บันทึกหน้าสุดท้ายถึง “จรัล มโนเพ็ชร” ภาพประกอบเรื่อง "พ่อพเยีย" นานมาแล้วที่บ้านใต้ “บ้านเกิด” ฉันได้ฟังเพลงอุ๊ยคำ จากวิทยุ พี่ชายคนที่สาม เขาเคยมีแฟนเป็นสาวเหนือ เขาจึงรู้จักคำเมือง (ภาษาเหนือ) “...ยายคำแกอยู่คนเดียว เก็บผักบุ้งขาย วันหนึ่งพบว่ายายคำแกตายเสียแล้ว น่าสงสารยายคำ” พี่ชายแปล “รู้ได้อย่างไรว่ายายคำแกตาย” ฉันถาม เสียงพระอ่านธรรมขออุ๊ยไปดี...พี่ชายบอก พระอ่านธรรมคือพระสวด เพลงอุ๊ยคำเปิดประตูให้ฉันได้รู้จัก “เมืองเหนือ ภาษาคำเมือง” และฉันเชื่อว่าคงมีผู้อื่นด้วยที่รู้จักเมืองเหนือรู้จักคำเมืองจากจากบทเพลงของเขา ฉันมีพี่ชายห้าคน มีเรื่องราวความทรงจำในวัยเยาว์ถึงพี่ชาย ล้วนเป็นเรื่องที่ดี เป็นทุนที่อบอุ่น วันเวลาผ่านไป ความสัมพันธ์ที่ดีงาม ฉันรู้สึกเหมือนมีพี่ชายคนที่หก ฉันมีต้นทุนที่อบอุ่นเพิ่มขึ้น แม้ว่าในชีวิตของฉัน ได้ใช้ชีวิตร่วมกับนักดนตรีคนหนึ่ง (ที่เล่นดนตรีที่ร้านอาหารของเขา “ร้านสายหมอกกับดอกไม้) แต่ฉันก็สนใจเรื่องดนตรีน้อยมาก ฉันสนใจเรื่องหนังสือและอาหารมากกว่า ฉันเป็นคนชอบทำอาหาร เป็นความสุขหนึ่ง และฉันอยากจะเป็นแม่ครัวในร้านอาหารสักครั้งหนึ่ง ถือเป็นความฝันหนึ่ง ในช่วงหนึ่งแม่ครัวขอกลับไปเยี่ยมบ้านครึ่งเดือน และฉันได้เป็นแม่ครัวจริง ๆ ที่ร้านอาหารของเขา เพราะเขารู้ว่าเป็นความฝันของฉัน แม้เป็นช่วงสั้น ๆ ของการเป็นแม่ครัว แต่ชีวิตเต็มไปด้วยสีสันและสนุกสนานยิ่ง โดยเฉพาะในช่วงวันที่เขามาเล่นดนตรีที่ร้าน เขาเล่นอาทิตย์ละสองวัน แต่เป็นสองวันที่ผู้คนเดินทางมาที่ร้านเพื่อฟังเขาจนไม่มีที่นั่ง และแน่นอนอาหารก็ออกไม่ทันกับความต้องการของคนกิน บางครั้งคนรอกินอาหารกำลังโวยกับพนักงาน แต่ทันทีที่เขาเริ่มเล่นดนตรีทุกอย่างก็สงบ คนนั่งฟังเพลงและรออาหารได้อย่างใจเย็น ไม่ใช่เพราะเขาเล่นดนตรีดีหรือเพราะว่าร้องเพลงเพราะเท่านั้น แต่เขาเป็นนักพูดด้วย เขามีเรื่องราวมาเล่าให้แขกฟัง ได้อย่างน่าประทับใจในระหว่างเพลง ทุกสัปดาห์ฉันรอคอยที่จะคุยกับเขา หลังจากที่เขาเล่นดนตรีจบ ลงจากเวทีหาโต๊ะนั่งที่สงบ ๆ เราต่างมีเรื่องราวมากมายที่คุยกัน เรื่องที่ฉันอยากรู้และเขารู้ ไม่ว่าจะเป็นอาหารทางเหนือ อาหารพื้นบ้าน อาหารชาววัง ประเพณีวัฒนธรรม ฉันเรียนรู้เรื่องเมืองเหนือจากเขามากว่าอ่านจากหนังสือ เขารู้จนฉันคิดไม่ถึงว่า เขาจะสามารถสะสมความรู้ไว้ได้มากขนาดนั้น ทุกอย่างที่ฉันสนใจเขารู้หมด ตั้งแต่เรื่องป่าเขาลำไพร ที่ซึ่งฉันเล่าให้เขาฟังว่าไปมาแล้วตื่นเต้นเหลือเกิน พวกฉันทำอะไรมาบ้าง แต่รู้ภายหลังว่าเขาไปมาตั้งนานแล้วและทำในสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ เราทำงานสานต่อกันโดยไม่ต้องบอกกล่าว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราวป่าในวัดจันทร์ แม่แจ่ม หรือป่าอื่น ๆ ไปจนถึงดอยสูงอย่างดอยหลวงเชียงดาว ใคร ๆ ก็ชื่นชมเห็นความยิ่งใหญ่ในงานดนตรี งานแสดงของเขา แต่ฉันกลับอยากให้เขานั่งลงนิ่ง ๆ และเขียนหนังสือ ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะทำอะไรมากหรอก นอกจากบอกเขาว่า ฉันอยากเห็นเขานั่งลงเขียนหนังสือ อยากอ่านงานที่เขาเขียน ฉันเชื่อว่างานเขียนของเขาจะยิ่งใหญ่ และเป็นบันทึกไว้กับแผ่นดินเหมือนบทเพลงหรือมากกว่า เพราะฉันเชื่อว่าหนังสือทำได้มากกว่าเพลง และฉันก็ได้อ่านงานเขียนสั้น ๆ บางชิ้นของเขา เขายิ้มไม่ตอบรับ ฉันจึงพูดต่อว่า การเขียนหนังสือแม้ว่าจะเหนื่อยยาก เหมือนงานอื่น ๆ แต่การเขียนหนังสือก็มีความสุขมาก สงบด้วยเพราะทำคนเดียว ใครไม่ต้องมายุ่งด้วย ที่ฉันพูดเช่นนี้เพราะฉันนั่งดูความยุ่งวุ่นวายในงานของเขาอันมากมาย และมากคน มีการเดินทางเพื่อการงานตลอด ทั้งงานดนตรี งานละคร งานปรากฏตัว ตามที่เขาเล่ามา แต่เอาเถอะค่อยเขียนในช่วงแก่ ๆ ตอนที่ไม่ทำอะไรแล้วก็ได้ สักหกสิบปีก็ไม่สาย มีนักเขียนใหญ่คนหนึ่งบอกกับฉันว่า งานเขียนไม่เกษียณอายุ ยิ่งอายุมากยิ่งดีมีประสบการณ์เยอะ” ก่อนหน้าหนึ่งสัปดาห์ที่เขาจะเดินทางสู่ดินแดนไกลโพ้นและไปแบบไม่กลับมาอีก ฉันได้พูดกับผู้หญิงซึ่งเป็นที่รักของเขาว่า “อย่าว่าแต่ได้เป็นพี่เป็นน้องเป็นเพื่อนกันเลย ใครได้มาเป็นคนดูแล คนรับใช้ ก็ถือว่าดีมากแล้ว เพราะในชีวิตของเรานั้น เราต้องดูแลต้องรับใช้ใครต่อใครมากมายที่ไม่เข้าท่า” ไม่ใช่เหนือจริงหรือพูดให้สวยงาม แต่ฉันรู้สึกเช่นนั้นจริง ๆ และช่างโชคดีเหลือเกินที่คนรักของเขาได้นำคำที่ฉันกล่าวถึงเขาไปบอกเล่าให้เขาฟังด้วย เรียกว่าฉันทันได้บอกชื่นชมเขาอย่างจริงใจ แน่นอนฉันรู้สึกโศกเศร้าและเสียใจในการจากไป แต่ก็คิดว่า คนที่เป็นเช่นเขาหรือในระดับที่มีความสามารถ มีผลงานฝากไว้ให้แผ่นดิน คนเช่นนี้จะไม่อยู่นาน เขาจะโค้งคำนับจากลาไปในขณะที่ยังสง่างาม **************** งานเขียนชิ้นนี้ เขียนเพื่อเป็นที่ระลึก ถึงจรัล มโนเพ็ชร 3 กันยายน 2544 รวมไว้ในหนังสือ "แก้วก๊อล้านนา"จัดพิมพ์แจกในงานพระราชทานเพลิง วันที่ 3 กันยายน ที่จะถึงนี้ครบรอบ 6 ปี ที่เชียงใหม่มีงานรำลึกถึงหลายแห่งด้วยกัน   Create Date : 31 สิงหาคม 2550 38 comments Last Update : 1 กันยายน 2550 7:31:11 น. Counter : 1072 Pageviews. Share Tweet

