Bloggang.com : ปันฝัน : ไม่ต้องการรักแท้ขอแค่คนดูแลหัวใจ (นิยาย) ตอนที่ 7

ไม่ต้องการรักแท้ขอแค่คนดูแลหัวใจ (นิยาย) ตอนที่ 7

“ผมยังรักคุณ ต้องการดูแลคุณและลูก”

สันติเอ่ยขึ้นในห้องรับแขกที่มีบิดามารดาของหญิงสาวอยู่กันครบ

“ที่ผ่านมาผมขอโทษผมรู้แหละว่าผมผิดทุกอย่าง แต่เรากลับไปแก้ไขตรงนั้นไม่ได้แล้ว เราทำเพื่อปัจจุบันกันดีกว่านะให้โอกาสผมนะ”

“คะ”

หญิงสาวพยักหน้ารับอย่างง่ายดาย ทำเอาสันติอึ้งไป

“วี่จะให้โอกาสคุณเป็นพ่อที่ดีของลูก ดีมั้ยคะ”

คำนั้นทำเอาเขาแทบทรุดลงกราบหล่อนเสียด้วยซ้ำ

“เย็นนี้เราไปรับลูกกลับบ้านด้วยกัน ทานข้าวเย็นด้วยกัน พรุ่งนี้วันหยุดเราพาลูกไปเที่ยวด้วยกัน ไปทานอาหาร ไปสวนสนุก สวนสัตว์ด้วยกัน ดีไหมคะ”

“ขอบคุณครับวี่”

แค่นั้นก็ทำเอาเขาน้ำตาแทบไหล เขายังมีโอกาสได้อุ้มลูกกอดลูกจูงลูกไปเที่ยวเล่นเหมือนพ่อคนอื่น ๆ ยังมีโอกาสได้เห็นรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของลูกชายบ้าง

กลับออกจากบ้านของวิกันดา สันติก็อดไม่ได้ที่จะแวะหาปราณอีกครั้ง

“ขอบคุณมากนะครับ วี่เขาให้โอกาสผมแล้วละ เย็นนี้เราจะไปรับลูกจากโรงเรียนด้วยกัน ทานข้าวเย็นด้วยกัน พรุ่งนี้ก็จะไปเที่ยวด้วยกัน พ่อแม่ลูก”

“ยินดีด้วยครับ คุณได้โอกาสนั้นแล้วก็อย่าทำลายมันซะละ วิกันดาคนปัจจุบันไม่เหมือนคนในอดีตที่คุณเคยรู้จัก”

“แน่นอนที่สุดผมจะไม่พลาดอีก”

สันติยิ้มร่าและก้าวออกไปแม้จะสะดุดหูกับคำพูดของปราณ แต่เขาไม่อยากจะคิดอะไรอีก ได้มีโอกาสใกล้ชิดลูกในแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน แค่คิดเขาก็มีความสุขแล้วละ

วิชัยออกจะงง ๆ ที่วันนี้ วิกันดามารับลูกพร้อมด้วยผู้ชายคนหนึ่งที่เขาไม่เคยเห็นหน้า

“สันติเป็นพ่อของเจ้าซันคะ คุณปลัด”

หล่อนแนะนำเขาด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย

“อะไรนะ ไหนว่าเลิกกันไปนานแล้วไง”

“เรายังไม่หย่ากัน”

สันติเป็นคนพูดคำนั้นมองปลัดวิชัยตาขวางไม่ไว้วางใจเพราะสายตาที่ปลัดมองวิกันดานั้นบอกให้รู้ว่ามันเป็นสายตาของผู้ชายที่มองผู้หญิงอย่างไม่สุภาพไม่เข้าใจว่าทำไมวิกันดาจะต้องพูดจาดี ๆ กับผู้ชายคนนี้ด้วย

“คิดถึงแม่ที่สุดเลย”

เด็กชายกระโดดกอดมารดาพร้อมกับเอ่ยคำพูดหวานและหันมองชายคนข้าง ๆ ด้วยความแปลกใจ

“สวัสดีพ่อสิครับ”

“สวัสดีครับ..พ่อ”

เจ้าซันพนมมือไว้สันติและเรียกคำสุดท้ายด้วยความลังเล

“คนนี้ละพ่อของลูกไปให้พ่ออุ้มหน่อยสิแม่เมื่อยแขน แล้ว”

หล่อนส่งต่อลูกชายวัย 4 ขวบให้สันติอุ้ม เด็กชายยอมอยู่ในอ้อมแขนของเขาแต่โดยดี

“พ่อไปอยู่ที่ไหนมาครับทำไมเจ้าซันไม่เคยเห็น”

