นี้มันพ.ศ.ไหนกันแล้ว เรื่องความคิดคลุมถุงชนที่ไม่น่าจะมาเกิดขึ้น กลับมาเกิดขึ้นกับคนอย่างไกรวิน รัตนภาสได้ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นประกาศิตกตัญญูของผู้เป็นมารดาก็ตาม แต่จะให้คนอย่างพญามังกรดำผู้ผงาดในโลกธุรกิจเช่นเขาทำเรื่องล้าสมัยเช่นนั้นคงไม่ได้ ทว่าความคิดอันแสนแข็งกร้าวก็ต้องสั่นคลอนเพียงได้กับกรณิก ว่าที่เจ้าสาวที่ถูกคลุมถุงชน ใช่แล้ว เธอ สวย น่ารัก น่าปรารถนา หากรอยด่างเดียวในหัวใจของเขาก็คือเธอเป็นแม่ม่ายลูกติด ที่ดูเหมือนว่าที่ลูกเลี้ยงตัวอ้วนกลมจะเขม่นเขาเสียอีก
หากมีทางเลือก กรณิกคงจะไม่ทำตัวเป็นสาวหัวอ่อน ยอมแต่งงานกับคนที่เธอไม่เคยรู้จัก แต่เพื่อทดแทนบุญคุณแม่เลี้ยงที่รักใคร่เอ็นดูเธอมาตลอด ทั้งที่แม่ของเธอคือคนพรากความสุขไปจากท่าน ด้วยตำแหน่งเมียน้อยที่น่ารังเกียจ ในเมื่อไกรวินและเธอก็เหมือนคนแปลกหน้ากัน แล้วเธอจะไปคาดหวังอะไรกับว่าที่เจ้าบ่าวของเธอด้วยล่ะ จึงไม่แปลกเลยสักนิด หากเขาจะต่อต้านการแต่งงานครั้งนี้อย่างแข็งขัน
ใช่แล้ว เขานี้ล่ะ ไกรวิน คนที่ไม่อยากโดนจับคลุมถุงชนสุดฤทธิ์คนนั้น และเขาก็คือคนเดียวกับผู้ชายที่กำลังเกิดอาการที่เรียกว่าหึงหวงอย่างสุดแสนกับคู่หมั้นแม่จัดมาอย่างกรณิก ทุกอย่างที่เขาเคยคิด ทุกอย่างที่เขาไม่ต้องการจากคำสั่งมารดาหมดสิ้นไปแล้ว กรณิกคือผู้หญิงคนเดียวที่เขาเลือกแล้วว่าจะมาเป็นภรรยาเคียงใจของเขา หากก่อนจะพิชิตใจได้ก้าวขึ้นเป็นคนรักได้ ด่านทดสอบอันยิ่งใหญ่ที่สุดก็คือลูกชายสุดที่รักของกรณิก เขาจะไม่มีวันเป็นแค่อาแปะ แต่ไกรวันนี้ล่ะจะต้องได้ตำแหน่งปะป๊ามาครอบครอง
ทั้งๆที่สองหู สองตา เคยได้ยิน เคยได้เห็นปฏิกิริยาที่ต่อต้านเธอจากไกรวิน หากแทนที่หัวใจของเธอจะนิ่งเฉยหรือผลักไสเขา แต่กรณิกก็กลับทำไม่ได้ ไกรวินคือต้นแบบผู้ชายที่แสนดีและสมบูรณ์ไปเสียทุกอย่าง แต่ก็ไม่มีอะไรมีค่าเท่ากับที่เขาคือผู้ชายที่มาเป็นป๊ะป๋าที่แสนดีได้ ทว่าความฝันที่กรณิกกำลังจะมีก็ต้องมีเมฆหมอกแห่งลางร้ายมาเยือน เมื่อเจ้าของตัวจริงทุกอย่างที่เธอครอบครองอยู่กำลังจะกลับมาทวงทุกอย่างคืน ทั้งไกรวินและลูกชายที่แสนรัก
