เม้นท์ส่วนตัวนะคะ

เป็นอีกเล่มนะคะที่คาดว่ารีวิวแล้วจะโดนคนอ่านรีวิวด่าถ้าเกิดอยากอ่านขึ้นมาเพราะว่าเล่มนี้เป็นหนังสือทำมือก็เลยไม่ได้มีขายทั่วไป ความที่ฟีน่าตามซื้อหนังสือของไทแก้วมาตลอดก็ซื้อทุกเล่มแล้วก็ดองเค็มดองเปรี้ยวกันไป กว่าจะหยิบมาอ่านก็ผ่านไปนานเลยล่ะเล่มนี้จำไม่ได้ว่าซื้อมานานเท่าไร แต่จู่ๆก็เกิดอยากอ่านขึ้นเลยจัดไปปรากฏว่าตั้งแต่อ่านของเขามาชอบเล่มนี้ที่สุดเลย


เป็นการพูดถึงพรหมลิขิตอย่างแท้จริงท่ามกลางความไม่แน่นอนของสภาพอากาศทำให้นางเอกและพระเอกต้องแชร์ห้องนอนกันในโรงแรมเล็กๆแห่งหนึ่งเพราะว่าอุบัติเหตุที่ทำให้การเดินทางมีปัญหา ห้องพักทุกโรงแรมไม่มีแล้วเหลือแค่เพียงห้องนี้ห้องเดียว แม้ว่าคืนนั้นจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยก็ตามทีหากแต่ทั้งสองก็แอบภาพจำของอีกฝ่ายติดตัวไปและไม่คิดว่าจะได้พบกันอีกครั้งเพราะมีเส้นทางชีวิตที่ต่างกันสิ้นเชิง


เมื่อพระเอกเป็นนักเทนนิสมือวางอันดับหนึ่งของโลกที่ชีวิตการเล่นเทนนิสกำลังไปได้สวยแต่แล้วเขาก็เกิดอุบัติเหตุหนักจนเกือบเสียชีวิตแต่ถึงรอดมาก็ไม่แน่ว่าจะเป็นคนพิการ แม้ว่าเขาจะเต็มเปี่ยมไปด้วยกำลังใจหากร่างกายบางส่วนก็ไม่ยอมกลับมาเหมือนเดิมจนเขาคิดว่าคงจบสิ้นเส้นทางเพียงเท่านี้ และระหว่างรอคอยการพักฟื้นร่างกาย ก็ใช้การวาดรูปที่เขาเคยมีพรสวรรค์แต่ละทิ้งมันไปเพื่อมาเป็นนักเทนนิสเพราะเหตุผลบางประการมาฟื้นฟูจิตใจ และการเดินทางไปพักผ่อนและตามรอยการทำงานของแม่ทำให้เขาได้พบผู้หญิงที่เขาบังเอิญได้พบเธอมาแล้วถึงสองครั้ง


ส่วนนางเอกก็ไม่คิดว่าเธอจะได้พบกับพระเอกเป็นครั้งที่สามและครั้งนี้เขามาเป็นลูกค้าของโรงแรมเล็กๆของเธอเธอมีความสงสารให้กับชะตากรรมของพระเอกมากมายยิ่งพอได้เห็นบาดแผลที่สาหัสบนร่างกายเขา แต่คนละเรื่องกับที่เขาไปสร้างเรื่องซึ่งที่จริงพระเอกไม่คิดว่ามันจะบังเอิญว่าคนรักที่เขาโกหกไว้จะไม่ได้เป็นแค่นักท่องเที่ยวที่บังเอิญมาเจอกันแต่กลับเป็นเจ้าของที่นี้นางเอกที่ปฏิเสธพระเอกไม่ได้เพราะคำขอร้องก็เลยต้องเป็นแฟนกำมะลอให้เขา แต่เธอก็รู้สึกหัวเสียตลอดที่ทุกคนต่างก็พากันเชื่อว่าเขาเป็นแฟนเธอจริงๆและคำทำนายที่ทุกคนเชื่อว่าเธอจะได้พบคู่แท้เป็นจริงแล้ว ซึ่งมันไม่จริงเลย


