พลอยจันทร์พันดาว Veerandah พลอยจันทร์พันดาว Veerandah พลอยจันทร์เธอคือเจ้าหญิงแห่งวงการออกแบบอัญมณีสายเลือดอันเข้มข้นที่เหมาะกับภารกิจทับทิมสยามที่หายไปเป็นที่สุดหากเธอไม่คิดว่าเกมส์ที่เธอคือผู้ถูกเลือกจากคุณยาย จะไม่เพิ่งเริ่มต้นหากมันถูกปูทางมาตั้งแต่แรกแล้ว และเขา ลุค เฟรดเดอริโก้ มาฟิโอโซ่ พิชมาเฟียนักบุญก็คือผู้ที่เต็มใจที่จะยื่นใบสมัครเข้ามาเพื่อท้าทายในเกมส์นี้เช่นกัน ชีวิตที่ถูกกำหนดด้วยชะตากรรมที่ลุคไม่ปรารถนาหากแต่เพื่อความอยู่รอด เขาต้องเปลี่ยนจากผู้ถูกล่าให้เป็นผู้ล่าเสียเองนี้คือสิ่งที่สมองอันชาญฉลาดของเขาบอกไว้ และเมื่อเขาถูกสั่งให้เป็นมาเฟียเขาก็จะเป็นให้ได้ดีที่สุด แต่บนทางที่เขาไม่เลือก ชีวิตที่เคยเงียบงัน เย็นชาไร้ความรู้สึก หากเมื่อเขาได้พบเธอลูน่าร์ พี หญิงสาวปริศนาที่ไม่ใช่ลูน่าร์ พีที่ลุครู้จัก ก็ยิ่งกระตุ้นให้เขายอมรับเงื่อนไขที่ครั้งหนึ่งลุคคิดว่าเขาจะไม่มีวันทำอะไรโง่ๆเช่นนั้นเด็ดขาด เงื่อนไขของการแข่งขันหรือว่าเกมส์ที่เธอเล่นแทบจะไม่มีอุปสรรคใดๆสำหรับเจ้าหญิงแบบพลอยจันทร์เลยแม้แต่น้อยหากแต่ปัญหาที่เธอรู้ดีว่ามีเพียงลุคคนเดียวที่ทำได้ก็คือหัวใจไม่รักดีของเธอพลอยจันทร์ไม่ใช่สาวน้อยอ่อนต่อโลก ไร้เดียงสาต่อความรู้สึกกับเพศตรงข้ามเธอเคยควบคุมหัวใจได้เป็นอย่างดีเสมอมา แต่ไม่ใช่กับลุค เขาทำให้เธอลืมโลกทั้งใบลืมความเป็นจริงทุกสิ่งทุกอย่าง ลืมแม้แต่ความจริงที่ว่า เขาคือมาเฟียผู้สามารถนำอันตรายมาสู่เธอได้ทุกขณะ แม้ว่าลุคจะไม่ใช่มาเฟียที่อยู่ในโลกใบเก่าแต่มันก็ยังเต็มไปด้วยความสกปรกและดำมืดของจิตใจมนุษย์ และเมื่อเขาคิดจะนำพลอยจันทร์เข้าสู่ชีวิตที่เขาเป็นลุคก็มั่นใจว่าเขาจะปกป้องเธอได้เหมือนที่เขาเคยใช้ชีวิตของตัวเองแลกกับปัจจุบันที่เขาเป็น และยิ่งพลอยจันทร์คือผู้หญิงคนเดียวทำให้เขารู้สึกถึงความมนุษย์ในแบบที่เขาเคยหลงลืมไปแล้วพลอยจันทร์จึงมีค่ากว่าสิ่งที่เขาครอบครองอื่นใด   Create Date : 09 มกราคม 2557 1 comments Last Update : 10 มกราคม 2557 9:03:27 น. Counter : 2590 Pageviews. Share Tweet

