ธารขวัญ ก็เป็นเหมือนเด็กน้อยที่ไม่เคยรู้จักกับโลกภายนอก แต่ไม่ใช่เพราะคือคุณหนูผู้ถูกทนุถนอม หากแต่เติบโตมาท่ามกลางความเกลียดชังของป้า ถ้าไม่เพราะความปรารถนาของยายผู้ต้องการให้เธอได้เติบโตและยืนหยัดด้วยตัวเองคงจะไม่มีวันนี้ ธารขวัญจึงต้องเดินทางไกลสู่ออสเตรเลียเพียงลำพัง แต่เพียงวันแรกที่เหยียบย่างสู่ดินแดนที่ไม่คุ้นเคย ภูมิ ชายหนุ่มที่เธอหวังจะผูกมิตรกลับทำให้เธอไม่อยากจะอยู่ใกล้เลยแม้แต่น้อย เขาทำลายความมั่นใจอันแสนน้อยนิดที่เธอมีจนหมดสิ้น
ในวันนี้ภูมิคือความภาคภูมิใจของครอบครัว แต่ใครเลยจะรู้ว่าเขามีอดีตที่เหลวแหลกเพียงใด เมื่อเขาต้องเสียเพื่อนคนสำคัญไป มันคือจุดเปลี่ยนในใจของภูมิ และยิ่งได้พบธารขวัญ แม่หนูน้อยแสนบอบบาง น่าแกล้งเป็นที่สุด ในสายตาของธารขวัญ เขาอาจเป็นผู้ชายใจร้าย ไม่น่าคบหา แต่ใครจะรู้ว่าทุกอย่างที่เขาทำลงไปน่ะเพราะแม่สาวน้อยคนนี้น่ารัก น่าเอ็นดูเป็นที่สุด และที่สำคัญ ธารขวัญคือผู้หญิงคนแรกที่เขารักตั้งแต่แรกพบ จนต้องทำทุกอย่างที่เรียกตามจีบเธอด้วยซ้ำไป
ในบางครั้งธารขวัญก็ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมภูมิจะมายุ่งยากอะไรกับเธอนักหนา เธอไม่ได้ต้องการความเชื่อเหลือจากเขาเลย แต่ภูมิกลับอยู่ในทุกที่ที่เธอไปหรือต้องการความเชื่อเหลือ และนั่นก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่ามันทำให้ลูกนกที่เพิ่งหัดบินอย่างธารขวัญอบอุ่นในทุกครั้งที่มีเขา แต่ก็ไม่มีอะไรที่ทำให้ธารขวัญแทบช็อกปนสุขใจ เมื่อได้รู้ว่าทุกอย่างที่ภูมิทำไปก็เพื่อเธอ เพื่อคนที่เขาเรียกได้เต็มปากว่าแฟนของพี่
แม้จะรู้ดีว่าธารขวัญ บอบบาง อ่อนเยาว์ และใสซื่อต่อโลกเพียงใด แต่ไม่เคยมีครั้งใดที่ภูมิจะรู้สึกว่าธารขวัญหวาดกลัวและเสียขวัญได้เท่าการรับรู้ว่า จะได้พบหน้าคุณป้าของเธอ และเมื่อเขาได้รู้ความจริง ภูมิก็ไม่แปลกใจเลย เมื่อธารขวัญคือคนที่เขารัก หน้าที่ของเขาคือการปกป้องธารขวัญ และปัญหาของธารขวัญก็ไม่ใช่แค่นั้น เมื่อเธอกำลังจะถูกผู้ชายที่เห็นเธอเป็นเพียงตัวแทนความรักจากผู้หญิงที่เขาผิดหวังจับแต่งงานด้วย โดยไม่สนใจว่าหัวใจของธารขวัญจะเป็นเช่นไร เขาต้องทำทุกวิถีทางเพื่อปกป้องธารขวัญจากทุกคนที่หาผลประโยชน์จากเธอ
