ลิขิตรักบัลลังก์เลือด

เรซิน เขียน

สนพ.ไฟน์บุ๊ค

เจ้าหญิงเรนิยานาราเจ้าหญิงแห่งคีรียา ต้องเดินทางไปชนเผ่านักรบหิรัญคาเพื่อเจริญสัมพันธไมตรีเพราะถึงแม้ว่าชนเผ่านี้จะอยู่ในดินแดนคีรียาเช่นเดียวกัน แต่อำนาจของราชวงศ์ก็ยังเข้าไม่ถึง ด้วยเป็นคล้ายดินแดนพิเศษ เป็นเอกเทศอยู่ได้โดยไม่ต้องพึ่งพา ยิ่งเหตุการณ์ครั้งเก่าก่อนที่ตัดความสัมพันธ์สะบั้นรอยประสานในอดีตที่ดำเนินมาแตกหัก ถึงคราวของพระองค์แล้วที่จะต้องไปทำหน้าที่เพื่อคีรียา แผ่นดินที่พระองค์ต้องอุทิศชีวิตให้

เรื่องนี้จะเป็นแนวราชวงศ์ มีเจ้าหญิง เจ้าชายกษัตริย์ และก็มีการเมืองเข้ามาเกี่ยวข้อง เจ้าหญิงที่ทุกคนมองข้ามกลับมีภาระหนักอึ้งทับบ่า ข้อตกลงที่บิดาทำไว้กับเผ่าหิรัญคาทำให้เจ้าหญิงต้องเดินทางขึ้นเขาเข้าไปในดินแดนที่น้อยคนจากข้างล่างจะเหยียบย่าง เสียงเล่าลือหรือจะเท่าเห็นจริง แดนคนเถื่อนกลับมีอะไรหลายๆ อย่างที่ทำให้เจ้าหญิงน้อยประหลาดใจ ยิ่งสถานการณ์ซับซ้อนทำให้ชีวิตของพระองค์ตกอยู่ในอันตรายทำให้วาคีต้องเข้ามาทำหน้าที่เป็นองครักษ์พิทักษ์พระองค์จากการปองร้าย คนที่หยาบกระด้าง เอาแต่พูดกวนอารมณ์ แต่กลับทำให้เจ้าหญิงรู้สึกมั่นใจและปลอดภัยเมื่อเขาอยู่เคียงข้าง

ความรู้สึก

ชอบมากๆ อีกแล้วค่ะ ฮ่าๆ  อ่านไปบิดไป อมยิ้มแก้มปริไป เขินยังกะตัวเองเข้าไปอยู่ด้วย เนื้อเรื่องเข้มข้น มีสถานการณ์ที่ต้องอ่านให้ออก แก้ไขให้ได้ การผจญภัยขึ้นเขาบุกตะลุยศัตรูแต่ก็มีความหวานเข้าแทรกเป็นระยะ

ช่วงแรกอ่านแล้วต้องตั้งสติก่อนสตาร์ทกันก่อนเพราะจำนวนชื่อที่ไม่คุ้นเคยโผล่มาแบบไม่ยั้ง ต้องนั่งทบทวนในใจ

ตัวอย่างเช่น

ประเทศ คีรียา

พระราชา วาสิตเรนทรา

เจ้าชายรัชทายาท วิเรนทรา

เจ้าหญิง เรนิยานารา

เขตปกครอง ดามันนารยัน, วัชปายี, จาซาร์, คชาห์มุนนา

ชนเผ่านักรบ หิรัญคา

ชนเผ่าต่างๆ รวมตัวเป็น สมาพันธ์แห่งสันติตารา

เทือกเขา สัตติตารา

ยอดเขา หิมาจัล

เกริ่นตอนต้นว่านึกถึงสองเรื่อง หยุด ณ หัวใจ องครักษ์ดูแลเจ้าหญิงก็จริง แต่ไม่ใช่แนวเรื่องนี้ค่ะ เพราะวาคีกวนโอ๊ยไม่เจียมเนื้อเจียมตัวเหมือนวิษณุ จะไปคล้ายคลึงกับดั่งดวงหฤทัยมากกว่า ต้องขึ้นไปดูเมืองบนภูเขาหนาวเหน็บที่เหมือนดินแดนลับแล สายตาคนจากข้างก็จะมองเป็นคนเถื่อนไร้อารยะคล้ายกัน ที่สำคัญบทบาทและสถานการณ์ที่ต้องเผชิญของตัวละครพระนางก็คล้ายกันด้วย แต่เรื่องลิขิตรักบัลลังก์เลือดนี้จะเรื่องราวที่เผชิญและบทบาทต่างๆ ส่วนดั่งดวงหฤทัยจะเน้นพระนางและบทสนทนาค่ะ โอชอบทั้งคู่เลย

ที่ชอบเรื่องนี้ก็มีนิสัยพระนาง วาคีปากไม่ดีแต่พึ่งพาได้ ความรู้กว้างขวาง คอยดูแลและสอนนางเอกเนืองๆ โอชอบคำพูดของพระเอกหลายๆ ตอนเลย เรนิยานารา (เชื่อเรียกยากเขียนยากมากๆ ฮ่าๆ) เป็นเจ้าหญิงที่ต้องปรับตัวและพยายามเรียนรู้สิ่งต่างๆ ด้วยสถานการณ์ที่บีบคั้น ฉลาด และไม่ถือตัว

การดำเนินเรื่อง อัดแน่นเลยค่ะ ถ้าโอเป็นพระนางคงมีท้อ แต่ทั้งคู่ก็ฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆ ไปได้ จิตใจเข้มแข็งและมานะอดทน

ถ้าเปรียบเทียบกับกุสาวดี โอชอบกุสาวดีมากกว่านิดหนึ่ง (นิดเดียวจริงๆ) ค่ะ อาจเพราะเรื่องนี้ยาวกว่า คุมโทนยากกว่าและช่วงท้ายยืดๆ ไปหน่อยตามความรู้สึกโอ แต่ความหวาน หวานกว่ากุสาวดีนะคะ 

ติที่การพิสูจน์อักษรนะคะ ไม่เรียบร้อยเลย ทราบว่านี่พิมพ์ครั้งที่สองแล้วเห็นคำผิดประมาณห้าที่ได้ เกินบ้าง ตกหล่นบ้าง พิมพ์ผิดบ้าง กุสาวดียังเห็นประมาณหนึ่งที่

ชอบมาก แนะนำอีกเหมือนกัน น่าจะได้ฤกษ์ไปหาเรื่องใหม่ของคุณเรซินซะแล้ว มีเรื่องไหนแนะนำบอกโอได้เลยนะคะ





e-book