เม้นท์ส่วนตัวนะคะ


คือไม่รู้จักนามปากกานี้ซื้อมาเพราะอะไรฟีน่าจำไม่ได้เลยค่ะ อาจจะคำโปรยที่ดูไม่ออกไปในทางตบจูบกระจายเรทบวกสุดๆอะไรทำนองนั้นหรือเปล่า แต่ก็นั่นล่ะจะด้วยเหตุผลกลใดก็ตามทีฟีน่าก็ซื้อมาแล้วนี้ค่ะ แต่ความไม่รู้สาเหตุ ไม่ได้คาดหวัง กลับทำให้ฟีน่าประทับใจมากกับเล่มนี้จนถึงขั้นที่ว่าอ่านจบต้องลัดคิวรีวิว ขายของกันหน้าเฟซบุคส์กันเลยทีเดียวค่ะ


จริงๆมันพล็อตอมตะนิรันดร์กาลของลูกที่พ่อรักกับลูกที่พ่อไม่รักเมื่อนางเอกเป็นลูกเมียหลวงที่พ่อหลงลืม ดีที่เธอมีย่าที่รักใคร่และเป็นเกราะป้องกันเธอทุกอย่างนางเอกจึงโตมาแบบที่มีย่าเป็นทั้งพ่อและแม่ เธอไม่สนิทกับพ่อแต่ก็รักพ่อเพราะเขาคือพ่อของเธอ ภายนอกนางเอกอาจจะดูโง่ ซื่อบื้อ ยอมลงให้กับคนในบ้านทั้งแม่เลี้ยงน้องสาวต่างแม่ให้เอารัดเอาเปรียบ แต่ถ้าคุณได้ลองอ่านไปคุณจะรู้เลยว่าไม่ใช่ค่ะ


นางเอกไม่ใช่คนที่ทำตัวเป็นนางเอ๊กนางเอกสมัยยุคนิยายรุ่นเก่า หัวอ่อน มองโลกสีชมพู บูชาความดีแบบไม่ลืมหูลืมตาแต่ทุกอย่างที่ทำเพราะย่า ถ้าไม่เพราะความสบายใจของย่าที่แม้ว่าปากจะไม่ค่อยอยากให้หลานไปอ่อนให้กับคนบ้านใหญ่แต่ถ้ามันไม่ทำให้ใครมารุกรานบ้านเล็กและย่าของเธอ เธอก็ยอมๆไป และคนที่ทำให้คือพ่อแท้ๆของตัวเองเขาอาจจะไม่รักใคร่ เอ็นดูเธอเท่าน้องสาว แต่ยังไงก็ตามเธอก็ยังรักเขา


และถ้าคิดว่านางเอกไร้พิษสงอ่อนแอไม่สู้คน น่ารำคาญ คิดผิดค่ะ นางเอกเป็นคนฉลาดมองคนออก อาจจะอดทนเก่งแต่อย่าให้เธอทนไม่ได้อีกต่อไป เธอก็พร้อมจะปกป้องตัวเองและย่าอดีตเธอเคยเหมือนเด็กทั่วไปที่อยากมีครอบครัวอบอุ่น แต่เมื่อเธอมีไม่ได้เธอก็เลิกน้อยใจและเข้าใจว่าอย่างน้อยเธอก็มีย่าที่รักเธอแล้วเธอจะเอาความคิดที่ทำลายตัวเองมาใส่ไว้ในใจทำไม