ถ้าอุบายและท่าทางที่ผลักไสของกรณิกมีต่อเขา จะทำให้ไกรวินเลิกราหรือถอยห่างก็คิดผิดเสียแล้ว เขาไม่ได้หูหนวกตาบอด มองอะไรไม่ออกว่าแม่สาวใจพระอย่างกรณิกกำลังจะโละเขาให้กับพี่สาวที่แสนร้ายกาจ ฝันไปเถอะ คนอย่างพญามังกรดำฮั่นเฉียงเช่นเขา รักแล้วรักเลย ไม่มีวันเปลี่ยนใจ และยิ่งได้รู้ว่ากรณิกต้องแบกภาระไว้บนบ่ามากมายเท่าไร ความรักที่มีให้ก็ยิ่งมากมายเป็นเท่าทวี ไม่ว่ากรณิกจะคิดหนีหรือทำตัวแสนดีแค่ไหน เขาก็จะร้ายแต่รักเพียงกรณิกคนเดียวเท่านั้น
กรณิกไม่ได้อยากทำแบบนี้เลย แต่จะให้เธอทำเช่นไร ความผิดบาปในใจที่สั่งสมมานานว่าเธอและแม่คือคนทำลายความสุขของครอบครัวคนอื่น หากบางอย่างที่เธอเสียสละจะทำลบล้างความผิดนั่นได้ กรณิกก็อยากจะทำ แม้มันจะเหมือนเฉือนหัวใจตัวเองก็ตาม ทว่ากรณิกไม่รู้เลยว่า เธอคิดเอง เออเองไปคนเดียว เพราะผู้ชายจอมเผด็จการที่ลั่นวาจาไว้ว่า เลือกเธอแล้วไม่เคยยอมให้เธอโยนเขาให้เป็นเจ้าบ่าวของผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่กรณิกเป็นอันขาด และกรณิกก็ไม่เคยรู้อีกเช่นกันว่าแม้เธอจะเสียสละสักเพียงใด ก็ไม่มีวันเติมเต็มหัวใจที่มืดบอดของใครบางคนที่ชิงชังกรณิกเป็นที่สุด
สำหรับไกรวิน ผู้หญิงที่ชื่อกรณิกเกิดมาเป็นผู้หญิงที่เขารัก เธอคือคนที่เขาต้องทนุถนอมดูแลดุจดั่งดวงใจ หน้าไหนที่บังอาจทำร้ายเธอ อย่าหวังว่าจะรอดพ้นไปจากกรงเล็บของเขา ทุกความสุข ทุกรอยยิ้ม ทุกสิ่งที่กรณิกปรารถนา ไม่ว่าจะลำบากยากเย็นเพียงใด เขาก็จะทำมันเพื่อเธอเพราะหัวใจของไกรวินมีไว้เพื่อกรณิกเพียงคนเดียวเท่านั้น
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
หัวใจห่มรัก จะเป็นแนวที่ว่า พระเอกจะโดนแม่จับคลุมถุงชน แน่นอนว่าพระเอกไม่ยอมชัวร์ สารพัดจะบ่ายเบี่ยง แถมดันไปเสียคะแนนเรื่องว่านางเอกเสียแรงทั้งๆที่ไม่เคยเห็นเขา แต่แจ็คพ็อตแตกเมื่อนางเอกได้ยินเต็มสองรูหู แต่เมื่อพระเอกได้เห็นหน้านางเอกแล้ว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า ปิ๊งๆ เธอไป แม้จะไม่ใช่รักแรกพบ แต่คนนี้ใช่เลย ติดอยู่แค่เธอมีลูกติดที่ดูเหมือนจะไม่ญาติกับพระเอกเท่าไร