สวัดดีค่ะน้ายาย หนูท่าจะไม่ทันได้รู้จักคุณจรัญ มโนเพ็ชร แต่เคยได้ยินเพลงอุ้ยคำ อาจารย์ศิลปะที่ ร.รชอบเปิด อาจารย์ชอบเอาเพลงเก่าๆ ที่ไม่เคยรู้จัก หรื่อไม่ก็ชอบเอาของเก่ามาให้เราดู แล้วรู้ไหมค่ะว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเราก็จะไม่ค่อยสนใจอาจารย์ คุยกันบ้าง ร้องเพลงวัยรุ่นบ้าง อาจารย์ก็จะทำเป็นงอน ตอนแรกจะไม่พูดด้วย พอเห็นท่าว่าพากหนูไม่ยอมง้อ อาจารย์ก็จะเริ่มพูดก่อน แล้วจะว่าพวกหนูไม่เห็นคุณค่าในสิ่งที่ดีๆที่อาจารย์เอามาให้ ไปสนใจอะไรก็ไม่รู้ที่ไร้สาระ หนูยังจำที่อาจารย์สอนแกมดุว่า "ไข้หล๋วกฮื้ออ่านข่าว ไข้ง่าวอื้อเผ่อหนัง" (ความหมายประมาณว่า อยากฉลาดให้อ่านข่าว แต่ถ้าอยากโง่ให้ดูละคร) ไม่รู้ว่าอาจารย์เอามาจากไหน กับมีอืกคำหนึ่งที่อาจารย์มักจะพูดเป็นประจำคือ "เสียมบ่อคมฮื้อใส่ด้ามหนักๆ ความฮู้บ่อนักฮื้อหมั่นฮ่ำหมั่นเฮียน" (ไม่แปลให้นะค่ะ ภาษาเหนื่อไมยากใช่ไหมค่ะ) ถ้าได้ยินเพลงอุ้ยคำ น้ายายรู้สึกอย่างไรค่ะ สำหรับหนูว่ามันเศร้าเกินไป ภาพที่จิตนาการตามมันทำให้หดหู่ จนไม่อยากจะฟังและคิดตาม แต่ก็ได้สิ่งดีๆจากเพลงเหมื่อนกัน มันทำให้เราตระหนักถึงความจริงที่ว่าสุดท้ายของชีวิตคือความตาย แต่ถึงจะรู้และเรียนมามากแค่ไหนว่าไม่มีใครหลีกเลียงได้ แต่ในความเป็นจริงแล้วมีน้อยคนที่จะยอมรับได้ อย่างน้อยหนูคนหนึ่งที่อยากอยูกับคนที่เรารักและคนที่รักเราไปนานๆ แม้จะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ทุกๆคืนก่อนนอนก็มักจะสวดมนต์ขอให้ทุกๆคนมีความสุก ขอให้โลกสงบสุข ฯ บางทีขอจนหลับไม่รู้ตัวเลยค่ะ อย่างเมื่อคืนก็ขอให้วันนี้สอบAnatomyและEnglishผ่าน ผลที่ออกมาคือปริศนาค่ะ ยังบอกไม่ได้ เพราะผลสอบยังไม่ออกค่ะ คุยเรื่องไร้สาระจนได้ หนูขอบคุณน้ายายที่เมตตาจะส่งหนังสือให้ค่ะ ด้วยความเคารพ   โดย: ลูกของพ่อค่ะ IP: 61.7.231.130 31 สิงหาคม 2550 18:22:07 น.

