รยาเคยเป็นลูกสาวสุดที่รักของบิดามาตลอดชีวิต แต่ทำไมเธอถึงกำลังจะโดนผลักไสให้แต่งงานกับใครสักคนที่ท่านคิดว่าเหมาะสมคู่ควรกับเธอ เธอไม่ต้องการมันแม้แต่น้อย เพราะรยารู้ดีว่าผู้ชายในระดับเดียวกับเธอเพียบพร้อมไปทุกอย่าง ยกเว้นเพียงสิ่งเดียวคือความซื่อสัตย์ต่อคู่ครอง แล้วมันผิดตรงไหนที่รยาจะดิ้นรนเพื่อจะได้พบผู้ชายที่เธอต้องการ เธอไม่ได้สนใจว่าเขาจะร่ำรวยมหาศาลแต่อย่างใด ขอแค่เขามีใจรักเธอก็พอแล้ว รยาไม่อยากเจ็บปวดเหมือนแม่และผู้หญิงคนอื่นของผู้ช้ายเจ้าชู้ แต่ในเมื่อรยายังไม่เจอผู้ชายคนนั้น เธอก็จำเป็นต้องหาผู้ชายสักคนเล่นละครฉากใหญ่นี้ไปก่อน หากเธอไม่คิดว่า ไกร ผู้ชายที่เธอคิดว่าจะตกลงกันได้คนนี้จะอันตรายกว่าที่เธอคิด
รักแท้บนโลกนี้มันเป็นเรื่องหลอกลวงและไร้สาระที่สุด หากไกรวินผู้ไม่เคยเชื่อในความรักก็ไม่ยอมเสียหน้าให้กับว่าที่เจ้าสาวอย่างรยาเป็นแน่ เมื่อเธอคิดจะตบตาใครๆด้วยการจ้างผู้ชายมาเล่นละครสักคน เขาก็จะสอนให้แม่สาวน้อยนี้ได้รับรู้ถึงพิษสงของการไม่คิดหน้าคิดหลังนี้ และเขาก็ได้ฝากรอยจำติดตรึงตราบนผิวกายของรยาจนไม่อาจลืมเขาได้ และผลของการเล่นพิเรนท์นี้ยิ่งทำให้ไกรวินถือไพ่เหนือกว่ารยาทุกทาง ตอนนี้เธอก็เปรียบเสมือนลูกไก่ในกำมือของเขา
ในที่สุดรยาก็จนหนทางจะหนีรอดจากเจ้าบ่าวที่บิดาสรรหา เพราะไกรวินคือคนที่เธอคิดว่าจะจ้างมาเล่นละครฉากโต แต่เขาเองนั่นล่ะที่ฉลาดล้ำเกินไปอย่างที่เธอไม่คาดคิด แต่ทำไมปากเธอจะบอกว่าไม่ต้องการไกรวิน หากเธอกลับรู้สึกหวงแหนเขา และคาดหวังความรักจากเขา ทั้งๆที่รยาอยู่รู้เต็มอกว่าการรักเขาไม่ต่างอะไรไปจากทำร้ายตัวเอง เพราะไกรวินก็ไม่คิดจะรักเธอเช่นกัน สิ่งที่เขามอบให้เธอได้ก็คงมีเพียงตำแหน่งเมียหลวงที่สมฐานะกันเท่านั้น
เมื่อใดกันที่รยามีตำแหน่งพิเศษในหัวใจ หรืออาจจะเป็นตั้งแต่แรกพบเธอ ไกรวินไม่อยากยอมรับกับตัวเองว่าความผูกพันลึกซึ้งที่มีให้รยามันคือความรัก หากมันก็เป็นไปแล้ว เธอเข้ามาเติมเต็มหัวใจที่ไม่เคยศรัทธาในรักแท้ของเขาเลย ผู้ชายที่ไม่เคยมองว่าผู้หญิงมีความหมายในสายตา กลับมีแต่ความหวงแหน เอ็นดู และรักใคร่ให้กับรยา เธอทำให้เขาสัมผัสได้ถึงคำว่าครอบครัวที่แท้จริง รักและซื่อสัตย์ต่อคนที่เรารักเพียงคนเดียว แม้ว่าไกรวินและรยาอาจจะเคยเชื่อว่าไม่มีรักแท้บนการวิวาห์ของเขาและเธอ หากแต่ทั้งสองได้พิสูจน์แล้วว่าไม่ใช่เลย นับแต่วันแรกจนถึงตอนนี้ เธอและเขามีเพียงความรักที่แอบซ่อนไว้มอบให้แก่กัน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
