ชื่อหนังสือ :มงกุฏอัคคี ผู้เขียน : อสิตา

ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 1กันยายน 2559 โดย สนพ.เก้าหาง

ราคาหน้าปก 355 บาทจำนวน 384 หน้า

รายละเอียด

อำพัน...หยาดอัคคี

อัญมณีต้องสาปเหนือดินแดนทะเลทรายอันเร่าร้อน

องค์ชายเตมัน คือรัชทายาทผู้เหี้ยมโหดประดุจเทพส่งครามแห่งอาณาจักรคามา

วันหนึ่ง นางทาสประหลาดนามอามินได้ปรากฎกายขึ้น

นางดูช่างแตกต่าง เป็นตัวของตัวเองจนทำให้จิตใจดั่งภูผาขององค์ชายต้องสั่นไหว

มีเพียงราชครูทัศยะผู้แสนเจ้าเล่ห์ที่จับได้ว่า นางเป็นใคร...ต้องการสิ่งใด...

นั่น คือจุดเริ่มต้นความลับที่ทั้งคู่มีร่วมกัน

ต่อเมื่อคามาต้องล่มสลายภายใต้อัคคีจากต้นเพลิงต้นไม้ต้องสาปยังคงหลั่งเลือดเป็นอำพัน

เพื่อให้มันไหลไปตามหา กระชากพวกเขากลับมาชดใช้ หนี้รัก...หนี้แค้น... ใต้เงาแห่งมงกุฎอัคคี !!!

เมาท์มอยด์กัน(นะ)

มงกุฏอัคคี นิยายที่ชะนีจำชื่อผิดเป็นมงกุฏอัคนี ตลอดๆคือมันเป็นสันดานที่แก้ไม่หายไง เพราะนอกจากเราจะเปลี่ยนชื่อเรื่องให้นักเขียนแล้วบางครั้งเราก็ยังเปลี่ยนชื่อตัวละครให้ด้วย และที่ advance กว่านั้นชะนียังสามารถนำนิยาย หลายหลายเรื่อง มารวมกันเป็นเรื่องเดียวได้ (ในกรณีดองรีวิว)ก็งี้อะนะ อ่านเยอะมันก็มีเพ้อบ้างเอ๋อบ้าง อะไรบ้าง พวกเธอเข้าใจชั้นชิมิ

เข้าเรื่องเลยดีกว่า มงกุฏอัคคี นิยายเวอร์วัง แฟนตาซีตามประสา อสิตา เขาอะนะ ซึ่งถ้าใครได้มีโอกาสอ่านงานของอสิจะรู้เลยว่าจินตานาการนางอลังการขนาดไหน คือถ้าใครหัวแฟนต้ามากๆเนี่ยก็จะกลายเป็นสาวกของนางไปเลยล่ะ แต่ถ้าใครไม่คุ้นกับนิยายแนวนี้อาจจะไม่ถูกโฉลกซักเท่าไหร่ ชั้นก็แอบมโนว่าเราต้องมีคลื่นสมองระดับเดียวกับนางอสิฯ ถึงจะเข้าถึงจินตานาการของ She ได้ค่ะมงกุฏอัคคี เรื่องนี้ก็เช่นเดียวกัน โดยเรื่องนี้จะเป็นเรื่องราวที่ต่อมาจากมายาไฟในดวงตา และ โมรารัตติกาล ซึ่งก็อยู่ใน ชุด อัญมณี ค่ะส่วนตัวชะนีได้อ่านแค่ มายาไฟในดวงตา ซึ่งเป็นเรื่องราวของพ่อเสืออัคนิแต่โมรารัตติกาล นี่คือพวกยืมแล้วเชิดหายไป จะซื้อใหม่ก็ขี้เกียจ รอ Re-Print ดีกว่า มโนว่าปกใหม่ต้องสวยแน่ๆโฮะๆๆๆ

มงกุฏอัคคี เป็นเรื่องรักสามเส้า ระหว่าง เจ้าชาย นางทาส และราชครู การกระทำ ผลกรรมที่ตามติดข้ามภพ ข้ามชาติ รอวันวันชดใช้ซึ่ง....ชะนีจะไม่เล่าเรื่องย่อนะ เพราะเล่าไม่ถูกจริงๆว่าจะเล่าอิท่าไหนไม่ให้สปอยด์เพราะเสน่ห์ของเรื่องนี้ คือการก้าวเดินไปพร้อมกับตัวละครค่ะ ว่าเขาจะพบกับอะไรและต้องผ่านมันไปให้ได้ เหมือนกับการเล่นเกมผ่านด่านไปเรื่อยๆ แล้วพอสุดท้าย เราก็ต้องตีBoss ให้ตายก็ถือว่าเคลียร์เกมส์

จุดที่ชอบในนิยายเรื่องนี้ คือการสร้างตัวละครค่ะคือจะว่าไงดีลาะ เรื่องนี้ ไม่มีคนเลวที่สุด ไม่มีคนดีที่สุด ทุกตัวละครมีความเทาในตัวของตัวเองค่ะ อาจจะเป็นคนดีในชาตินี้แต่ชาติก่อนก็อาจจะเลวร้ายจนไม่น่าให้อภัย แต่เลวเพราะอะไร ดีเพราะอะไรตัดสินกันไม่ได้จริง ๆ ตัวละครที่ได้ชื่อว่าเป็นตัวร้าย ถ้าได้อ่านก็อดที่จะสงสารเขาไม่ได้ อ่านแล้วก็โลเลตลอดๆ พูดเลย ตัดใจไม่ได้จริงๆนะแกแต่นั่นแหละ เมื่ออ่านจบ ชะนีก็ว่าชะนีหา Main ของตัวเองได้แล้วเคอะชะนีจององพี่ใหญ่ละกัน อะไรจะเข้มได้เบอร์นั้น แล้วท้ายเล่มก็มีทิ้งทวนบิ้วด์ให้อยากอ่านมณีนิรันด์เล่มต่อไป คือต้องรอสินะ ก็ยาวไปเคอะ

ทิ้งท้ายละ ขอพูดถึงสำนวนหน่อยแล้วกัน เพราะสำนวนเรื่องนี้ค่อนข้างจะเวอร์วังอยู่ซักหน่อย ชะนียังต้องปรับต้องจูนในช่วงแรกเลยค่ะอาจจะเป็นเพราะห่างนิยายแนวนี้มานาน หรือเพราะไปท่องยุทธจักรมาเกินก็ไม่ออาจทราบได้ส่วนนิยายไทยที่ได้อ่านก็เป็นแนวเบาๆ ไม่ได้หนัก ฮาร์ทคอร์ขนาดนี้ ...ใครคิดจะหยิบมาอ่าน เตรียมทำใจรอนะแก เพราะมันจะผิดแผก แหวกจากปกติพอสมควรก็บอกแล้ว ต้องจูนคลื่นสมองให้ตรงกับนักเขียน แล้วเราก็จะไปด้วยกันได้ค่ะ