ความรักของทั้งคู่แม้จะอยู่บนคำว่าไม่จริงแต่มันก็มีความจริงว่าหัวใจใกล้ชิดกันและมีความรู้สึกดีๆให้แก่กัน นางเอกก็มีน้ำใจเอาใจใส่ในตัวพระเอก จนเธอรู้สึกเจ็บปวดกับคำว่าเรื่องโกหกซึ่งเหมือนกับพระเอกก็รู้แล้วว่าอะไรทำให้เขากล้าที่จะขอร้องให้นางเอกเล่นละครกับเขา ก็เพราะเขารักนางเอกจริงๆแต่ชีวิตมันก็ไม่จบลงแค่เราสองคนรักกันเมื่อยังมีเรื่องการกลับคืนความเป็นนักเทนนิสมือหนึ่งของพระเอกความจริงที่ว่าทำไมพระเอกถึงเลือกเป็นนักเทนนิสให้ทั้งสองต้องช่วยกันฝ่าฝันอุปสรรค


อย่างที่บอกว่าฟีน่าอ่านของไทแก้วมาตลอดแต่จัดว่าอ่านได้นะคะ อาจจะไม่โดนใจสุดๆแต่พิเรนีสต้องเป็นนิยายเล่มที่เรียกว่าโดนใจฟีน่าที่สุดตั้งแต่อ่านมาค่ะพระเอกเป็นนักกีฬาระดับโลกที่มีปมในใจแอบซ่อนไว้มากมายแต่แม้ว่าเขาจะเจ็บปวดกับอดีตหากสิ่งที่เราเห็นได้ชัดว่าเขาไม่เคยยอมแพ้ต่อชะตากรรม ขนาดว่าเจ็บหนักปางตายแต่เขาก็ไม่ลดละความพยายามจะกลับมาเป็นนักเทนนิสให้ได้ ล้มแล้วลุกแม้จะล้มอีกกี่ครั้งแต่ก็กัดฟันสู้ บางครั้งอาจท้อแท้แต่เขาก็ไม่เคยทอดอาลัยให้กลายเป็นแค่ไอ้คนขี้แพ้ คนพิการ หายใจทิ้งไปวันๆต่อให้เขาเลิกเล่นเทนนิสอยู่เฉยๆก็มีกิน แต่เขาไม่เคยทำแบบนั้นและมองไปข้างหน้าเสมอ ถ้าเล่นเทนนิสไม่ได้ เขาก็วาดภาพได้ เขายังมีพรสวรรค์ด้านนี้อยู่แต่เขาก็ยังอยากกลับไปเหมือนเดิมให้ได้


ในส่วนเรื่องความรักพระเอกในช่วงแรกก็เหมือนผู้ชายทั่วไป รักแรกพบหรือเปล่าไม่แน่ใจแต่ความติดตราตรึงใจน่ะมีเต็มเปี่ยม นางเอกคือคนที่เขาไม่ต้องหวาดกลัวว่าจะมาหาผลประโยชน์จากการเป็นคนดังของเขาและเธอก็ติดในหัวสมอง ในห้วงลึกของจิตใจเขาเสมอมาอย่างที่เจ้าตัวก็ไม่เคยรู้และเมื่อได้พบกันใหม่ ในวาระที่ใช่ เขาก็พร้อมจะสร้างความสัมพันธ์ระหว่างซึ่งเขาก็เคารพในความต่างทางด้านวัฒนธรรมของนางเอก แม้บางอย่างที่เขาจะไม่เข้าใจ แต่ก็พร้อมจะเรียนรู้ไปด้วยกันพระเอกเรียกได้ว่าอบอุ่น น่ารักเป็นผู้ชายที่เราอยากจะฝากชีวิตที่เหลือไว้กับเขาเลยค่ะ


