ในวารวัน..ปิยะพร ศักดิ์เกษม :หากยังมีลมหายใจ ชีวิตก็จะมีรุ่งอรุณและราตรีกาลสลับหมุนเวียนกันไปไม่มีจบ ในวารวัน..ปิยะพร ศักดิ์เกษม แม่วัน เด็กหญิงกำพร้าที่เกิดมาพร้อมปริศนาดำมืด ด้วยไม่เคยรู้ว่ามารดาผู้ให้กำเนิดนั้นเป็นใคร มาจากไหน มีเพียงเสียงเล่าลือไปต่างๆนานา จนกลายเป็นเหมือนเสี้ยนหนามเล็กๆที่ทิ่มคาอยู่ในหัวใจ แม้เด็กน้อยจะเป็นกำพร้า ไร้ซึ่งมือของพ่อคอยอุ้มชูและอกอุ่นของแม่ให้แอบอิง แต่แม่วันก็โชคดีที่มีมือของ ย่าวง คอยประคับประคองชีวิตน้อยๆที่ไร้หลัก ให้ดำรงคงอยู่ได้อย่างมีความสุขตามอัตภาพ แม้บางครั้งบางหนเด็กน้อยจะรู้สึกด้อยค่า น้อยอกน้อยใจในความไร้ศักดิ์ ไร้วาสนาของตัว แต่แม่วันก็ยังยึดถือคำสั่งสอนของย่าวง และยึดมั่นในคุณความดี ยืนหยัดอยู่ในศีลในธรรม ก้มหน้าก้มตาทำงาน พึ่งพาตัวเอง ไม่งอมืองอเท้า ร้องขอความช่วยเหลือจากใคร แล้วยังมีจิตใจดี เอื้อเฟื้อแบ่งปัน ไม่คิดร้ายกับใคร แม้กับคนที่ไม่เคยประสงค์ดีกับตัว สิ่งต่างๆเหล่านี้กลายเป็นเกราะคุ้มภัยชั้นยอดให้เด็กน้อย และเป็นกุศลบุญส่งให้เธอได้พบเจอแต่คนดี ที่คอยช่วยเหลือ ประคับประคอง อุปถัมภ์ค้ำชู ให้ชีวิตของเธอไม่สิ้นไร้จนเกินไปนัก ความดีงามในหัวจิตหัวใจแม่วันเปล่งประกายผ่านความมอซอให้มีคนตาแหลมอย่าง พ่อเทิด ลูกชายคนใหญ่ของหลวงประสิทธิ์จีนเจริญ ได้รู้เห็น จากความเอ็นดูในเบื้องแรกกลับกลายเป็นความพึงใจอย่างลึกซึ้ง ตัวแม่วันเองก็ชื่นชมบูชาในตัวชายหนุ่มมาแต่เล็กคุ้มใหญ่ ความรัก ความรู้สึกพิเศษเริ่มต้นและดำเนินไปอย่างเรียบเรื่อยหากลึกซึ้ง แต่แล้วกลับเกิดเหตุการณ์ที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของแม่วันขึ้นอย่างไม่คาดคิด ชีวิตเกือบจะดับมอด หากเพราะความดีที่คุ้มตัว สติที่เป็นเครื่องกำกับทุกการกระทำนั่นเองที่ทำให้แม่วันเอาตัวรอดมาจากเหตุการณ์นั้นได้แล้วมันยังแปรเปลี่ยนชีวิตของเธอไปในหนทางที่ไม่เคยคาดคิดถึงมาก่อน พ่อเทิดแต่งงานกับแม่วัน สร้างครอบครัวจนเป็นปึกแผ่นมั่นคง เป็นที่นับหน้าถือตาไปทั่ว ในขณะที่แม่วันรุ่งเรืองขึ้นเรื่อยๆ แต่คนที่เคยคิดร้ายกับตัวแม่วันกลับตกต่ำลง หากท้ายที่สุดก็ไม่พ้นจากมือแม่วันที่จะช่วยประคับประคองคนเหล่านั้นให้กลับมีชีวิตที่ดีขึ้นตามอัตภาพ ชีวิตของแม่วันรุ่งโรจน์ด้วยความดีงามในจิตใจ จวบจนต้องสูญเสียชายผู้เป็นที่รักเพียงหนึ่งเดียวไปตลอดกาล แม้จะเศร้าโศกเสียใจแต่เธอกลับพร้อมยอมรับความเปลี่ยนแปลงอีกครั้งได้อย่างสงบและเข้าใจ...เข้าใจอย่างลึกซึ้งว่า จุดเริ่มต้นและจุดจบของชีวิตหามีความสำคัญไม่ หากแต่การใช้ชีวิตในช่วงเวลาที่ยังมีลมหายใจนี่ต่างหากที่สำคัญกว่า เย้...อ่านจบแล้ว ความรู้สึกแรกที่อ่านเรื่องนี้จบก็คือ “เย้...จบซะที” แล้วก็ได้แต่แปลกใจตัวเองว่า เป็นไปได้ยังไงอ่านหนังสือตั้ง 700 หน้านี่จบจนได้ นี่ถ้าไม่มีคำยั่วว่าจะได้อ่านเล่มต่อจากนี้ “ตะวันเบิกฟ้า” หล่ะก็ คงไม่มีวันอ่านจบแน่ 555 “ยังมีคนอย่างแม่วันอยู่ในโลกนี้อีกหรือ” เป็นคำถามที่เกิดขึ้นบ่อยมากในตอนที่อ่านยังไม่จบ เพราะแปลกใจและรู้สึกขัดใจในบางทีที่แม่วันดีแสนดี ดีจนเกินไปในความรู้สึก...แต่เพราะผลของความดีนี่แหล่ะที่ส่งให้แม่วันได้พบเจอแต่สิ่งที่ดีตลอดชีวิต ชอบข้อคิดของเรื่องนี้เพราะตรงกับความเชื่อส่วนตัว “จุดเริ่มต้นและจุดจบของชีวิตไม่เคยสำคัญ แต่การใช้ชีวิตในช่วงเวลาที่ยังมีลมหายใจนี่ต่างหากที่สำคัญกว่า” เหมือนที่เคยบอกกับหลายคนหลายครั้งว่า “การเดินทางนั้น...จุดหมายปลายทางไม่ใช่เรื่องสำคัญ แต่สิ่งที่เก็บเกี่ยวได้ระหว่างทางนั่นต่างหากที่สำคัญกว่า” เรื่องนี้มีบทบรรยาย พรรณนาเยอะมาก ใครที่ไม่ชอบวิธีการเขียนแบบนี้ ก็ผ่านไปเลยนะคะ อย่าอ่านเลย จะง่วงซะเปล่าๆ และอาจจะหัวโนได้ หากเผลอหลับไปตอนอ่านแล้วหนังสือตกใส่หัว...ก็มันหนามาก ตั้ง 700 กว่าหน้านั่นน่ะ แต่ถ้าเป็นคนที่ชอบเรื่องราวที่แทรกเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยทางประวัติศาสตร์แล้ว ก็หามาอ่านเถอะค่ะ จะทำให้ได้รู้อะไรหลายอย่างที่ไม่เคยรู้   Create Date : 11 กุมภาพันธ์ 2554 12 comments Last Update : 24 มิถุนายน 2554 16:21:40 น. Counter : 3797 Pageviews. Share Tweet