สวัสดีค่ะพี่ยาย..ขออภัยด้วยที่ล่าช้า และ..ฝากขออภัยพี่หนอมด้วย แจมเห็นอัพกลอนแต่ไม่ได้ เข้ามาแก้ไขให้ เนื่องจากพักนี้ความจำสั้นมากๆ ลืมพาสเวิร์ดนี่พออภัยนะ.. นี่มานลืมชื่อล็อกอินด้วย   โดย: สีน้ำฟ้า IP: 61.7.164.139 31 สิงหาคม 2550 19:34:43 น.

"ลูกของพ่อ" สวัสดีจ๊ะ น้ากำลังจะให้ "สีน้ำฟ้า" เอาเพลงอุ๊ยคำมาใส่ไว้ด้วยคะ เดี๋ยวจะได้ฟัง เพลงของคุณจรัล มีเรื่องราวเล่าเรือง ความจริงพี่ชอบเพลง วังบังบาน มันเศร้ามาก ๆ เหมือนกัน แต่ก็เศร้าแบบงามมาก ๆ และพี่ก็เป็นญาติกับครูบังบานด้วย คือพี่ถนอม สามีพี่เป็นญาติกันใช้นามสกุลเดียวกัน ครูบัวบาน เป็นคนดี น่ารัก และก็ไม่ได้เรื่องชู้สาวด้วย แต่ยุคสมัยนั้นเขาปิดคดีเร็ว มีเพื่อนของพี่ชื่อพี่อ้อม เธอได้ทำสารคดี เรื่องครูบัวบานเอาไว้ เออ...แต่หนูอาจจะไม่รู้จักเพลงนี้ก็ได้นะ พอดีช่วงหนึ่งคุณถนอมได้ไปเล่นดนตรีที่ร้านคุณจรัลที่เชียงใหม่ พี่ก็เลยได้รู้จักกับคุณจรัลด้วย ครูศิลปะของหนูคงจะเป็นครูที่ดีและน่ารักทีเดียว ดูจากที่หนูเล่ามา ขอบอกว่าไม่ได้คุยเรื่อวไร้สาระเลย กลับคุยเรื่องมีสาระด้วย แต่ถึงจะคุยเรื่องไร้สาระก็ไม่เป็นไร การสวดมนต์ขอให้ผู้อื่นมีความสุขได้ถือว่าเป็นเรื่องดีมาก ๆ เลยค่ะ พี่แนะนำบล็อกที่น่าสนใจในสัปดาห์นี้ อ่านแล้วได้เรื่องมาก ๆ และใกล้ตัวเราด้วย มีประโยชน์ต่อชีวิตประจำวัน ที่ทำให้เรามีความสุขขึ้น หนูเข้าไปอ่านดู บล็อกของลุงชบาฉาย ตอนนี้ลุงปะการังเขียน พี่เข้าไปอ่านมาแล้ว เรียกคนข้างบ้านมาอ่านด้วย   โดย: แพรจารุ IP: 203.113.50.140 31 สิงหาคม 2550 20:06:19 น.

เมื่อกี้ออกไปบ้านย่า..กลับมาเห็นข้อความแล้ว.. ดีใจค่ะ..   โดย: สีน้ำฟ้า IP: 61.7.164.139 31 สิงหาคม 2550 21:23:56 น.

สวัสดีจ้ะยาย ยังไม่ได้อ่านหรอก แวะมาฟังเพลงและมาดูรูป ถ้ารูปนี้ไม่มีใครถ่ายเราก็เป็นผู้ถ่ายแหละ พรุ่งนี้ค่อยมาคุยใหม่ (ผีเสื้อในกล่องคอมเม้นท์สวยดี)   โดย: พ่อพเยีย 31 สิงหาคม 2550 21:23:57 น.

สวัสดีค่ะ พี่โดม.. ขออนุญาต ตอบ..ผีเสื้อในกล่องนี้มาจากบล็อกของเนยสีฟ้า.. แต่งใหม่กับ photoshop อีกนิดหน่อยค่า...   โดย: สีน้ำฟ้า IP: 61.7.164.139 31 สิงหาคม 2550 21:25:22 น.

แวะมาหวัดดีตอนดึกๆ ความคึกคักหายไป ได้ยินเสียงวิทยุดังเป็นเพื่อน โลกหลักหรือตื่นหวา ไปแล้วจ้ะ   โดย: พ่อหนูหอม (big onion ) 1 กันยายน 2550 2:25:57 น.

แจ๋วจริงนะพี่ยาย เพลงเพราะ ๆเนี่ย แล้วยัง blackground ตอน comment อีก มีของเล่นใหม่นะ อย่าลืมสอนนายมั่งล่ะ เออ..แล้วก็ผิดพลาดนิดนึงขอแก้ไขให้ว่า อ้ายจรัล เสีย ปีนี้ปีที่ 6 นะคะ ไม่เชื่อลองนับดูสิ เจอกันเย็นนี้นะคะ อย่าลืมอ่าน โชะ ล่ะ   โดย: นาย IP: 203.113.50.10 1 กันยายน 2550 3:03:27 น.

รางวัลแด่คนช่างฝัน เป็นหนึ่งในเพลงสุดยอดในดวงใจของผมครับ   โดย: ฟ้าดิน 1 กันยายน 2550 4:10:51 น.