และนางเอก ฟีน่าก็ชอบเธอมาก เธอเข้มแข็งอ่อนโยน ดูแลตัวเองได้ มีความคิดเป็นของตัวเอง ไม่ใช่ผู้หญิงเอาแต่สวยไปวันๆมีความเป็นผู้ใหญ่มาก แยกแยะเรื่องราวได้อย่างมีเหตุมีผลขนาดโกรธว่าพระเอกเอาตัวเองไปอ้างว่าเป็นแฟน แม้เธอจะโกรธเขาแต่เธอก็ยังดีกับเขาเสมอ เพราะยังไงเขาก็เหมือนเพื่อนเธอแต่เป็นเพื่อนที่ใกล้ใจเธอเสมอมา เธออยากให้เขาหายดี อยากให้เขามีความสุข


แต่ที่ชอบมากก็คือนางเอกเป็นคนเดียวที่ไม่รู้ว่าพระเอกเป็นใครพอมารู้ก็แทนที่จะโกรธแบบโง่ๆว่าโดนหลอก แต่เธอก็หลอกๆงอนพระเอก ไม่งี่เง่าเลยเพราะจะว่าไปนางเอกเองก็พลาดที่ไม่ได้เอะใจอะไรและที่ยอดเยี่ยมมากก็คือนางเอกใจเย็นมากกกกกกกกในตอนท้ายที่พระเอกถอดใจว่าคงเล่นเทนนิสไม่ได้แล้ว เพราะร่างกายไม่สู้ เธอคือคนที่ไม่ปล่อยให้พระเอกคิดแบบนั้นเธอเป็นน้ำเย็นหล่อเลี้ยงใจที่ร้อนดั่งไฟของพระเอก ไม่ว่าพระเอกจะแรงมาแค่ไหนเธอก็พร้อมจะปลอบประโลมเขา และนั่นก็ทำให้พระเอกได้สติพร้อมกับรู้แล้วว่าเขาจะท้อไม่ได้ เขามีนางเอกเป็นกำลังใจสำคัญให้เสมอเป็นสุดยอดนางเอกที่มีอีคิวเลยค่ะ เป็นเราหรือเจอคำพูดแบบนั้นได้เจอตบสักทีก่อนสะบัดหน้าหนี เพราะฟีน่าหลงลืมไปว่าเมื่อสองคนเป็นสามีภรรยากันแล้ว ไม่มีคำว่าฉันหรือเธอ มีแต่เรานางเอกห่วงพระเอกมาก เธอจึงไม่เคยถือสาพระเอกเลยที่เกิดภาวะเหวี่ยง หงุดหงิดและพร้อมจะลงที่ใครก็ได้ จากผู้ชายที่เป็นปกติแต่ต้องมาคนเกือบพิการ ขอปรบมือให้ดังๆกับนางเอกแบบนี้ค่ะ คุณมีคุณค่าที่ควรได้ผู้ชายแบบนี้ไปครอบครองนะคะ


จากที่ฟีน่าเคยบ่นนิยายของไทแก้วไปบ้างว่าการดำเนินเรื่องมันอืดมากไปค่ะ รายละเอียดยุบยับไปหมดบางเรื่องตัดทิ้งบ้างมันจะทำให้เรื่องกระชับขึ้นแต่เล่มนี้คงเป็นเพราะว่าฟีน่าชอบหรือเปล่า ความละเอียดก็ไม่ต่างกัน แต่เรากลับอ่านได้ลื่นไหลมากมีอืดๆในบางช่วง อย่างเช่นตอนพระเอกเล่นเทนนิส ฟีน่าก็พดจะดูเป็นนะคะเพราะเป็นคนดูกีฬาแทบทุกชนิด แต่ว่าเล่นเล่าละเอียดมาก ซึ่งก็เป็นสิ่งดีแต่ฟีน่าอยากรู้เนื้อเรื่องต่อไปก็ข้ามเอาค่ะเพราะเราดูเป็นไม่ต้องการคำอธิบายมากมายแบบนี้ ช่วงเหล่านี้ฟีน่าจะโดดข้ามไปเลย