แล้วจะไปสนใจทำไม ลูกไม่ปลื้ม ก็ทำให้ปลื้มได้ ปฏิบัติการพิชิตลูก เพื่อหาพรรคพวกเข้าทางแม่ก็เลยเกิดขึ้น ซึ่งทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดี แต่เจ้าของตัวจริงกำลังกลับมาทวงลูกชายจากนางเอกและพระเอกคืน และถ้านางเอกไม่เข้าข่ายนางเอกแสนดีเพราะสำนึกผิดกับอดีตที่แม่เธอทำไว้ ก็คงไม่เกิดเรื่องขึ้น แต่งานนี้นางเอกคิดไปคนเดียวเท่านั้นที่คิดจะยกพระเอกคืนให้เขาไป ก็คนอย่างเขารักแล้วรักเลย รักปักใจไม่ต้องมายกให้ใคร เพราะเขาไม่เอา จะเอาแต่นางเอก ตอนท้ายๆเรื่องก็เลยได้เจอฉากบู๊กันไปบ้างให้มีตื่นเต้นหัวใจสูบฉีด และโชว์ความร้ายกาจของพระเอกที่ใครคิดจะทำร้ายนางเอกจะเป็นเช่นไรให้เรากรี๊ดพระเอก แถมด้วยสอนให้นางเอกรู้ว่าจะทำดีกับใคร ต้องเลือกด้วย ก่อนจะจบลงอย่างสุขสันต์ตามแบบนิยายไทย
เรื่องนี้เป็นผลงานเล่มที่สองของพี่วารุณค่ะ หลังจากออกรักรินใจมาให้ฟีน่ากรี๊ดสลบกับพี่เข้ม เกิดเป็นโรคพี่เข้มฟีเวอร์ไปพักใหญ่ พี่วารุณก็หายหน้าไปน๊าน นาน จนๆได้ฤกษ์ออกหัวใจห่มรักออกมาค่ะ สำหรับงานเล่มนี้ ค่อนข้างจะต่างจากรักรินใจเป็นอย่างมากเลยค่ะ จะเป็นนิยายที่เนื้อหาเบากว่า สบายๆกว่า ที่ได้ยินออกมาขัดตาทัพก่อนเปิดตัวลูกๆพี่เข้มค่ะ เล่มนี้เลยมีความเข้มข้นสำหรับฟีน่าลดน้อยไปนิดหนึ่งค่ะ จะเน้นไปทางน่ารัก หวานใสปนดราม่านิดๆ
แน่นอนคุณพระเอกอย่างไกรวินหรือฮั่นเฉียงจะต้องเท่ หล่อ น่ากรี๊ดไม่สร่างซา ผู้ชายที่ตรงไปตรงมาต่อความรู้สึกของตัวเอง แม้จะดันไปออกปากว่าไม่เอาเขาแต่แรก แต่เมื่อโดนใจก็ไม่มีวันถอยหรอก ต้องบุกเท่านั้น ปากกับใจตรงกันเป๊ะ ไม่มีกั๊กเลยพ่อคุณเอ๋ย คำว่าสุภาพบุรุษมีไว้ใช้กับคนที่ควรใช้ด้วย คนที่ไม่มีให้ ต่อให้เป็นพี่สาวนางเอกก็อย่าหวังว่าเขาจะใช้ด้วย และยิ่งรู้ว่าเนื้อแท้เธอร้ายแค่ไหน ไม่ต้องรักษาน้ำใจกันเท่าไรหรอก อาการปากว่ามือถึงกับนางเอกคนเดียวนี้ก็ยังอยู่ครบถ้วนกระบวนความค่ะ หรือไม่ก็น่าจะเรียกว่าดีกรีแกมากกว่าพี่เข้มไปด้วย ก็เราสองคนกำลังจะแต่งงานกันแล้วนิ แถมเขาก็เลื่อนขั้นมาเป็นปะป๊าของลูกชายจอมแสบแล้ว น่านะ ขอทำตัวเป็นพ่อค้าหน้าเลือดนิดหนึ่งนะที่รัก ฉลาดอ่านเกมนางเอกและนางตัวร้ายขาดกระจุย แหม ถ้ามองไม่ออกนี้คงจะเข้าข่ายว่าเป็นประธานบริษัทได้ไง บื้อเกิน ดังนั้นเรื่องความรัก การปกป้องนางเอกไม่ต้องพูดถึงค่ะ คุณวินได้เต็มร้อยค่ะ ใครคิดทำเมียเขา เตรียมตัวหยอดน้ำข้าวต้มได้