เด็กชายตั้งคำถามไปเรื่อย ๆ ระหว่างทาง เขานั่งอยู่บนตักของสันติ คำถามที่ถามไป บางคำถามสันติได้เพียงนิ่งเงียบ วิกันดาขับรถไปเรื่อย ๆ ด้วยความตั้งใจ หล่อนเลี้ยวรถลงที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง

“คุณดูลูกเล่นของเล่นนะเดี๋ยววี่จะไปซื้อไอติมมา”

หล่อนจงใจที่จะทิ้งเขาไว้กับลูกชายเพียงลำพัง ชั่ววินาที ที่สันติหันมองตามวิกันดาไปลูกชายก็ไปห้อยโหนอยู่บนเครื่องเล่นซะแล้ว

“ซันอย่าทำแบบนี้สิลูกอันตรายเดี๋ยวตก”

“ไม่ตกหรอกครับซันเล่นบ่อย ๆ”

จากอันนี้ไปอันโน้น น่าหวาดเสียวเขาวิ่งตามลูกไปทุกที่ ดูชุลมุนและแสนเหนื่อยหน่าย เด็กชายพูดกับเขาอย่างแสนไพเราะและก็แสนซน ฟังเขาแต่ก็ไม่ทำตาม จนกระทั่งหญิงสาวกลับมา

“มากินไอติมกันดีกว่าพ่อลูก”

หญิงสาวเดินเข้ามาหา ส่งไอศครีมแบบโคนให้ลูกชาย ก่อนจะส่งแบบถ้วยให้กับเขา

“ของคุณละ”

“ฉันไม่หิวหรอกคะ คุณทานเถอะ”

หล่อนหันไปยืนมองเด็กชายกินและเล่นไปด้วยกันไม่ห้ามปราม มองอย่างใจเย็นจนเขานึกแปลกใจแต่ลูกก็ไม่เป็นอันตรายอะไร อาจจะมีหกล้มบ้าง วิ่งมาอ้อนให้หล่อนเป่าเป่าเสร็จก็เหมือนหายสนิทกลับไปเล่นได้เหมือนเดิม

เย็นวันนั้นสันติยังได้สอนการบ้านให้ลูกชายและทานอาหารเย็นไปพร้อม ๆ กับทุกคนในครอบครัวของหล่อน ก่อนจะกลับมาที่พักด้วยหัวใจที่อ่อนลงอย่างประหลาด

เขากลับมานอนคิด ในสิ่งที่ปราณพูดให้เขาคิดเมื่อวันก่อน

… ก่อนนอนคืนนี้สำรวจตัวเองดูให้ดี ว่า สี่ปีที่ผ่านมา วี่ต้องเจออะไรบ้าง และคุณจะกลับมาขอโทษเขาแค่ง่าย ๆ แค่นี้ คุณมันเลวเกินไปหรือเปล่า..

สี่ปีที่ผ่านมาหล่อนเจออะไรบ้างเหรอ ในขณะที่เขาใช้ชีวิตชายโสดอย่างมีความสุข ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรเปลี่ยนคนข้างกายเป็นว่าเล่น

หล่อนกลับต้องเลี้ยงดูเด็กคนหนึ่งด้วยความเหน็ดเหนื่อยและอดทน ชั่วเวลาไม่กี่นาที ที่เขาอยู่กับลูกชายตามลำพัง เขารู้สึกว่าตัวเองเหนื่อยทั้งกายและใจเชียวละ แต่หล่อนอดทนมา สี่ปีแล้ว ผู้หญิงคนเดียวที่ต้องรับผิดชอบทุกอย่าง ประหยัดทุกวิถีทาง เพื่อมีเงินส่งเสียให้ลูกได้เรียนโรงเรียนดี ๆ มีบิดามารดาต้องรับผิดชอบ มีสวนที่ต้องคอยดูแล ผลผลิตในสวนอาจจะมากมาย ค่าใช้จ่ายก็มากมาย

หล่อนคือคนเดียวที่ต้องรับผิดชอบดูแล จนมันผ่านมาแล้วด้วยดี โดยที่เขาไม่มีส่วนร่วมอะไรเลย

ไม่รวมกับสังคมที่ดูหมิ่นดูแคลนหล่อนแค่สายตาของปลัดวิชัยคนเดียว เขาก็นึกใบหน้าร้อนผ่าว ที่จะต้องมีคนอีกหลายคนมองวิกันดาด้วยสายตาแบบนั้น หากจะมีก็แต่ปราณ ที่เขาไม่เคยมองแบบนั้นและยังอยู่ข้าง ๆ กับหล่อนเสมอแม้ว่าผู้ชายคนนั้นจะเป็นคนพิการและเสียขาไปข้างหนึ่ง

..เขามีผม และเราอยู่ข้าง ๆ กันเสมอ..