ซึ่งพูดถึงความละเอียดแล้วนิยายของไทแก้วจะหยิบเอาฉากต่างประเทศมาเล่าอย่างเรื่องแรกพระเอกเป็นนักวอลเลย์บอลชายก็ใช้ฉากหลังเป็นอิตาลีเล่มสองเป็นนักฟุตบอลก็มีเยอรมนีเป็นเรื่องเล่า ส่วนเล่มนี้ใช้สเปนเป็นฉากสำหรับคนไม่เคยไปเที่ยวแบบฟีน่าพูดได้อย่างหนึ่งว่าเล่าได้ละเอียดมาก มากจนเหมือนได้ไปเที่ยวกันเลยและความเด่นก็คือเขาจะไม่เล่าเรื่องในเมืองที่เป็นพวกเมืองยอดฮิตแต่เป็นเมืองที่เราไม่คุ้นหูเอาเสียเลยแต่บางทีการเล่าเนื้อเรื่องก็เหมือนการเปิดอ่านตามหนังสือไปบ้างค่ะ มันยังดูแข็งๆไป ตอนที่ตัวละครเล่า คือลีลาการเล่าเหมือนอ่านจากคู่มือแทนที่จะเล่าจากปากแต่ตรงนี้ใช่ว่าตัวละครจะไม่โดนแซว เพราะนางเอกเองก็โดนแซวว่าจำแม่นมากนะเธอจึงเล่นมุกกลับไปว่า แน่นอนเพราะเธอกินปลาเลยฉลาด จำแม่นน่ารักดีนะคะกับคำตอบนี้


ความที่เนื้อเรื่องของชุดนี้นางเอกล้วนแต่เป็นสาวไทย ไปขาดดุลการค้าฝรั่งหมดเธอจะต้องทำตัวเหมือนเป็นแฟนต้ายุวทูต(สำนวนบ่งบอกอายุมากกว่ารุ่นไหนทันแฟนต้ายุวทูต) ซึ่งอ่านแล้วก็รู้สึกว่านางเอกมีความคิดนะคะคือเธอไม่ได้ยัดเยียดว่านี้นะความเป็นไทย ต้องนั่งสไบ ใส่โจงกระเบน บลาๆๆแต่เธอมีวิธีทำให้คนที่ไม่รู้จักว่าประเทศไทยอยู่ส่วนไหนของโลกได้รับรู้สิ่งดีๆของบ้านเราอาหารไทยนี้เป็นสะพานยอดฮิต เสน่ห์ปลายจวักของเธอเป็นที่เลื่องลือผัดไทยเป็นอาหารเรียกแขกของเธอรวมทั้งการที่เธอได้เป็นครูพิเศษให้กับเด็กๆในโรงเรียนเด็กๆจะรู้จักประเทศเรามากขึ้นและนำกลับไปเล่าให้พ่อแม่ฟังอ่านแล้วรู้เลยว่านางเอกมีความเป็นครู เธอไม่ได้สอนไปงั้นๆ แต่สอนหลายๆอย่างขนาดทำขนมเธอก็สามารถดัดแปลงคำถามให้เป็นเรื่องความรู้เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ได้เลยค่ะแบบนี้สอนหนึ่งได้สอง เป็นสิ่งที่น่านับถือมากค่ะทำให้เด็กๆเข้าใจและจดจำได้ดีกว่าการสอนแบบวิชาการเสียอีก


จุดนี้เองฟีน่าเห็นอีกอย่างที่สะท้อนสังคมในต่างประเทศแม้แต่โรงเรียนเล็กๆ เขาก็สอนเด็กให้รู้จักสังคมที่มากกว่าห้องเรียน ประเทศตัวเองอย่างการที่ให้ชาวต่างชาติมาสอนวัฒนธรรมของแต่ละประเทศให้เด็กได้รู้จักเป็นการสอนที่สมกับคำว่าบูรณาการมากค่ะ เด็กไม่ได้โตมาจากการท่องจำแต่โตมากับคำว่าได้รู้จักวิเคราะห์เอง หาคำตอบเอง ชอบการศึกษาแบบนี้นะคะว่าแต่นอกเรื่องล่ะ กลับๆค่า