“ยังมีคนอย่างแม่วันอยู่ในโลกนี้อีกหรือ” 0.00000000001 % ที่ยังเหลืออยู่... หนอนชอบเรื่องนี้ค่ะ มันเอื่อยๆ แต่ได้ความรู้สึกนุ่มนวลดี แต่ที่ไม่ชอบคือตอนสุดท้ายพระเอกตายนี่แหละ เศ้ราอะ   โดย: nonnoiGiwGiw 11 กุมภาพันธ์ 2554 13:34:31 น.

เนี่ยแหละค่ะ ผลงานนักเขียนในดวงใจ   โดย: ดวงลดา 11 กุมภาพันธ์ 2554 13:45:19 น.

เศร้าจริงๆค่ะคุณหนอน พ่อเทิดออกจะน่ารัก บทรักก็อ่อนโยนนุ่มนวล ทำเอาเคลิ้มไปเหมือนกัน ไม่น่าตายเลย.. อ่านเรื่องของคุณปิยะพร ไม่กี่เรื่องเองค่ะคุณดวงลดา แต่ก็ชอบนะคะ มีแค่ กิ่งไผ่-ใบรัก ที่อ่านไม่จบ แล้วก็เรื่อง สุดสมรภูมิ ที่อ่านไม่รู้เรื่องง่ะ   โดย: rainoflove (rainoflove ) 11 กุมภาพันธ์ 2554 14:43:44 น.

เล่มนี้ยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ **ไม่ได้อัพบล็อคซะนานเลย สบายดีนะค่ะ ...   โดย: กล้ายางสีขาว 13 กุมภาพันธ์ 2554 14:58:09 น.

มีเก็บไว้ แต่ยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ   โดย: นัทธ์ 13 กุมภาพันธ์ 2554 20:52:05 น.

