ปวีวรรณบอกตัวเองไม่ถูกเลยว่าอะไรคือความรู้สึกที่แท้จริงที่มีต่อตุลย์ ผู้ชายที่เย็นชา เย้ยหยันทุกอย่างรอบกาย แต่มันจะใช่ความเกลียดชังหรือไม่เธอก็ตอบไม่ได้ ทว่าในยามที่ปวีวรรณไม่เหลือใครบนโลกนี้ที่จะดูแลเธอได้ ตุลย์กลับเป็นผู้ชายเพียงคนเดียวที่ไม่เคยละทิ้งเธอไป และเขาคือแรงผลักดันให้ปวีวรรณยืนหยัดต่อสู้กับทุกมรสุมที่ผ่านเข้าในชีวิตไม่รู้เพราะอะไรคนที่ไม่ไยดีต่อสิ่งใดอย่างเขามีความรู้สึกแปลกๆ ที่ไม่ใช่ความเกลียด แต่ก็ไม่ใช่ความพิศวาสต่อแม่สาวน้อยที่มองโลกด้วยความใสซื่ออย่างปวีวรรณ หากวันนี้ตุลย์ก็ทนไม่ได้ที่จะมองเห็นเธอต้องเจ็บปวดจากน้ำมือและการกระทำของคนที่ปองร้ายเธอ เขาไม่เคยไว้วางใจใครบนโลกนี้ทั้งสิ้น ไม่มีใครอื่นที่จะดูแลและปกป้องปวีวรรณได้เท่าเขาแล้ว ไม่มีทั้งนั้นอะไรคือตัวตนที่แท้จริงของผู้ชายอย่างตุลย์ ครั้งหนึ่งที่ปวีวรรณมั่นใจว่าเขาเกลียดชังเธอ ไร้หัวใจต่อทุกอย่าง แต่จู่ๆวันหนึ่ง ทุกอย่างกลับไม่ใช่เลย แม้คำพูดและการกระทำอาจจะไม่ต่างไปจากเดิม ทว่าบางอย่างกลับไม่เหมือนเดิม หากเขาชิงชังเธอดั่งที่เคยพร่ำบอกตัวเอง ตุลย์คงไม่มีอ้อมแขนที่แสนอบอุ่นไว้ปลอบใจ ไม่มีมือที่แสนแข็งแรงคอยซับน้ำตาให้เธอ ไม่มีคำพูดที่ไม่สวยหรูหากมีแต่กำลังใจ และที่สำคัญรอยจูบของเขาคงไม่ทำให้ปวีวรรณตื่นจากความจริงที่หลอกตัวเองมาเสมอว่า แท้จริงแล้วเธอไม่เคยเกลียดเขาเลยสักครั้งเพราะแผนอันแยบยลของใครบางคนหรือไร ทิ้งเมล็ดพันธุ์แห่งความผูกพันไว้ในใจตุลย์และปวีวรรณ ความรู้สึกที่ไม่ชอบใจปวีวรรณแท้จริงหรือความรักและความหึงหวง เขาไม่ต้องการให้เธอเป็นของใคร ไม่ต้องการให้ปวีวรรณรักใครหรือมองใคร เขาคนเดียวเท่านั้นที่มีสิทธิ์เหนือหัวใจและร่างกายของเธอเท่านั้น ไม่มีวันที่สิ่งใดจะแยกเธอไปจากเขาได้ แม้แต่ภยันตรายที่ต้องการพรากเธอไปจากเขา เมื่อปวีวรรณได้ชื่อว่าเป็นผู้หญิงของเขา เพทภัยใดๆ เขานี้ล่ะจะปัดเป่ามันไปจากผู้หญิงที่เขารักด้วยมือของตัวเองรัก คำสั้นๆแต่ทรงพลานุภาพ เปลี่ยนทุกอย่างบนโลกใบนี้ได้ ไม่ต่างไปจากที่ปวีวรรณก็เป็นอีกคนที่ถวิลหาคำคำนี้เช่นกัน คำที่สร้างความมั่นใจให้กับเธอว่าเธอมีค่าแค่ไหนในหัวใจและสายตาของพี่ตุลย์ ผู้ชายที่ไม่ยอมเป็นสองรองในใครในหัวใจของเธอ ผู้ชายจอมเผด็จการที่ไม่เคยหยุดรักเธอ ไม่ว่าจะผ่านมาเนิ่นนานแค่ไหน ไม่มีอะไรที่ตุลย์ให้กับปวีวรรณไม่ได้ แม้แต่ชีวิต หากนั้นสามารถปกป้องปวีวรรณจากอันตรายที่เกิดขึ้นได้ เพียงเพราะเหตุผลเดียวคือเขารักเธอ รักที่ทำให้เขาต้องแกร่ง ต้องเด็ดขาด ต้องเหมือนคนไร้น้ำใจต่อใครๆ แต่ตุลย์ยอมได้ทั้งนั้น เพราะเขารู้แล้วว่า ชีวิตเขาเกิดมาเพื่อรักเธอ มีลมหายใจและอ้อมกอดแด่ปวีวรรณเพียงคนเดียว
sforfun.weloveshopping.com/store/
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
นิยายแอลไม่มีอะไรมากมายไปกว่าพระเอกบ้ารักนางเอกค่ะ ถูกต้องแล้วค่ะ ไม่ต่างกัน แม้จะเริ่มต้นด้วยความเหมือนจะไม่ถูกชะตากันระหว่างพระเอก นางเอกซึ่งที่จริงแล้วมันคือความรักปนความหมั่นไส้ ไม่ต่างจากพระเอก ที่เพิ่มอารมณ์แอบหึงเล็กๆในใจเสมอมา แต่ว่าต่างคนต่างไม่รู้ เมื่อสาวเจ้าไม่เคยสนใจแกมหมั่นไส้เสียอีก พระเอกที่แอบหวงลึกๆในใจเลยได้แต่ทำตรงข้ามหัวใจ เย็นชาและไม่สนใจใส่บ้าง แต่เมื่อนางเอกไม่เหลือใคร เขาก็คือคนเดียวที่ดูแลนางเอก ปกป้องเธอจากทุกอย่างที่ทำร้ายนางเอก แม้มันจะไม่โรแมนติค ทนุถนอมนางเอกแบบรักกันเบาเบา เหมือนเล่มก่อนๆ ออกจะหนักมือไปนิด ปากร้ายไปหน่อย จิกๆกัดๆกันบ้าง แต่สุดท้ายก็เข้าใจกันไม่ยากเย็นแสนเข็ญ อาจจะมีอุปสรรคเรื่องคนปองร้ายบ้างแต่ทุกอย่างก็ราบรื่น สบายใจ เพราะนี้คือนิยายแอลลี่
เรื่องนี้นะคะ ก็อย่างที่บอกไว้ข้างบนว่าสนุกมากๆๆ หลังจากนภดลเคียงดาวที่ฟีน่าประทับใจมากๆ เป็นเล่มสุดท้าย หลังจากนั้นก็จะเข้าข่ายอ่านได้แต่ไม่บ้าหนัก ก็มาถึงคิวได้อีกเรื่องแล้วค่ะ พี่ตุลย์คนนี้ ได้ใจมากมาย คือแกมีคุณสมบัติน่ากรี๊ดเหลือเกิน เพราะบางมุมก็แอบคล้ายพี่ศินแหะ แกเป็นคนติดจะเย็นชา ปิดกั้นตัวเองจากทุกคนยกเว้นพ่อนางเอกและคนที่เขารักเท่านั้น แต่นั่นก็ไม่ทำให้เขาสนิทสนมกับนางเอก ตรงข้ามกับไม่ชอบขี้หน้ากันอย่างรุนแรง โดยหารู้ไม่ว่าแท้จริง เขาไม่ได้เกลียดนางเอก แต่แอบรักมาตลอด หากที่ลงไปบนความนิ่งเฉย ปากร้าย ไม่แคร์ ไม่สนใจ หงุดหงิดใส่คือความหึงที่ทำไมสาวเจ้าไม่รักเขาบ้างเลย ไปรักคนอื่นทำไม เขานี้ล่ะ ดีที่สุด