แง่ความรัก เมื่อคนสองวัฒนธรรมมารักกัน มันย่อมต้องมีความไม่เข้าใจกันบ้างที่เห็นได้ชัดและน่ารักดีคือ พระเอกมีโอดครวญแบบไม่จริงจังบ้างว่าถ้านางเอกเป็นสาวสเปนเขาคงไม่ต้องรอจนถึงวันแต่งงาน แต่เขาก็รอได้เพราะรักมากกว่าใคร่ และบางอย่างก็ทำให้นางเอกหน้าม้านไปเลย ก็คือความจริงไปตรงมาความที่นางเอกชอบสีม่วงมากทุกอย่างบนตัวเธอต้องมีสีม่วงสักอย่างหนึ่ง จนพระเอกออกปากถามเลยว่าชุดชั้นในก็สีม่วงหรือเปล่าโหยยย ช่างกล้าถามในที่สาธารณะมาก ก็คงเพราะเขาไม่คิดว่ามันจะประหลาดตรงไหนแต่คนไทยถือนี้ค่ะ ซึ่งเขาก็ค่อยๆปรับนิสัยให้เข้ากับวัฒนธรรมของเรา

หรือการพูดวัฒนธรรมการแต่งงานของคนสเปนที่เป็นคาทอลิค ไม่ใช่ว่ารักกันจะแต่งงานกันง่ายๆ เดินไปอำเภอแล้วจดทะเบียนสมรสเลย ต้องมีการขออนุญาตประกอบการแต่งงาน เพราะการเป็นคาทอลิคมันมีรายละเอียดมากมาย ต้องมีขั้นตอนเพราะเขาแต่งแล้วหย่าไม่ได้ หากหมดรักกันแล้วก็ไม่มีสิทธิ์แต่งงานใหม่จนกว่าอีกฝ่ายจะตายจากไป เป็นการเตือนสติให้คิดให้ดีว่าหากตัดสินใจจะร่วมชีวิตกันก็ต้องยอมรับความเปลี่ยนแปลงในอนาคตหากความรักมันจืดจางทั้งสองต้องใช้คำว่าความผูกพันธ์เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวไว้ให้ได้

ความเด่นของเรื่องสายสัมพันธ์ระหว่างครอบครัวที่พระเอก นางเอกเป็นคนแบบนี้ได้เพราะการเลี้ยงดูค่ะ แม้ว่าพระเอกจะไม่มีแม่ดูแลแต่เขามียายที่รักเขามาก และเขาก็รักยายมากเช่นกันอะไรที่ทำให้ยายมีความสุขเขาก็จะทำส่วนครอบครัวนางเอกเรียกว่าอบอุ่นและน่าอิจฉามาก พี่น้องรักใคร่กลมเกลียวจนทำให้นางเอกเป็นคนน่ารัก ไม่เคยคิดร้ายกับใคร มีแต่ความจริงใจให้กับทุกคนและเป็นเสน่ห์ที่ทำให้พระเอกรัก ตอนที่เห็นแขนพระเอกไม่เหมือนเดิมเธอก็แนะนำการฝังเข็มรักษาเป็นธุระช่วยพระเอกทุกอย่าง แม้ว่าเธอจะโดนพระเอกข้อร้องแกมบังคับให้พามารักษา แต่เธอก็เต็มใจช่วยผู้ชายคนหนึ่ง


แต่ที่สำคัญที่สุดคือสายใยรักระหว่างพระเอกนางเอกมันเหนียวแน่นมาก อ่อนหวาน โรแมนติคมากค่ะความรักที่ค่อยๆเริ่มก่อจากความติดใจแปลกๆ มันจึงพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว จริงจังทำให้ต่อมาไม่ว่าจะเกิดอะไรก็ตามที ข่าวลือรูปแอบถ่ายหรือเรื่องโกหกอะไรจึงสั่นคลอนทั้งคู่ไม่ได้เลยค่ะเป็นความรักที่มั่นคงมาก แม้จะมีอาการหึงหวงบ้างก็ธรรมดาของคนรักกัน ต้องมีบ้าง ขืนไม่มีคงแปลกล่ะค่ะฟีน่าชอบความรักที่ไม่ค่อยหวั่นไหวเพราะทั้งคู่ต่างก็เคารพในคำว่ารักที่อีกฝ่ายมีให้ว่าจะไม่ทรยศ