เม้นท์ส่วนตัวนะคะ เล่มที่สามของชุดเรือนพระจันทร์แล้วค่ะเล่มหน้าก็จะเป็นการจบชุดนี้แล้วค่ะ ใครที่รอว่าให้ครบสี่เล่มค่อยอ่านทีเดียวก็รอนิดหนึ่งนะคะ ไม่นานเกินรอส่วนคนที่ใจร้อนแบบฟีน่าก็อ่านไปเรื่อยๆละกันค่ะ ในเล่มนี้จะเป็นการเล่าย้อนอดีตไปย้อนอดีตมาสักเล็กน้อยนะคะสำหรับเบื้องหลังชีวิตของพระเอกและนางเอกที่เราจะได้เห็นถึงความต่างกันที่เรียกว่าแทบจะสุดขั้วของแต่ละคนเมื่อคนหนึ่งเป็นแค่เด็กกำพร้าที่แทบจะไม่มีใครต้องการ กับเจ้าหญิงน้อยๆของครอบครัวหากแต่ทุกคนล้วนก็มีหนทางที่ อาจจะเป็นสองมือที่ลิขิต หรือเบื้องบนได้ขีดเส้นไว้จนต้องมาพบเจอกันจนได้ หากแรกพบ กลับไม่ใช่สถานการณ์ธรรมดาเลยแม้แต่น้อยเมื่อคนหนึ่งคิดว่าตัวเองคือเหยื่อ แต่อีกคนกลับเป็นคนได้รับของขวัญแบบไม่ตั้งใจพรหมลิขิตที่ถูกขีดเส้นมาก่อนหน้านี้ก็เริ่มทำงานอย่างเต็มที่นางเอกที่ถูกยายเลือกให้เล่นเกมส์ตามหาปริศนาที่สามกับภารกิจที่ไม่ยากเย็นสำหรับคนที่อยู่ในวงการอัญมณีอย่างนางเอกแต่เธอไม่คิดว่าผู้ชายที่น่าจะอยู่คนละซีกโลกกลับมาอยู่ตรงหน้าเธอปั่นป่วนไปหมดทุกอย่างในชีวิต แม้ว่าเธอบอกตัวเองว่าอย่าไปยุ่งวุ่นวายกับคนอันตรายแบบนี้จะดีกว่าแต่ทั้งตัวพระเอกและหัวใจก็ไม่ค่อยรักแม้ว่าการเป็นผู้หญิงของมาเฟียนักบุญมันคงจะไม่ราบรื่นสักเท่าไรแต่เผลอใจไปขนาดนั้นแล้วคงจะถอนตัวลำบากและเขาเองก็ไม่ต่างจากเธอไม่มีวันจะปล่อยให้ผู้หญิงที่ทำให้หัวใจเขาเต้นแรงจากไปไหนต้องคอยปกป้องเธอจากอันตรายที่ตัวเขาพามา เล่มนี้จะรู้สึกออกแนวว่าบู๊ล้างผลาญมากกว่าสองเล่มแรกนะคะก็ในเมื่อพระเอกอุตส่าห์เป็นมาเฟียทั้งที แม้จะเป็นมาเฟียนักบุญผู้หันหลังให้กับธุรกิจมืดของครอบครัวที่เขามาอาศัยต่อลมหายใจก็ตามที แต่ถ้าได้ชื่อว่ามาเฟียแต่ไม่มีฉากเสียลูกปืนนี้คงไม่ใช่มาเฟียแท้เสียแล้วล่ะคะพระเอกของเรื่องนี้ ก็ต้องมาดเคร่งขรึม นิ่งๆ แต่แอบแฝงไว้ด้วยสมองอัจฉริยะที่มีไม่กี่คนจะรู้ว่าเขามีไอคิวล้ำเหลือ ทั้งที่ไม่ได้อยากเป็นมาเฟียสักนิดแต่เมื่อเลือกไม่ได้เขาก็จะเป็นแบบที่เขาจะเป็นเขาไม่เคยลิ้มรสชาติการที่หัวใจเต้นแรงเพราะใครสักคนเลยและเมื่อได้พบสิ่งนั้นเมื่อเจอนางเอก พระเอกจึงไม่รีรอหรือตั้งแง่ประเภทว่าช็อครับไม่ได้ว่าเกิดอะไรในชีวิตเขาพร้อมจะลงมาทำความรู้จักกับผู้หญิงที่ทำให้เขาแปลกไปคนนี้แบบทุ่มทั้งตัว แต่สำหรับนางเอก คนหัวขนบแบบป้าๆแบบฟีน่า จะเรียกว่าชอบหรือเปล่า รักหรือไม่ก็พูดลำบากนะคะ ในแง่ของความสามารถแน่นอนว่าเธอคือเวิร์คกิ้ง วูแมนที่เรารู้สึกว่าเธอน่านับถือในการทำงานมีความนับถือตัวเองอย่างสูง มั่นใจในฝีมือที่มีดีพอให้หยิ่งในตัวเองได้แต่ฟีน่าเป็นคนไม่ชอบนางเอกเฟลิต์สักเท่าไรค่ะแม้ว่านางเอกจะไม่ได้ขั้นแบบว่าเสเพล แต่ความที่เธอรักไว เลิกไว ก็เพราะเธอสวยเธอมั่นใจในตัวเอง เธอรู้ว่ามีเสน่ห์ที่ทำให้ผู้ชายรักได้แต่ถ้ารุกหนักเธอก็พร้อมจะถอยได้เสมอ บางทีฟีน่าก็เป็นคนขี้หวงเล็กน้อยนางเอกจะมีแฟนก่อนฟีน่าไม่ว่าหรอกสมัยนี้หายากแล้วที่นางเอกนิยายจะไม่มีรักในวันก่อน แต่บางทีอ่านไปเจอที่บอกว่า ใช่ว่าเธอจะไม่เคยกอดหรือจูบกับแฟนเก่ามันก็ตะขิดตะขวงเล็กๆล่ะรู้สึกว่าบางทีนางเอกหัวสมัยกว่าที่ป้าฟีน่าจะนิยมเล็กน้อยค่ะไม่เหมือนตอนอ่านเล่มแรก นางเอกเล่มนั้นไม่จิ้นแท้ๆ แต่ฟีน่ากลับรู้สึกว่าเธอถูกใจฟีน่ามากกว่าอาจจะความรู้สึกที่ว่าเธอดูเรียบร้อยกว่าเล่มนี้ ตัดเรื่องความสมัยของนางเอกทิ้งไปฟีน่าก็จัดว่านางเอกเรื่องนี้ เป็นผู้หญิงเก่งคนหนึ่งเลยล่ะคะ ตรงไปตรงมาดีเป็นหญิงสาวเจนสมาคมที่จะว่าไปก็เหมาะสมกับพระเอกที่เป็นมาเฟีย คนที่ต้องเจอผู้คนมากมายนางเอกก็ต้องร้ายในระดับหนึ่ง ไม่เช่นนั้น เธอก็คงเอาเขาไม่อยู่ คู่กับเขาไม่ได้ ในส่วนของเนื้อหาความรักจัดว่าสนุกดีค่ะ หวานๆปนบู๊กันไป แต่ไม่จัดว่าเป็นนิยายมาเฟียเต็มขั้นนะคะเพราะฟีน่าเคยอ่านแบบทายาทอาหลองมาเยอะล่ะ เล่มนี้เอาแค่พอให้มีกลิ่นดินปืนจางๆกันไปเพราะตัวคนร้ายก็เห็นชัดอย่างรวดเร็วว่าเป็นใครแถมปมที่คิดว่าจะเป็นเรื่องบาดหมางใหญ่ระหว่างทายาทจริงกับทายาทที่ถูกสร้างขึ้นมากลับไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนงงว่า