ชีวิตใครขาดความหวาน น้ำตาลในเลือดต่ำกันบ้างค่ะ วันนี้ฟีน่าอยากจะนำเสนอนิยายที่ทำให้คุณๆ เลี่ยนกันค่ะ เป็นการลองของใหม่ที่ไม่เชิงว่าใหม่สุดๆหรอกนะคะ แต่มันใหม่เพราะความขี้ลืมของฟีน่านั่นเองค่ะ



ร้อยกลดลรัก เป็นนิยายรักหวานใส ไร้เมฆหมอกของรอยน้ำตาค่ะ เล่าถึงความบังเอิญที่ไม่แน่ใจหรือเปล่าของนางเอกที่มาพร้อมมุกอมตะนิรันดร์กาล อาการชนกระชากใจ เมื่อเขาคือชายหนุ่มที่ทำให้เธอหวั่นไหว แต่ไม่อาจรักได้ เมื่อความเข้าใจผิดไปคิดเอาเองว่าพระเอกคือคู่หมั้นของพี่สาวที่เคารพ อุตส่าห์จะเพียรถอดใจ แต่ทำไมเจ้านายหนุ่มถึงไม่ยอมให้ความร่วมมือ ยิ่งมาทำให้ใจสาวน้อยวัยใสต้องทรยศคนที่เคารพร่ำไป จนมาตาสว่างว่าเข้าใจผิดไปเองทั้งสิ้นทั้งปวง ไอ้ที่เคยปิดกั้นหัวใจ ก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป แต่ว่าเธอคู่ควรกับผู้ชายที่แสนเพียบพร้อมแบบพระเอกหรือ เมื่อเธอเป็นแค่สาวแสนธรรมดา ไม่มีอะไรคู่ควรกับเขา แต่นางเอกจะชิ่งไปไหนก็คงไม่ทันแล้ว เพราะผู้ชายที่ไม่เคยต้องใช้ความเจ้าเล่ห์กับใคร ทุ่มเททุกอย่างเพื่อให้นางเอกหลงรักจนถอนตัว ถอนใจไม่ได้



ก่อนจะพูดอะไรนะคะ ฟีน่าล่ะขอบ่นตัวเองก่อน ฟีน่าจำไม่ได้ว่าเคยอ่านเรื่องนี้ในตอนที่ลงนิยายออนไลน์ คือลืมดับไปเลยค่ะ รู้สึกว่าตัวเองจะอ่านไม่จบเพราะลืมไปแล้วเนื่องจากงานเยอะ จนวันที่บ่นในเฟซว่าอยากได้อะไรใหม่ๆมาอ่าน มีพี่มาแนะนำว่าเล่มนี้ไงฟีน่า น่ารักนะ เราน่าจะชอบ มันจึงเป็นที่มากับการบ่นข้อสองค่ะ



ฟีน่าเห็นเล่มนี้ต้องแต่ลงปกในเวบสนพ. แต่ฟีน่าไม่สนใจเลยค่ะ ไม่อยากซื้อเพราะอะไรหรือคะ คำโปรยค่ะ อ่านแล้วคิดว่าเรื่องนี้ต้องแนวพระเอกจับนางเอกปล้ำทำเมียตลอดเวลา พระเอกนิสัยไม่ดี คิดแต่จะเอาเปรียบแต่ไม่เคยรักนางเอก กว่าจะรู้ตัวก็สายไปและเลิฟซีนมากมาย ซึ่งพักหลังฟีน่าเบื่อฉากเลิฟซีนเต็มทนก็เลยไม่มีความคิดในสมองเลยว่าจะซื้อมาอ่าน แต่พี่ที่แนะนำบอกว่าไม่ใช่นะฟีน่า เรื่องนี้น่ารัก ฟีน่าเชื่อเลยตกลงใจเอามาค่ะ แล้วก็เริ่มคิดว่าเอ๊ะ คุ้นๆ ชื่อนางเอกกับพี่ชายจังเลย ใบตองกับก้านกล้วย และนั่นล่ะ เมื่อได้ของมา เปิดแค่ฉากแรกจำได้ทันใดว่า ฉันเคยอ่านแล้ว อยากจะบ้าตาย ความจำแย่มากมายนะเนี่ย ดีว่ามีคนแนะนำว่านิยายน่ารัก ไม่งั้นฟีน่าต้องพลาดอีกแล้ว



อย่างที่บอกนะคะว่าใครต้องการนิยายเพื่อเพิ่มความหวานในชีวิต จัดไปเลยค่ะ เพราะเล่มนี้ขายความหวานของเนื้อเรื่องเท่านั้น ไม่มีตัวอิจฉา คือมีอยู่นิดหนึ่ง แต่บทบาทเธอน้อยมาก มากจนสรุปว่าเธอเป็นดารารับเชิญแหงๆ มาแค่เนี่ย ไม่ได้ทำให้นางเอกกับพระเอกสะทกสะท้านเลย แถมบาดเจ็บกลับไปอีก