ตอนแรกฟีน่านั่นล่ะรู้สึกนางเอกทำตัวนางเอ๊กนางเอก แต่อ่านไปแป๊บเดียว เจอความคิดนางเอกเข้าไป รู้สึกว่าชอบนะคะ เธออ่อนน้อมแต่ไม่อ่อนแอ ไม่ได้โง่เลย ถ้าเธอไม่ทำฉันก่อน เราก็อยู่กันแบบสงบสุข แต่ถ้าแหย่เสือหลับแม่ตะปบตายแน่นอน ฟีน่ารู้อย่างหนึ่งเลยว่านางเอกเป็นผู้หญิงที่ได้รับการอบรมมาดีมาก มากสมกับที่ควรจะทำอาชีพแม่พิมพ์ของชาติผู้หญิงแบบนี้นะคะ ถ้ามีตัวตนจริง เป็นแม่ของลูกที่ยอดเยี่ยมมาก สอนลูกให้เข้มแข็งแต่ไม่แข็งกร้าวมีความเป็นกุลสตรีที่ยืนหยัดด้วยตัวเอง คือเธอเก่งงานบ้าน งานเรือนเรียกว่าเสน่ห์ปลายจวัก พระเอกรัก พระเอกหลงจริงๆค่ะ แต่ถึงจะไม่มีพระเอกเธอก็หาเลี้ยงตัวเองได้ ไม่ใช่สาวน้อยที่ต้องคอยมีผู้ชายเป็นหลักให้เธอยึด


แต่ออกปากชมนางเอกเสียขนาดนี้ก็ยังพ่ายแพ้คะแนนพิศวาสบาดใจที่ยกให้กับอีตาพี่กี กีรติ พระเอกของเรื่องค่ะคือแกแทบจะขึ้นมาเป็นหนึ่งในพระเอกในดวงใจเลยล่ะคะ แต่เปล่าเลยนะคะแกไม่ได้แก่มากมายแต่อยู่ในเกณฑ์ที่ถูกต้อง สามสิบสอง กำลังดี ไม่ได้รวยแบบล้นฟ้าหาที่เก็บเงินไม่ได้ แกเป็นผู้ชายธรรมดาๆทำงานเป็นวิศวกรปิโตรที่ทำงานในแท่นขุดเจาะน้ำมัน หน้าตาอาจจะดีสมกับพระเอกนิยายแต่เสน่ห์ของพี่กีไม่ได้อยู่ที่หน้าตานะคะ แต่อยู่ที่ความห่ามของพี่กีนี้ล่ะจะว่าไปสิ่งที่ควรบัญญัติตัวพี่กี่ได้ดีที่สุดคือ ถ่อย เถื่อน สถุล อิๆๆๆฟีน่าไม่ได้บอกนะคะ แต่พี่กีแกออกปากของแกเองเลยว่าแกเป็นคนแบบนี้ซึ่งแกไม่ได้เป็นแบบที่บอกทั้งหมดหรอกค่ะ แต่แกเป็นพวกผู้ชายปากกับใจตรงกันไม่ใช่สุภาพบุรุษที่สุดในโลก ไม่รักษาน้ำใจคนที่เขาไม่รักฉลาดทันเล่ห์เหลี่ยมทุกประการ ไม่ใช่คนปากหวานก้นเปรี้ยวเจ้าชู้ตัวพ่อคิดจะฟันสาวไปวันๆ แต่เขารักนางเอก แบบรักจริงรักจัง รักเธอมากมายและไม่เคยเปลี่ยนใจไปจากนางเอกเลย นับตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอ


โหยยยยยยย เจอแบบนี้เข้าไปนะคะฟีน่ากรี๊ดเลยล่ะ อยากอ่านนิยายที่พระเอกไม่กินหญ้าแบบนี้มานานแล้วล่ะแถมอีพี่กีเนี่ยก็ห่ามๆ ได้ใจ ไม่มากไปจนน่ารังเกียจ รู้จักหยอด รู้จักรุกรู้จักถอย มีมุกจีบนางเอกที่ฟีน่าว่าน่ารักดีนะคะ ไม่เคยส่งดอกไม้ให้สาวเจ้าเลยแต่ส่งขนมครก ขนมไข่นกกระทาทอดมาจีบเสมอๆ เพราะบอกว่ากินได้ อร่อยดีมีประโยชน์กว่าดอกไม้ หน้ามึนได้โล่ รักผู้หญิงให้อิงผู้ใหญ่แกเล่นเข้าทางย่านางเอกจนเรียกว่า เป็นว่าที่หลานเขยคนโปรดแม้ว่าปากคอแกอาจจะร้ายกาจไปบ้างตามประสาคนห่ามๆ เหมือนพวกนักเลงแต่เนื้อในแกเหมือนทองนพคุณแท้ๆนะคะ แกไม่เคยล่วงเกินนางเอกแบบคนที่คิดเอาเปรียบหากแต่ให้เกียรตินางเอกตลอดเวลา ไม่ว่าจะตอนไหน เพราะนางเอกคือคนที่เขารักหน้าตาและศักดิ์ศรีของเธอคือสิ่งที่เขาต้องคอยปกป้อง จะหอมจะจูบพี่กียังไม่กล้าทำเลย ใช่ว่าไม่อยากทำ แต่เมื่อทำ ไม่ใช่เพราะอำนาจจากร่างกายแต่เพียงแค่อยากแสดงออกว่ารัก แต่ทุกอย่างก็ต้องมาจากเวลาที่เหมาะสมด้วย


ฟีน่าตกหลุมรักพี่กีมากเลยค่ะแกมีเสน่ห์จากความมีอารมณ์ขันแบบร้ายๆ มุกหน้าตายสารพัดสารเพ ที่ขนออกคำพูดคำจาของพี่กีที่มีเสน่ห์มากๆผู้ชายคนนี้ไม่ได้เป็นเจ้าชายรูปหล่อที่แสนสุภาพหรืออ่อนหวานแต่เขาคือคนรักที่ดีที่สุด เขาเป็นทุกอย่าง เป็นเพื่อน เป็นพี่เป็นคนคุ้มครองปกป้องนางเอกเสมอ พี่กีไม่ใช่สุภาพบุรุษที่ไม่ตอบโต้คนที่ใช้วาจาทำร้ายคนที่เขารัก เขาตรงประเด็นเสมอไม่ไว้หน้าใครทั้งสิ้น ฉากที่ตอกหน้าตัวร้ายหลายๆฉากทำเอาเจ็บแทนเจ้าหล่อนไม่โง่ที่จะไม่เห็นว่าการกระทำของอีกฝ่ายมาจากสิ่งใดที่แฝงเร้นอยู่ แต่ในยามรักเขาก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความโรแมนติคที่ผู้ชายที่มีรูปลักษณ์แปลก หนวดเคราเฟิ้มเจาะคิ้วใส่ห่วง มีรอยสัก อาจจะดูเถื่อนไปบ้าง แต่ทำให้เรารู้สึกอบอุ่นปลอดภัยเสมอและบางอย่างที่อาจจะไม่พูดให้เราเห็นบ่อยๆ แต่แค่ฉากเดียวฟีน่าก็นิยมพี่กีมากขึ้นก็คือเขารังเกียจผู้ชายที่กินในที่ลับ ไขในที่แจ้งมาก ไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นไงแค่ฉากเล็กๆในเรื่องก็รู้เลยว่าพี่กีเป็นสุภาพบุรุษในคราบคนเถื่อนค่ะเขาไม่ต้องใส่สูทหรูหรา หน้าตาเกลี้ยงเกลา วาจาสุภาพแต่สิ่งเหล่านี้ต่างหากที่ทำให้พี่กีเป็นพระเอกที่ฟีน่านิยมในนิสัยใจคอเลยค่ะ


หรือแม้แต่ความถ่อยแต่ไม่แคร์ของแกตอนที่มีสาวมาจีบต่อหน้าต่อตานางเอก แกทำเสียสาวน้อยคนนั้นหน้าม้านไปเลย 555ฟีน่าชอบนะคะผู้ชายแบบนี้ ต่อหน้าหรือลับหลังเขาก็เหมือนกัน ปากคอเราะรายตลอดไม่ได้รู้สึกว่าพี่กีหยาบคายเลยนะคะ แต่มันใช่ล่ะ คำพูดแบบนี้ต้องอีพี่กีเท่านั้น