นานมากเลยค่าคุณกล้ายางฯที่ไม่ได้เข้ามาอัพ เพราะไม่มีเวลาพิมพ์อะไรยาวๆแบบนี้..สบายดีค่ะ คุณกล้ายางฯก็สบายดีนะคะ ถ้าไม่ชอบแนวนี้คงอ่านไม่สนุกค่ะคุณนัทธ์ มันหนามากด้วยหล่ะ   โดย: rainoflove (rainoflove ) 14 กุมภาพันธ์ 2554 12:00:28 น.

เรื่องนี้ ... ยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ ... หยิบมาแล้วแต่ว่าก็วางลงทุกทีเลย กะว่าเอาดวงตะวันต่อก่อน จนกว่า จะหาอ่านไม่ได้แล้วค่อยว่ากัน .. งานเขียนของคุณปิยะพร เราชอบตรงที่ ธีมของเรื่องเค้าผูกกันมาอย่างดีนะค่ะ เรียกว่า พ่วงนั่น พ่วงนี้ ไม่ได้อ่านเล่มหนึ่งแต่มาอ่านอีกเล่มหนึ่ง แม้ว่าจะไม่ต่อกันแต่ว่ามันก็มีผลเรื่องความ"อิน" ของคนอ่านเอง ตรงนี้ล่ะชอบมากๆ แล้วเรื่องราวมัน ผูกพันกันนะค่ะ ชอบเช่นกันพอๆกับงานของคุณดวงตะวัน เลยล่ะค่ะ ขอบคุณที่แวะไปคุยด้วยเรื่องหนังสือนะค่ะ แล้วก็ยัง ไปเจอกับคอมเม้นท์ที่บ้านคุณ Emotion-P ด้วยเรื่อง เรือนดอกรัก กะว่าถ้าเราอ่านปีกปรารถนา กับแก้วรัดเกล้า จบคงได้อ่านเรื่องเรือนดอกรักต่อ แล้วจะได้รูว่าตัวเอง จะตกหลุมรัก เมืองไทย อีกคนหรือเปล่านะค่ะ   โดย: JewNid 14 กุมภาพันธ์ 2554 14:50:39 น.

สบายดีเช่นกันค่ะคุณนก ... เห็นคุยกันเรื่องนิยายของคุณดวงตะวัน ตอนนี้กำลังอ่านในสวนขวัญอยู่ค่ะ เป็นอีกเรื่องที่สนุกถูกใจกับพระเอกอีกแล้วค่ะ ^^   โดย: กล้ายางสีขาว IP: 223.205.15.158 14 กุมภาพันธ์ 2554 15:27:57 น.

คุณบอล (นกจำถูกชิมิ 55 ความจำยิ่งสั้นอยู่ด้วย) เรื่อง ในสวนขวัญ เนี่ยะน่ารัก นกอ่านจบไปแล้วหละ ตอนนี้เลยเปลี่ยนชื่อใหม่เป็น นกจิ๊บ 555 ทั้งที่ใจจริงอยากแปลงร่างเป็น เป็ดปุ๊ก ยั่วน้ำลายนายต้นไม้มากเลย 55555 คุณ jewnid ต้องอ่าน เรือนดอกรัก ให้ได้เลยนะคะ แนะนำค่ะๆ แล้วต่อด้วย ในสวนขวัญ เลย 5555   โดย: rainoflove (rainoflove ) 16 กุมภาพันธ์ 2554 11:15:47 น.

ยังไม่เคยอ่านเลยอ่ะครับ เรื่องนี้ และก็ได้อ่านเรื่องของพี่เอี่ยดน้อยมาก จะลองหามาอ่านบ้างครับ แอ๊ดผมด้วยนะครับ จำได้ไหม   โดย: ใต้ฟ้า...บนดิน (อาณาจักรแห่งเรา ) 16 กุมภาพันธ์ 2554 16:44:28 น.

คาดว่าถ้าได้อ่านเรื่องนี้ คงเชื่อมั่นในการทำความดีมากขึ้น ^^   โดย: ืืning IP: 58.9.54.202 17 กุมภาพันธ์ 2554 13:28:42 น.

ใช่แล้วน้องหนุงหนิง...อ่านแล้วรู้สึกจริงๆเลยว่า ทำดีแล้วจะได้ดี แต่เสียดายแค่นี้ดเดียว ทำไมให้พ่อเทิดมีเวลาชื่นชมความสุขน้อยจัง... น้องใต้ฟ้าจ๊ะ แอดเรียบร้อยแล้วจ้า   โดย: rainoflove (rainoflove ) 18 กุมภาพันธ์ 2554 12:06:08 น.