เหมาะที่สุด ไม่งั้นพ่อนางเอกคงไม่มั่นใจว่าเขานี้ล่ะ ดูแลนางเอกได้คนเดียว และเมื่อได้โอกาสจะปกป้องนางเอก แกอาจจะมีเล่นตัว ปากว่าไม่ แต่ใจน่ะอยากได้เขาเต็มทน หากเมื่อได้เป็นเจ้าของแล้ว ชิ อย่าหวังว่าจะปล่อยให้เธอไปจากเขาได้ สายตาเธอต้องมีไว้ให้เขา รักเขาได้คนเดียว ใครจะมาสั่งให้เขาเลิกกับเธอก็ฝันไปเถอะ เมียเขา เขารัก เขาหวง ผู้หญิงอื่นหรือ ก็ไม่เคยอยู่ในสายตา ยั่วแค่ไหน ถ้าไม่เอาก็ใส่ใจ อิทธิพลอะไรก็ทำไม่ได้ เพราะแกเจ๋งกว่า
ฟีน่าแบบว่าขอ ไม่ซิต้องเรียกว่าถือโอกาสว่าอ่านจบก่อน เก็บได้ก่อน จะเอาพี่ตุลย์เข้าไปอยู่ในคอลเลคชันเดียวกับพี่ศิน คุณยุน พี่ดล สมาชิกล่าสุดพี่ตุลย์ อารายจะถูกใจฟีน่าเช่นนั้น อย่างที่บอกว่าแกน่ะมีบางมุมเหมือนพี่ศิน นิ่งๆ เย็นชา ไม่สนใจใครจะว่าไง ก้อจะทำแบบนี้ คิดแบบนี้
พี่คะ วาจาพี่นี้ทำเอาอึ้ง ทึ่งไปเลย กับประโยคที่บอกนางเอกว่าจะมารักนางเอกทุกคืน โห พี่คะตรงประเด็นมาก ฟีน่าชอบ ไม่พอๆ มีต่ออีกว่า พอมาเจอนางเอก กะว่ามาถึงคงจะหลับ แต่พอได้กอดนางเอกปุ๊บ แหมตามันสว่างแถมคึกอีกต่างหาก อ๊าย คนอ่านเขินแทน พ่อคุณเอ๊ย ตรงได้อีก แต่ประโยคที่ชอบที่สุดน่าจะเป็น ประโยคที่เหมือนจะน้อยใจแกมขู่เข็ญว่า เมื่อไรจะเลิกเรียกผัวตัวเองคุณเสียที จะเหินห่างกันไปถึงไหน พี่ตุลย์ขรา ตรงประเด็นกันอีกแล้ว
และความบ้ารักของพี่ตุลย์คงไม่ต้องสาธยายมากค่ะ เด๋วจะยาวไป เอาเป็นว่าอ่านแล้วขำไปเลยค่ะ กับตอนนางเอกเจ็บตัว โมโหใหญ่ว่าใครทำเมียเจ็บจะตามไปเอาเรื่องให้ถึงที่สุด บังอาจทำเมียสุดที่รักเจ็บตัว โธ่ๆๆ ใครจะไปบังอาจ สุดท้ายคนที่ก็คือพี่ตุลย์นั่นล่ะ แต่เพราะอะไรต้องไปอ่านเอาเองนะคะง่ายๆว่าพระเอกแอลยังคงความเป็นพระเอกแอลนั่นล่ะคะ เจ๋งสุด เก่งสุด รักนางเอกที่สุด
ส่วนนางเอกแค่เธอเกิดมาเป็นนางเอกแอลก็สบายไปแปดอย่าง อันตรายไม่เคยได้มายุ่งเกี่ยว นางเอกสบายๆไปเพราะมีพระเอกคอยตามรักตามดูแล แต่เรื่องนี้อาจจะมีเจ็บเนื้อเจ็บตัวบ้างแต่ก็ไม่มีสิทธิ์เจ็บหนักปางตาย บทบาทนั้นพระเอกจะได้รับมันไปทันใด เธอมีชีวิตเพื่อให้สาวๆอิจฉาว่าทำบุญด้วยอะไร จึงไม่ต้องเสียน้ำตากับผู้ชายนิยมกินหญ้าแบบนิยายของคนอื่น งี่เง่าและง่อยบ้างนิดหน่อยให้สมเป็นนางเอกแอล ต้องน่าสงสารเรียกคะแนนจากพระเอก ให้เข้ามาโอบอุ้มยอมเธออ่อนแอ แต่ในความสูญเสียนั้น กลับทำให้เห็นอะไรบางอย่าง