ตกลงมันไม่มีประเด็นอะไรเลยหรือ ทำไมมันเข้าใจกันง่ายดายดีจังอุตส่าห์ลุ้นเสียแทบแย่ จบง่ายๆเลย และจากที่อ่านมารวมเล่มนี้เป็นสามเล่มฟีน่าว่าเล่มนี้ปมปริศนาการแก้เกมส์ของยายนางเอกมันง่ายดายมากไปค่ะคือนางเอกไม่ต้องลงทุนอะไรมากเลย ไม่ต้องสืบหาอะไรให้ซับซ้อนซ่อนเงื่อนเพราะทุกอย่างมันหล่นใส่มือนางเอกง่ายๆ แค่เธอเอ่ยปากอยากได้ เธอก็ได้มาแล้วอาจจะต้องไปนั่งคิดหัวแทบแตกเล็กน้อย แต่พออยากได้ก็ไม่ต้องเหนื่อยมากนักคือไม่ลุ้นสักเท่าไรกับปริศนาของนางเอกเลยค่ะ เล่มอื่นยังต้องแปลตัวหนังสือค้นหาความลับรุ่นบรรพบุรุษกันบ้างกลับกลายเป็นว่าสิ่งที่ตามหาคือความลับของใครบางคนที่ค่อยๆ เผยให้เห็นอีกด้านของดวงจันทร์ที่ไม่มีใครรู้เท่านั้น นอกจากปริศนาที่นางเอกได้รับคำตอบง่ายดายแม้แต่เรื่องการแข่งขันของนางเอกมันก็ดีง่ายๆไปสักนิดค่ะคือความที่เนื้อเรื่องให้น้ำหนักไปที่การตามล้างแค้นพระเอกเสียมากกว่าโดยมีนางเอกโดนลากไปเอี่ยวด้วย การแข่งขันของนางเอกที่ควรจะเข้มข้นก็พลันบางเบาลงไปถนัดตาค่ะคือถ้าไม่มีคู่แข่งปรากฏตัวให้ฟีน่าได้เห็นบ้างก็แทบจะลืมไปแล้วว่านางเอกมาทำอะไรนะคะ เนื้อหาเรื่องนี้ที่บางเบาไปสักหน่อยก็ต้องมากระจายหน้าให้กับอีกคู่รองซึ่งเป็นคู่ของเพื่อนนางเอกด้วย อันนี้จะเรียกว่าบางทีไม่ต้องใส่คู่รองมาก็ได้นะคะให้ความสำคัญไปที่ตัวคู่หลัก คู่เดียวก็น่าจะได้รายละเอียดมากหน่อยพอมันมาแบบไม่เต็มที ฟีน่าก็เลยไม่ค่อยรู้สึกว่าผูกพันกับคู่นี้เท่าไรค่อนข้างรู้สึกว่าธรรมดา รักกันอย่างไรอะไรแบบนั้นเพื่อนนางเอกแทบจะไม่มีบทบาทในการช่วยในเรื่องการแข่งขันของนางเอกเลยตอนแรกยังเห็นความสามารถของเธอมากกว่ากลางๆเรื่องเสียอีกค่ะอาจจะมาจากเหตุผลคล้ายกับที่ตัวนางเอกไม่ได้แสดงให้เห็นสมกับคำว่าเจ้าหญิงแห่งวงการออกแบบอัญมณีเพราะมันเน้นไปทางการแก้แค้นมากกว่า ประเด็นในเรื่องไปๆมาๆคือนอกจากการตามหาทับทิบสยามก้อนใหญ่ที่เป็นปริศนาจากเล่มที่สองแล้วมันจะโผล่ในเล่มนี้ ก็คืออดีตของใครบางคนที่เป็นความลับ เป็นเหมือนครูสอนให้ทุกคนได้รู้ว่าความรักมันมีทั้งหวานและขม มีทั้งสิ่งที่ผิดและสิ่งที่ถูกแล้วแต่มุมมองของแต่ละคนว่าจะมองแบบไหน แล้วถามว่าเป็นไง ก็ยังจัดว่าอ่านได้ค่ะแต่ตัวฟีน่าก็ยังชอบรอยยิ้มพิมพ์จันทร์มากกว่าเล่มนี้นะคะเรื่องมันเน้นไปทางประเด็นพระเอกมากกว่าตัวนางเอกไม่เหมือนสองเล่มแรกที่จะเน้นมาเรื่องปริศนาและเกมส์ของยายที่ทุกคนต้องหาคำตอบให้ได้เพื่อนำไปสู่เกมส์ต่อไป เนื้อเรื่องผูกไว้ค่อนข้างดีว่าทุกอย่างล้วนมีที่มาที่ไป ไม่ได้เกิดจากแค่ความบังเอิญเท่านั้น ทุกคนที่เข้ามาเล่นต่างก็ตั้งใจที่จะเข้ามาทั้งสิ้น ผลที่ออกมาจะเป็นเช่นไรก็พร้อมจะรับมันไว้เสมอ แง่ความสนุก อาจจะไม่สนุกที่สุดแต่เรียกว่าพอใช้สำหรับฟีน่านะคะ ฟีน่าชอบพระเอกมากกว่านางเอกคือเขาเป็นพวกเดินหน้า กัดไม่ปล่อย ทุ่มเทใจแบบไม่มีกั๊กยิ่งรู้ว่านี้คงเป็นคนพิเศษสำหรับเขาก็ต้องให้ทุกอย่างแม้ว่าบางอย่างจะทำให้ฟีน่างงๆไปบ้าง อย่างเช่นพระเอกพูดภาษาไทยได้ในระยะเวลาที่สั้นมาก คือระยะน้อยแค่นั้นไม่น่าพูดได้ชัดคือจะบอกว่าพูดได้มานานก็ไม่ใช่ เลยดูไม่น่าเชื่อสักเท่าไรค่ะ แม้จะบอกกับตัวเองพระเอกมันไอคิวสูงก็ตามที แต่มันเกินไปนิดหนึ่งค่ะ ใครที่เป็นแฟนกันมาถึงสองเล่มแล้วก็คงไม่พลาดที่จะมีกันให้ครบเล่มฟีน่าก็เลยเอามาคุยกันสักหน่อยค่ะว่าคิดเห็นกันเป็นอย่างไรบ้างกับชุดนี้เพราะส่วนตัวไม่ได้ชอบที่สุด เนื้อเรื่องมันง่ายดายไปกับสารพัดปม ทั้งตัวพระเอกบุญคุณความแค้นต่างๆที่ทำให้มันลึกกว่านี้ ซับซ้อนกว่านี้ จะตื่นเต้นขึ้นค่ะตอนแรกปูทางมากับความไม่ลงรอยกันของลูกจริงกับลูกบุญธรรม รอเก้อไปเลยงงไปว่าทำไมเข้าใจกันง่ายจัง หาเหตุผลไม่เจอ คนที่หยิ่งและทิฐิในความเป็นสายเลือดแท้ทำไมถึงยอมลงและเชื่อง่ายๆ มุมมองอะไร ตรงไหน ก็ยังไม่กระจ่างชัด ตัวนางเอกเองก็ไม่ได้ยุ่งยากอะไรมากนักสรุปง่ายๆก็คืออยู่ในระดับกลางๆนั่นเองค่ะ ไม่ถึงกับว่าไม่แนว เรียกว่าอ่านได้เพลินๆ ค่ะไม่ประทับใจมากเท่าไรนักกับพลอยจันทร์พันดาว   โดย: ฟิลิเซียน่า 10 มกราคม 2557 9:03:52 น.