แต่แม่หนูเกี๋ยมอี๋นี้มันนางเอกหลงยุคชะมัดยาดค่ะ เพราะสำนึกว่าตัวเองทำให้ครอบครัวเขาร้าวฉานจึงต้องยอมทุกอย่างและเป็นเหมือนภาระที่นางเอกต้องเตือนตัวเองว่าต้องทน เพื่อแก้ไขในความผิดครั้งอดีต อ่านแล้วอยากจะบอกเกี๋ยมอี๋ว่า หนูเอ๊ยต้องการผู้ช่วยไหมค่ะ พี่ฟีน่ารับทำฟรีไม่คิดเงินค่ะ เป็นนางเอกในยุคนิยายเก่าจริงๆค่ะ ทนให้เขาโขกสับ เอาเปรียบทุกอย่าง ก้มหน้าก้มตาทำแต่ความดีเข้าไป ดีนะ แม่เลี้ยงนางเอกเป็นคนดีกับเขา ไม่งั้นชีวิตนางเอกคงได้ระทมจมน้ำตาไปเลยค่ะ แต่อย่างน้อยนางเอกก็ไม่ได้จัดว่าเป็นนางเอกผู้น่าสงสารไปเสียหมด เธอก็มีบทบาทน่ารัก สดใส แสนงอน ขี้อ้อน ช่างเอาใจกับพระเอกเนืองๆค่ะ อาจจะขัดใจบ้างนิดหน่อยตามประสาคนชอบนางเอกต้องใจแข็ง และใจร้ายนิดหนึ่ง
อย่างที่บอกว่าอาจจะไม่เข้มเท่าพี่เข้ม เพราะคนละเรื่องกัน โทนเรื่องก็ไม่ได้ไปทางทหารที่แสนขึงขังแบบนั้น เบาๆเสียมากกว่าค่ะ ฟีน่าชอบนะคะ เพราะความบ้ารักของพระเอกนี้รัก รักมาก รักแบบสุดๆ จนน่าอิจฉานางเอกกันไป แน่นอนว่าฝากชีวิตไว้กับพระเอกได้ และชอบมุมความเป็นพ่อของพระเอกนะคะ ไกรวินจะเป็นพ่อคนหนึ่งที่เรียกได้ว่าคุณพ่อที่แสนดีสำหรับลูกๆเลยค่ะ เพราะเขามีต้นแบบที่ดีอย่างพ่อของตัวเอง
ตัวละครอื่นๆ ก็น่ารักดีค่ะ ยกเว้นนังตัวร้ายน่าอัดสองตัวอย่างพี่สาวต่างแม่กับพี่เลี้ยงของเจ้าหล่อน ที่ฟีน่าออกแนว หมั่นไส้หล่อนสองตัวจริงๆ จะเลวไปไหนย่ะ พี่สาวนางเอกนะไม่เท่าไรค่ะ แต่ยัยพี่เลี้ยงนี้ซิค่ะ ขอสักนิดได้ไหม หล่อนร้ายได้โล่จริงๆ เล่นเอานิยายเรื่องนี้จัดเป็นนิยายสไตล์ละครหลังข่าวช่องหลากสีได้เลยค่ะ จะต่างก็อีตรงพระเอกไม่กินหญ้าแทนข้าวนี้ล่ะคะ แกฉลาดล้ำเกินใคร แต่ตัวละครที่เด่นอีกตัวก็คือเจ้าตั้งโอ๋ ลูกชายสุดแสบของนางเอกนี้ล่ะคะ แหม อารายจะน่าฟัด น่ารัก น่าหยิกแบบนี้ค่ะ ฉลาดสมกับที่นางเอกเค้าเลี้ยงมาจริงๆ