ยามที่ธารขวัญต้องการคำว่ารักจากปากของคนที่เลี้ยงดูมา เธอกลับไม่เคยได้รับ หากในวันนี้ธารขวัญรู้ดีว่าคำรักมันเป็นแค่เรื่องเสแสร้ง ที่แฝงมาด้วยแผนการบางอย่าง มันก็ไม่ทันแล้ว ต้องโทษอะไรดี หรือเพราะความไว้วางใจหรือคนที่ร้ายกาจเกินไป แต่ยังดีที่เธอรักผู้ชายถูกคน ภูมิ ผู้ชายที่จะไม่มีวันปล่อยให้เธอต้องเผชิญกับปัญหาต่างๆบนโลกนี้เพียงลำพัง เขาทำได้ทุกอย่างเพื่อปกป้องจากภยันตรายทั้งปวง
แม่นกน้อยๆอย่างธารขวัญ กล้าดียังไงถึงจะทิ้งเขาไว้คนเดียวที่ออสเตรเลีย เขานี้ล่ะจะใช้ทุกหนทางเพื่อรั้งเธอไว้ จะเล่ห์เหลี่ยมแค่ไหน ภูมิก็ต้องได้ครอบครองเธอ ให้สมกับที่เขาเป็นนายตัวร้ายแต่รักเธอเป็นที่สุด ในอดีตภูมิเคยรู้สึกอิจฉาคนรอบข้างที่ล้วนแต่มีคนที่เป็นของเขา และตอนนี้ภูมิก็ได้พบแล้วว่าธารขวัญคือคนคนนั้น ฉะนั้น ธารขวัญต้องถูกผูกติดตำแหน่งขวัญในหัวใจของเขาตลอดไป
เรื่องว่าด้วยนางเอกแสนบอบบางเจ้าน้ำตา ที่ทนให้ป้าโขกสับ ถูกยายที่อยากให้หลานสาวพ้นขุมนรกนี้และได้เติบโตดูแลตัวเองได้ จึงส่งเธอไปออสเตรเลีย จากเด็กที่อยู่ในโลกที่โดนป้าข่ม ต้องเจอกับโลกใบใหม่ แต่ในวันแรกๆที่มาถึงกับถูกหนุ่มไทยคนหนึ่งแกล้งจนเธอไม่อยากอยู่ใกล้เขาไปเลย แต่ยิ่งไม่อยากเข้าใกล้ เขาก็เอาตัวมาพัวพันกับเธอ และเขาก็คือพระเอก ผู้ที่ชอบนางเอกแต่แรกพบ แต่ชอบแกล้งนางเอก เพราะเธอดูน่าแกล้งชะมัด มันก็เลยเป็นรักแบบ ห่วงใย ใส่ใจ และความผูกพันในต่างแดน จากคนที่ช่วยเหลือกันก็เป็นความรัก แต่พระเอกไม่เคยรู้เลยว่า นางเอกมีอดีตอะไรจากเมืองไทย จนได้มารับรู้เมื่อป้าของนางเอกมาหา พร้อมกับคนที่ป้าของเธอคิดอยากจะจับมาแต่งงานกับนางเอก และแน่นอนพระเอกไม่มีทางให้นางเอกต้องผจญชะตากรรมคนเดียว ต้องคอยช่วยเหลือตลอด หากก็ต้องมีเหตุให้ต้องให้นางเอกไกลตา จนเกิดเรื่อง ซึ่งไม่ต้องห่วง ยังไงพระเอกก็ต้องมาช่วยได้ และการคุกคามของยัยป้าตัวร้ายก็ถูกพระเอกและครอบครัวจัดการให้ ชีวิตของนางเอกก็เป็นสุขได้เพราะพระเอก
