จากการอ่านกิ่งฉัตรมา 2-3 เรื่องเราเริ่มพบว่า นิยายของกิ่งฉัตรมักจะมีตัวละครจี๊ดๆ ที่เด่นมากๆเรื่องละ 1 ตัวละคร อย่างดวงใจพิสุทธิ์ คือ เจ้าอ้วนลูกหมี ที่แสบสันมากๆ แต่ก็น่ารัก น่าชัง น่าหยิก แสนรู้ และแก่แดดมากเหมือนกัน แย่งซีนพระนางจนสิ้น อีกอย่างที่เราสัมผัสได้คือ นิยายของกิ่งฉัตรที่เคยอ่านหาความหวานของพระ-นางได้ยากจัง.... เป็นความรัก แบบผู้ใหญ่ที่ดูเรียบง่ายจัง มันทำให้คนที่โหยหาความหวานแอบเฉาหน่อยๆ แต่ก็นะทดแทนด้วยภาษา สำนวน เนื้อเรื่องที่มันสนุก อ่านเพลินมันก็ไม่เลวร้าย 5555
ในส่วนของเนื้อเรื่องอ่านแล้วทำให้นึกถึงละครที่เคยดูตอนเด็กๆเรื่อง แก้วตาหวานใจ ประมาณนึง แต่เนื้อเรื่องไม่ได้เหมือนหรอกค่ะ แค่ condition พระ-นางและการที่ต้องเกี่ยวพันธ์กับเด็กน้อยเลยทำให้นึกถึงนิดนึงเท่านั้นเอง ดวงใจพิสุทธิ์เป็นอีกเรื่องที่มี content หนักเกี่ยวกับ ครอบครัว การเลี้ยงดูเด็ก ที่ลึกซึงและน่าสนใจอีกเรื่องค่ะ มันยิ่งตอกย้ำเรามากๆถึงความสำคัญสถาบันครอบครัวเลย เป็นอีกเรื่องที่เนื้อหาดีมากๆเลยค่ะ (และเจ้าอ้วนก็น่ารักน่าหยิก ชวนหมั่นไส้ อ่อนอกอ่อนใจมากๆ 5555 หนูปุ๊กกี้ก็หม่นชวนขัดใจประมาณนึง แต่เข้าใจได้ชัดเลยว่าการเลี้ยง แก้ไขเด็กที่มีปัญหาจิตใจ ต้องใจแรงใจ ความอดทนมากๆๆๆๆๆๆ อย่าว่าแต่แก้ไขเลย การเลี้ยงเด็กคนนึงเป็นเรื่องที่ต้องจริงจังและใส่ใจขั้นสุดดดด)
แต่ช่วงขาดหวานมาก มีเรื่องหวานๆแนะนำกันมั้ยคะ 5555
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ชอบมากตั้งแต่ลงในนิตยสาร น่าจะเป็นขวัญเรือนนะ
ลูกหมีจำเป็นต้องเด่นค่ะ ไม่งั้นปุ๊กกี้จะถ่วงโลกจนมืดหม่นด้วยเรื่องราวในชีวิตของเธอ
ผู้ใหญ่หลายคนคิดถึงแต่ตัวเองและลูกของตัวเองจนสร้างความเลวร้ายให้เด็กตาดำๆ มากมาย โลกจริงน้อยนักที่จะจบสวยงามแบบนี้ แต่ก็ขอเถอะ ขอให้มีเป็นยาชะโลมจิตใจบ้างก็ดี
อยากให้คนอ่านเรื่องนี้มากๆ ใส่ใจเด็กๆ ให้มากขึ้น และเผื่อแผ่ไปถึงเด็กๆ ใกล้เคียง เพราะพวกเขายังดูแลตัวเองไม่ได้หากปราศจากผู้ใหญ่ใจเมตตา