มาแล้ว .. กลับมาแล้ว ..มาเล่าสู่กันฟัง

เกริ่นทริปไปแล้ว เริ่มเลยน๊า...

เรามาถึง Fukuoka airport ... กันตอนแปดโมงเช้าเมืองญี่ปุ่น.. ต่อ subway เข้าเมืองไปลงสถานี Hakata JR station ซึ่งเป็นที่ ๆ จองที่พักไว้ .. concept เดิมค่ะ ..ที่พักต้องใกล้ JR station จะได้ลากกระเป๋าสบาย..





ทิ้งกระเป๋าไว้ที่โรงแรม แล้วเราก็เที่ยวกันต่อ... มีคนหลายคนเป็นห่วงว่า.. คุณแม่หนุงหนิง..จะทนทริปโหดของ ปาริทัวร์ได้หรือเปล่า.. มาลุ้นกันดูค่ะ..



ทีแรกกะจะเที่ยวแค่ที่แถว ๆ Tenjin ... แต่ไป ๆ มา ๆ ตกลงใจจะไป Dazaifu Shrine เพราะว่า..เค้าว่าเป็น the must มาแล้วต้องไปเยือน..

ไปซะหน่อย... จากที่ค้นข้อมูลมา ศาลเจ้าแห่งนี้..ขึ้นชื่อเรื่องดอกพลัม (บ๊วย..หรือท้อ หรือ อุเมะ..)

จากการพยากรณ์ซากุระ ที่ว่า ซากุระจะมี first bloom วันที่ 29 มี.ค. วันที่เรามาถึง..มันเป็นแค่ first bloom บางต้น..แต่ส่วนมาก .. มีแต่ก้านโกร๋น ๆ ...

กองทัพเดินด้วยท้อง (เพิ่งกินข้าวตอนตี 4 .. บนเครื่องบิน..แต่เอาหน่อย..เพิ่มพลังกันก่อน..ออกท่องเที่ยว..) .. กินแถว ๆ JR Hakata นั่นล่ะค่ะ..



ดาไซฟุ (Dazaifu Shrine) ศาลเจ้าในฟุกุโอกะ อนุสรณ์สถานแด่ “มิชิซาเนะ ซึงาวาระ” (Sugawara no Michizane) กวีเอกและนักปราชญ์ของญี่ปุ่นในยุคเฮอัน ดาไซฟุเริ่มสร้างเมื่อปี 1591



หน้าสถานีรถไฟ Dazaifu station ค่ะ .. มาง่าย ๆ

ระหว่างทางเดินเข้าไปในศาลเจ้า..มีร้านรวง..รอดักเงิน..มากมาย..




แวะกินขนมดังขึ้นชื่อ เติมพลัง (เพิ่งกินไปแหม่บ ๆ .. ) ก่อนนะคะ

Ume-ga-e-mochi อุเมะกาเอะ โมจิ เป็นขนมโมจิสอดไส้ถั่วแดง ปิ้งบนเตาร้อน ๆ



ขนมนี้มีตำนานว่า..ตอนที่ท่าน มิชิซาเนะ ซึงาวาระ ถูกเนรเทศจากกรุงโตเกียวมาตกระกำลำบากที่ฟุกุโอกะนี่.. ระหว่างมีแม่ชีองค์หนึ่งปลอบใจท่านโดยนำขนมโมจิมาให้แถมยังติดกิ่งดอกอุเมะลงไปด้วย... ท่านโปรดปรานมาก เมื่อท่านเสียชีวิตไปแล้ว แม่ชี (อายุยืนกว่าท่าน..นิ) ก็ยังนำโมจินั้นมาเซ่นที่หลุมฝังศพเป้นประจำ..

รสชาติเหรอคะ..ก็โมจิ..สอดไส้ถั่วแดงล่ะค่ะ อร่อยตอนทานร้อน ๆ .. ยิ่งถ้าได้ทานกับขาเชียว เค้าว่า..สุดยอด.. (แต่เราเดินกิน.. ผิดจริต..คนญี่ปุ่นเป็นอย่างมาก)


จะถึงศาลเจ้า..มั้ยเนี่ย...




พอพ้น โทริอิ..ก็เจอต้นบ๊วย.. สีสวย..
คนอื่น (หมายถึง คนญี่ปุ่น) เค้าไปสนใจเจ้ารูปปั้นวัว... พากับลูบ ๆ คลำ ๆ นัยว่า...ทำให้ฉลาดปราดเปรื่อง...

(มีตำนาน..อีกเช่นกัน.. ว่ากันว่า.. หลังจากที่ท่านมิชิซาเนะเสียชีวิตแล้ว คนในพื้นที่ได้จัดงานศพให้ ระหว่างเคลื่อนศพ .. จู่ ๆ วัวที่เทียมเกวียนก็หยุดไม่ยอมเดินไปไหน.. ทำยังไงก็ไม่ไปต่อ ทุกคนเลยลงความเห็นว่า ท่านมิชิซาเนะ คงชอบที่นี่.. สร้างศาลเจ้าขึ้นที่นี่ให้ท่านสถิตย์อยู่ที่นี่ก็แล้วกัน (เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย..ลูบหัววัว ๆ แล้วจะฉลาดเหมือนท่าน มิชิซาเนะ... )

เราไม่สนวัว (ฉลาดพอแล้ว ไม่อยากฉลาดไปกว่านี้) .. ขอสอยดอกบ๊วยแทนก็แล้วกัน





ศาลเจ้าแห่งนี้ขึ้นชื่อเรื่องดอกบ๊วย... มีเป็นสวน ๆ ...





เก็บบ๊วยชมพู.. แล้วไปเก็บบ๊วย..ขาว



จริง ๆ เหลือไม่กี่ต้นหรอกค่ะ .. มันโรยไปแล้ว... แต่ว่าซากุระก็ยังไม่บาน... เลยเก็บบ๊วยต่อไป...