อย่างที่บอกว่าค่ะ ยังไงก็แอลลี่เราดีๆนี้ล่ะ พระเอกของเธอจะต้องแนวนายตัวร้ายของเธอ ไม่ลงให้ใครถ้าคนนั้นรังแกนางเอก ปกป้องแบบออกนอกหน้า จะทำไม ถึงจะเป็นป้าแต่ถ้าทำร้ายนางเอก ก็อย่าหวังว่าฉันจะทำตัวดีด้วย ตาต่อตา ฟันต่อฟัน เอาซิ แต่แกจะร้าย จะหยิ่ง จะเมินใส่ใครคนนั้นต้องไม่ใช่นางเอก เพราะนางเอกคือคนที่เขาต้องเอาใจใส่ปกป้องดูแล และออกอาการปากว่ามือถึงเป็นระยะๆ เรื่องรัก เรื่องเอาใจไม่ต้องคิดมาก อย่างที่เคยบอก เกิดเป็นนางเอกยัยแอลลี่ เอ๊ยบ๊วยหวาน มันดีอีตรงนี้ ฉันรักของฉัน จะแกล้ง จะทำให้เสียน้ำตา ฉันทำให้คนเดียว ฉันรักของฉัน เอาอกเอาใจของฉัน
ส่วนนางเอก คำโปรยก็บ่งชัดค่ะว่าบอบบาง อ่อนต่อโลก โตมาพร้อมกับความหวาดกลัวยัยป้าใจร้าย เมื่อเจอโลกที่แปลกไปก็เหมือนนกหัดบิน เจ้าน้ำตาเอาการอยู่ แต่ก็เรียบร้อยน่ารัก มองโลกในแง่ดี ไม่มีปากเสียง ไม่หือ ไม่อือ ได้แฟนแบบพระเอกไปก็ดีค่ะ เพราะเจ้าหล่อนจะมีชีวิตบนโลกนี้ได้ ก็เธอใสซื่อเสียเหลือเกินค่ะ
ฟีน่าน่ะไม่ชอบนางเอกเป็นมนุษย์น้ำตา แต่ยังดีที่หนูขวัญไม่ขนาดนั้น แต่ให้ความรู้สึกว่าเป็นเหมือนหนูพู่กลิ่นผสมหนูจุลกัญญา ได้ส่วนนิดๆจากหนูน้ำผึ้งมาด้วย เพราะเธอเป็นสาวพอมีทรัพย์สมบัติที่ถูกป้าคิดจะฮุบสมบัติ ดีที่พระเอกแข็งเพื่อช่วยปกป้องเขาให้รอดพ้นจากยัยป้ามหาภัย
แต่ส่วนพระเอกฟีน่าเนี่ยคิดถึงพี่เมขึ้นมาเชียวค่ะ เหตุผลก็เพราะเป็นนิยายของเรื่องรักระหว่างนางเอกยังเรียนไม่จบ หลอกล่อสาวน้อยผู้อ่อนวัยให้ตกหลุมพรางที่เรียกว่ารักของเขา เหมือนพี่เมทำเชียว คนรักกันก็มีชื่นใจกันตามประสา แต่ไม่ถึงขั้นแอดวานซ์เอาพอประมาณไปก่อน
อย่างที่บอกค่ะว่าให้กลิ่นและความรู้สึกแบบแอลลี่นั่นล่ะ เพราะนิสัยพระเอกของแอลน่ะคงจะเปลี่ยนยาก และห้ามเปลี่ยนด้วย แฟนคลับยอมไม่ได้ ถ้าพระเอกแอลจะกินหญ้าแทนข้าว เขาต้องรักและสนใจแต่นางเอกคนเดียว
แต่ฟีน่าน่ะคิดถึงไฟรักตรึงใจขึ้นมาเชียวค่ะ เนื้อหาในช่วงที่นางเอกไปหาพระเอกที่ห้อง แล้วค่อยขยับความใกล้ชิดกันมากขึ้น จนเกือบจะถึงขั้นสุดท้ายของความสัมพันธ์ของคนเป็นแฟน แต่อาจจะเพราะสองเรื่องนี้ดำเนินเรื่องในช่วงระยะเวลาที่ยังเรียนมหาวิทยาลัยกันอยู่
ปกติแล้วนิยายของแอล พระเอกจะต้องทำงานแล้วเสียมากกว่า แต่เรื่องนี้ผิดกันที่พี่เม แกมันจน แต่คุณภูมิเป็นผ้าขี้ริ้วห่อทองแดง และก็ได้ความเป็นพระเอกมาครบถ้วนทุกประการ ซึ่งแฟนแอลจะรู้ดีว่าเป็นเช่นไร