ในส่วนเม้นท์ ประการแรกการเล่าเรื่องก็ยังขาดความกระชับบ้าง ถ้าใครชอบนิยายที่นางเอกกับพระเอกเจอกันไวๆเล่มนี้อาจจะกันตั้งแต่แรก แต่จะห่างกันไปสักพัก มาเจอกันอีกแว้บ แล้วก็หายจนรอบสุดท้ายอันนี้เจอยาว ไปจนจบ หรือการเล่าเนื้อหาละเอียดมากไปค่ะ ถ้าตัดถ้าหั่นทิ้งบางส่วนบ้างจะทำให้เนื้อเรื่องไม่อืดไปในบ้างช่วง


เลิฟซีนค่ะอืมห์อ่านแล้วไม่พาให้ใจหวั่นไหว บางคำนี้ไม่สละสลวยเลยนะคะมันไม่ได้โจ่งแจ้งหรือประหนึ่งนั่งข้างเตียงแต่คำที่ใช้แทนนี้มันทำให้อารมณ์หวานสลาย สำรวจถ้ำงี้ เครื่องมือสำรวจถ้ำไม่ไหวนะคะ นี้นิยายรักไม่ใช่วิชาก่อสร้างอะไรค่าอ่านเจอคำพวกนี้แล้วแอบหงุดหงิดเล็กน้อยค่ะ ไม่มีรายละเอียดเลยก็ได้นะคะเพราะประเด็นอยู่ที่เนื้อเรื่องอื่นๆ


ตอนแรกจะแอบบ่นเรื่องทำไมนางเอกไม่รู้จักพระเอกสักทีทั้งๆที่เธอชักสงสัยว่าทำไมต้องมีชื่ออีตาราฟาเอลติดตามเธอตลอดนางเอกก็น่าจะเข้าเน็ตหาในกูเกิ้ลก็จบเรื่องล่ะแต่ดีที่มาให้คำตอบว่าเธอไม่อยากมาเสียเวลากับเรื่องที่ไม่เธอไม่สนใจเพราะเวลานางเอกว่าง ถ้าไม่หัดวาดภาพอย่างที่พระเอกมาสอน ก็ต้องถักโครเชต์นีตติ้งอะไรกันไป ประเด็นนี้ก็เลยไม่เม้นท์นะคะ เกือบลืมเลย ประเด็นงานฝีมือมันน่ารักมากเลยนะคะที่คิดภาพนักกีฬาเท่ๆ มานั่งจับเข็มถักโครเชต์ซึ่งพระเอกก็พอทำได้เพื่อเอาไว้เอาใจนางเอก ซึ่งแน่นอนว่าต้องได้ผล ทำซะขนาดนั้นไม่เคลิ้มก็คงแปลกล่ะค่า


ดังนั้นเรื่องนี้นะคะฟีน่าชอบเลยล่ะสำหรับงานไทแก้วตั้งแต่อ่านมา น่ารัก โรแมนติคมีอารมณ์ครบด้านมากกว่าทุกเล่ม นางเอกมีสติมากๆ ไม่งี่เง่าให้เรารำคาญใจความรักก็ดูจะราบรื่นตลอด อ่านแล้วก็ให้ข้อคิดดีๆหลายอย่าง แต่ที่สำคัญคือคนเราอย่าหมดหวัง หมดความอดทน พระเอกเจ็บปางตายยังสู้กับความเจ็บปวดเพื่อกลับไปทวงบัลลังก์คืนได้แม้จะต้องพยายามอีกครั้งเขาก็ทำได้ ขอแค่คุณอย่าทอดอาลัยทุกอย่างในชีวิตมีทางออกเสมอ