ภาพประกอบบทกวีจากwww.trekkingthai.com เหมือนความฝัน ถนอม ไชยวงษ์แก้ว ไม่ว่าคนจะเกิดดับนับเท่าใด โลกนี้ไม่เคยแปลกแยกคุณค่า ยังเป็นโลกที่เคยเห็นเป็นธรรมดา ใครจักมาใครจักพรากไกลจากจร ดวงอาทิตย์ยังเวียนวกขึ้นตกดิน สายน้ำรินยังเริงไหลไม่หยุดหย่อน ดวงดาวและดวงจันทร์ยังสัญจร สายลมอ่อนหรือแรงจัดยังพัดพราย ฟากฟ้ายังสูงส่งยังโล่งลึก ดินยังผนึกมวลมิแยกแตกสลาย กาลเวลายังเคลื่อนไหวไม่วางวาย คนจักตายหรือก่อร่างมาอย่างไร มวลแห่งความจริงแท้ไม่แปรผัน ยังคงอยู่ชั่วนิรันดร์ไม่หวั่นไหว ไม่ว่าคนจะเกิดดับนับเท่าใด โลกยังคงหมุนไปไม่ใยดี ไม่โกรธเกลียดไม่รักไม่ผลักไส ไม่อาลัยหักห้ามปรามวิถี ใครจะเริงใครจะร่ำลาเวที โรงละครแห่งนี้ไม่สะเทือน ยุคแล้วยุคเล่าเก่าไปใหม่มา ใต้อำนาจกาลเวลาขับเคลื่อน โอ้ผองเผ่าเราเกิดดับลับเลือน เหมือนความฝันคงอยู่ชั่วครู่-ชั่วยาม ******* บทกวี เขียนไว้ใน แก้วก๊อล้านนา หนังสือระลึกถึง จรัล มโนเพ็ชร   โดย: ถนอม ไชยวงษ์แก้ว (แพรจารุ ) 1 กันยายน 2550 7:11:22 น.

น้องนาย ขอบคุณมาก หกปีแล้วจริง ๆ เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว แล้วจะตามไปอ่าน โชะ ที่มาลานชา ว่าแต่มีคนชื่อ โชะ จริง ๆ เหรอ ขอบคุณพ่อพเยีย เราก็จำได้ว่า คุณไปร้านสายหมอกกับพี่หนอมในคืนหนึ่ง แต่เราไม่ได้ไปด้วย ตอนเช้าคุณเอารูปมาให้ ขอบคุณจ๊ะ ฟ้าดิน รางวัลแต่คนช่างฝัน พี่ก็ชอบเหมือนกัน   โดย: แพรจารุ 1 กันยายน 2550 8:26:27 น.

พี่ยาย...ไม่ได้ถ่ายรูปในวันนั้นครับ พอดีแบตฯหมดเลย เข้า รพ.อีกแล้ว....วันนี้จะกลับไปพักฟื้นที่เชียงดาวก่อนเน้อ...   โดย: pu_chiangdao IP: 203.151.243.137 1 กันยายน 2550 10:30:11 น.

เข้าโรงพยาบาลอีกแล้วหรือภู ทำไงดีให้สุขภาพกลับคืนมา ต้องคิดถึงเรื่องนี้ให้หนัก ๆ แล้วล่ะ เอาสุขภาพไว้ก่อนเป็นดีที่สุด อยากแนะนำให้หยุดงานสักพัก พักที่ว่าเป็นเดือนสองเดือนและน่าจะลองเปลี่ยนที่อยู่ เปลี่ยนบรรยากาศใหม่ ๆ สังคมใหม่ ๆ ดูบ้างก็ได้ เช่นจากภูเขาก็ลองไปอยู่ทะเลดู ด้วยความหวงใยยิ่ง   โดย: แพรจารุ 1 กันยายน 2550 12:50:07 น.

เข้ามาอ่านซ้ำช้าๆ เพราะเกี่ยวเนื่องกับครูจรัล ครูทางดนตรีที่ผมไม่เคยพบเจอ ได้แต่ตามศรัทธาด้วยผลงานเพลงอย่างเดียว วันจันทร์นี้ผมมีโอกาสไปร้องเพลงของครู ที่งานสานตอด้วยครับ   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 1 กันยายน 2550 12:56:32 น.

คุณกะว่าก๋า จะไปร้องที่ไหนค่ะ อยากไปฟังมาก ๆ เห็นว่า เขามีงานกันหลายแห่งที่แอร์พอร์ทหรือเปล่า หรือว่าที่สวนหลวงใกล้ ๆ สนามเจ็ดร้อยปี กลับมาบอกด้วยนะคะ ปีนี้ร้านสายหมอกเขาจัดเร็วกว่าปกติ เป็นวันที 1 นี้ แดดร่มลมตกนั่นแหละ พอดีช่วงนี้ย้ายครอบครัวมาอยู่ไกล คงจะไปถึงมืด ๆ หากว่าคุณมา ขอช่วยแนะนำตัวหน่อยนะอยากรู้จักค่ะ   โดย: แพรจารุ 1 กันยายน 2550 13:05:34 น.

แวะเวียนมาดูตามปกติค่ะ และฝากเยี่ยมไข้พี่ภูด้วยนะคะ พี่ยาย   โดย: สีน้ำฟ้า IP: 61.7.161.100 1 กันยายน 2550 13:08:53 น.

วันจันทร์ที่ 3 กันยายน 2550 ตั้งแต่บ่ายๆนะครับ ที่ สถานีวิทยุ CM77 ครับ ตรงห้วยแก้ว หลังเทคโนพายัพครับ   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 1 กันยายน 2550 13:33:40 น.

