวะ ไม่ซื่อสัตย์ ขี้ขลาดที่ไม่พูดออกมาตรงๆมากกว่า เพราะถ้าเค้าพูดกับคนที่ไม่เข้าใจความหมายเค้าคงคิดว่าตัวเองฉลาดกว่า อาจจะสะใจ แต่ถ้าเค้าพูดกับคนที่รู้เท่าทันคำที่เค้าพูดแต่ดันไม่โต้ตอบให้เค้ารู้ว่าเข้าใจความหมาย เค้าไม่รู้เลยว่าเค้าได้ดิสเครดิตตัวเอง ลดความชอบ ความประทับใจจากใจของคนรอบข้างไป เหมือนทุกวันนี้เราจะแซะคนอื่นบ่อยโดยไม่รู้ตัวกันจนติดนิสัยแล้วแหละค่ะ อย่างที่บอกว่าพอเจอกับตัวแล้วก็กลัวว่าจะไปทำใส่คนอื่นแบบนี้เหมือนกัน เพราะเราก็เรียนรู้ว่าการที่เราปากไว ไม่คิดก่อนพูด คำพูดที่พูดออกไปมันเรียกคืนมาไม่ได้ ถึงเราจะไม่ได้คิดอย่างที่ปากไวพูดออกไปจริงๆ แต่คนที่ได้ฟัง เค้าลบคำที่ได้ยินไม่ได้หรอกค่ะ ความรู้สึกทุกชนิดก็เหมือนกัน เสียแล้วเสียเลย)

02-11-2018