เธอคือเพชรน้ำหนึ่งแห่งวงการ ทุกอย่างที่หล่อหลอมขึ้นมาเป็นตัวเพชรา ไม่ใช่เพียงแค่เธอสวย ฉลาด ประสิทธิภาพในการทำงานสูงส่ง หากแต่ความแกร่งดุจเพชร เย่อหยิ่ง ไร้น้ำใจของเธอก็เลื่องลือไปไกลไม่ต่างกัน เพชราไม่เคยสนใจว่าใครจะมองหรือเข้าใจว่าเธอเป็นผู้หญิงร้ายกาจและสนใจแต่ตัวเองสักเพียงใด เพราะทุกคนไม่ใช่เธอ เมื่ออดีตที่เลวร้ายแสนให้เธอต้องยืนหยัดด้วยตัวเอง คนที่รักเธอที่สุดก็มีเพียงแค่ตัวเธอเท่านั้น ผู้ชายที่ผ่านมาในชีวิต ล้วนแต่คิดหลอกใช้เธอ แต่พวกเขาก็รู้จักเพชราน้อยไปเสียแล้ว
ฉัตรไม่เคยเข้าใจคำว่าความอ่อนหวานที่เรียกว่ารักซึ่งตอนนี้คนรอบกายของเขาต่างก็ตกอยู่ในอำนาจนั้นไปกันหมด และเขาก็ไม่คิดว่าจะมีวันได้ประสบกับมันด้วย แต่ทุกอย่างก็มีข้อยกเว้น เพียงได้ยินเสียงของเพชรา ใครจะหาว่าเขาบ้าก็คงจะไม่แปลก เมื่อเขาออกตัวแรงและเร็ว ทึกทักเอาว่าเพชรานี้ล่ะ ผู้หญิงที่เขาตามหามานาน ราชินีผู้ไม่มีวันก้มหน้าให้กับชะตากรรมใดๆ เธอเข้มแข็งประดุจดั่งเพชรเหมือนกับชื่อเธอ แต่ฉัตรก็รู้ดีว่าผู้หญิงอย่างเพชราไม่ใช่สาวน้อยไร้เดียงสาที่อ่อนไหวไปกับคำว่ารัก หนทางที่จะทำให้เขาใกล้หัวใจเธอที่สุดก็คือเข้าใกล้สมองของเธอให้ได้เสียก่อน
จากข้ออ้างที่มาจากเรื่องงาน เพชราไม่รู้ว่าเมื่อไร สิ่งที่ทำให้เธอลดเครื่องกีดขวางในหัวใจลง จนเธอคุ้นเคยกับฉัตร แม้ว่าเธอจะไม่เคยเห็นหน้าค่าตาเขาเลยก็ตามที หากแต่หัวใจของเธอก็รับเขาเข้ามาอย่างง่ายดาย และท่ามกลางมรสุมของคนที่ต้องการใช้เธอก้าวไปสู่ความสำเร็จ โดยไม่สนใจว่าเธอจะต้องอับอายสักเพียงใด หรือถูกสังคมตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงใจง่าย มีเพียงฉัตรคนเดียวเท่านั้นที่กล้าปกป้องเธอ แม้เพชราจะรู้ว่า ต่อให้เธอโดดเดี่ยว เธอก็เอาตัวรอดได้ แต่มันก็ดีกว่าไม่ใช่หรือที่ผู้หญิงแข็งนอกอ่อนในเช่นเธอจะมีผู้ชายคนหนึ่งทำทุกอย่างได้เพื่อเธอ
เพชรเม็ดงามในมือเขาแข็งแกร่งเกินกว่าจะแตกเป็นผุยผงได้เพียงเพราะคำคน หากแต่เพชราก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องการให้ผู้ชายเช่นเขามาคอยปกป้อง นับจากนี้หน้าที่ที่เพชราเคยต้องดูแลตัวเองจะเป็นของฉัตรแล้ว ทว่ามรสุมชีวิตของเพชรามันไม่ได้มาเพียงแค่ระลอกเดียว เพราะเธอคือเพชรา ผู้หญิงที่ซ่อนความอ่อนแอและหยาดน้ำตาเอาไว้ด้วยเปลือกที่เรียกว่าความยโสโอหัง เย่อหยิ่ง สำหรับฉัตรไม่ว่าเพชราจะเป็นเช่นไร อดีตของเธอจะเลวร้ายหรือเป็นเพียงแค่เพชรเทียม เขาก็ไม่เคยสนใจ เพราะเช่นไรก็ตามเธอก็คือนางพญาของเขา