ตอนแรกแอลบอกว่า หนูวัน นางเอกในเรื่องก็จะประมาณช่วยตัวเองไม่ค่อยได้อย่างหนูชมพู แต่อ่านจริงๆแล้วไม่ใช่เลยค่ะ เพราะหนูวัน มองคนออก ไม่ซื่อจนบื้อ เพราะตอนแรกกังวลใจว่าจะเป็นเช่นนั้นหรือเปล่า ถ้าใช่คงได้น่ารำคาญตายเพราะมีนังเพื่อนน่าตบอย่างนังจุฑารัตน์คอยทำหน้าที่นางร้ายอยู่ เมื่อไม่ใช่ และหนูวันเข้าใจอะไรมากขึ้นฟีน่าโล่งอกไปเลยค่ะ แบบนี้สบายล่ะ รอดพ้นจากความเซ็งนางเอก หนูวันอาจจะเหมือนสาวน้อยซื่อต่อโลก เด็กไปนิด แต่ก็เหมาะกับพี่ตุลย์จริงๆ เข้มแข็งพอประมาณ น่ารัก อ่อนหวานกำลังดี ไม่มากไป หรือน้อยไป ทุกอย่างเข้ากับพี่ตุลย์ได้ดีไปหมด ยิ่งหลังๆนี้ ชักตรงไปตรงมาพอกัน ดีค่ะไม่ต้องเขินอาย บอกกันไปตรงๆ ฟีน่าชอบ
นอกจากจะมีความหวานของคู่พระเอก นางเอกแล้วอีกสีสันคือตัวร้ายค่ะ นางอิจฉาแอลไม่แอบร้าย แต่หล่อนร้ายให้เห็นแบบไม่ต้องเดาค่ะ ขนมากันอีกเพียบ จุฑารัตน์ เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด ผอูนและลูกชายมหาภัย กำนันตัวร้าย นักธุรกิจสาวและพ่อที่สนใจแต่ผลประโยชน์
แต่คงไม่มีใครมีบทบาทชวนตบเท่าจุฑารัตน์เลยค่ะ หล่อนสตอได้โล่ห์มากค่ะขอบอก ประหนี่งนางอิจฉาละครช่องหลายสีค่ะ คือซูมหน้าไปใกล้ก็เห็นประกายความเป็นนางมารร้ายลอยมา ทำหน้าใสแต่แอบยิ้มมุมปากด้วยความชั่วร้ายอย่างเห็นได้ชัด หล่อนร้ายได้ตั้งแต่ต้นจนจบ คงเส้นคงวาความร้ายจริงๆ ผู้ร้ายเล่มนี้เยอะจริงๆ รวมไปถึงคนที่ไม่ร้ายกับพระเอก แต่ใจร้ายกับนางเอก อย่างย่าพระเอกอีกต่างหาก มากันมากมายจริงๆ แต่ก็สร้างสีสันให้ดีค่ะ
หลังจากยินดี ปรีดาบ้าบอคอแตกไปแล้ว ก็ขอเม้นท์สักหน่อยค่ะ ประเด็นใหญ่ที่รู้สึกคือ บทสรุปของตัวร้ายในเรื่องมันยังไม่สมบูรณ์ค่ะ ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป คือในเมื่อหลายคนติดคุกไป แต่ยังไม่รู้ว่าคดีจะไปทิศทางใด จุฑารัตน์ที่อ่านแล้วอยากตบหล่อนสุดใจจะติดคุกไปกี่ปี เหมือนกับตอนจบของพี่ศินที่จะรู้ว่าตัวร้ายได้รับผลกรรมไปเท่าไรบ้าง หล่อนจะกังวลแทบบ้าหรือเปล่าที่กำลังจะติดคุก จะรู้สึกเช่นไร แบบว่าคนอ่านอยากสะใจอะไรแบบนั้นกับผลกรรมของบรรดาตัวร้ายทั้งหลาย