อิๆๆ ไม่ต้องชมมากค่ะ เพราะถือว่าชอบค่ะ เมื่อชมก็ต้องมีวิจารณ์เป็นของธรรมดาคู่กันค่ะ เด๋วจะหาว่าลำเอียงรักกันเกินไป อะไรที่ฟีน่าไม่ค่อยแนวก็บ่นกันต่อไปค่ะ ประเด็นแรกคือ เล่มนี้พี่วารุณเปี๋ยนไป๋ เล่มนี้ศัพท์แสงวัยสะรุ่นมากเอาการค่ะ บางคำฟีน่าเลยไม่เก็ทเท่าไรค่ะ แต่ไม่เป็นปัญหาเท่าไร เพียงแต่แบบว่า พี่ขรา เล่มแรกโทนขรึมมากแม้จะมีบ้างประปราย เล่มสองกับใสๆ วัยทีนกันไปเลย แต่ปัญหาใหญ่ของฟีน่าคือ การใช้คำที่เป็นภาษาพูด ภาษาวัยรุ่นมาเป็นภาษาเขียนค่ะ เล่มนี้เจอค่อนข้างเยอะค่ะ ถ้ามันอยู่ประโยคคำพูดจะปกติ แต่นี้มาอยู่ในภาษาเขียนมันเลยให้ความรู้สึกหนังสือไม่จริงจังเท่าไรค่ะ อย่างเช่นคำว่า แหล่ม หล่อสะเด็ด จ๊วบ ที่งี้ เหวี่ยง เซ็งจิต
ก็เลยไปนั่งคิดว่าตอนอ่านรักรินใจ แนวนี้หรือเปล่า ก็มีบ้างแต่ไม่ค่อยเยอะเท่าเล่มนี้ค่ะ เล่มนี้ ค่อนข้างจะใช้ภาษาพูดในคำบรรยายมากไปนิดค่ะ แต่ในบางสำนวนก็ยังคงความเป็นสำนวนแบบคนรุ่นฟีน่าขึ้นไป อย่างโอ้เอ้วิหารราย คำนี้ฟีน่าไม่เจอคนเขียนถึงมานานแล้วนะคะ ถ้าไม่รุ่นฟีน่าขึ้นไปแทบจะไม่มีคนเข้าใจแล้วคะว่าคืออะไร หรือแต่แป้งร่ำสารภีที่เจ้าตั้งโอ๋พูดถึง แหะๆ ฟีน่ารู้จักน่า ของเก่า ของโบราณ เด็กสมัยใหม่แทบไม่รู้จักแล้ว ก็เลยกลายเป็นว่าเล่มนี้ มีทั้งศัพท์แสงเก่าๆ ปนใหม่ๆไปด้วยค่ะ ให้ความรู้สึกแปลกๆไปนิดหนึ่ง
ประการต่อมาคือ บุคลิกของพระเอก ตอนแรกที่อ่าน ฟีน่าคิดว่าคุณไกรวินจะต้องเคร่งขรึม จริงจัง แต่อ้าว กลับกลายเป็นชายหนุ่มขี้เล่นไปเสียนี้ คือตอนแรกที่อ่าน ปูไว้จนฟีน่าคิดอย่างนั้นค่ะ แต่ดีว่าคุณไกรวินจะขี้เล่น ช่างหยอกเฉพาะนางเอกและคนในครอบครัวที่สนิทกันเท่านั้น ไม่ได้ทำไปกับทุกคน ยิ่งยัยตัวพี่สาวนางเอกนี้ คนละขั้ว แต่ก็อย่างที่บอกค่ะว่าฟีน่าคิดเองว่าคุณไกรวินจะนิ่งๆ ขรึมๆเสียอีก ให้สมกับเป็นท่านประธาน จะมีหลุดมาดบ้างนิดหน่อย แต่ก็คิดว่าเป็นคนใกล้ชิดกันเลยทำ เหมือนที่น้องสาวพระเอกบอกว่า จริงๆ พี่วินเป็นคนมีอารมณ์ขัน แต่ซ่อนไว้ภายใต้ความนิ่ง
