ผู้หญิงอย่างเวนิส ไม่เคยยอมให้ใครมาหลอกใช้และปั่นหัว เพราะเวนิสนั่นล่ะจะลงมือเองทุกอย่าง เมื่อน้องชายสุดที่รักต้องตกเป็นเหยื่อของข่าวคาวที่ไม่ได้ทำ เธอจะทวงทุกสิ่งทุกอย่างกลับมาให้กับคนในครอบครัว เมื่อโอกาสวิ่งเข้าหาอย่างไม่ต้องเชื้อเชิญ ปูชนีย์นักฟุตบอลที่ไม่ได้รู้เรื่องด้วยเลยแม้แต่นิดก็ถูกดึงเข้ามาสู่เกมนี้ แต่ที่เวนิสไม่รู้ เขาไม่ใช่ผู้ชายที่เธอจะหลอกให้เข้ามาสู่แผนการได้อย่างง่ายดาย
แค่เพียงแรกพบ ปูชณีย์ก็รู้แล้วว่าหัวใจของเขาตกอยู่ในกำมือของเวนิส แต่ชั่วข้ามคืนเขาก็ได้รู้ว่าตัวอาจจะโดนแม่สาวสวยแต่แอบร้ายคนนี้หลอกใช้ แม้เขาจะอยู่ของฟุตบอลมาตลอดชีวิตก็ใช่ว่าจะไม่รู้ทันเล่ห์เหลี่ยมของเวนิส ที่เขายอมตามน้ำไปน่ะ ก็เพราะต้องการผลตอบแทนกลับมาที่เท่าเทียมกัน
เป็นไปไม่ได้ที่ผู้หญิงสวย เริ่ด เชิด หยิ่ง อย่างเวนิสจะตกหลุมรักนักฟุตบอล สิ่งที่เธอไม่คิดจะรักได้ แต่เมื่อหัวใจมันอยากจะรัก เธอก็ไม่มีสิทธิ์จะห้ามหัวใจตัวเอง แต่ใช่ว่าทุกอย่างจะราบรื่น แม้นักฟุตบอลสุดหล่อคนนี้ออกจะมีใจให้เธอ เพราะใช่จะมีแค่เธอที่หมายปองเขา
ไม่ใช่ปูชณีย์เพียงคนเดียวเมื่อไรที่แสนจะเนื้อหอม เวนิสเองก็ใช่ย่อย ความต้องการทำลายความรักครั้งนี้ ก่อให้เกิดความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิต แต่อุปสรรคทั้งหลายที่ผ่านเข้ามากลับยิ่งทำให้ความรักที่รวดเร็วของทั้งสองแนบแน่นขึ้นไปอีก เขาไม่มีวันจะทอดทิ้งให้เวนิสต้องเดียวดาย แต่ะเขาจะคอยเป็นโค้ชให้เวนิสฝันฝ่าทุกอย่างไปให้ได้ และต้องไปให้สู่จุดสูงสุดที่เธอต้องการ
ความจริงแล้วฟุตบอลก็ให้อะไรกับเวนิสมากมายเหมือนกัน ไม่ใช่แค่ทำให้เธอได้รู้จักปูชณีย์ แต่ทำให้เธอได้รู้จักโลกหลากหลายมากขึ้น และเรียกทุกสิ่ง ทุกอย่างที่เธอเสียไปกลับคืนมา ไม่ใช่แค่เท่าทุนแต่กลับสร้างกำไรให้เวนิสมากมาย แต่เหนือสิ่งอื่นใด ได้มอบผู้ชายที่แสนดีอย่างปูชณีย์มาให้รักเธออีก คงต้องขอบคุณพรหมลิขิตหรือกามเทพที่เล่นตลกกับชีวิตของเธอ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