ใครที่ชอบแนวนางเอกใสซื่อ แต่ไม่ถึงกับอ่อนปวกเปียกจนน่ารำคาญ หากแต่กลับไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมพระเอกเลยนะคะ ควรอ่านค่ะ เพราะว่าเธอเป็นนางเอกพิมพ์นิยมมากมาย ในบางวาระก็ดูเป็นเด็ก บางทีก็เป็นสาวที่โตแล้ว มีอารมณ์แง่งอน งี่เง่าในบางครั้ง แต่ที่สุดเธอก็มีความเป็นผู้ใหญ่กับเหตุการณ์ที่เข้ามาสั่นคลอนความรัก



แต่แน่นอนว่าความเด่นของเรื่องต้องไปตกอยู่ที่พระเอกค่ะ คุณกี้เป็นผู้ชายในฝันของฟีน่าล่ะ ประการแรก คุณกี้อายุกว่านางเอกตั้งสิบปี มาดดีเยี่ยมมาก สมเป็นท่านประธานบริษัท สมภารกินไก่วัดอีกตะหาก แต่ประเด็นที่คุณกี้น่ารักที่สุดคือเป็นคนนิ่งและขรึม แต่เขาซ่อนความเจ้าเล่ห์ไว้ใช้กับนางเอกคนเดียว จนแทบไม่มีใครรู้ว่าผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่แบบคุณกี้จะปากว่ามือถึง เอาเปรียบนางเอกขนาดนั้นค่ะ พูดไปก็คงไม่มีใครเชื่อ ซึ่งนางเอกเองก็รู้ว่าไม่มีใครเชื่อเธอหรอก แต่เป็นสิ่งที่ฟีน่าชอบมาก เพราะพระเอกน่ะดูเป็นคนพึ่งพาได้ทุกอย่าง ผู้ใหญ่ก็มั่นใจว่าเขาเนี่ยล่ะน่าจะคุ้มครองนางเอกได้ คุณกี้แกเลยเป็นคนที่เรียกว่าผู้ใหญ่หลอกเด็กของแท้ค่ะ แต่นะเด็กมันก็น่าหลอกจริงๆ



อ่านกันไปก็หวานอกหวานใจ จนเรียกว่าบางที่มีอาการเลี่ยนๆเลยค่ะ เป็นนิยายที่ไร้อุปสรรค พระเอกนี้เผยไต๋มาตั้งแต่ที่เจอว่าชอบคนนี้ จะเปลี่ยนสถานะมาเป็นคนรักให้ได้ในเร็ววัน ไม่คิดจะรักเด็กเลย แต่พอรักไปแล้วทำไงได้ เด็กดื้อก็ต้องปราบ อาจจะมีเรื่องยุ่งให้ปั่นป่วนบ้าง แต่ป๋ารับได้เสมอ และที่ไม่อยากเชื่อนะคะ ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าคุณกี้น่ะเจ้าเล่ห์คือแกเจ้าแผนการณ์มาก สมกับชื่อนิยายค่ะ ร้อยกลนี้แกทำมาเพื่อดลใจนางเอกให้รัก ไม่ได้รอแค่ให้กามเทพหรือพรหมลิขิตช่วย แต่ต้องเชื่อตัวเองด้วย คือมาเฉลยตอนจบแล้วทำเอาแบบว่า เออวุ้ยส์ แบบนี้คงหาได้แต่ในนิยายล่ะ แต่จะเป็นแผนอะไรก็ต้องไปอ่านเองนะคะ เป็นมุมที่ฟีน่าว่าส่งเสริมให้คุณกี้เป็นผู้ชายที่น่ารักมากยิ่งขึ้นอีกเยอะเลยค่ะ



ตัวเนื้อนิยายเหมาะกับคนที่ไม่ต้องการความมีเหตุผลอะไรมากมายค่ะ เพราะฟีน่าเสพความน่ารัก ใสๆของนิยายจริงๆ เนื้อเรื่องไม่ได้มีการดำเนินเรื่องแบบมีจุดพีคสุดๆ คือราบรื่นตลอดศก ไม่ต้องลุ้นอะไรมากๆ ให้เหนื่อยใจค่ะ เป็นประเภทเอาไว้ปลอบประโลมใจคนที่อยากเจอผู้ชายในฝันที่แสนดี รักฉันคนเดียว รักตั้งแต่แรกพบ ไม่เน้นเหตุผลอะไร



เพราะสิ่งหนึ่งที่ฟีน่ารู้สึกในตอนอ่านจบก็คือ อะไรคือสิ่งที่ทำให้พระเอกรักนางเอกหรือนางเอกรักพระเอก หรือจะเป็นเพียงความชื่นชอบในหน้าตาประการแรก จนก่อให้เกิดความรัก แต่มันก็ไม่ได้เน้นให้เห็นต่อไปว่าอะไรมีความสำคัญต่อไปกับสิ่งที่จำเติบโตเป็นความรัก ยังขาดความสมจริงในจุดนี้สักเล็กน้อยค่ะ ถ้ามีความแน่นของประเด็นนี้ขึ้นมาสักนิด เรื่องจะครบมากกว่านี้ค่ะ