พอๆกับบุคลิกของบอดี้การ์ด รักยมของพระเอก ฟีน่าก็คิดว่าแกจะนิ่ง จะขรึม เพราะเริ่มต้นเป็นแบบนั้น แต่ไปสักพัก อ้าว กลายเป็นคนช่างคุยไปเสียหนึ่งคนนี้ ผิดฟอร์มบอดี้การ์ดในความคิดฟีน่าไปค่ะ และที่แปลกอีกอย่างคือ ตอนกลางและท้ายๆ ที่พระเอกจะพูดเล่นกับบอดี้การ์ดตัวเอง บ่อยจนมันน่าแปลกใจค่ะ แต่ไปนึกถึง ก็คงคล้ายกับพี่เข้มกับอีตาวิโชติล่ะมั๊ง
พูดถึงบอดี้การ์ด ก็ไปเจอประโยคหนึ่งที่แรกๆ เฉยๆค่ะ แต่พี่สาวที่รักกันบอกเสมอว่า เวลาเจอบอดี้การ์ดหรือพระเอกหัวเราะคิกคักเนี่ยจะแปลกๆในใจเสมอ ตอนนี้ฟีน่าก็ชักเป็นค่ะ กิริยาแบบนั้นมันดูขัดๆจริงๆค่ะ
เรื่องของแม่เลี้ยงนางเอกค่ะ ฟีน่าไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมเธอถึงยอมเลี้ยงดูอุ้มชูพี่เลี้ยงของลูกสาวตัวเองอีก ทั้งๆที่ ก็รู้ว่านี้มันงูพิษ กริยาวาจาของยัยนี้มันบ่งบอกมากว่าร้ายกาจ จะมีบุญคุณกันขนาดไหน ก็ไม่น่าจะกล้าเลยค่ะ สุดท้ายก็กลายเป็นหอกข้างแคร่ย้อนกลับมาทำร้ายลูกและหลานตัวเองจนได้ แต่ก็นะ ถ้าให้หล่อนออกไปคงไม่เป็นตัวสร้างสารพัดเรื่องได้อะไรประมาณนั่น ฟีน่าเองมองในมุมเรื่องจริงไปนิดว่า ร้ายแบบนี้ เลี้ยงไว้ก็เสียข้าวสุก ให้ออกไปอยู่ไกลๆตัวจะดีกว่าเก็บไว้ทำร้ายตัวเองทีหลัง
เหมือนที่ฟีน่าล่ะอยากจะกรี๊ดดังแกมขัดใจกับความแสนดีของนางเอกชะมัดยาดค่า หนูเกี๋ยมอี๋เกิดผิดปีจริงๆ ประหนึ่งยุคเดียวกับพจมาน สว่างวงศ์ยังไงยังงั้นค่ะ สมกับที่พระเอกบอกว่าตกลงนางเอกเป็นแม่ชีหรือเปล่า เหมือนจะไม่เคยชังใครเลย เป็นฟีน่าหน่อยไม่ได้ ตาต่อตา ฟันต่อฟัน แบบที่คุณไกรวินเป็น ก็เพราะหล่อนเป็นแบบนี้ไง เขาถึงได้เลือกนางเอกที่แสนดีย่ะ หล่อนก็เป็นได้แค่ผุ้ช่วยนางเอกต่อไป
แม้จะไม่เข้มข้น กรี๊ดแตกคาบล็อกเหมือนปรากฏการณ์พี่เข้ม แต่ฟีน่าก็ยังเลิฟๆ เรื่องนี้อยู่ค่ะ แม้จะมีอะไรให้บ่นๆ ไปบ้างตามประสาคนขี้บ่นแบบฟีน่า แต่ยังไงก็ติดตามงานกันต่อไปค่ะ แล้วจะนั่งรอนอนรอหนุ่มๆ ทั้งห้า กับอีกหนึ่งสาว ลูกๆพี่เข้มและหนูรีนะค่าพี่วารุณขรา รักแล้วรอได้เสมอค่ะ แล้วหล่อนก็วักเข้าไปหารักรินใจได้ตลอด ก็ทำไงได้ค่ะ มันเป็นนิยายที่ฟีน่ากรี๊ดมากจนเป็นแม่ยกกันไปเลยค่ะ