พี่ยาย หมูแอมกำลังวุ่นๆ มืนๆ แต่ตอนนี้งานเสร็จแล้ว รอเก็บงานอีกนิดหน่อย ไว้เก็บงานของปีนี้เสร็จ หมูแอมจะแวะไปบ้านทุ่งเสี้ยว ไปรำพันบทกวี คืนนี้ไร้ดาว เพลงลุงจรัล หมูแอมชอบเพลง มะเมียะ เป็นสาวพม่า ฟังแล้วมันเจ็บจิ๊ดกับความรักจัง บล็อกหนูก็ยังสีหวานแต่ข้อเขียนขมเหมือนเดิม   โดย: sugarhut 1 กันยายน 2550 14:35:45 น.

ตอนที่รู้ข่าวคุณจรัล เสียชีวิต - เสียใจและเสียดายนัก เหมือนรู้จัก คุ้ยเคยกับเขามานาน ทั้งๆที่ไม่เคยเห็นตัวจริงด้วยซ้ำ ช่วงเป็นเด็กสาว หัดเล่นกีตาร์ จำได้ว่า ไม่กี่เพลงที่พยายามบังคับนิ้วให้กดคอร์ดและเล่นให้ฟังเป็นเพลงให้ได้ ทั้งๆที่เจ็บนิ้วแทบน้ำตาร่วง ก็มีเพลง อุ๊ยคำ อยู่ด้วย มีโอกาสกลับเชียงใหม่ปลายปีนี้ จะแวะไปเยี่ยมร้านของเขา หากโชคดีพออาจได้ฟังเพลงคุณถนอม โชคดีกว่านั้น อาจจะได้เจอคุณแพร หวังว่าเช่นนั้น น้องบ่าวภู บ่อสบายเสียแล้ว ขอหื้อหายโวยๆเน้อ   โดย: แม่ญิงโย-นก IP: 202.7.166.173 1 กันยายน 2550 14:39:32 น.

สวัสดีค่ะน้ายาย ชักอย่ากจะฟังเพลงที่น้ายายพูดถึงแล้วสิค่ะ ไม่เคยได้ยินเลยค่ะ หรืออาจเคยได้ยินแต่ไม่รู้จัก จะมีโอกาสได้ยินในบล็อกหรือเปล่าค่ะ ครูบังบานหนูก็ไม่เคยรู้จัก แต่ได้อ่านที่น้ายายพูดแล้วอยากรู้จักจังเลยค่ะ ครูบังบานดูชื่อแล้วเหมือนจะใจดี ทำให้นึกภาพว่าเป็นคุณครูสอนเด็กอนุบาล เพราะครูสมัยตอนหนูอยู่ชัน้อนุบาลจะชื่อทำนองนี้ เช่น อ.ดวงใจ อ.วิไล อ.ปราณี แบบนี้ค่ะ น้ายายค่ะหนูอัพบล็อกพึ่งจะเสร็จ พึ่งหาวิธีเอารูปลงได้ ถ้าอยากเห็นงานรับหมวกพยาบาลก็ลองเข้าไปดูน่ะค่ะ มีอีกหลายงานเลยค่ะ แล้วจะมารอฟังเพลงน่ะค่ะ ด้วยความเครพ   โดย: ลูกของพ่อค่ะ IP: 61.7.231.130 1 กันยายน 2550 20:21:21 น.

แม่ญิงโย-นก ได้เลยจ๊ะ เมื่อคุณกลับมา แต่ตอนนี้คุณถนอม ไม่ได้เล่นดนตรีที่ร้านแล้วค่ะ ร้านไหน ๆ ก็ไม่เล่นแล้วนอกจากเป็นงานสังสรรค์เพื่อนฝูง หรืองานพวกการกุศลนั่นแหละ แต่ที่ร้านสายหมอกกับดอกไม้ก็ยังมีเวทีสำหรับเพลงคำเมืองของคุณจรัลอยู่ มีและถ้าว่าง ๆ มีเพื่อนมา และเราอยากต้อนรับเพื่อนที่นั่น คุณถนอมก็ยังไปเล่นดนตรีที่นั้นให้เพื่อน ๆ ฟังสักเพลงหรือสองเพลงได้ค่ะ แล้วพบกันค่ะ   โดย: แพรจารุ 2 กันยายน 2550 14:32:37 น.

"ลูกของพ่อ" ได้เลยค่ะ เดี๋ยวพี่จะให้สีน้ำฟ้าหามาใส่ให้ในบทต่อไป พี่ว่าจะเขียนถึงคุณจรัลอีกสักสองสามตอน เพราะไม่ค่อยๆ ได้เขียนถึงในช่วงที่แกจากไปใหม่ ๆ เพิ่งรู้สึกอยากจะเขียนถึงเมื่อไปงานรำลึกถึง ที่ร้านสายหมอกเมื่อคืนนี้ บอกกล่าว มิตรรักแฟนอ่านบล็อกว่า "เรื่องแม่และฉัน"ที่เสนอไปสามตอนขอค้างไว้ก่อนนะคะ เดือนนี้เปิดพื้นที่ให้ ศิลปินล้านนา ก่อน   โดย: แพรจารุ 2 กันยายน 2550 14:39:13 น.

สวัสดีค่ะ ขอบคุณนะค่ะที่เข้าไปอ่านบทกลอนพร้อมกำลังใจส่งให้คนใต้ด้วยกัน นาชอบเข้าไปอ่านบล็อคอาโดมกับบล็อคชบาฉายค่ะ ได้รู้อะไรเยอะดี ยังไงนาขออนุญาติแอดบล็อคน้ายายอีกบล็อคนะค่ะ(ขออนุญาติเรียกน้านะค่ะ)   โดย: มัยดีนาห์ 2 กันยายน 2550 15:18:19 น.

อื้อฮื้ออออ แต่งบ้านใหม่สวยหรู สบายตา เก่งขึ้นเรื่อยๆ ปรบมือให้ ขอแสดงความอาลัยคุณจรัล ด้วยค่ะ ..ขอบคุณที่รักและเข้าใจกัน...ไปเมนท์ให้กำลังใจที่โน่น ก๊ากกกก ไม่เขียนคงอกแตก จึงต้องเขียน   โดย: เงาศิลป์ IP: 203.146.63.185 2 กันยายน 2550 15:35:34 น.

