เห็นชื่อนักเขียน บางคนอาจจะคิดว่านักเขียนใหม่ แต่ว่าไม่ใช่หรอกค่ะ เคยมีผลงานมาก่อน แต่ฟีน่าอ่านไปสองสามเล่ม ยังไม่จัดว่าโดนเท่ากับห้วงวิวาห์รักร้อยนะคะ ส่วนนามปากกาเดิมของ ณวลีก็คือปริยาธรนะคะ เผลอไปเจอว่ามีนิยายเรื่องนี้ในเวบไซต์แต่นักเขียนไม่ใช่ณวลีจะได้ไม่คิดว่านิยายโดนก็อปอะไรกันไป แค่เปลี่ยนนามปากกาเฉยๆค่ะ


ชื่อนิยายบอกกันเลยว่าเกี่ยวกับการแต่งงาน ซึ่งก็เป็นเช่นนั้นล่ะ เริ่มต้นเรื่องที่พระเอกผู้อกหักรักสลายก็ถูกคนที่บ้านรบเร้าให้แต่งงาน จะได้ลืมความเศร้าในชีวิต แถมจัดแจงที่จะหาสาวในสเปค(จริงหรือ)มาให้ แต่พระเอกกลับอิดออดเพราะว่านางเอกดันเป็นเพื่อนของหลานสาวห่างๆ นับอายุแล้วก็ต่างกันถึง 15ปี พระเอกจึงไม่อยากได้ชื่อว่ากินหญ้าอ่อน และสงสารสาวเจ้าที่ต้องมามีแฟนแก่ขนาดนั้น แต่หารู้ไม่ว่า นางเอกน่ะดีอกดีใจเหลือแสนเพราะแอบหลงรักเขามานาน แต่พอรู้ว่าเขาไม่เล่นด้วยก็เกิดอาการรู้สึกเสียหน้าแกมเสียใจ คิดจะตัดใจถาวร แต่เพราะพรหมลิขิตเล่นตลกให้สองคนนี้ต้องเจอคนจัดฉากผู้ไม่ประสงค์ดี พลอยต้องแต่งงานกันหลอกๆ แต่งานนี้เรียกว่ารักแท้แพ้ใกล้ชิดหรือจะว่าไปความใกล้ชิดช่วยสานต่อความรู้สึกบางอย่างที่พระเอกก็น่าจะพอมีใจลึกๆให้นางเอกมาก่อนเพราะเขาเคยเจอนางเอกมาแล้ว แต่ความรักจะให้ราบรื่นเสมอไปก็คงไม่สนุก ต้องมีอุปสรรคหัวใจ ทั้งจากผู้ชายที่คิดเอาเองว่ารักนางเอก และผู้หญิงที่แอบหลงรักพระเอก แต่เรื่องวุ่นวายก็จบได้ด้วยคำว่ารักและความเป็นผู้ใหญ่ของพระเอก


แท้จริงแล้ว ฟีน่าไม่แนวพระเอกอกหักรักคุด ยิ่งบาดแผลสดใหม่เช่นนี้ ฟีน่าจะรู้สึกว่า ไม่นะ เขาต้องตัดใจไม่ขาด ต้องดราม่า ต้องสารพัดสารเพ แต่ปรากฏว่าฟีน่าชอบค่ะ อะแฮ้ม มิต้องกลัวว่างานนี้รักสาม สี่ ห้าเส้า ไม่มีค่า มีจี๊ดๆเล็กน้อย แต่ไม่น้ำตาร่วง แบบว่าพระเอกใจร้ายขยันทำร้ายใจนางเอกแน่นอน เพราะพระเอกของเราเป็นโคแก่ที่เป็นผู้ใหญ่มาก รักที่ไม่สมหวังก็คืออดีตที่ไม่อาจหวนคืน ปัจจุบันคือสิ่งที่เขาต้องสนใจ และมีเมียเด็กก็ต้องหัดเอาใจอะไรทำนองนั้น ดังนั้นคุณตรัยคุณจึงชนะเลิศค่า