สำหรับเพชรา เธอก็ไม่เคยสนใจว่าฉัตรจะเป็นใคร เด็กในบ้าน เลขาหรือผู้ชายไร้สกุลรุนชาติมาจากไหน หากแต่สิ่งที่เขาทำให้เธอมันมากกว่าเกียรติยศ ชื่อเสียง หน้าตาทางสังคม หรือนามสกุลที่โด่งดังในวงสังคม หากแต่เขาคือผู้ชายคนเดียวที่กล้าพอจะฆ่าใครสักหนึ่งที่บังอาจทำให้เธอต้องเจ็บปวด เป็นบ่าให้เธอซบยอมอ่อนล้า มีอ้อมกอดเอาไว้ปลอบประโลมเมื่อเธอร้องไห้ และที่สำคัญที่สุด ฉัตรไม่เคยสนใจว่าเธอจะเป็นคุณเพชราผู้สูงส่ง แต่แท้จริงแล้วเธอเองกลับคิดว่าเธอเป็นเพียงเพชรที่เต็มไปด้วยรอยตำหนิจากอดีตที่เธอพยายามกลบมัน เขาสนใจและใส่ใจเพียงแค่เธอคือสุดที่รักของเขาคนเดียวก็เพียงพอ
อุปสรรคมากมายที่เคยทำให้เพชราต้องอยู่กับความรังเกียจของญาติผู้แสนมีเกียรติมีศักดิ์ศรีของเธอ ฉัตรจะไม่ยอมให้มันเป็นพันธนาการเพชราอีกต่อไป ทุกหนทางที่จะส่งให้เพชราเจิดจรัสเหมือนที่เธอเคยเป็น ฉัตรก็จะมอบมันให้แด่เธอ เครื่องบรรณาการต่อความรักที่เขามีให้กับผู้หญิงที่ทุกคนล้วนแต่มองเธอด้วยความรู้สึกว่า เธอคือแม่มด นางมารร้าย ผู้หญิงกระหายความสำเร็จที่ไม่เคยสนใจหนทางการได้มา แต่ใครเลยจะรู้ว่ามันต้องแลกมาด้วยคราบน้ำตาของเพชราสักเพียงใด ฉัตรจะมอบความยิ่งใหญ่ให้กับเธออีกครั้งหนึ่ง แต่ฉัตรก็รู้ดีว่ามันคงไม่มีอะไรเลอค่าได้เท่ากับความรักอันมากล้นของเขาที่วางแทบเท้าผู้หญิงที่เขารู้ตัวตั้งแต่แรกแล้วว่าได้สวมบทบาทราชินีในหัวใจ
สำหรับคนเป็นแฟนนิยายแอลลี่คงจะพอจำตัวละครฉัตรได้นะคะ มาจากเรื่องพู่กลิ่นกานน(เอาเรื่องนี้เป็นหลักพอ เล่มอื่นช่างมัน) คราวนี้ก็เป็นเรื่องของฉัตรที่มองคนรอบข้างแต่งงานกันไปหมดแล้ว และไม่เข้าใจอารมณ์ของคนมีเมียว่ามันดีตรงไหน และไม่คิดว่าเครื่องรางของพี่สะใภ้จะได้ผล เนื้อคู่ที่ฉัตรก็ปรากฏขึ้นมาจากสายโทรศัพท์ แม้จะได้ยินแต่เสียง หากฉัตรก็รู้ทันทีว่านี้ล่ะน่า เนื้อคู่ที่รอคอย แต่เขาก็ฉลาดพอจะรู้ว่าผู้หญิงแบบนางเอกไม่ใช่สาวน้อยที่อ่อนไหวง่าย ต้องอาศัยงานเป็นหนทางไปสู่การจีบ เข้าทำนองน้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน หัวใจของนางเอกที่ใครๆต่างก็รู้ดีว่าเขี้ยวลากดินในวงการขนาดไหนก็ยังอ่อนให้กับพระเอกได้เลย และในที่สุดพระเอกก็ยิ่งตอกย้ำให้นางเอกรู้สึกว่าการมีเขาอยู่ข้างๆ เป็นอะไรที่ดียิ่งนัก เขาเป็นผู้ชายที่พร้อมจะปกป้องเธอได้เสมอ แม้ว่าเธอจะมีภาพลักษณ์ว่าเข้มแข็งแค่ไหน