สวัสดีตา-ยาย อยากไปงานจรัล ก็ไม่ได้ไป มีงานที่มธ. บทกวีหนอมบทนี้เขียนดีมากๆ เราชอบนะ นานเหลือเกิน กว่าจะโผล่มาให้เห็นและได้ใจ หนอมเป็นกวีนะ ไม่ใช่คนเขียนความเรียงเรื่องสั้น และไม่ใช่ตุ๊เจ้า แต่เป็นแร็งโบด์ผู้พเนจรในฤดูกาลแห่งนรก... ลงจากธรรมาสน์ไปเดินดิดสายเกือก เป็นพิณเพราะเสนาะสายเถิดสหายรัก   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 2 กันยายน 2550 16:33:21 น.

พูดถึงจรัลฯ ผมชอบเพลงของเขามาก นอกจากไพเราะเพราะเป็นคำเมืองเหนือแล้ว เพลงยังมีความหมายหลากหลาย ให้ทั้งความบันเทิงและความรู้ แถมฟังแบบสบายอีกด้วย...   โดย: เขาพนม 2 กันยายน 2550 23:45:36 น.

เข้ามาเยี่ยมแล้วก็รู้สึกว่าวันหลังต้องขออนุญาตแวะมาอีกแน่ ๆ มาอ่าน มาอิ่ม มาซาบซึ้งดื่มด่ำกับถ้อยคำ ขอบคุณที่แวะไปที่บล็อกค่ะ   โดย: ชิงดวง 3 กันยายน 2550 7:05:44 น.

สอง-สามวันนี้ คงไปวุ่นกับงาน.. ถ้าหายก็อย่าเพิ่งแจ้งความนะคะ   โดย: สีน้ำฟ้า IP: 61.7.164.85 3 กันยายน 2550 8:33:57 น.

ข่าวฝากที่น่าสนใจยิ่ง งานชนเผ่าพื้นเมืองแห่งประเทศไทย เรามีความแตกต่างกันบ้างในหลายด้าน เช่นมีประเพณีวัฒนาธรรมที่ต่างกัน แต่เราก็ต่างหวังสันติสุขในชีวิต ในการอยู่ร่วมกัน และมนุษย์ก็มีความพยายามที่จะอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข มีคำถามว่า เราจะอยู่ร่วมกันอย่างไร อย่างมีสันติสุข และมีความสุข ภายใต้ความแตกต่าง คำตอบง่าย ๆ ก็คือการยอมและมองเห็นความสำคัญและความเท่าเทียม การให้เกียรติในความเป็นคนเหมือนกัน ที่กล่าวมานี้เพื่อจะบอกกล่าวถึงงาน งานหนึ่ง อันเป็นงานซึ่งพยายามให้คนได้อยู่ร่วมกันในสังคมภายใต้ความแตกต่างอย่างมีความสุข งานนี้ชื่อว่า งานมหกรรมชนเผ่าพื้นเมืองแห่งประเทศไทย เพราะประเทศของเรามีชนเผ่าพื้นเมืองหลากหลายกลุ่ม เช่น ทางภาคเหนือ มีกลุ่มชาติพันธุ์ กะเหรี่ยง ม้ง เมี่ยน ลีซู ลาหู่ อาข่า ลัวะ มลาบรี ขมุ ปะหล่อง คะฉิ่น ภาคใต้มีชาวมอแกน มอแกลน อุรักละโว้ย ภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีชาวภูไท ลาวซ่ง ส่วย และอื่น ๆ กลุ่มชาติพันธุ์ต่างมีชีวิตที่ต่างกันแต่ที่เหมือนกันคือ จะอยู่ใกล้ชิดและผูกพันกับธรรมชาติ ป่าไม้ ภูเขา และทะเล การหากินหาอยู่ เพื่อการยังชีพ มากกว่าการสะสมเพื่อการสร้างทรัพย์สินและมีการสืบทอดการใช้ชีวิต ต่อ ๆ กันมา โดยมีวัฒนธรรมประเพณีและความเชื่อของแต่ละกลุ่ม ในท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงของสังคม โลกแห่งการติดต่อที่ไร้พรมแดน และนโยบายการพัฒนาของรัฐบาล ที่สร้างความเจริญเติบโตภาคเศรษฐกิจเป็นหลัก โดยเฉพาะด้านการท่องเที่ยว ชนเผ่าพื้นเมืองกลุ่มต่างๆ ได้รับผลกระทบในการดำรงชีวิตและการถูกละเมิดสิทธิ อีกทั้งสังคมก็เข้าใจผิด ๆ ต่อชนเผ่าพื้นเมือง และต่อการปฏิบัติต่อกัน ดังนั้นการส่งเสริมและสร้างความเข้าใจต่อสาธารณะจึงเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง วันที่ 9 สิงหาคมของทุกปีองค์กรสหประชาชาติประกาศให้เป็น“วันชนเผ่าพื้นเมืองโลก” และกำหนดให้ระหว่างปี พ.ศ. 2548 – 2557 (ค.ศ. 2005- 2014) เป็นปีทศวรรษสากลของชนเผ่าพื้นเมืองโลก สำหรับประเทศไทยนั้น ในอดีตยังไม่มีการประกาศวันชนเผ่าพื้นเมืองขึ้น จนมาถึงปี 2550 ได้มีการจัดงาน“วันชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศไทย” ขึ้น เมื่อวันที่ 8-9 สิงหาคม การจัดงาน งานมหกรรมชนเผ่าพื้นเมืองแห่งประเทศไทย ครั้งนี้ ถือเป็นกิจกรรมต่อเนื่องโดยมี ผู้แทนสถาบันชาติพันธุ์พัฒนา กรมพัฒนาสังคมและสวัสดิการ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ให้การสนับสนุน โดยมเป้าหมายที่ความเข้าใจอันดีกันของคนในสังคม เรียนรู้การอยู่ร่วมกันเพราะผลกระทบต่างถึงกันเสมอไม่มีคุณอยู่ส่วนไหนหรือใช้เชื้อชาติอะไร งาน“มหกรรมชนเผ่าพื้นเมืองแห่งประเทศไทย” ขึ้นในระหว่างวันที่ 5-11 กันยายน 2550 นี้ ณ หอนิทรรศการศิลปวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ในงานนี้มีกิจกรรมต่าง ๆ เช่นคอนเสิร์ตชนเผ่าพื้นเมือง เป็นกิจกรรมที่เปิดโอกาสให้นักร้องและศิลปินพื้นบ้านของชนเผ่าพื้นเมืองได้มีโอกาสแสดงออกและนำเสนอคุณค่าและความงดงามในประเพณีและวัฒนธรรมหรือวิถีชีวิตของชนเผ่าพื้นเมืองผ่านบทเพลงอันไพเราะต่อสาธารณะ และที่สำคัญอย่างยิ่งคือ บทเพลงที่สามารถสื่อให้เข้าถึงสำนึกของชนเผ่าพื้นเมืองที่มีต่อประเทศชาติ ชนเผ่าพื้นเมือง นำอาหารพื้นบ้านของชนเผ่ามาให้ชิมกัน เป็นกิจกรรมที่เปิดโอกาสให้ผู้เข้าร่วมงานได้มีโอกาสลิ้มรสอาหารรสชาติสุดยอด รวมทั้งข้าวของต่าง ๆ อีกมากมายที่บอกถึงภูมิปัญญาชนเผ่า ตลอด 7 วัน ร่วมกิจกรรมได้ ตั้งแต่บ่ายโมงเป็นต้นไป มีทั้งภาพยนตร์ ดนตรี การสาธิตวิถีชีวิต การแสดงวัฒนธรรม การละเล่นพื้นบ้าน นิทรรศการ อาหาร ของชนเผ่าพื้นเมืองทั่วประเทศไทย ส่วนภาควิชาการก็จะมี สัมมนาวิชาการด้านชาติพันธุ์และการพัฒนา และนี่คืองานเพื่อเพื่อนมนุษย์ เพื่ออยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขท่ามกลางความแตกต่าง รายละเอียดของงานในแต่ละวันสนใจช่วงไหนไปช่วงนั้น จะเอามาบอกในโอกาสต่อไป (งานฟรีค่ะ มีอาหารชนเผ่าให้ชิม คนชอบช๊อปก็มีสินค้าชนเผ่าให้ซื้อกลับบ้านด้วย)   โดย: แพรจารุ 3 กันยายน 2550 9:03:26 น.