เป็นเรื่องราวของนักฟุตบอลหนุ่ม แต่อย่าคิดว่าแกเล่นลีกต่างชาติ งานนี้เอาไทยแลนด์พรีเมียร์ลีกนะคะ ใกล้ตัวดี ผู้มีปมว่าเป็นผู้ชายต้องแมนๆ เล่นกีฬาอะไรแบบนั้น ส่วนนางเอกเป็นดีไซเนอร์ ที่สวย เริ่ด เชิด หยิ่ง มีดีให้ยโสอะไรแบบนั้น เมื่อน้องชายสุดที่รักโดยสังคมตัดสินว่าทำสาวท้องแล้วไม่รับ จนแทบจะหมดอนาคต เธอจึงจะเรียกทุกอย่างคืนให้น้องชาย และประจวบเหมาะกับเธอไม่อยากจะโดนลากเข้าไปเป็นคู่ควงประดับบารมีเจ้าของสโมสรขี้หลี พระเอกจึงโดนดึงเข้ามาวุ่นวายในชีวิตของเธอ ที่เขาอุตส่าห์หลงดีใจว่าเจอสาวในฝันแต่ทุกอย่างก็สลายไปเพราะแท้จริงสาวเจ้าแค่หว่านเสน่ห์ใส่ อุตส่าห์ว่าจะไม่ตกหลุมเสน่ห์สาวทรงเสน่ห์แล้วเชียว แต่ใจมันไม่รักดี ถอนตัวถอนใจไม่ทัน แต่ความรักที่น่าจะดีก็ต้องมีมารผจญ เมื่อกลายเป็นรักริษยากันไป แต่เหตุการร้ายๆที่เกือบจะดับอนาคตของพระเอกและนางเอก กลับยิ่งส่งเสริมทุกอย่างให้ทั้งสองประสบความสำเร็จทุกอย่าง พระเอกได้ทำงานที่ตัวเองรัก นางเอกได้กอบกู้ชื่อของน้องชาย และทำให้แบรนด์ตัวเอง ติดลมบนมากขึ้น แถมทำให้เธอรักฟุตบอลเพิ่มอีกต่างหาก เหมือนพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสพร้อมกับรักที่ยิ่งหวานชื่น
กลับมาพูดถึงเรื่องตัวพระเอก นางเอกกันดีกว่าค่ะ คือพระเอกแอลจะค่อนข้าง เปิดเผย ไม่กั๊ก ไม่แอบรัก ไม่สงวนท่าที่(เกินไป) ประมาณจุดหมายมีไว้ให้พุ่งชนมากอะไรแบบนั้น ความเด่นสำหรับรักแบบแอลลี่ที่แสดงออกให้เห็นกับนางเอกจะเด่นชัดมาก แต่คุณปูแกจะสุภาพบุรุษนิดๆ แต่ไม่ถึงกับน่ารำคาญ พวกสุภาพบุรุษที่สุดในขอบโลกน่ะไม่ใช่ เอาแค่เบาะๆให้ได้มีเรื่องกับนางเอกบ้าง แต่ยังไงพระเอกแอลเขาก็รักนางเอกแบบไม่ลืมหู ลืมตาเช่นเดิม รักและพร้อมจะส่งเสริมนางเอกทุกอย่าง
ส่วนเวนิส ฟีน่าอ่านแล้วนึกถึงริก้าคนแรก เธอเป็นเหมือนลิตเติ้ลริก้าค่ะ แร๊งส์ ร้าย เชิ่ด แต่ความสุดๆของเวนิสยังไม่ถึงขนาดริก้า แต่อย่างน้อยก็ร้ายล่ะ เป็นตัวของตัวเองมาก มีสมองมาก อาจจะแข็งๆไปบ้างตามประสาผู้หญิงประสบความสำเร็จในการทำงานและมีหน้าตาที่เรียกว่าสวยเลือกได้ เวนิสจะไม่เหนียม ไม่อาย ที่แสดงออกว่ารักและเป็นเจ้าของพระเอกขนาดไหน เรียกว่าแสดงออกให้เห็นกันชัด
อันดับแรกคือคุณพี่ยกไม่เข้าใจเลยนะคะคุณน้องแอลว่า คุณน้องจะมานามปากกาบ๊วยหวานไปทำไมกันค่ะ ในเมื่อคุณน้องเล่นขนตัวละครเก่าของแอลลี่มาพูดถึงเช่นนี้ เล่มนี้ยังกะรวมดาวสาว หนุ่มแอลลี่มาก คือเกือบครบอ่ะ ขาดไม่กี่คน แน่นอนพี่ศินและคุณดลก็ยังโดนเมินต่อไป ชิ สำนวน ภาษา การเขียนของบ๊วยหวานอาจจะไม่จริงจังเท่าแอลลี่หรือ ก็อาจจะใช่ แต่การเขียนสไตล์นี้ ยังมีความเป็นแอลลี่นั่นล่ะ อาจจะเพราะเรารู้แล้วด้วยหรือเปล่า