คือชอบผู้ชายแบบนี้นะคะ แม้จะมีอดีตแต่ไม่ได้เอาแต่สนใจเรื่องเดิมๆ และเมื่อนางเอกคือภรรยาที่เขาต้องสนใจ เธอก็คือคนเดียวที่เขาควรใส่ใจ สนใจมากที่สุดแล้ว ยิ่งมาเจอความน่ารัก ขี้อ้อน ช่างเอาใจของนางเอก งานนี้หนุ่มใหญ่แต่ยังหล๊อหล่อจะไปไหนเสีย แพ้ทางเด็กกันไปเลยทีเดียว อ่านไปก็อมยิ้มไปนะคะ เพราะว่านางเอกน่ะเป็นดาราดังที่มีมุมแบบเด็กขาดความอบอุ่นอยู่ เธอเลยชอบผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่กว่าแบบพระเอก ที่เป็นรักแรกไม่ลืมเลือนแบบนั้น แต่นางเอกก็มีความเป็นเด็กในหลายๆอย่าง มีงี่เง่าบ้าง หูเบาไปนิด แต่ประเด็นพวกนี้เข้าใจได้ เพราะมันเกี่ยวกับคนที่พระเอกเคยรักทั้งสิ้น แต่นางเอกก็ยังดีที่ไม่ถึงกับเป็นพวกขี้ประชดจนน่ารำคาญ เรียกว่าแค่แสนงอนอะไรจะดีกว่าค่ะ แต่ท้ายที่สุดแล้ว ยังไงก็รับฟังพระเอกเสมอๆ ก็เลยจะออกน่ารักมากกว่าน่ารำคาญค่ะ ไม่งั้นฟีน่าก็อ่านไม่จบเหมือนกัน เพราะไม่ชอบนางเอกงอนจนเกินงาม เชื่อทุกคนยกเว้นพระเอก อันนั้นก็สมควรจะกินแห้วแทนนะคะ


จะอย่างไรเสียพระเอกสูงวัยก็ชนะเลิศในทุกประการค่ะ เพราะพระเอกไม่ใช่เด็กหนุ่มใจร้อน มีเรื่องราวระหว่างชีวิตคู่ของเขาและเธอมาตลอด แต่เขาก็ใจเย็น มีกระบวนการคิดแบบคนที่โตแล้ว เพราะอย่างที่บอกว่าเขาสนใจและเชื่อใจในตัวภรรยาตัวเองก่อน อาจจะมีทื้อๆไปบ้างตามประสาผู้ชายไม่เข้าใจอารมณ์งี่เง่าแบบผู้หญิง แต่เขาก็พยายามจะปรับตัวเข้าหาอย่างดีที่สุด แต่สิ่งที่ชอบคือการที่เขาสอนให้ทั้งนางเอกและหลานตัวเองเข้าใจในการกระทำของคนอื่น หรือแม้แต่การที่เอาคนที่ไม่น่าไว้วางใจที่คิดบ่อนทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเขาไว้ใกล้ตัว เพื่อให้เขาเกรงใจว่าอย่างน้อยจะทำอะไรก็คิดเกรงใจเขาบ้าง หรือท้ายที่สุด พระเอกไม่คิดจะเหยียบใครให้จมดิน แต่เหลือที่ให้เขาได้มีที่ยืนบ้าง เพราะเขาไม่ได้เลวเกว แต่เพราะรักที่กลายเป็นหลงผิดต่างหาก เนื้อแท้ของคนนั้นเป็นคนดี แต่รักที่เขาคิดอยากจะยึดครองนิสัยจึงเปลี่ยนไป หากพระเอกยังกระทืบซ้ำให้ตายอีกก็ดูจะใจร้ายเกิดไป ชะตากรรมหลายๆด้านก็ย่ำแย่อยู่แล้ว จนฟีน่าเองก็สงสารตัวละครนี้นะคะ ไม่ได้รู้สึกชิงชังอะไรเลย รู้สึกดีมากที่พระเอก คิดและทำเช่นนี้ เป็นความคิดแบบผู้ใหญ่ที่ตอนแรกฟีน่าก็เหมือนเพื่อนนางเอก ที่ต้องสั่งสอนให้หลาบจำว่าอย่าทำตัวเป็นบ่างช่างยุเพื่อจะแทรกกลาง จนพระเอกเตือนสติหลานสาวนั้นล่ะถึงได้ฉุกคิดได้ว่าจริงนะ คนนี้ไม่ได้เลวเลยแต่ต้องสงสารเขาให้มากๆ จนที่สุด ก็เลยเอาใจช่วยตัวละครตัวนี้ไปเลยว่าให้พบความสุขบ้าง


