กว่าห้าปีที่ธีรัฒน์ต้องแบกรับความอัปยศและโทษทัณฑ์ที่เขาไม่ได้ทำเลยแม้แต่น้อย แต่บัดนี้คนขี้คุกที่โดนสังคมตราตีหน้ากำลังจะกลับมาทวงคืนความยุติธรรมที่เขาไม่เคยได้รับและหาคนทำผิดตัวที่ป้ายสีจนเขาต้องกลายเป็นนักโทษ
ตรัณไม่มีวันลืมเลือนเลยว่าพี่สาวของเขาต้องตายไปเพราะเงื้อมของใคร และเขาไม่มีวันจะปล่อยให้ธีรัฒน์ลอยนวลไปง่ายๆ แม้ศัตรูตัวฉกาจจะป่าวประกาศว่าจะหาคนร้ายตัวจริงเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองเขาก็ไม่มีวันเชื่อเด็ดขาด และเขาก็จะกำจัดศัตรูและคู่แข่งด้านธุรกิจคนนี้ให้สิ้นซากทุกวิถีทาง แต่ก่อนจะกำจัดธีรัฒน์เขาต้องรวบรัดเอาอดีตคู่หมั้นของศัตรูมาเป็นของตัวเองก่อนไม่ว่าจะต้องทำยังไงก็ตาม
นิพาดาจำต้องกล้ำกลืนทำตามในสิ่งที่ตรัณผู้เป็นญาติผู้พี่สั่งการทุกอย่าง แม้จะรู้เต็มอกว่าการเข้าไปสอดแนมในบริษัทของธีรัฒน์มันผิดและอันตรายแค่ไหน หากคำว่าบุญคุณ ทำให้เธอต้องยอมเสี่ยงทุกอย่าง และเหนือจากความรู้สึกผิด เธอรู้สึกสงสารคนที่ถูกตรัณลากเข้ามาในเกมส์ของการแก้แค้นเหมือนเธอไม่ว่าจะเป็นธีรัฒน์และที่สำคัญที่สุดคือหยาดรุ้ง อดีตคู่หมั้นของธีรัฒน์ที่ตอนนี้กลายเป็นคนที่ตรัณหมายตา
หยาดรุ้งคือเหยื่อที่น่าสงสาร เพียงเพราะเธอเคยเป็นอดีตคู่หมั้นของธีรัฒน์เท่านั้น ตรัณจึงไม่คิดจะปล่อยเธอไปและต้องการยึดครองเธอไว้โดยไม่เลือกวิธีการ แม้เธอจะสงสัยแต่เพียงเพราะหัวใจที่เปลี่ยนไปเมื่อความรู้สึกที่เคยคิดว่ายังรักธีรัฒน์ไม่เสื่อมคลายกลับกลายว่ามีตรัณเข้าไปยึดครองตั้งแต่เมื่อใดและสิ่งที่เธอไม่เคยรู้เลยว่าการที่รักใครสักคนหนึ่ง ยามที่เขาทำให้เจ็บมันแสนทรมาณกว่าที่คนไม่รักทำ
แม้ธีรัฒน์จะระแวงเลขาคนใหม่อย่างนิพาดา แต่ทุกครั้งที่เขาทดสอบเธอ เขาก็กลับไม่พบเจอความผิดปกติ โดยที่หารู้ไม่ว่าทุกอย่างได้เตรียมไว้เป็นอย่างดี แต่ความไม่รู้นั่นก็ไม่เท่ากับความรู้สึกดีๆที่เริ่มขึ้นในหัวใจ ปณิธานที่เคยตั้งไว้ว่าสมภารอย่างเขาจะไม่มีวันกินไก่วัด ก็ต้องสั่นคลอน แล้วคนอย่างเขาจะทำอย่างไรได้นอกจากยอมรับหัวใจตัวเองและทำให้นิพาดายอมรับหัวใจเหมือนเขา