และจะว่าไปผิวเผินนางเอกดูว่ามีชาติตระกูล และพระเอกดูไร้สกุลรุนชาติ แต่ความจริงแล้ว นางเอกกลับเป็นลูกหลานที่ใครๆก็รังเกียจ นางเอกรู้สึกได้ถึงคำว่าครอบครัวเมื่อได้เจอกับครอบครัวพระเอก และพวกเขาทุกคนก็คอยปกป้อง เป็นกำลัง และส่งเสริมให้เธอได้ยืนหยัดต่อไป อาจจะมีเรื่องให้เข้าใจผิดกันบ้างก็แสนจะเล็กน้อย เมื่อทุกอย่างจบลงด้วยดีเพราะพระเอกหมายมั่นปั้นมือต้องได้นางเอกนี้ล่ะเป็นเมีย อะไรก็ขวางไม่ได้
ใครเคยอ่านนิยายเล่มๆเก่าของแอลลี่มาคงจะพอรู้จักนิสัยของฉัตรกันมาแล้วนะคะ จึงไม่ต้องปูพื้นมาก แต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นผู้ชายที่ชอบอะไรแปลกๆ แต่จะว่าไปทั้งกานน ทั้งอิทธิก็ไม่ต่างกันหรอก แต่สำหรับฉัตรเนี่ย หลงรักผู้หญิงจากเสียงสนทนา ยิ่งกว่าวิหยาสะกำหลงรูปนางบุษบาเสียอีก แค่เสียงเธอก็ทำให้ฉันรู้แล้วว่านี้ล่ะนางในฝัน คุณสมบัติร้ายๆนี้ยิ่งใช่ อนาคตแม่ของลูก แต่ความรู้สึกแบบนี้ก็ดีแบบหนึ่งคือ ผู้ชายคนนี้มองนางเอกได้ลึกซึ้งมากกว่าคนอื่น มองไปถึงตัวตนของผู้หญิงที่สังคมมองว่าเธอคือนางมารร้ายที่สนใจแต่ผลประโยชน์ของตัวเอง
ดังนั้นจะถามว่าพระเอกเขารักนางเอกแค่ไหน คงไม่ต้องบอก แค่เขาไม่สนใจว่าเธอจะเขี้ยวแค่ไหน แต่กลับชื่นชมในเรื่องการทำงานของนางเอกว่าเธอเป็นสาวทำงานตัวจริง มันก็บอกแล้วว่าเขารักนางเอกมาก รักที่ตัวตนของเธอล้วนๆ ไม่ได้มองว่าการคบหากับนางเอกเขาจะได้อะไรตอบแทนกลับมา เหมือนผู้ชายหลายคนที่พยายามจะเข้ามาในชีวิตนางเอก
แต่พูดกันตรงๆนะคะ เรื่องนี้เหมือนกับเขียนมาให้เพชรา นางเอกของเรื่องเด่นมาก เมื่อเธอเป็นตัวละครที่ปรากฏอยู่ในเล่มอื่นๆ เราจะเห็นภาพผู้หญิงร้ายๆ ไม่สนใจใครในโลกนี้ เธอสนใจแค่คนที่เธอทำงานด้วย คนที่จะส่งเสริมเธอ แต่เล่มนี้จะบอกเล่าว่าทำไมตัวตนของเธอถึงเป็นแบบนี้ แม้ตัวฟีน่าเองจะเป็นผู้หญิงประเภททำงานเลี้ยงตัวเอง ที่ค่อนข้างจะเขี้ยวคนหนึ่ง ก็ยังแอบคิดว่าผู้หญิงอย่างเพชราไม่มีความน่ารักเอาเสียเลย ดูเห็นแก่ตัวจัง จนตอนที่ได้ยินว่าแอลลี่จะเขียนเพชรามาเป็นนางเอกก็ยังแปลกใจ แต่ไม่ช็อกเท่าแม่ยกของฉัตรที่ลมแทบจับ