บางที่การใส่ตัวละครจากเรื่องเดิม ก็ดี แต่พักหลังจะสร้างปัญหาให้กับฟีน่ามาก คือถ้าไม่ใช่พระเอก นางเอก ฟีน่าจะจำไม่ได้ค่ะ ต้องเสียเวลานั่งนึกว่าเขามีบทบาทอะไรแค่ไหนบ้างหนอจากเล่มอื่น แถมเล่มนี้มากันเยอะเลยค่ะ เล่นเอามึนกินเลยนะคะ
อย่างที่เคยบอกว่าไว้ว่าใครแรงไม่จริง อย่าเชิญริก้ามาร่วมด้วย เมื่อใดที่ตัวแม่อย่างเธอปรากฏกาย หล่อนจะดับรัศมีทุกคนให้เป็นแค่ตัวประกอบ ความแรงส์ของเธอทำให้เอาฟีน่าบอกเลยว่า เวนิสเหมือนภาพจำลองของริก้า แต่ประหยัดความร้ายลงมา เธอยังไม่เท่าเจ้แม่ตัวจริงได้ แม้จะบอกว่ากษมาที่ควงมากะพิชชี่จะเด่นอยู่แต่ ไม่รู้สึกเว่อร์ได้เท่าเจ้แม่ตัวจริง
เรื่องนี้เป็นนิยายที่ค่อนข้างจะส่งเสริมความเด่นและความเก่งของเวนิสมาก แม้จะต้องมาจากความช่วยเหลือของพระเอก ทั้งกำลังใจจากพระเอก แต่บทบาทของเวนิสที่ออกสื่อบ่อยกว่า มีบทบาทมากกว่าพระเอก ทำให้บางครั้งดูเหมือนเวนิสจะเก่งกว่าคุณปูไปนิด เธอเป็นได้ทั้งดีไซเนอร์ เจ้าของธุรกิจ เจ้าของสโมสรฟุตบอล เป็นคนนำแฟชั่น แต่พระเอกเป็นนักฟุตบอล หรืออนาคตอาจจะได้เป็นโค้ชชื่อดัง แต่ก็เพียงเท่านี้ความเด่นและเก่งของนางเอกเลยกลบพระเอกไปนิดค่ะ แต่ไม่ใช่ว่าพระเอก อ่อนหรือไม่เป็นผู้นำ ไม่ใช่ค่ะ เพราะเธอก็ต้องการให้พระเอกปกป้อง ส่งเสริมเธอ ไม่เช่นนั้นเวนิสอาจจะไม่มาถึงจุดนี้ เพราะความรักจริงๆ
ถ้าใครคิดว่าจะหานางเอก ประเภทผ้าพับไว้คงต้องเสียใจ เพราะไม่ว่าจะนางเอกหรือน้องสาวพระเอก จะตรงไปตรงมากับความรักมาก รักและปรารถนาจะไม่อ้อมค้อม แต่ไม่ได้มากจนฟีน่ารับไม่ได้นะคะ เพราะเรารับได้กับการที่ผู้หญิงจะแสดงออกก่อนบ้าง ขอให้พอเหมาะ ไม่ใช่ออกแนวไล่จับผู้ชาย ซึ่งสองสาวไม่ได้เป็นขนาดนั้น
แต่อาจจะมีติดในใจบ้างกับ การลงเอยที่ง่ายดายไปของน้องสาวพระเอกและน้องชายนางเอก แม้จะรู้จักกันมานาน แต่ฟีน่าว่ามันลงเอยกันบนเตียงเร็วไปนิดค่ะ ถ้าลากยาวมาให้กับมาคุยกันมากขึ้นจะดีกว่านี้
และที่ติดใจมากหน่อยคือ ได้เจ้าคำหยาบในเรื่องนี้ล่ะ อาจจะไม่มากเท่าตอนอ่านกรรเกดชัยชัช แต่มันก็แรงเอาการอยู่นะคะ จะว่าอ่อนไหว หรือว่าทำเป็นหน้าบางก็ได้นะ แต่ไม่จำเป็นต้องใส่มาเต็มๆขนาดนั้นก็ได้นะคะ ตัดพยัญชนะบางตัวออกก็ได้ค่ะ ได้ความรู้สึกเหมือนกันค่ะ