ศีลในการครองเรือนก็เท่ากันค่ะไม่มีใครออกแนวน่าหมั่นไส้ที่ดูเหมือนรักอีกฝ่ายน้อยกว่าหรือปฏิบัติต่ออีกฝ่ายไม่ดีคู่นี้เขาทำดีต่อกันอย่างสม่ำเสมอ อาจจะมีหลุดบ้างแต่ไม่ได้น่าเกลียดเพราะท้ายที่สุดทุกอย่างก็กลับมาเหมือนเดิมเนื่องจากไม่มีใครบอกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของเธอ ของฉัน แต่มันคือเรื่องของเรา เมื่อเธอคือไฟ ฉันจะเป็นน้ำความร้อนแรงของอารมณ์ในความโกรธจึงไม่เกิดขึ้น


ปมการมาเป็นนักเทนนิสของพระเอกแม้จะพอเดาได้ แต่ไม่คิดว่าต้นเหตุจะผิดไปจากที่เราคิดมากค่ะ นึกไม่ถึงเลยจริงๆตอนได้รับคำเฉลยก็งงเหมือนกันนะคะ แต่สรุปว่าฉันเก็งผิด แต่มันก็สร้างรสชาติให้กับการอ่านมากขึ้นเลยค่ะเดายากๆนี้ล่ะของชอบ


ความละเอียดและสมจริงของเนื้อหาฟีน่าที่ไม่เคยไปสเปนเลย ก็จัดว่าตื่นตาตื่นใจกับเรื่องที่เล่าผ่านนิยายนะคะเหมือนได้รู้จักอีกโลกหนึ่งไปเลย ชอบนะคะ แต่ถ้าเล่าให้กระชับกว่านี้จะดีมาก


อยากจะบอกว่าให้หามาอ่านกันแต่กลัวว่าจะไม่มีแล้ว แต้ถ้าสนใจก็ลองๆตามหาดูนะคะ เล่มนี้เป็นเล่มที่สนุกน่าติดตามเลยค่ะแม้เราจะพอเดาๆได้ว่าอิมเมจพระเอกจะเป็นใคร เนื้อเรื่องจะแนวไหนแต่มันสนุกในการเล่าเรื่องค่ะ ให้เราติดตามได้ตลอด ลุ้นว่าจะเป็นเช่นไรต่อไปส่วนฟีน่าก็นั่งรอว่าเล่มต่อไปจะออกมาให้เราเอามาดองตอนไหนดีค่า

เล่มนี้มีค่ะ เป็นแบบคุณฟีน่าเลยค่ะ ซื้อมาดองเค็มเปรี้ยวหวานกันนานเลยค่ะ แถมคงจะนานกว่าคุณฟีน่าแน่ๆ เพราะความที่เล่มหนามาก เลยทิ้งไว้ที่ไทย พอมาอ่านรีวิวคุณฟีน่า โธ่ ทำไมไม่หิ้วมานะเรา

คุณพี่ฟีน่าขาาาขอใช้สถานที่รบกวนคือน้องอยากได้หนังสือเรื่องต่างภาษารัก ของจันทร์ ศรีจรูญ มากกกก แต่ร้านไหนๆก็หมดอ่ะ คือน้องอยากอ่านๆ พี่ฟีน่าและเพื่อนนักอ่านช่วยแนะนำให้เป็นของขวัญปีใหม่ด้วยนะค้า ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

เด๋วจะลองดูว่าที่บ้านยังอยู่หรือเปล่านะคะ ถ้ามีจะขายต่อให้ค่ะ เพราะส่วนตัวเฉยๆค่ะ ยังไงรบกวนทิ้งอีเมล์ไว้แล้วกันนะคะ

wehavetoken@hotmail.com
เพี้ยง ขอให้ค้นเจอเร็วๆนะคะ ขอบคุณค่ะ

เป็นรีวิวที่ทำให้อยากอ่านจริงๆ ค่ะ ดั๊นเป็นหนังสือทำมือ T_T

หาซื้อไม่ได้อ่ะ