แต่พอได้มาอ่านจริงๆ จะเข้าใจความเป็นเพชรามากขึ้น อะไรหล่อหลอมให้เธอต้องเย็นชา หน้าเลือด ไม่สนใจสิ่งใดบนโลกนี้ ตาต่อตา ฟันต่อฟัน เพราะถึงเธอจะเป็นสาวที่ใช้นามสกุลที่มีชื่อในวงสังคมไฮโซ แต่ความจริงแล้วญาติทุกคนรังเกียจอดีตของเพชรา เหยียดหยามและพร้อมจะเหยียบเธอให้จมดิน ไม่มีใครรักเธอจริงสักคน ถ้าคนนั้นเคยมีก็ตายจากไปหมดแล้ว นั่นล่ะคือเกราะที่สร้างมาห่อหุ้มเพชราเอาไว้
เราจะเห็นความแข็งแกร่งเหมือนเพชรของเธอ เวลาที่ถูกนินทาว่าร้าย คนทั้งโลกตราหน้า เธอก็ยังเชิดหน้าและบอกว่าไม่เป็นไร ฉันอยู่ได้ ฉันไม่ตาย เพราะคนเหล่านั้นไม่ได้รักฉัน ไม่เคยปรารถนาดีต่อฉัน แต่เธอก็เผยให้เห็นส่วนที่เปราะบางที่สุดต่อหน้าคนที่เธอรัก เพชราก็เหมือนผู้หญิงทั่วไปที่อยากมีผู้ชายดีๆเคียงข้าง เธออ้อนได้ งี่เง่าได้ น่ารักได้ เหมือนผู้หญิงทั่วไป เพียงแต่เธอสงวนมันไว้ให้กับคนที่เธอรักเท่านั้น และที่สำคัญเธอมีหัวสมองที่แสนฉลาดที่จะมองออกว่าใครเข้ามาหาเธอเพราะอะไร ไม่ใช่เก่งกล้า แต่ดันแพ้มาดดีๆของผู้ชายที่เข้ามาหลอก
ในบรรดาสามเล่มของชุดนี้ ทั้งพู่กลิ่นกานน อิทธิฤทธิ์รัก ฉัตรเพชร ฟีน่าชอบฉัตรเพชรที่สุดค่ะ เพราะฟีน่าชอบผู้หญิงแบบเพชรา ผู้หญิงที่เชิดหน้าในโลกนี้ได้ ยืนหยัดด้วยตัวเอง ความสำเร็จสร้างด้วยสร้างมือ ใครจะเกลียด นินทาหรืออะไรก็ไม่สนใจ เพราะฉันทำมันด้วยสมองฉัน(หรือว่านี้มันนิสัยตัวเราหว่า)
ฟีน่าก็ชอบนางเอกอ่อนหวาน ต้องการการปกป้อง แต่ถ้าปวกเปียกไปมันก็น่ารำคาญแบบยัยน้องชมพู่จากพู่กลิ่นกานน คนนั่นล่ะฟีน่ากุมขมับ จะใสจนซื่อบื้อไปมั้งคะ ต้องแกร่งๆแบบนี้ซิ เราเป็นสาวสู้ชีวิตคล้ายๆกัน ไม่แคร์โลกคล้ายกันอีกต่างหาก แบบนี้เพชราเลยได้ใจฟีน่าไปเยอะ
อย่างที่บอกไปนะคะว่า เพชราอาจจะดูเหมือนมีภาษีทางสังคมดีกว่าฉัตร แต่กลับเย็นชา ไม่เหมือนฉัตร แม้เขาจะเป็นแค่คนที่สังคมมองว่าเป็นแค่เด็กในบ้าน แต่กลับเป็นที่รักของทุกคน ความอบอุ่นในตัวฉัตรจึงมีมากกว่าและพร้อมจะมอบให้กับเพชรา เขาพร้อมจะปกป้องเธอจากทุกคนที่หาผลประโยชน์จากตัวเธอ และพอได้อ่านความเป็นมาของเพชราว่าอะไรทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงเย็นชาก็รู้สึกสงสารมากกว่า
และที่อ่านไปแล้วต้องส่ายหัวก็คืออาการขายของหน้าด้านๆของแอลลี่นี้ล่ะ จนคนอ่านยังมึนว่าใครเป็นใคร มากันกี่เล่ม จะครบไหม แต่ที่มาเรื่องที่สุดก็คงเป็นพี่เม แห่งไฟรักตรึงใจ ยังอุตส่าห์ลากมาขายกับเขาได้ และเขียนเพื่อขายเล่มหน้ากันอีก พระเอกเล่มหน้าปรากฏตัวแล้วนะคะ แต่จะเป็นใครก็รอดูละกัน