เนื้อเรื่องก็แนวว่านางเอกเป็นลูกคุณหนูร่ำรวย หน้าตาสวย เพียบพร้อมไปทุกอย่าง แต่ก็แสบตามประสาลูกสาว น้องสาว หลานสาวที่โดนตามใจ แต่ไม่ถึงกับนิสัยแย่ค่ะ เกิดจะถูกพ่อจับแต่งงาน นางเอกที่เพิ่งเรียนจบก็รู้สึกไม่ต้องการ เพราะเธอยังไม่อยากแต่งและที่สำคัญเธอมีปมว่าผู้ชายรวยๆ ฐานะเหมือนเธอ เจ้าชู้ ไม่ซื่อสัตย์ต่อภรรยาทุกคน เพราะผู้ชายบ้านเธอเป็นเช่นนี้ทุกคน ไม่เว้นแม้แต่พ่อและพี่ชาย นางเอกจึงไม่ต้องการผู้ชายแบบนี้ ไม่รู้จะหลบเลี่ยงอย่างไร เลยคิดแบบเด็กๆว่าจะหาแฟนกำมะลอไปหลอกพ่อ และด้วยความอ่อนเยาว์ก็เลยไปหาผู้ชายต้องการเงินจากผับและได้เจอผู้ชายคนหนึ่งที่น่าจะโอเค แต่นางเอกก็หารู้ไม่ว่าเขาน่ะอันตรายมาก จนสอนให้นางเอกรู้ว่าอย่าเชื่อใจผู้ชายง่ายๆ นางเอกที่ขยาดก็เลยต้องหยุดความคิดนี้ไว้และจนใจต้องดูตัว
และแทบช็อกว่าผู้ชายในผับกับว่าที่สามีคือคนเดียวกัน เพราะนั่นไม่ใช่ความบังเอิญแต่พระเอกจงใจสั่งสอนนางเอกและเมื่อดิ้นไม่หลุด นางเอกก็ต้องยอมพระเอกที่ทำตัวเป็นเผด็จการทุกอย่างในชีวิตเธอ เธอก็ทำใจยอมรับความจริงว่าฐานะแบบเธอก็แต่งงานเพื่อส่งเสริมฐานะทางสังคมไม่ได้เกิดมาจากความรัก นางเอกเตือนตัวเองเสมอว่าเธอจะได้ตำแหน่งเมียหลวงเร็ววัน ซึ่งแท้จริงนางเอกไม่มีวันได้ฐานะนั่นแน่นอน แม้ปากพระเอกจะบอกว่าไม่รัก แต่การกระทำสวนทาง แต่เขาไม่รู้ใจตัวเองเท่านั้น และเมื่อทั้งสองได้สำรวจหัวใจตัวเองก็ได้รู้แล้วว่าได้เกิดความรักขึ้นนานแล้ว คนที่ไม่เคยเชื่อในรักแท้ก็ได้พบรักแท้ในที่สุด
สำหรับตัวฟีน่าแล้วชอบนะคะ ข้อแรกพระเอกแก่ดี 555 เหตุผลง่ายดายจังยัยฟีน่า แหมๆๆ ฟีน่ายังคงคอนเซปต์นะคะ แต่จริงๆนั่นไม่ใช่ประเด็นใหญ่เท่ากับว่าฟีน่าเชื่อว่าพระเอกอายุมากกว่านางเอกจริงๆ เป็นสิบปีเลยเพราะการกระทำของเขา พระเอกก็เหมือนนางเอกที่ไม่เชื่อในรักแท้เลย ในเมื่อทั้งคู่โตกับครอบครัวที่ร้าวฉาน พ่อเจ้าชู้เหมือนกัน ต่างกันที่พ่อของพระเอกเป็นพวกหลงเมียมากกว่ารักลูก แต่พ่อนางเอกต่อให้หลงเมียแค่ไหน ลูกก็มาก่อน พระเอกจึงเป็นคนแข็งกร้าว เผด็จการ เย็นชากว่า แถมด้วยเป็นผู้ใหญ่กว่ามากๆๆ
การกระทำของพระเอกช่วงแรกจะไม่ค่อยน่ารักค่ะ แต่ไม่ถึงกับน่าตบ ออกจากหยิกให้เจ็บๆ คันๆบ้าง มีอย่างที่ไหน ประกาศปาวๆว่า เราแต่งงานกันเพราะความเหมาะสมทางฐานะ ไม่ได้รักหรอกนะ รับรองพี่ไม่ยกย่องใครให้น้องน้ำช้ำใจ ถ้านางเอกเป็นพวกมองโลกสีสวยตลอดเวลาคงได้ฟูมฟายน้ำตาตาย แต่ปากแกพูดแบบนี้ การกระทำมันสวนทางดี เอาอกเอาใจนางเอกดีอยู่ รู้ว่านางเอกชอบไม่ชอบอะไร ใส่ใจในตัวนางเอกตลอด หวงนางเอกเอาการและยอมให้นางเอกหลายๆอย่าง