นางเอกฟีน่าอาจจะไม่ชอบมากอย่างที่บอกว่า ไม่แนวนางเอกเจ้าน้ำตา ยอมคนมากมาย (ก็หล่อนมันร้าย เมียมาเฟียตัวเอ้นิ ใครตบฉันต่อย) แม่หนูขวัญเธอเป็นเช่นนั้นค่ะ ฟีน่าน่ะชอบรุจี พี่สะใภ้อีตาภูมิมากมายค่ะ เธอและภูริแย่งความสนใจของฟีน่าไปได้ชะงัดเลยค่ะ แหมคุณรุจีเข้มแข็ง แกร่งดี ส่วนคุณภูริก็ท่าทางจะแนวฟีน่า น่าน มันเอาอีกแล้ว ไปชอบของแถมมากกว่าของหลัก เหมือนกับคุณเพชร คนนี้ก็น่าสนใจค่ะ อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป พวกนิ่งๆ ไม่แยแสใคร แบบนี้น่าสนใจอ่ะ
ตัวร้ายและนางเอก อย่างที่บอกให้ความรู้สึกแบบหนูน้ำผึ้ง คนที่ร้ายที่สุดคือคนในครอบครัว ซึ่งปกติตัวร้ายของแอลจะบุคคลเหล่านี้ คนที่จะปกป้องนางเอกได้ ที่ไม่ใช่พระเอกคือผู้ปกครองของเธอที่รู้ดีว่าหากตายไป นางเอกจะเป็นเช่นไร มันอาจจะไม่ได้สำเนาเดียวกันสักเท่าไรค่ะ แต่มันก็ให้ความรู้สึกว่าอารมณ์ใกล้เคียงกันอยู่ อย่างน้ำผึ้งเสน่หา รักคืนเรือนใจ นภดลเคียงดาว
อ่านๆไป ก็น่ะ คุณน้อง เล่นของใกล้ตัวมาก หลังจากคุณเธอไปเที่ยวออสเตรเลียมาช่วงต้นปี ก็เลยได้ฉากมาฝากคนอ่าน แถมด้วยงานอดิเรกใหม่ล่าสุดที่คุณน้องบ๊วยหวานเธอชอบ งานฝีมือทั้งหลายทั้งปวง ก็เลยเอาใส่ในนิยายเสียเลย ดีนะฟีน่าเพิ่งผ่านโปรแกรมคุณพี่อยาก หัดถักโครเชต์ นีตติ้งมาด้วย เลยเข้าใจอารมณ์ของนางเอกเอาการอยู่ และขอแซวอีกอย่างคือ แหม คุณน้องค่ะ บ่งบอกเลยว่าช่วงที่เขียนคุณน้องกำลังอ่านนิยายอะไรอยู่ เพราะคุณน้องขวัญเธอเล่นอ่านนิยายแปลสุดฮ็อตชุดนั้นกะเขาด้วย
หากจะถามว่าฟีน่าไม่แนวอะไร สิ่งเดียวที่ฟีน่ารู้สึกความสัมพันธ์ของพระเอก นางเอกค่ะ ฟีน่าจะชอบให้นางเอกและพระเอกมีอะไรลึกซึ้งกันหลังเรียนจบมากกว่า อ่ะ อนุโลมให้นางเอกเรียนได้ แต่พระเอกต้องทำงานแล้ว แต่ถ้าจะให้ชอบ ขอเรียนจบแล้วจะดีกว่า ยิ่งในเรื่อง เหตุการณ์เกิดในต่างประเทศ บางครั้งมันเหมือนความเหงา ความไม่มีใคร ทำให้รักกันง่ายดาย แต่ถ้ากลับมาเมืองไทย บางอย่างอาจจะเปลี่ยนไป เหมือนนักเรียนไทยไปเรียน ก็มีแฟน อยู่ด้วยกัน แต่พอกลับมาเมืองไทยก็เลิกกัน เพราะโตขึ้นรักมันจืดจางไปแล้ว เหมือนที่คุณเพชรบอกหนูขวัญล่ะว่า ความรักระหว่างเธอกับคุณภูมิมันจะยั่งยืนหรือ อาจจะเป็นแค่รักแบบเด็กๆ จุดนี้ล่ะ จะไม่ค่อยแนวเท่าไร