พูดถึงเรื่องคดีอีกนิดหนึ่ง ประเด็นแรกของนิยายคือการโดนทำร้ายของพ่อนางเอกที่ดูเหมือนว่าช่วงแรกจะสำคัญมาก จนนางเอกยอมพระเอกทุกอย่าง แต่ไหงกลับหายเงียบไป ไม่มีความคืบหน้าใดๆ เจอแต่ว่าปิดคดีไม่ได้ แต่ไม่เห็นพระเอกได้คุยเรื่องนี้สักเท่าไร นางเอกก็ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก แต่ก็เงียบหายไปเช่นกัน ไม่ได้ถามไถ่ว่าคดีไปถึงไหน จะมาเปิดประเด็นคดีใหม่ก็คือช่วงทำร้ายพระเอก นางเอกอีกครั้ง ทุกอย่างเลยเข้ามารวมกันเป็นกลุ่มเดียว
ต่อมาก็คือ ทำไมหนูวันถึงได้จู่ๆถึงเอาคำพูดของจุฑารัตน์ที่เหมือนจะไร้อิทธิพลแต่ชีวิตเธอไปแล้วมามีปัญหากับพี่ตุลย์ แต่พยายามมองว่าหากไม่เปิดประเด็นนี้ขึ้น คำบอกรักและการที่จะเข้าใจคงจะไม่มีง่ายๆ แต่ในส่วนที่บางคนบอกว่าทำไมย่าพระเอก เชื่อคนง่ายๆ โดยเฉพาะจุฑารัตน์ อันนี้ฟีน่าไม่ติดใจเพราะคนแก่ มีใครสักคนมาออดอ้อนตลอด แถมกรอกหูทุกวันว่านางเอกไม่ดี เวลาที่เจอกันนิดเดียวคงไม่พอจะให้แก้ความเข้าใจได้
มุกเอาตัวร้ายจากความผิดของนางอิจฉาหนึ่งตัว นั่นก็คือธัญญาวดี ที่ฟีน่าว่ามุกนี้มันเหมือนโสมาวรรณจากคชินทร์ฯ เนรคุณพ่อตัวก็ได้ หากเช่นจะรอดตัว ลอยแพอีกฝ่ายเสียเลย สุดท้ายก็มีบทสรุปไม่ต่างกันว่าคนเนรคุณใครก็ทำอะไรไม่เจริญ หนีอะไรหนีได้แต่หนีเวรกรรมไม่ได้จริงๆ
แต่เรื่องนี้ ฟีน่าเข้าข่ายว่าชอบเลยนะคะ พระเอกพี่ตุลย์มีเสน่ห์มากๆ ได้ดั่งใจจริงๆ นิสัยก็แน๊ว แนว สมกับที่รอคอยอ่านและเป็นเล่มที่ยี่สิบเอ็ดของแอลลี่ค่ะ นับเป็นนิมิตรหมายที่ดีมากว่าจะได้ใจกันไป นานล่ะไม่ได้เจอพระเอกแบบได้ใจของแอลลี่อย่างนี้ หุๆๆ ไม่ต้องสาธยายมากค่ะ
ฟีน่าน่ะอินมากจนร้องไห้ตอนพ่อนางเอกตาย และตอนยื่นข้อเสนอให้พระเอกว่านี้ชีวิตเธอมันสุดทางแล้ว ไม่งั้นคงไม่ทำเช่นนั้นแหงๆ ก็ถ้าเลือกจะทำแบบนั้น พระเอกนี้ล่ะเหมาะสุด เขียนมาเสียยาวเหยียดแค่จะบอกว่าชอบค่ะ แนวมาก กรี๊ดเลย จะเก็บเข้าคอลเลคชั่นพระเอกในนิยายของแอลลี่ไปอีกคนหนึ่ง ว่าแต่น้องเอ๋ย พี่รอเล่มยี่สิบสองล่ะ และรอว่าปีนี้จะได้อ่านเล่มยี่สิบห้าป่ะ จะได้มีตติ้งใหญ่กันอีก