และอีกคนที่ฟีน่าชอบมาก ย่าของนางเอกค่ะเปรี้ยวมาก เป็นคนแก่ที่ทันโลก ไม่ตกยุค ไม่ทำปล่อยชีวิตให้หมดอาลัยกับคำว่าฉันแก่ย่านางเอกเป็นคนแก่ที่น่ารักมากค่ะนางเอกโตขึ้นมาแบบนี้ได้ก็เพราะมีต้นแบบที่ดีก็คือย่าแต่ฟีน่าว่าย่านางเอกอาจจะดูขี้เล่นมากกว่านางเอกด้วยซ้ำไปค่ะพระเอกเองก็ยังเคยคิดว่าย่านางเอกต้องหัวโบราณ เจ้าระเบียบแบบนางเอกแน่นอนแต่พอสัมผัส กลับไม่ใช่เลยค่ะ แสบ ซ่าส์ทุกหยาดหยดจริงๆหากแต่เราก็ได้เห็นมุมของความเป็นผู้ใหญ่ที่คำพูดสอนใจเราได้เสมอทั้งการที่สอนให้นางเอกไม่เอาความริษยาในวัยเด็กมาเก็บไว้กับตัวหรือการสั่งสอนลูกชายตัวเองที่หลงผิดไปให้เข้าใจโลกมากขึ้น ย่านางเอกจึงเป็นตัวละครที่ฟีน่าไม่พูดถึงไม่ได้เลยนะคะชอบตัวละครนี้มากค่ะ ดังนั้นพระเอกจึงฉลาดมากที่รักผู้หญิงต้องอิงผู้ใหญ่ถ้าผู้ใหญ่ไฟเขียวแถมเป็นแบ็คอัพชั้นดีแบบนี้มีหรือจะไม่สะดวกโยธินตลอดเส้นทางสายรัก


ส่วนตัวละครประเภทนางอิจฉาทั้งหลายอาจจะไม่แปลกใหม่อันใด เราเองก็อาจจะเดาจุดจบของแต่ละตัวละครได้หากแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ความสนุกหมดไปนะคะ ก็เพราะพี่กีนี้ล่ะบทบาทของแกกับตัวร้ายอย่างน้องสาวนางเอก แต่ละฉากนี้เด็ดดวงมากแต่คงไม่มีตอนไหนเด็ดเท่าตอนหล่อนให้ท่าพระเอก แล้วโดนพระเอกตอกหน้าหงายมาสะใจสุดทรวงค่ะ หล่อนหน้าแตกละเอียดชนิดที่เรียกว่าไม่เหลือเศษให้เอามาประกอบได้เลยค่ะ ไม่มีชิ้นดีจริงๆแต่แฟนคลับพี่กีอย่างฟีน่าชอบใจ คะแนนพิศวาสพี่กีนี้พุ่งสูงปรี๊ดไปเลยต้องอย่างนี้ซิค่าพี่กี ขืนทำตัวเป็นพระเอกนิยายโง่ๆ กินหญ้า ไม่ทันตัวร้ายอย่างนั้นคงตกกระป๋องค่ะ


แต่ถึงฟีน่าจะบ้าเรื่องนี้ขนาดไหนชอบมากจนชูป้ายไฟ สนับสนุนพี่กีแบบออกนอกหน้าขนาดนี้ ก็ต้องมีบ่นเป็นของธรรมดาค่ะประการแรก คำผิดค่ะ เจอจังๆไปสองคำ คำแรก ปากคอเราะร้ายอันนี้ฟีน่าเองเคยใช้ผิดมาตลอด แต่แท้จริงต้องใช้คำว่า ปากคอเราะรายถึงจะถูกค่ะต้องเข้าใจกันเสียใหม่