เมื่อทิฐิได้ละวางและหัวใจที่ยอมรับว่าไม่ได้ต้องการหยาดรุ้งเพียงแค่แก้แค้นธีรัฒน์ ตรัณจึงเริ่มเปิดหัวใจให้เข้าใจในศัตรูตัวฉกาจ แต่บางอย่างอาจจะกำลังสายไปหรือเปล่า เมื่อสิ่งที่เขาเคยคิดจะประชดคนที่รักกลับมาเป็นหอกทิ่มแทงความรักของเขาและหยาดรุ้ง จนคนที่หลักแหลมและเฉียบขาดอย่างเขาก็แทบจะจนปัญญาที่จะทำให้ทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิม ถ้าไม่เพราะหยาดรุ้งยอมทุกอย่างก็เพราะรัก ความสุขที่ตรัณได้รับคงจะสลายกลายเป็นฝุ่นผง
ทว่าในยามความรักของตรัณกำลังไปได้ดี แต่ความรักที่เคยหวานของธีรัฒน์และนิพาดากลับกลายเป็นขมเมื่อความจริงที่เธอปิดบังไว้เปิดเผย เขาเจ็บเพราะได้รู้ว่าฆาตกรตัวจริงเป็นใครไม่พอ แต่ยิ่งช้ำหนักเมื่อพบว่าคนที่รักที่สุดกำลังจะทำลายเขาอีกคน ทั้งรักทั้งแค้นปะปนกันไปจนเขาแยกไม่ออกว่าอารมณ์ไหนอยู่เหนือกว่า แต่เขารู้ว่าสิ่งเดียวที่ต้องทำคือทำให้เธอเจ็บยิ่งกว่าเจ็บ แต่มันจะดีกว่านี้ถ้าเขาไม่เจ็บไปกว่านิพาดากำลังลิ้มรสอยุ่
ท่ามกลางม่านหมอกของความแค้นและรสชาติของความเจ็บปวดที่ทุกคนได้รับ ความจริงที่ธีรัฒน์ปฏิเสธจะรับฟังจากปากคนที่เขารักที่สุดได้ย้อนกลับมาทำให้เขาเห็นว่า ที่ผ่านมาทำไมเขาช่างโง่เขลาสิ้นดี เมื่อนิพาดาก็คือเหยื่อคนหนึ่งในวังวนการแก้แค้นของตรัณ แล้วสิ่งที่เขาทำผิดไว้กับคนที่รักเขาที่สุดจะได้รับการให้อภัยจากเธอหรือ
เมื่อยามที่ผู้หญิงมีรัก เธอพร้อมจะให้อภัยคนที่รักทุกอย่าง แม้ว่าสิ่งที่ผ่านมาจะเลวร้ายแค่ไหน เพราะเธอเชื่อในหัวใจมากกว่าสมอง นิพาดาและหยาดรุ้งก็เหมือนกัน แม้คนที่เธอรักจะทำให้เธอต้องเจ็บช้ำกับทุกสิ่งที่เขาเลือกจะทำเพียงเพราะคำว่าแก้แค้นสักเพียงใด แต่หัวใจเธอก็อ่อนราวกับขี้ผึ้งลนไฟ เมื่อได้ยินคำว่ารักจากปากของเขา และเธออยากจะบอกผู้ชายของเธอว่าไฟแค้นไม่ให้สิ่งใดนอกจากความร้อนรุ่ม แต่ความรักและการให้อภัยต่างหากคือสิ่งสำคัญที่สุด เพราะมันจะช่วยเติมเต็มและชโลมหัวใจให้เอิบอิ่มไปด้วยความสุขอย่างเนิ่นนาน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
รื้อไหดองตัวเองออกมาค่ะเพราะรู้สึกว่าช่วงนี้ไม่ค่อยได้แนะนำนิยายทำมือสักเล่มค่ะ อ่านคำโปรยปกหลังก็รู้ล่ะว่าแนวแค้นต้องล้างด้วยแค้น และคิดว่าจะแนวแค้นสุดหัวใจอะไรแบบนั้น แต่พออ่านแล้วกลับผิดคาดค่ะ เพราะมันน่ารักไปซะนี้ หรืออาจจะเพราะเราเจอเรื่องเครียดๆเลยทำให้นิยายเรื่องน่ารักไปก็ไม่รู้นะคะ