ฟีน่าอินน่ะค่ะในกรณีที่บอกว่าแกเป็นหนุ่มวัยสามสิบกว่า เพราะแกไม่ใช่ผู้ชายประเภทเสือผู้หญิง เจอนางเอกแล้วอ่อนเป็นคนละคน แกก็ยังแข็งในแบบของผู้ใหญ่กว่า งานยังสำคัญกว่าผู้หญิงในระหว่างที่ไม่รู้ว่ารัก แต่เมื่อรู้ตัวว่ารักแล้ว เขาจะน่ารักมาก เอาอกเอาใจยิ่งกว่าเดิม
นางเอกอาจจะเป็นสาวน้อยวัยใสที่แม้จะบอกว่าไม่เชื่อในรัก แต่เธอก็คาดหวังจะได้มันจากพระเอก นางเอกจะมีมุมความเป็นเด็กเอาแต่ใจให้พระเอกได้ปวดหัวตลอด แต่ไม่ถึงขนาดน่ารำคาญหรือเอะอะอะไรก็สรรหาเรื่องให้พระเอกกุมขมับ เหมือนจะรับสภาพว่ายังไงก็ไม่พ้นพระเอกหรอก เธอต้องจำใจยอมรับให้ได้คนระดับพวกเธอรักแท้น่ะมันไม่มี มีแต่แต่งงานเพื่อสังคม หากจะคิดยังไงเธอก็มีมุมเหมือนผู้หญิงทั่วไปที่หึงสามี งอนสามี ซึ่งก็น่ารักดีค่ะ นางเอกไม่แข็งจนกระด้าง แสบจนรับไม่ได้ หรือนุ่มนิ่มเป็นตุ๊กตา
ฟีน่าจะชอบตรงที่พระเอก นางเอกไม่ใช่พวกรวยแบบเลื่อนลอย อาจจะไม่ลึกซึ้งมากมาย แต่ก็เห็นประจำว่าต่างก็ทำงานกันหมด โดยเฉพาะพระเอก ค่อยสมเป็นนักธุรกิจหน่อย ไม่ใช่ก็วิ่งมาอยู่กับนางเอกตลอดเวลา จับปล้ำอย่างเดียว มีอาการปากว่ามือถึงบ้างเป็นระยะที่ได้เจอกัน แต่จะเห็นว่าพระเอกบ้างานมากๆ คำพูดคำจาหรือว่าการกระทำก็สมอายุค่ะ
อย่างที่บอกว่าปมของเรื่องคือ คนไม่เชื่อในรักแท้มาแต่งงานกัน มันจะจี๊ดๆใจเสมอยามพระเอกพูดกับนางเอกว่าเขาคงไม่มีคำว่ารักเดียวใจเดียวให้นางเอกได้หรอก แต่เขาจะไม่คิดเอาใครมาเท่านางเอก ดีที่อาการเอาใจใส่นางเอกมาทดแทนคำพูดของพระเอกลงบ้างค่ะ เพราะขนาดว่าแกไม่รู้ว่ารักก็รู้เรื่องนางเอกไปหมด เขาไม่เคยให้ดอกไม้ใคร ก็สรรหามาให้ งานสำคัญของนางเอก เขาก็ส่งผ้าทอที่สั่งพิเศษมาแอบเซอร์ไพรส์
แท้ที่จริงพระเอกน่ะรักแต่แรก แค่ไม่รู้ตัวเอง ทุกคนรอบข้างก็พากันพูดว่าพระเอกน่ะรักนางเอกนะเนี่ย และที่ฟีน่าว่าทั้งน่าตบและน่ารักคือตอนนางเอกงอน โดยที่พระเอกไม่รู้ว่างอนอะไร ตามไปง้อก็โดนเมียไล่ สุดท้ายว่าจะหนีไปไกลๆก็ทำไม่ได้อีก ต้องกลับมาเอาใจเมียเพราะไม่สบาย เจอเมียร้องไห้คาอกแถมรู้ว่าเมียหึง ก็เลยหายโกรธไปเลย
ฟีน่าค่อนข้างจะอินนิดๆเพราะเห็นด้วยกับนางเอกว่าคนระดับพวกเธอแต่งงานไม่ใช่เพราะความรัก เราเจอแบบนี้บ่อยมาก และแม้แต่นางเอกเอง ขนาดจะจดทะเบียนกับพระเอกยังต้องร่างสัญญาเรื่องทรัพย์สินส่วนตัวก่อนเลย คนรวยมากๆ เขาทำแบบนี้กันทั้งน้าน อาจจะดูแปลกๆ เหมือนคนไม่รักกันจริง แต่ฟีน่าก็รับได้นะคะ แต่พระเอกบอกเลยว่าไม่มีทางหย่ากับนางเอกแน่นอน แม้ประโยคถัดไปจะน่าตบไปนิดเพราะว่าคนระดับเขาจัดการได้ทุกอย่าง แต่ฟีน่าว่าเขาพูดเพราะส่วนลึกน่ะรักนางเอกไปแล้ว