คำที่สอง ดำกฤษณาไม่เจอคนใช้คำนี้ผิดมาสักระยะแล้วค่ะ จริงๆที่ถูกต้องคือ ดำฤษณาค่ะคนมักจะใช้ดำกฤษณกันค่อนข้างมาก ซึ่งก็ผิดอีกนั่นล่ะ


อีกคำที่น่าจะใช้ผิดนะคะคำว่าซูเปอร์แวร์ ตอนแรกก็งงว่ามันคืออะไร ตอนอ่านก็คิดถึงแต่พวกศรีไทยซูเปอร์แวร์แต่อนุมานจากสิ่งที่นางเอกใช้ น่าจะเรียกทัปเปอร์แวร์มากกว่านะคะ


ข้อสังเกตที่ฟีน่ารู้สึกไปเอง อันดับแรกมารุตเพื่อนของพี่กี เคยเจอนางเอกครั้งแรกในวันเกิดของหลานพระเอก ก็ยังออกปากว่าน่ารักดีฟีน่าก็แทบจะลืมไปล่ะ จนมาเจอนางเอกอีกทีแต่ทำไมเขาพูดเหมือนเพิ่งเคยเจอนางเอกครั้งนี้เป็นครั้งแรก ฟีน่าเองก็ลืมเฉลียวจนมาอ่านรอบสองก็เอะใจ ใช่นิ มารุตเคยเจอนางเอกมาก่อนที่จะมากินข้าวบ้านนางเอกแต่ทำไมเขาดันทำให้เรารู้สึกว่า เขาเพิ่งเจอนางเอกครั้งแรก


ข้อต่อมาฟีน่าไม่รู้ว่าอาชีพวิศวกรปิโตรมันต้องรับผิดชอบอะไรบ้าง แต่ฟีน่ารู้สึก(ไปเอง)ว่าพี่กีแกขอลาออกง่ายจัง บินไปแป๊บๆ เพื่อลาออก ก็เรียบร้อยแล้วหรือว่าเราเข้าใจผิดไปเองว่า ระยะเวลาที่ไปจัดการมันค่อนข้างนานแต่เรากลับไปคิดว่าแป๊บเดียวเท่านั้น


แต่ทั้งหมดทั้งมวลนะคะฟีน่าพูดได้คำหนึ่งว่าหลงรักเรื่องนี้เลยล่ะ ทั้งตัวนางเอกที่อาจจะไม่สวยจัดเธอก็สวย แต่เนื้อในของเธองดงามกว่า แม่แก่แบบฟีน่าชอบนางเอกแบบนี้นะคะหน้าตาเป็นคนสวยพิศ ใจเย็น เป็นกุลสตรีงามพร้อม ไม่หวือหวาหากแต่เวลาเธออ่อนหวานน่ารัก เธอก็ละลายใจผู้ชายเถื่อนๆคนหนึ่งให้อยู่หมัดได้ ย่านางเอกที่สุดเปรี้ยวแต่เข้าใจโลกและคนยุคใหม่ ไม่เอาแต่ยึดติดกับความคิดเก่าๆที่ฟีน่ายังสู้ย่านางเอกไม่ได้เลยค่ะบางเรื่อง แต่ชอบที่สุดคือพี่กีค่ะ พระเอกในอุดมคติของฟีน่าทุกประการ รักนางเอกที่สุดรักเป็นคนแรก คนเดียว มีลีลาการจีบนางเอกที่ไม่เหมือนใครแต่รุกถึงใจได้อย่างรวดเร็ว มองคนขาด ถนอมแต่น้ำใจคนที่ตนรักเท่านั้น ไม่เป็นสุภาพบุรุษจนกลายเป็นคนโง่มีอารมณ์ขันตลอดเวลา เป็นหลักพึ่งพาให้กับคนที่ตนรักมีความรับผิดชอบต่อครอบครัวสูงมาก และถึงแม้พี่กีจะดูเถื่อนไปบ้าง แต่เนื้อในแกเป็นลูกผู้ชายตัวจริงค่ะถ้าเขาเป็นผู้ชายที่มีตัวตนจริง ไม่ใช่แค่ผู้ชายดีๆที่มีแต่ในนิยายพี่กีคือผู้ชายในฝันที่ใครได้เป็นสามี ต้องเรียกว่าทำบุญมาดีเลิศค่ะเหมือนที่พี่กีบอกกับนางเอกว่า เขาเป็นนักเดินทางแต่นักเดินทางก็ต้องมีจุดมุ่งหมายที่วางหัวใจไว้ตรงไหนและนางเอกก็คือจุดหมายปลายทางที่เขาจะหยุดหัวใจลงกับเธอ คือมันไม่ได้หวานเลี่ยนพร่ำแต่คำว่ารักเลยนะคะ แต่เรารู้สึกอบอุ่นกับคำพูดง่ายๆแบบนี้ ว่าสำหรับเขาเราคือคนสำคัญที่สุดจริงๆ