คำโปรยฆ่าคนอ่านแบบฟีน่ามากค่ะ คือถ้าเนื้อเรื่องมันฮอทกระฉูดหรืออะไรทำนองนั้น ฟีน่าก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะคะ แต่ว่าเนื้อในไม่ได้ไปกับคำโปรยเลยค่ะ เนื้อเรื่องออกโทนน่ารัก ใสๆ ฉากเลิฟซีนนี้ไม่มีอะไรเลย พระเอกมีอาการปากว่ามือถึงมาก แต่ก็อยู่ในข่ายที่ไม่โจ่งแจ้งเลยค่ะ ฟีน่าล่ะแทบไม่เอาเรื่องนี้เพราะคำโปรย ดีนะว่ามีคนการันตีว่าไม่ใช่สิ่งที่คิด ไม่งั้นคงพลาดเล่มนี้ไปค่ะ น่าเสียดายมาก



แต่อย่างที่เกริ่นไว้แล้วว่า เป็นนิยายที่คู่ควรกับการเสพความหวาน น่ารัก อ่านไปก็ริษยานางเอกนะคะ ที่มีโคแก่อยากจะกินหญ้าอ่อนแบบนี้ มีความเป็นผู้ใหญ่ตลอดเวลา เข้าใจนางเอกเสมอ รักตั้งแต่แรกพบกันทั้งคู่ ไม่มีเนื้อหาในเรื่องตอนนั้นที่เจ็บปวดใจ พระเอกเจ้าเล่ห์แต่รักเธอที่สุด เรียกว่าเป็นพระเอกในฝันของสาวน้อยช่างฝันทั่วไปเลยล่ะว่า ถ้ามีวาสนาขอให้ได้เจอผู้ชายอย่างนี้สักคนจะได้ไหม ชีวิตคงสีชมพูตลอด ครอบครัวของทั้งสองฝั่งก็แสนจะน่ารัก อบอุ่นจนเป็นครอบครัวในอุดมคติที่นางเอกจะไม่เจอปัญหาแม่สามีกับลูกสะใภ้ใดๆ และฟีน่าคิดไปเองว่าน่าจะมีเล่มต่อนะคะ เพราะว่ายังมีตัวละครอย่างน้องสาวพระเอกและพี่ชายฝาแฝดของนางเอกให้ลุ้นว่าจะคู่กันเองหรือว่าไปมีคู่ของตัวเองนะคะ แต่แนะนำสำหรับคนอ่านที่ต้องการความหวานมาเติมให้กับชีวิตในยามที่ขาดความหวานว่า ถึงแม้ชีวิตจริงจะไม่มีพระเอกตัวจริง ก็ฝันถึงพระเอกในนิยายไปพลางๆก่อนก็ได้นะคะ

นี่แหละ นิยายแบบนี้ล่ะค่ะ ที่กำลังมองหา

เป็นนิยายรักหวานใส ไร้เมฆหมอกของรอยน้ำตา >>> สงสัยจะไม่ใช่แนวค่ะ ชอบดราม่าน้ำตาท่วมมากกว่า
ขอบคุณรีวิวค่ะ แปะใจให้นะคะ

ตามอ่านเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ ชอบมากเพราะน่ารักดีหวานๆสบายๆอ่านไปยิ้มไป ติดตามคุณฟีน่าเหมือนกันนะคะfcพี่หมิงเหมือนกัน อิอิ

น้องใบตอง..น่ารัก

เรื่องนี้อ่านแล้วหยุดเป็นพักๆ ค่ะ คือรู้สึกว่าความรักของพระนางมันดูไร้ที่มาที่ไปน่ะค่ะ ประเภทเจอปุ๊บรักปั๊บ แต่ที่สะดุดจริงๆ คือพระเอกออกแนวมือปลาหมึกไปหน่อย พอบอกว่าชอบนางเอกแล้ว ฉวยโอกาสกับนางเอกตลอด ไม่สนว่าพี่ชายนางเอกก็อยู่แถวนั้น มีการวางมอมเหล้าพี่นางเอก เพื่อจะได้นอนห้องเดียวกับนางเอกด้วย เราว่ามันเกินไปนิดอ่ะค่ะ เลยอ่านๆ หยุดๆ ออกแนวเบื่อๆ ไปเลย สรุปเรื่องนี้อ่านไม่จบค่ะ

แต่ถ้าใครชอบหวานแบบไม่คิดไรมาก อ่านเรื่องนี้น่าจะถูกใจนะคะ นานาจิตตังเนอะ