พี่ยาย..เขียนเพราะจัง.. อยากเจอพี่หนอม.. อยากเจอพี่ยาย... ขอให้มีความสุขเยอะๆนะคะ..   โดย: ตุ๊. IP: 125.27.224.224 3 กันยายน 2550 10:53:05 น.

ยาย ขอบคุณมาก สำหรับรายละเอียดเรื่อง "งานชนเผ่า" ... ขอพื้นที่ ประจานความอัปยศแถวเขาเหมนหน่อยนะจ๊ะ   โดย: เงาศิลป์ ในนาม "กู่" IP: 203.146.63.185 3 กันยายน 2550 11:21:52 น.

อ่านเรื่องเล่า...ถึงผู้ชายคนหนึ่งซึ่งปลายแปรงคุ้นเคยเพลงของเขามาตั้งแต่เด็ก ชอบเพลงน้อยใจยามากกว่าเพลงใด....เพราะได้อรรถรสครบตามกลิ่นน้ำปู๋....จิ้นนึ่ง...ปลาจ่อมของล้านนา. ชอบภาษา...ที่ทำให้ปลายแปรงหลงรักภาษาพื้นถิ่น... สาวดอยมาตกหล่นอยู่กรุงยังอู้กำเมืองบนรถเมล์บ่อายหน้า..... สาวกิ๋นฮ้า.....กลิ้งมาอยู่ลานทรายยังแกงแค...แกงผักหละกลืนสาวใต้ไปได้หลายผู้ แล้วบ่อวายแอบอ่าน....กวีของ"อ้ายหนอม" สวมรอยฮ้อง "อ้ายหนอม" เสียหนิดหนม เพราะความเป็นพื้นถิ่นนั่นล่ะล๊า...สาวใต้เถิงใฝ่ป้อจายมวนยาขี้โย สาวเหนียเลยกลัวขาดดุลย์...มาล่องใต้หนีบคนชายใบจาก.... ถือว่าเป็นการแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรมกันเนอะ...คุณยายเนอะ... ขอบคุณค่ะที่แวะไปซับน้ำตาพี่ชายน้องวุฒิเขา.... ปลายแปรงพวกหัวใจตั้งติ่งเศร้ากำ...สุขบื้ด...แล้วกลับเป็นตน....ขอบคุณหลายๆ   โดย: ปลายแปรง IP: 203.113.17.148 3 กันยายน 2550 18:31:09 น.

พี่ยาย.. นกเคยฟังเพลงของคุณจรัล มโนเพ็ชร กับคุณสุนทรี เวชชานนท์ แม้บางเพลงจะแปลไม่ค่อยจะออกก็ตาม ประทับใจเพลง ตากับหลาน ฟังครั้งแรกก็น้ำตาซึมเลยค่ะ ที่จริงชอบหลายเพลงมาก ทั้งเพลงที่ซาบซึ้งโดนใจ อย่างเพลง มะเมี๊ยะ อุ้ยคำ น้อยใจยา ที่หลายคนชอบมาก ส่วนเพลงที่สนุกๆ ชอบเพลง ฮานี้บ่าเฮ้ย (ทีแรกฟังไม่รู้เรื่องค่ะ เพื่อที่เป็นสาวเหนือมาแปลให้ฟัง) ของกึ๋นคนเมือง(ทำให้รู้จักอาหารทางเหนือหลากหลายเลยค่ะ) พี่สาวครับ(มีเด็กรุ่นน้องเคยร้องให้ฟังด้วยนะคะ) ขอบคุณพี่ยายที่ไปเยี่ยมที่บล็อกค่ะ ดีใจนะคะ   โดย: หทัยชนก (Nok_Noah ) 3 กันยายน 2550 19:53:31 น.