ฟีน่าเชียร์เล่มนี้เลยนะคะว่าใครไม่เคยอ่าน ต้องลองค่ะ หวานแบบไม่เลี่ยนเลยนะคะแต่อิ่มเอมใจมากกับผู้ชายที่ชื่อกีรติ ผู้ชายธรรมดาๆที่คุณอาจจะพบเจอเขาได้ตามท้องถนนทั่วไป รูปกายไม่ชวนให้รัก ให้ไว้วางใจ ในครั้งแรกแต่ใครจะรู้ว่าอาจจะมีผู้ชายที่เนื้อในผ่องแผ้วดั่งทองนพคุณรอเราอยู่อ่านแล้วหวานอกหวานใจพร้อมไปกับความน่ารักปนขำขันในบางที บางลีลาของพี่กีค่ะแต่ตอนนี้ฟีน่าตกหลุมรักพี่กีไปแล้วล่ะผู้ชายอารายน่ารักจนเราอิจฉาปั้นหยาไปเลยทีเดียวค่ะ

เพราะรีวิวนี่เอง หนูสอยเล่มนี้มาครองแล้วค่ะ หุหุหุ

ฟีน่าชอบพี่กีมากค่า รีวิวขายของกันเลยล่ะ 555

ทีแรกเข้ามาหารีวิวนิยายของตัวเองเล่นๆค่ะ มาเจอหน้าเพจนี้เข้า เห็นความยาวเหยียดของรีวิววแล้วเลยอ่านดู พออ่านจบก็ดราม่า แอบปาดน้ำตาเล็กน้อย มีความสุขนะคะที่มีคนเข้าใจในนิยายของเราได้ขนาดนี้ ขอบคุณนะคะ มันเป็นกำลังใจมากมายสำหรับนักเขียนมือใหม่คนนึง

ขอบคุณค่ะ

บรรยายได้ตรงกับใจมากค่ะ
กำลังเป็นแฟนประจำของไรท์เตอร์ท่านนี้
เนื่องจากชอบที่พระเอกไม่โง่ นางเอกไม่ได้หัวอ่อนจนบื้อ
และเงื่อนไขต่างๆ ที่ผูกกันมาก็มักจะจบในตอนถัดไป
ไม่ทิ้งให้ค้างคาใจนาน

ขอบคุณที่รีวิวให้นะคะ
ไรท์เตอร์จะได้มีกำลังใจปั่นเรื่องอื่นมาให้อ่านไวขึ้นอีก

ชอบเหมือนกันค่ะ หลงรักพี่กี และก็อยากส่งกำลังใจให้ผู้เขียน มีผลงานดีๆ ออกมาเยอะๆ

อ่านรีวิวแล้ว จะต้องรีบไปซื้อแล้วววค่ะ ^_^

ไปหาซื้อมาอ่านเพราะฟีน่าเลยเนี่ย

อ่านนิยายของพี่เขามาหลายเรื่องแล้วค่ะ ชอบมากเลย ติดตามตลอดเลยค่ะ