อะไรที่ไม่ชอบ มีอยู่ประการหนึ่งค่ะ ส่วนใหญ่จะมาจากผู้ชายที่ชื่ออนิรุทธเป็นส่วนมาก คำพูดบางอย่างมันแรงไปนิดหนึ่ง มันเป็นสแลงเหมือนละครหลังข่าวไปนิดหนึ่ง ทั้งเรื่องที่พูดถึงการมีอะไรกับผู้หญิงคนหนึ่ง ก่อนจะมาเจอนางเอกที่ห้องทำงานว่าไปทำอะไรมา หรือการบริภาษนางเอกต่อหน้าธารกำนัลด้วยคำที่เรียกว่าถ่อยไปนิดหนึ่งค่ะ บางคำนี้สะดุ้งเลยว่า เอาให้มันเบาลงกว่านี้ แต่ให้อารมณ์เท่ากันดีกว่าไหม ก็รู้ว่าเสียหน้า แต่มันจะดูน่าตกใจไป พอๆกับคำพูดที่ออกมาจากญาติของนางเอกที่ชื่อไพลิน ให้อารมณ์เหมือนกับได้ยินอนิรุทธพูด อาจจะเบาลงมา แต่ดีกรีความหยาบคายก็พอกัน ตรงนี้ถ้าเปลี่ยนคำพูดบ้างก็คงจะดีนะคะ คือรู้ว่าคำด่า แต่นะมันไม่ใช่ละครนี้ค่ะ นิยายรักนี้
ส่วนที่อ่านจนจบแล้วรู้สึกว่าเรื่องนี้มีอะไร อย่างแรกที่บอกได้อย่างหนึ่งก็คือ บางครั้งคนที่เรามองว่าเขามีครบพร้อมไปเสียทุกอย่าง เช่นเพชรา เธอสวย เก่ง คล่องสังคม ดู สวย เริ่ด เชิด หยิ่ง แท้จริงกลับขาดไปหลายอย่าง เหมือนที่พระเอกบอกว่าต่างหูที่เธอใส่มันสวย แต่มันเป็นของปลอม คนอย่างเธอเหมาะกับเพชรจริงเท่านั้น มันกระแทกใจเพชรามาก ต่อให้เธอทำให้สังคมเห็นว่าเธอเหนือกว่าหลายคน แต่ความรู้สึกของตัวเองก็ตอกย้ำว่าเธอเป็นแค่เพชรปลอม เป็นคนที่เต็มไปด้วยอดีตอันฉาวโฉ่ ต่างจากพระเอก เขาดูเหมือนขาด แต่ความจริงแล้วกลับเต็มและเป็นเพชรแท้ยิ่งกว่าเธอ ในบางครั้งคนที่เรามัวแต่อิจฉาเขาว่าเด่นดังกว่า เขาอาจจะอิจฉาเราก็ได้ที่มีแสนธรรมดา ขึ้นอยู่กับว่าเราจะมองว่าสิ่งที่เราเป็น เรามีมันให้ความสุขพอหรือเปล่า ไม่จำเป็นต้องใช้ชีวิตไฮโซก็มีความสุขได้
สำหรับนิยายเป็นไง ก็เป็นอีกเล่มที่ชอบค่ะ และไม่คิดว่าจะชอบเพชราได้ด้วยเพราะอ่านจากเล่มอื่นผู้หญิงคนนี้แข็งจะกระด้างไปนิด แต่พอมาเป็นเล่มของตัวเอง ก็ยังรู้ว่านี้คือคุณเพชร แต่ให้เรามองอีกมุมว่าทำไมเธอเป็นแบบนี้ ทำไมเธอจึงทระนงตัว เย่อหยิ่งมากมาย แต่มันล้วนมีที่มา จนกลับกลายว่าเล่มนี้เป็นเล่มที่อ่านแล้ว สนุก พระเอกยังคอนเซ็ปต์เดิม คือรักจนไม่สนใจว่าเธอจะเป็นแบบไหน รักเธอคือเธอ ผู้หญิงที่เข้มแข็ง เป็นนางพญาที่หากว่าวันหนึ่ง เขาจะจากโลกนี้ไปแล้ว แต่เธอจะจะไม่อ่อนแอ และยังคงอยู่บนโลกนี้อย่างสบาย ทำให้เขาหายห่วงที่ฝากทุกอย่างไว้กับผู้หญิงคนนี้