ดูสายตาก็รู้ว่าปราณชอบวิกันดามาก แต่ก็ไม่คิดหวงไว้เป็นเจ้าของ แล้วเขาละ ใจร้ายเกินไปหรือเปล่า ที่ทอดทิ้งและกลับมาในวันที่ทุกอย่างดูดีและสวยงามแล้ว

“สองคนนั้นเขาจะกลับมาคืนดีกันแล้วใช่ไหมคะ เจ้านาย อรเห็นเขาออกไปด้วยกันพ่อแม่ลูกคงไปเที่ยวกันจริง ๆ”

อรอุมาเอ่ยขึ้น เสียงของหล่อนรบกวนทำให้ปราณที่กำลังทำสมาธิกับงานตรงหน้าต้องเงยหน้าขึ้น

“ดีจังเลยนะคะ พ่อแม่ลูกที่เลิกกันไปแต่ก็กลับมาคืนดีกันอีกครั้ง อรว่าอนาคตของลูกจะได้ดีไปด้วยไงคะหรือเจ้านายว่าไง”

อรอุมาขยับเข้ามาใกล้ ตั้งใจยั่วยวนปราณโดยเฉพาะ เหมือนปราณจะรู้ว่าหล่อนต้องการอะไร เขารีบขยับตัวออกห่าง

“กาแฟสักแก้วไหมคะผู้จัดการ”

“ก็ดีครับ”

อรอุมารีบเดินไปชงกาแฟ ทันที มันคงจะดีไม่น้อยเพราะนี่คงเป็นโอกาสของหล่อนแล้วละ อย่างน้อย ยาที่ดุษฏีให้มาน่าจะช่วยอะไรหล่อนได้บ้าง

..ทำไมต้องพึ่งพายา.ก็ไม่รู้สินะ หล่อนต้องการผู้ช่วยนี่หน่าและชอบอะไรที่ง่าย
ๆ เสียด้วยสิ ไม่ต้องเปลืองแรงไม่ต้องเรื่องมากหล่อนมีความรู้สึกว่า เขาเป็นผู้ชายที่ควรจะเป็นของหล่อน

เข้ามาทำงานได้ไม่กี่วันก็ได้เห็นตัวเลขในบัญชีของเขาฐานะทางการเงินที่มั่นคง
ชายโสด ที่โดดเดี่ยว คงจะน่าเสียดายไม่น้อยหาก ปล่อยเวลาไว้และเขากลายเป็นของวิกันดา เพียงแค่เห็นวิกันดาเมื่อวาน อรอุมาก็รู้แล้วละว่า นี่คืออุปสรรคที่สำคัญที่สุดของหล่อน

อรอุมานั่งมองปราณที่นั่งกระสับกระส่ายเหงื่อท่วมตัวด้วยความรู้สึกสมใจ ตนเอง ยากำลังออกฤทธิ์หลังจากที่เขาดื่มกาแฟไปจนหมดแก้ว ช่วงนี้เป็นช่วงเวลากลางวันไม่มีใครมาติดต่ออะไร ปกติที่นี่ก็เงียบอยู่แล้วจะมีก็แต่ด้านหลังที่คนงานยังดูแลต้นไม้อยู่แต่มันไม่เกี่ยวกับหล่อน ไม่มีธุระจำเป็นใครจะเข้ามา

“ผมไปอาบน้ำก่อนนะร้อนจังเลย”

เขาลุกขึ้นและก้าวเดินออกไป อรอุมามองตามไปก่อนจะก้าวตามเขาเดินช้าและหล่อนเดินเร็ว มือของปราณจับลูกบิดประตูอรอุมาวางมือลงบนมือเขาทันที

“เจ้านายต้องการความช่วยเหลือจากอรหรือเปล่าคะ”

“คือ..”

ปราณหันมามองหน้าอรอุมา ใบหน้าของหล่อนยามนี้สวยงามยั่วยวน น่าหลงใหลน่าจูบเชียวละ

“ให้อรช่วยอะไรไหมคะ”

อรอุมาขยับเข้าไปใกล้อีกนิดและสอดสองมือโอบรอบเอวเขาใบหน้าห่างกันแค่คืบอกอวบเบียดเข้าหาเขาอย่างตั้งใจ

“อรช่วยคุณได้นะคะ”

เสียงกระซิบร้อน ๆ ที่ข้างหูทำให้ปราณหูอื้อตาลาย ทันที ที่อรอุมาแนบริมฝีปากบางเฉียบลงบนริมฝีปากเขา ลิ้นก็เริ่มทำงานสองมือก็เริ่มไขว่คว้าร่างกายของหล่อน อย่างความต้องการที่กลั้นไว้ไม่ได้

“ไม่..”