ในเรื่องนี้จะมีตัวละครที่เปรียบเทียบการรู้จักคำว่ารักหลายๆตัวละคร หากแต่ที่เห็นชัดคือพระเอกกับอีกคนหนึ่ง รักของพระเอกเป็นรักของผู้ชายที่โตแล้ว มีวุฒิภาวะพอ แต่อีกคน เป็นรักที่บางครั้ง รักของคุณคืออะไร การต้องคอยแคร์สังคมหรือว่า คนที่รักคู่ควรหรือเปล่า จนฟีน่าสมน้ำหน้าเลยว่า อย่างนี้ต้องกินน้ำตาต่างข้าว และส่งเสริมบทบาทของพระเอกมากค่ะว่าเนี่ยล่ะ หนุ่มใหญ่ทำไมถึงมีเสน่ห์แบบนี้ เท่ มีเหตุผล ใจเย็น คิดอ่านอะไรลึกซึ้ง อบอุ่นและอ่อนโยน ปกป้องเราได้ทุกอย่างแต่อีกคนไม่น่ารักเอาเสียเลย คนแก่ชนะเลิศตลอดกาลค่า


สำหรับตัวฟีน่าเคยอ่านเล่มนี้ตั้งแต่เป็นนิยายออนไลน์แล้วค่ะ คืออ่านตั้งแต่ต้นจนจบ ชอบมาก คือชอบพระเอกแก่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ทุกอย่างจึงตรงสเปคไปหมด 5555 ประเด็นนี้คนอ่านรีวิวฟีน่ามานานคงรู้ว่ายัยนี้บ้าพระเอกแก่ แต่พอได้มาอ่านเป็นเล่มที่อ่านได้รวดเดียวจบไม่เหมือนค่อยๆอ่านแบบในเวบหรือในการอ่านผ่านจอคอมพ์ อาจจะมีความรู้สึกว่าสำนวนยังมีความสะดุดไป เรื่องราวบางช่วงดูแปลกๆสักหน่อย การทำให้รู้สึกว่าอะไรที่ทำให้ผู้ชายที่เพิ่งอกหักมาหยกๆ ผูกพันกับผู้หญิงที่แม้จะเคยพบเจอกันมาก่อนแต่แบบแว้บๆ ได้รวดเร็ว แน่นอนว่าเหตุผลหนึ่งที่ฟีน่าพอจะมองออกก็คือ เขาไม่ได้เพิ่งเจอหน้ากัน แต่เคยเจอกันมาก่อนแล้ว จนแท้จริงมันอาจจะเป็นรักแรกของพระเอกด้วยซ้ำไป แต่เมื่อไม่ได้เจอกันบ่อยๆ หรือได้เจรจาพาทีกัน มันจึงเป็นต้นไม้ที่ไม่ได้รับใส่ปุ๋ยพรวนดินจนเติบโตเป็นความรักได้ เมื่อกลับมาพบใหม่จึงไม่ยากที่จะทำให้มันงอกงามได้ แต่ช่วงที่เชื่อมตรงช่วงนี้อาจจะยังไม่เห็นได้ชัดเท่าไรค่ะ อาจจะมีแปลกๆสักนิดว่าพระเอกลืมรักเก่าได้ไวจัง