มาทักทายพี่แพร จารุ ครับ เป็นน้องใหม่มาฝากเนื้อฝากตัวครับ   โดย: โฟล์คเหน่อ 4 กันยายน 2550 0:21:05 น.

คุณแพร เสียดายมากที่จะไม่ได้ไปร่วมงานมหกรรมชนเผ่าพื้นเมือง ไม่รู้ว่าคุณแพรจะนำบรรยากาศของงาน การสัมมนา และอื่นๆ มาถ่ายทอดสู่กันฟัง ในคอลัมน์ของคุณแพรที่ประชาไท หรือที่นี่ไหมคะ จะคอยตามอ่านทุกวันเลย ขอบคุณมากค่ะ   โดย: แม่ญิงโย-นก IP: 202.7.166.170 4 กันยายน 2550 15:56:49 น.

สวัสดีค่ะน้ายาย ขอบคุณค่ะที่เอากิจกรรมดีๆไปบอก กิจกรรมน่าสนใจจริงๆค่ะ ถ้าวันเสาร์อาทิตย์ที่จะถึงนี้หนูไม่มีเรียน หนูคงจะได้ไปร่วมกิจกรรมด้วยค่ะ ตอนนี้กำลังรอคำตอบจากอาจารย์หมอค่ะ   โดย: ลูกของพ่อค่ะ IP: 61.7.231.130 4 กันยายน 2550 16:00:28 น.

เรียน พี่น้องทุกท่าน มีเรื่องขอกำลังสนับสนุน เนื่องด้วย รัฐบาลมีแนวโน้มจะตกลงเซ็นต์สัญญาอนุญาตให้มีการทดลองปลูกพืชจีเอ็มโอในไร่นาได้ ตอนนี้หลายๆ ส่วนกำลังคัดค้านกันอยู่ ดังนั้นตอนนี้ทางเครือข่ายเกษตร และทาง กป.อพช.ภาคเหนือ เห็นว่าเราจำเป็นต้องแสดงพลังในการคัดค้านนโยบายดังกล่าว จึงได้มีการนัดหมายเคลื่อนกำลังกันในวันที่ 10 กันยายน 2550 โดยนัดหมายเจอกันที่ คลังเกษตรอินทรีย์ มีกำหนดการดังนี้ 08.30 น. เจอกันที่ลานคลังเกษตรอินทรีย์ (เจเจมาร์เก็ต) 09.00 น. รับฟังการสรุปข้อมูล GMO และสถานการณ์ความเคลื่อนไหว 10.30 น. เคลื่อนขบวน(โดยรถยนต์) ไปที่หน้าศาลากลางจังหวัดเชียงใหม่ 11.30 น. ยื่นจดหมายต่อผู้ว่าราชการจังหวัด พร้อมแสดงพลังคลื่นประชาชน 12.00 น. แยกย้ายกันกลับ ทั้งนี้ขอความร่วมมือมายังพี่น้องเครือข่ายต่างๆ ให้พร้อมใจกัน แสดงพลังคัดค้าน ยับยั้งนโยบายของรัฐที่รับใช้ทุนข้ามชาติ โดย 1. แจ้งชื่อองค์กร เพื่อลงนามในท้ายจดหมายยื่นต่อรัฐบาลผ่านผู้ว่าฯ เชียงใหม่ 2. ระดมกำลัง เพื่อร่วมกันเคลื่อนไหวคัดค้าน การลงนามของรัฐบาลในวันที่ 10 กันยายน 2550 ตั้งแต่เวลา 09.00 น. - 12.00 น. ติดต่อสอบถามข้อมูลได้ที่ ต๋อม 081 - 5954459 และ อ้อ 086 - 9158704 ระดมกำลังให้ได้มากที่สุด ไม่จำกัดจำนวนค่ะ ด้วยเชื่อมั่นในพลังการเปลี่ยนแปลงจากทุกท่าน สำนักงาน กป.อพช.ภาคเหนือ   โดย: ภาคีฯ IP: 203.113.50.14 4 กันยายน 2550 18:06:18 น.

ขอบคุณมาก (อีกแล้ว) ที่เอาข่าวไปแปะประกาศไว้ สอดคล้องกับคำประกาศไม่เอา GMO.ของกู่ด้วย คงไปไม่ได้ไกลเหลือเกิน แต่จะรอฟังข่าว และส่งใจไปช่วยนะ เรื่องเขาเหมน...เราค่อนข้างเกร็ง เพราะคนในพื้นที่ ที่เคยร่วมแรง เขาต้องระวังตัวซึ่งจะมีผลต่อสภาพทางการการเมือง หรือความสัมพันธ์อื่นๆ เราจึงต้องตะโกน(เสียงแหบๆ) ออกไปไกลๆก่อน ยายมีเพื่อนพ้องน้องพี่ทำข่าวประเด็นร้อน ช่วยส่งข่าวให้หน่อยนะ เอาอีเมลล์เราให้เขาก็ได้ shadowy26@hotmail.com ขอบคุณยาย เออ..มีน้องทีม.วลัยลักษณ์ ขออีเมลล์ยาย เราให้ไปแล้วนะ เขาอยากรู้เรื่องเขื่อน"คลองกลาย" ทำไม มีแต่งานแบบนี้ หนอ   โดย: เงาศิลป์ IP: 203.146.63.182 4 กันยายน 2550 20:26:23 น.