เรื่องนี้มีด้วยกันสองคู่ค่ะ กินกันไม่ลงว่าคู่ไหนเด่นกว่ากัน บางครั้งคู่ของธีรัฒน์และนิพาดาก็เด่น ในช่วงที่ตรัณและหยาดรุ้งคู่นี้ก็จะเด่นขึ้นมาทำให้ฟีน่าบอกไม่ถูกว่าชอบคู่ไหนมากกว่ากัน
เรื่องก็ไม่ซับซ้อนมากเมื่อธีรัฒน์โดนหาว่าฆ่าพี่ชายและพี่สะใภ้จนต้องไปติดคุกนานห้าปี แต่เกิดมาการพลิกคดีจนเขาได้ออกจากคุกมาตามหาตัวฆาตกรตัวจริง ไอ้เราก็คิดว่าพระเอกก็คงต้องไปแค้นใครสักคนแล้วต้องแก้แค้นกับนางเอกที่ต้องเป็นญาติกัน แต่กลับกลายว่าเป็นฝ่ายของลูกผู้พี่ของนิพาดาเองต่างหากที่แค้นเลยส่งเธอมาสืบราชการลับ เธอไม่ได้เต็มใจมาแต่ต้องมาและกล้ำกลืนทำตามที่ตรัณสั่งทุกอย่าง และความใกล้ชิดก็ทำให้กลายเป็นรักกัน แต่ความรักที่เหมือนจะลงตัวก็ต้องขมเพราะความลับไม่มีในโลก สุดท้ายธีรัฒน์ก็ได้แสดงบทบาทการแก้แค้นซะบ้าง แต่สุดท้ายก็จบไปแบบสุขสันต์หรรษา
ส่วนคู่ตรัณกับหยาดรุ้ง จากที่ฝ่ายชายไม่แน่ใจว่าจะยึดฝ่ายหญิงไว้ทำไม ต้องการแก้แค้นหรือว่ารักจริงๆก็ไม่รู้ล่ะ แต่หวงเธอกว่าใคร และสุดท้ายก็กลายเป็นรัก แต่ไม่ลืมที่ต้องการล้างแค้น และเพราะอคติรวมทั้งไม่เปิดใจรับความจริงทำให้หาความเดือดร้อนมาให้นิพาดา แต่สุดท้ายเป็นคนคลี่คลายความลับทุกอย่าง ส่วนตัวเองที่ปวดหัวเพราะดันไปผลั้งเผลอมีกิ๊กตอนกลางเรื่องก็แฮปปี้ไปเพราะเมียตัวเองไม่ใช่คนช่างแค้นเคืองไม่งั้นได้เปลี่ยนธุรกิจมาทำสวนระกำแหงๆ
ส่วนตัวฟีน่าชอบค่ะ เรื่องมันน่ารักดีค่ะ ฝ่ายหญิงไม่ใช่คนช่างฝังใจกับความผิดของผู้ชายของตัวเอง พร้อมจะให้อภัยเขาทุกเมื่อ ยามที่เขารู้ตัวว่าผิด ก็เพราะคำว่ารักคำเดียว พระเอกทั้งสองเลยไม่ต้องชอกช้ำกินน้ำใบบัวบกแทนเหล้ากันนานไป จนบางครั้งอาจจะดูว่าให้เขาง้อง่ายไปหน่อยแต่อ่านแล้วน่ารักดีค่ะ อย่างที่บอกอ่านเล่มแรกหลังจากดูข่าวสารบ้านเมืองทำให้รู้สึกว่าการให้อภัยมันทำให้โลกน่าอยู่ค่ะ มัวแต่แค้นเคืองกันมากไปมันน่าหดหู่ใจค่ะ ใช้ได้กับเหตุการณ์ ณ ตอนนี้เลย
พระเอกไม่ได้กินหญ้ามากมาย พอกรึ่มๆ ให้มีสีสันของนิยายแนวแค้นๆ แต่ไม่ถึงกินแทนข้าวให้น่ารำคาญใจ ฉลาดหลักแหลมทันเล่ห์เหลี่ยมอีกฝ่ายตลอดแต่จุดนี้ตรัณจะโชว์ให้ความเหนือกว่านิดหนึ่งเพราะเป็นฝ่ายเดินเกมรุก ดูเป็นคนทำมาหารับประทานที่ขัดแย้งกันตลอดเพราะดันทำธุรกิจแข่งกัน ข้อมูลเกี่ยวกับธุรกิจใส่มาพอประมาณไม่มากจนเกินไป หรือน้อยจนไม่เห็นเลย