ประการต่อคือ ชื่อเรื่องอ่ะ มันเกาหลี๊ เกาหลี ถ้าไม่รู้ว่าแอลลี่เขียนนะคะ ฟีน่าได้เมินค่ะ นายกับยายอะไรทั้งหลายเนี่ย ฟีน่าจะรู้สึกว่ามันเป็นเหมือนนิยายรักวัยรุ่นมากๆ
ปมเรื่องความฝังใจของพระเอกจากเรื่องเพื่อนเก่าที่ตายไปจนมันทำให้พระเอกฝันร้าย ตอนแรกมาเปิดเรื่องเหมือนว่ามันคือส่วนสำคัญในเรื่อง แต่กลับกลายว่าหลังจากนั้น มันหมดความหมายมาก พูดถึงนิดเดียวเท่านั้น ตอนรุจีถามภูมิว่าฝันร้ายหายไปแล้วหรือ และตอนที่นางเอกถามถึงเรื่องเพื่อนของพระเอก
ก็อย่างที่บอกว่านิยายแนวของแอลไม่ว่าเจ้าคุณหล่อนจะอวตารมาร่างไหนก็ยังคงความเป็นแนวเดิมเอาไว้ ที่คุณพี่ชอบล่ะ อ่านได้ล่ะ เพราะหลักคือ พระเอกของเธอจะเป็นพวกร้ายกับทุกคนได้ หากไม่ดีกับนางเอก แต่จะรักนางเอก ปกป้องนางเอกเป็นที่สุด ทำให้ได้ทุกอย่าง ไม่เคยรักใคร แกจะปักใจรักแต่นางเอก รักไม่ยอมเปลี่ยนแปลง ให้ตายยังไงก็ไม่มีวันเลิกรักเธอ เจ้าเล่ห์แสนกล เพื่อให้นางเอกเป็นของตัวเอง ไม่มีหญ้าให้กินสักฟ่อน มันก็เลยเป็นส่วนดีและเสน่ห์ของนิยายแบบแอลลี่
หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไม ในเมื่อมันความเป็นแอลลี่สูงขนาดนี้ แล้วเปลี่ยนนามปากกาเพื่อ วันนี้ก็ถามไถ่มาแล้ว(จริงๆก็พอจะเดาออกนะคะ) มันคือการลดความกดดัน ในความคาดหวัง นามปากกาใหม่ อาจจะลดความหวังของคนอ่านว่าต้องแบบนี้ ต้องให้สนุกเท่านี้ เท่านั้น ห้ามตกมาตรฐานเดิม บ๊วยหวานจึงไม่ได้เข้มแบบแอลลี่ มีเนื้อหาข้นเท่าไร ซึ่งถ้ามองในมุมว่าถ้าแอลอยากจะเขียนอะไรเบาๆ ลงบ้างก็โอเคค่ะ แต่มันก็ติดความเป็นตัวตนเดิมอยู่ ซึ่งถ้าจับให้เป็นนามปากกาแอลลี่ อาจจะรู้สึกเบาไปนิด ก็ถือว่าโอเคอยู่ค่ะ แต่อย่าให้เด็กไปกว่านี้ค่ะ แบบแนววัยรุ่นจ๋า ซึ่งอันนั้นกับฟีน่าคงจะไม่ผ่านเป็นอย่างยิ่ง
หากแต่ถ้าจะบอกว่ามันมีอะไรต่างจากความเป็นแอลลี่ไม่ ฟีน่าว่าไม่นะคะ ยังไม่ต่างกันเท่าไร แค่เบาเนื้อหาออกไป แต่เล่มแรกอย่างนายตัวร้ายกับยายขวัญเอยกับฟีน่าถือว่าผ่านค่ะ รอเล่มต่อไปไม่ว่าจะเป็น แอลลี่หรือบ๊วยหวานนะคะ ซึ่งได้ยินว่าอีกไม่นานนี้แล้ว ใช่ไหมแอลลี่