แต่เรื่องนี้นะคะ ไม่เหมาะกับคนไม่นิยมนิยายแนวฮอทนะคะ เพราะค่อนข้างจะฮอทเอาการค่ะ มือแทบพอง พระเอกแกแนวหื่นขึ้นตาตัวพ่ออีกคนหนึ่ง นางเอกนี้เปลืองเนื้อเปลืองตัวไม่น้อย สุดท้ายก็ไม่รอดพระเอกไปได้ แต่แกก็ยังพูดได้น่าอัดอีกล่ะประมาณว่า ยอมเถอะ ยังไงก็แต่งชัวร์ จะให้ยอมให้แกปล้ำแต่โดยดีแล้วเรารีบแต่งงานกัน หรือจะยอมโดนปล้ำแต่พี่ไม่แต่งด้วยล่ะ นางเอกก็ได้แต่ปลงใจเพราะคาดว่าไม่รอดพี่แกชัวร์
ดังนั้นจึงไม่ต้องเดาค่ะ ฮอทกันไป อ่ะฟีน่ารับได้เพราะมีแต่พระเอกนางเอก และที่ฮอทมากจะเป็นช่วงเขาแต่งงานกันแล้ว แต่ขอเตือนว่าใครเอียนนิยายแนวนี้ไม่เหมาะค่ะ ฟีน่าก็ยังโดดๆข้ามไปค่ะ เพราะชอบเนื้อหาจุดอื่นค่ะ
อ้อและจุดที่ฟีน่าชอบที่สุดก็คือ ด้วยความพระเอกแก่กว่านางเอกมาก เขาเลยเป็นผู้ใหญ่กว่า ตอนท้ายเขาจะสอนให้นางเอกเข้าใจพ่อมากขึ้นว่าอย่างไรเขาก็คือพ่อของตัวเอง เขาเองแม้พ่อจะไม่ค่อยรักตัวเขาเท่าไร แต่เขาก็รักพ่อเสมอ มั่นไปหาท่านแม้ว่าท่านจะไม่ไยดีเขา แต่ขึ้นชื่อว่าลูกแล้วนะ ส่วนพ่อนางเอกน่ะรักนางเอกมาก เกลียดแม่เลี้ยงแค่ไหนก็ต้องไปหาท่านบ้าง นางเอกเองก็ได้คิดว่า พ่อของเธอต่างจากพ่อของพระเอกจริงๆ และแม่เลี้ยงตัวเองก็ไม่ย่ำแย่ ออกจะเจียมตัวด้วยซ้ำไป จะผ่านไปแค่ไหนพ่อก็ยังให้เกียรติแม่อยู่ อาจจะทำตัวเป็นผู้ชายขี้เหงาไปนิด สุดท้ายนางเอกก็ดีกับพ่อได้ พระเอกจึงเป็นคนเข้าใจนางเอกที่สุดค่ะ
ส่วนข้อติก็คือคำผิดค่ะ มากเอาการอยู่ บางคำต้องเดาเอาเองว่าจะสื่อถึงอะไรและบางอย่างก็ขัดแย้งไปนิด อย่างช่วงแรก พ่อนางเอกแทนตัวเองกับพระเอกว่าอา แต่ผ่านมาอีกพักก็ใช้คำว่า ผม แล้วก็อธิบายว่า ใช้คำนี้เพราะนับถือในความเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ แม้แต่คำว่าอาก็ไม่แทนตัวเอง อ้าว แล้วหน้าก่อนนี้ใช้อา เต็มๆค่ะ อันนี้หลุดไปนิดค่ะ
ตอนนี้ฟีน่าก็รอเล่มต่อไปค่ะสำหรับพี่ชายสองคนของนางเอก ที่คนหนึ่งมีบทบาทเอาการในเล่มนี้ ที่ฟีน่าไม่เข้าใจตัวนางเอกของเขาเท่าไรว่าดูเป็นคนมีปัญหาจัง แต่เอาน่ะ เราต้องรออ่านเต็มคงจะเข้าใจอะไรดีขึ้นค่ะ
สรุปรวมแล้วฟีน่าโอเคค่ะ เพราะตัดฉากเลิฟซีนออกยังมีเนื้อหาสาระให้ฟีน่าได้เอามาพูดได้บ้าง ไม่ใช่พอถอดเรทออกมีแต่น้ำไม่มีเนื้อหาอันใดเลยสักนิด ความสมจริงของตัวละครมาให้เห็นบ้าง ทั้งการกระทำ คำพูด ความรู้สึกนึกคิด รวยแบบน่าเชื่อถือไม่ใช่รวยเลื่อนลอย