ความหวานในเนื้อเรื่องมีเรื่อยๆค่ะ เห็นได้ชัดจากคู่ของธีรัฒน์และนิพาดา ปากก็บอกว่าไม่ยอมเป็นท่านสมภาร จนกลายเป็นหงุดหงิดใจที่ทำไมต้องสนใจไยดีกับเลขาหน้าห้องตัวเองจนทุกคนผิดสังเกตกันทั้งบริษัท ถอยให้ห่างแล้วก็ไม่ยอมเลิกคิด เอาฟะไหนๆก็ถอยไม่ได้ก็บุกเสียเลย กลืนน้ำลายตัวเองก็คงไม่เป็นไรเพราะใจมันชอบเธอ น่ารักดีค่ะ คนขี้โมโห เผด็จการ ที่มีแค่สองทางเลือกว่าจะไปทำงานที่สาขาอื่นไกลๆหัวใจหรือยอมเป็นแฟนเขาดีๆ ตอนท้ายแค้นหน่อยๆพอให้ได้แค้นบ้าง
แต่ถ้าเป็นคุ่ของตรัณแล้วละก้อ แรกจะไม่ค่อยหวานเท่าไรแถมแอบสงสารหยาดรุ้งนิดๆว่าโดนดึงมายุ่งด้วยจากคนที่ไม่เข้าใจหัวใจตัวเอง แต่สุดท้ายก็กลายเป็นรักจนได้ จะมาน่ารักท้ายๆเรื่องค่ะ แอบมีรอยด่างนิดหน่อยเพราะตอนทะเลาะกับเมียแล้วไปมีกี๊กแต่ก็สำนึกผิดว่าตรูไม่น่าทำเลยเพราะส่งผลให้เกือบโดนเมียทิ้ง ถ้าเมียไม่เข้าข่ายว่ารักจนให้อภัยได้
แต่ที่ขอติสักหน่อยคือตัวหนังสือค่ะ เล็กไปนิดค่ะ ไม่น่าใช่ฟอนต์ปกติเพราะลดต้นทุนแต่ฟีน่าสายตาไม่ค่อยดีอยู่แล้ว เกือบตาลายไปเลยค่ะ ถ้าไม่ติดว่านิยายสนุกคงได้หยุดอ่านไปก่อนค่ะ รวมทั้งการจัดหน้ายังไม่ค่อยสวยเท่าไร ถ้าเทียบกับหลายๆเล่มของสนพ.นี้ที่ฟีน่ามี
และอีกอย่างที่ตงิดใจหน่อยๆ คือตัวผู้ร้าย หลังจากปล่อยให้พระเอกไปติดคุกนานถึง 5ปี กลับมางวดนี้กลับตามหาผู้ร้ายได้ง่ายมาก จนงงว่าทำไม 5 ปีที่แล้วถึงได้กลับกลายว่าหลักฐานมามัดตัวพระเอกจนหมด ทั้งที่หลักฐานก็ไม่ต่างกัน พยายามไม่คิดมากแต่ขอคิดสักนิดค่ะ
แต่สรุปได้ใจความสั้นๆว่าชอบค่ะ แนวดีเลยค่ะ ไม่ได้คาดหวังว่าจะชอบสักเท่าไรในตอนแรกเพราะอ่านคำโปรยแล้วเตรียมทิชชู่ไว้รอซับน้ำตา แต่อ่านแล้วไม่ใช่แหะ ชอบมากกว่าที่คิดไว้ค่ะ หลังจากงดอ่านนิยายไปเสพข่าวสารบ้านเมืองเท่านั้น หวานใจพอให้กระชุ่มกระชวยหัวใจดีเลยค่ะ นางเอกทั้งสองเป็นคนให้อภัยคนที่รักได้อย่างไม่มีเงื่อนไข แม้เขาจะทำเราเจ็บแค่ไหน เคยทรยศความรักของเราสองคนแค่ไหน แต่ความรักถ้าจะไปกันได้ยืดยาวต้องรู้จักละทิฐิ ถือเขาถือเรา และรู้จักถนอมน้ำใจคนที่เรารัก
ใช่เลยค่ะในบางครั้งรักมันไม่จีรังก็เพราะไม่คิดถึงคำนี้
ใครสนใจคงต้องหาซื้อจากตามเวบแล้วล่ะค่ะ เพราะออกมานานแล้ว แต่เป็นนิยายของสนพ.เดียวกับของคุณรุ้งพันดาว ที่เขียนรักประดับใจค่ะ หน้าปกก็สวยและหวานมากๆ กุหลาบชมพูมาเชียว