แต่สำหรับการอ่านให้ความรู้สึกที่อมยิ้มกับความน่ารัก เอาใจใส่ระหว่างกันและกัน ของคู่แต่งงานที่ฝ่ายหญิงมีใจให้ฝ่ายชายเต็มเปี่ยมและมุ่งมั่นว่า ต้องสร้างความรักให้เกิดขึ้นให้ได้ ก็ถือว่านางเอกประสบความสำเร็จนะคะ เธอรู้จักใช้ความน่ารัก ขี้อ้อนขนมาดูแลพระเอก ไม่เคยพูดอะไรถึงสามีตัวเองในแง่ไม่ดีทั้งลับหลังและต่อหน้า ใครว่าได้สามีแก่จะเป็นไงไม่สน เพราะสามีเธอน่ารักที่สุด หล่อที่สุด ฉลาดที่สุด เป็นผู้ใหญ่ที่ดูแลเธอได้ ก็เธอชอบเขาแบบนี้ พระเอกเองแม้จะไม่ได้รักนางเอกแต่แรก แถมมีปมในใจ แต่ก็ถือว่าเป็นผู้ชายที่เด็ดขาด ไม่มีหวนอาลัยในรักเก่า คือมีภาพบ้างในบางหน จนนางเอกงอนๆไปบ้าง แต่ที่จริงเขาไม่ได้ตั้งใจ แค่เป็นเรื่องบังเอิญ ซึ่งพระเอกก็ไม่ปล่อยให้ความเข้าใจผิดนั้นบ่อนทำลายความรู้สึกของการแต่งงาน พระเอกเป็นผู้ใหญ่ที่อบอุ่นมากค่ะ มีมุมทึ่มๆตามประสาผู้ชายบ้างแต่จัดว่ารับได้ ไม่งี่เง่าเลยสักนิดเดียว และแม้ว่าจะไม่รู้ตัวว่ารักนางเอกเขาก็สนใจแต่นางเอกคนเดียว ยิ่งพอรู้ตัวว่ารักเด็ก งานนี้เด็กก็สบายค่ะ เพราะหนุ่มใหญ่อยากจะเอาใจเมียเด็กตลอด ไม่มีดราม่าให้เจ็บปวดรวดร้าวจิตใจ เพราะพระเอกเป็นผู้ใหญ่กว่า สรุปคืออิฉันบ้ารักคนแก่นั่นล่ะ ดีไปหมดเลยในสายตา แต่มันก็จริงๆนะคะ ฟีน่าชอบพระเอกแบบนี้ล่ะ ยิ่งเป็นแนวโคแก่กินหญ้าที่ทั้งคู่ไม่เอาแต่ทะเลาะกัน ตีกัน มารักกันสามหน้าสุดท้ายนี้ยิ่งได้ใจค่ะ หากต้องการอ่านนิยายเอาความหวานมาชูใจ ใครตามหานิยายแบบนี้ ฟีน่าขอแนะนำเลยค่า อ่านแล้วมีความสุขมากๆเลยค่ะ

ปล.เกือบลืมบอกไปค่ะ สำหรับเล่มนี้ ฟีน่าจะมีเกมส์แจกทั้งห้วงวิวาห์รักร้อยและเล่มก่อนหน้านี้ด้วยค่ะ ใครอยากได้ก็รอไปเล่นที่แฟนเพจได้นะคะ

ชอบค่ะ พระเอกมีเมียเด็กกว่าเนี่ย อยากอ่าน

ขอบคุณมากๆ เลยค่ะคุณฟีน่า (อยากจะกระโดดกอดสักที อิ อิ) ส่วนในจุดที่อ่านแล้วสะดุด จะนำไปปรับปรุงในนิยายเรื่องต่อๆ ไปนะคะ

แนวโคแก่ยังไม่เคยลอง เรื่องนี้น่าสนใจค่ะ

ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ

ชอบเรื่องนี้ของพี่นุ้ยมากๆค่ะ
ต้องหามาครอบครองให้ได้เลย

เมื่อวานนี้เห็นเล่มนี้แล้วว่าจะยืม .. ปรากฏว่ายังไม่ได้ทำไรเลยค่ะ
แต่ว่ามาอ่านรีวิวนี้แล้ว คาดว่าไม่ยืมล่ะค่ะ ซื้อดีกว่า :D

เรื่องนี้เห็นแล้วค่ะที่ร้านหนังสือ แต่พอเห็นชื่อผู้แต่งไม่รุู้จัก เลยไม่กล้าซื้อ มาอ่านรีวิวคุณฟีน่า ไม่พลาดแน่นอน ขอบคุณค่ะ

เคยอ่านในเว็บมาเ่อน จนลืมไปแล้ว พอมาเห็นรีวิว พี่ฟีน่าก็รีบสอยมาทันที ตามประสาคนโรคจิต คือ อยากได้ก็ต้องได้เดี๋ยวนี้ ยิ่งโคแก่กินเด็กไม่กินหญ้าด้วยแล้วสเปคสุดๆ 5555

เคยอ่านออนไลน์เหมือนกัน คิดว่าเป็นนิยายที่อ่านง่าย สบายๆ ดี

แต่โดยรวมก็...ยังค่อนข้างรู้สึกเฉยๆ เพราะคิดว่าเรื่องมันก็ไม่ได้มีอะไรมากเท่าไหร่น่ะค่ะ ยิ่งเทคนิคการเล่าของนักเขียนท่านนี้...อืม...ตัดฉากบ่อยเกินไปจนรู้สึกแปลกๆ (ไปเอง) มันทำให้รู้สึกว่าเรื่องเยิ่นเย้อเกินกว่าที่ควรเป็น

กับอีกอย่าง เคยอ่านงานเขียนรวมเล่มเรื่องก่อนของนักเขียนท่านนี้ เรื่องโทนหวานและเรียบเกินไปหน่อยค่ะ เทคนิคการเล่าเรื่องก็เป็นอีกสาเหตุนึงด้วย มันน่าจะพัฒนาได้มากกว่านี้แต่การเล่าเขาเรียบมากๆ

อาจเพราะเราไม่ได้อินกับความรักที่พระเอกอายุมากกว่าและอบอุ่นเท่าไหร่นะคะ ก็เลยเฉยๆ กับเรื่องนี้และเรื่องก่อนของนักเขียนท่านนี้

ตามอ่านรีวิวของคุณฟีน่าเลยได้เล่มนี้มาจากจัตุจักรเมื่อวันอาทิตย์ และอ่านจบภายในวันเดียวแบบไม่คาดหวังอะไรเลย เพราะไม่รู้จักนักเขียนท่านนี้ แถมหนามากจนตอนแรกไม่กล้าเสี่ยง แต่กลับสนุกเกินคาด เรื่องหวานๆ เบาๆ อ่านแล้วอมยิ้มตลอดเรื่องเลย ชอบค่ะ

ขอกรี๊ดพระเอกค่ะ
โดยส่วนตัวแล้วขอแบ่งเรื่องนี้เป็นสามช่วงค่ะ ช่วงแรกพระเอกยังไม่น่าดรี๊ดเท่าไหร่ ช่วงสองเริ่มแสดงความน่ากรี๊ดมากขึ้น และช่วงสุดท้ายก็กรี๊ด จิกหมอนไปเลยค่ะ

ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ พระนางน่ารักกันมากๆ

ชอบเรื่องนี้มาก อ่านกี่รอบก็ไม่เบื่อ