ต่อไป ฟีน่าว่ามีสิ่งหนึ่งที่มันติดค้างนิดๆในใจฟีน่าไม่รู้คนอื่นจะรู้สึกไหมกับใครคือแรงบันดาลที่ทำให้นางเอกคิดแฟชั่นชุดนั้นขึ้นมา พระเอกจะบอกไหม แล้วนางเอกจะรู้สึกเช่นไรว่า บังเอิญโลกมันกลมจริงๆ มันเป็นประเด็นที่ค่อนข้างสำคัญนะคะ แต่ฟีน่ากลับไม่รู้เลยว่านางเอกจะรู้ไหม
บ่นมาเยอะ ขอมาทางความชอบบ้าง ก็อย่างที่บอกว่าพระเอก นางเอกแอลลี่จะค่อนข้างแสดงออกแบบตรงไปตรงมา ไม่ค่อยเก็บไว้ รักเธอแต่ในใจ ไม่มีทั่งสิ้นทั้งปวง อ่านแล้วไม่ต้องเครียดลุ้นว่าจะรักกันไหม เห็นชัดๆ
การใช้โครงเรื่องกับฟุตบอลลีกของไทย ไม่ต้องไปใช้หลีกนอก อันนี้ดีค่ะ แปลกด้วยไม่ค่อยเห็นนะคะ ส่วนใหญ่จะแนวพระเอกเป็นนักฟุตบอลฝรั่ง เล่นลีกสเปน อิตาลี อังกฤษ เยอรมัน อะไรแบบนั้น ไม่ได้อารมณ์แบบไทยค่ะ อ่านแล้วนึกถึงบุรีรัมย์พีอีเอมาก โดยเฉพาะเรื่องภรรยาเจ้าของสโมสรนี้ล่ะ การทุ่มทุนเชียร์ของเธอและนางเอกเล่มนี้ไม่ต่างกันเลยค่ะ สุดตัวสุดใจจริงๆ
นานๆที่จะมีนิยายที่ให้พระเอกเป็นนักเตะที่บ้านเรา ซึ่งบอกเลยว่าดูไม่หรู โก้ ดูอินเตอร์แบบลีกต่างชาติ แต่อ่านแล้ว ใช่ล่ะบรรยากาศแบบฟุตบอลบ้านเรา กว่าจะสร้างกระแสบอลไทยที่ไร้คนดูให้มากลายเป็นคนดูเต็มสนามได้ต้องทำแบบไหนบ้าง ก็เหมือนพระเอกที่เกือบหมดทุกอย่าง แต่หัวใจที่ฮึดสู้ทำให้อุปสรรคต้องพ่ายแพ้
ส่วนตัวฟีน่า สำหรับเล่มนี้สนุกดีค่ะ ถ้าให้เทียบกับบ๊วยหวานเล่มแรก เล่มนี้สนุกกว่า โตกว่าค่ะ ไม่ค่อยดูเหมือนนิยายเด็กๆเท่าเรื่องแรก แต่ด้วยความว่าช่วงนี้คนเขียนคงติดงานฝีมือ งานฝีมือทั้งหลายจึงค่อนข้างมีบทบาทและเนื้อหาในเรื่อง แต่ถ้าของหวานนี้รู้เลยว่ามาจากไหนกัน เพราะอ่านไปก็น้ำลายหกไป ยังจำทีรามิสุถาดนั้นที่ลืมพรมเหล้าได้ดี
คาดเดาว่าจะมีทิ้งปมพระเอกเรื่องอื่นไว้หรือเปล่า อย่างศาสตราเจ้าพ่อขนส่งภาคตะวันออก คนนี้แม้จะมาแค่คำพูดนิดเดียว แต่ดูแล้วว่าผู้ชายคนนี้ต้องมีอะไรให้เล่น ไม่งั้นคงไม่ปรากฏตัวในเรื่องนี้แน่นอน แต่ถ้าให้ดีตัวละครเก่าๆ ลดบ้างก็ดีค่ะ ฟีน่าชักงงว่าใครเป็นใคร แต่ทั้งหมดแล้วจัดว่าโอเคค่ะ อ่านเพลินดี อยากรู้ว่าเวนิสเธอจะอลังการล้านแปดแบบเจ้ไก่ได้ขนาดไหน จนใครๆก็ไม่ลืมว่าคนอย่างเธอจะตัวแม่ได้ขนาดไหน แต่ยังไงรัศมีเจ้ริก้าก็ทำให้เธอไม่อาจเฉิดฉายได้สุดๆ
สรุปโดยรวมจริงๆคือ จะบ๊วยหวานหรือแอลลี่สำหรับเล่มนี้ก็สนุกเหมือนเดิม