ข้ามสะพานแดง..ไปสู่ศาลเจ้า..ค่ะ..








เดินนิด ๆ หน่อย ๆ ก็ถึง... Dazaifu Tenmangu Shrine Gate ประตูทางเข้าศาลเจ้า... (โทริอิ..ยังไม่ใช่นะคะ .. )



ประตูเข้าศาลเจ้า หรือเข้าวัด..มักจะมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ยืนเฝ้าประตู.. รอบนี้ลืมไปส่องดูในกรง ๆ 2 ข้างประตูว่า..เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประเภทไหน...

ส่วนนี่คือ .. ตัวศาลเจ้า..





สวยด้วยอุเมะ.. หน้าศาลเจ้า...





ยังมีอุเมะ .. พันธุ์ห้อยย้อย.. ไม่รู้ว่าเรียกว่าอะไร .. แต่ถ้าออกดอกเต็มที่คงสวยจัด..



มัวแต่เก็บดอกบ๊วยเพลิน..ลืมเล่า..

สงสัยใช่มั้ยล่า... ศาลเจ้าแห่งนี้ถือเป็นศาลเจ้าของเทพแห่งการเรียนรู้.. ก็ตามท่าน มิชิซาเนะ ซึงาวาระ นั่นแหละ ท่านเป็นคนหลักแหลม มีความสามารถในการแต่งกลอนญี่ปุ่น ที่เรียกว่า Waka แต่งได้ตั้งแต่อายุ 5 ขวบ... อัจฉริยะมั้ยล่ะ..

เก่งทั้งบุ๋น ทั้งบู้... เป็นทูต เป็นที่ปรึกษาองค์จักรพรรดิ.. แต่คนเก่ง ย่อมมีคนอิจฉา..หลัง ๆ โดนใส่ร้ายจากตระกูลตรงข้าม..ทำให้ถูกเนรเทศจากกรุงเกียวโต ไปสู่ดินแดนไกลโพ้น คือเกาะคิวชูที่ตั้งของ Fukuoka นี่แล...

ใครอยากให้ลูกหลานสอบเข้าโรงเรียน สอบเข้ามหาวิทยาลัยได้...ต้องมานมัสการศาลเจ้าแห่งนี้...



นี่ก็เป็นคนที่มีหลาน ๆ .. กะลังอยู่ในวัยเรียน.. หุหุ.. ซื้อเครื่องรางของขลัง... ขอพรกันเข้า..

แผ่นป้ายเขียนขอพร..มีให้เห็นทุกศาลเจ้า..หน้าตาแปลก แตกต่างแล้วแต่จะหาสัญลักษณ์..



เซียมซี.. ล้วง ๆ ควัก ๆ ในกล่อง.. ลุ้นเอาว่าจะได้อะไร ...ใบไหนทำนายแล้วไม่ดี..ก็ผูกไว้ที่ศาลเจ้า...



อำลาดอกบ๊วย.. เท่านี้



กลับเข้าเมือง Fukuoka ไปตามล่าหาซากุระ..ในเมืองกันต่อ.. หวังใจว่า.. น่าจะได้เห็น ..สักนิด..ก็ยังดี...

เกิดเหตุ..ตอนกลับ... หลังเรานั่ง local train ไปเปลี่ยนสถานี Futsukaichi เพื่อจับรถไฟกลับ Hakata station... ปรากฎว่า มีรถมากกว่า 1 ขบวน รอเราอยู่ จนท. บอกขบวน local ให้เรา แต่เราเห็นว่า มีขบวน super express Hakata จอดรออยู่.. ป้ายก็ขึ้นชื่อว่า ไป Hakata...

แต่หน้าตาไม่เหมือนที่เราขึ้นตอนแรก.. (เพิ่งรู้ตอนหลังว่ามันมี 3 ขบวน 3 ระดับ.. local นี่จอดทุกสถาน Limited express จอดบางสถานี และ super express จอดแค่ 2 สถานีก็ถึง Hakata station แล้ว)



ตัวเองเดินเข้าไปถามคนที่อยู่ในรถไฟ ว่าไปถึง Hakata แน่นะ เค้าบอกแน่ กำลังกวักมือเรียกพรรคพวก แต่เค้าอยู่ไกลไม่ยอมเดินตามเรามา..ปรากฎว่า..ประตูปิด.. ตัวอะฮั้นอยู่ในรถ ..อีก 3 คน อยู่นอกรถ...

อะฮ้าาาาาาาาาาาาา... เจอกันปลายทางนะคะ...

อุ่นใจอยู่ที่ว่า เคยตกลงกะคุณหนุงหนิงเมื่อตอนตาม ๆ กันไป Nikko เมื่อฤดูใบไม้ร่วงปีที่แล้ว... ว่าถ้าคลาดกัน... ในสถานีรถไฟ ให้ไปลงปลายทาง แล้วรอตรงประตูทางออก อย่าเพิ่งออกไปไหน...

เราไปถึงก่อน..ก็ลุ้นกันว่าเค้าจะมาด้วยขบวนไหน.. ระหว่าง 3 ขบวนนั่น...



เก็บดอกไม้..และ ผู้ชาย.. (ยามะพี) .. ในสถานี รอพรรคพวก..อิอิ..เข้ากันมาก ผู้ชายกะดอกไม้..



ไว้เดี๋ยวเราไปตามล่า ซากุระกัน..หลัง Adrenaline หยุดหลั่ง..ค่ะ...

Create Date : 08 เมษายน 2555
Last Update : 8 เมษายน 2555 15:18:58 น.		12 comments
Counter : 4148 Pageviews.
Share Tweet