ชั่ววินาที ร่างของอรอุมาก็ถูกผลักออกมารวดเร็ว

เขาเปิดประตูเข้าห้องไปอย่างรวดเร็วลงกลอนแน่นหนา ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำเปิดฝักบัวให้น้ำเย็น ๆ ราดตัวและหัวของเขาเพื่อคลายความร้อนรุ่ม

ทิ้งอรอุมาให้ยืนนิ่งอยู่แบบนั้น

..หล่อนทำไม่สำเร็จและเหมือนเขาจะรู้ว่า หล่อนใช้ยากำลังเขา หญิงสาวเริ่มกลัวเสียแล้วสิ ว่า ปราณจะว่ายังไงหลังจากเขาออกมาจากห้องน้ำ

ติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะตอนหน้าก็จบแล้วเร็วชิมิละ

อ่า..ช่วงนี้ทำลิงก์ไม่แม่น คลิกอ่านตอนก่อน ๆ ด้านขวามือนะคะ

แว้บหาอาเดียวสุดหล่อคลิกที่รูปสุดเท่ห์เลยเจ้าคะ

target="_blank">

...

Create Date : 13 มิถุนายน 2554

Last Update : 13 มิถุนายน 2554 16:38:14 น.

12 comments

Counter : 650 Pageviews.

อ่อ...พลาดมา 3 ตอน เลยไม่รู้นิสัยของอรอุมา...ต้องย้อนกัลบไปอ่านก่อน

โดย: panwat

วันที่: 13 มิถุนายน 2554 เวลา:12:04:18 น.

แวะมาทักทายค่ะ หล่อขึ้นเลยนะค่ะลูกชายบ้านเน้ อิอิ

โดย: MomTaWan

วันที่: 13 มิถุนายน 2554 เวลา:15:36:47 น.

หายไปหลายวัน ไปปฏิบัติภาระกิจที่แม่สอด แวะมาทักทายก่อนพรุ่งนี้จะไปปฏิบัติภาระกิจที่ลำพูนอีกครับ

โดย: คนเคยผ่านมหาสมุทร

วันที่: 13 มิถุนายน 2554 เวลา:15:53:03 น.

ทามลิงก์ผิด ๆ พลาด ๆ ก็ยังไปถึง 555

คุณน้ำค้างพรุ่งนี้จบนะ จะอ่านนิยายหรือจะดูมื้อว่างของอาเดียวเลือกเอา
เด๋วนี้มีให้เลือกด้วยนะเรื่องเขียนมันเยอะ 555

วันนี้จอมแสบ กินตับทอดด้วยละ ชอบมาก ดีแฮะรู้งี้ทำตั้งนานแล้วตับบำรุงเลือด เด็กเลือดจางอะ
ตับเหนียว ๆ แทะเอาแทะเอาเชียวละ มามะมากินตับด้วยกัน

...

วันจันทร์ทำงานเหนื่อยมั้ยน้อ

โดย: ปันฝัน

วันที่: 13 มิถุนายน 2554 เวลา:16:45:19 น.

โห..ใกล้จบแล้วนิหน่า
วันนี้เค้าโดนงานรุมซะหมดสภาพเรยยยยอ๊า..

อะ ให้เค้าเลือกได้ด้วยนิ..ทำใจลำบากเลยนะเนี่ย..
นิยายก็จะเป็นตอนอวสานซะด้วยสิ..อืม..
แหะๆๆ พักนี้เค้าเหนื่อยกะงานอ่ะ พรุ่งนี้ก็คงด้วย
เครียดๆกะงานแบบนี้..
ถ้าได้เห็นรอยยิ้มที่แสนจะสดใสของสุดหล่อ..ก็คงชื่นใจหายเหนื่อยเนอะ
งั้น..เค้ารีเควสให้จัดหนักแบบว่าขอหน้าสุดหล่อแบบเต็มๆจอเลยน๊าาา คริๆๆ
เห็นแล้วจะได้มีกำลังใจลุยงานต่อไงล่ะ เอิ๊กๆๆ

ว่าแล้วเค้าก็ต้องแว๊บไปตามเอากำลังใจในรอยยิ้มนั้นก่อนน๊า เหอๆๆ

โดย: น้ำค้างบนยอดหญ้า IP: 115.67.175.215 วันที่: 13 มิถุนายน 2554 เวลา:19:27:10 น.