รอยจำในดวงใจ

ศรีสุรางค์ เขียน

สนพ.พิมพ์คำ ในเครือสถาพรบุ๊ค

นิดาหญิงสาวคนหนึ่งประสบอุบัติเหตุขณะรีบไปสอบที่มหาวิทยาลัยเมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้งที่โรงพยาบาล คนที่อยู่รอบข้างกลับเรียกเธอว่าแพรวไพลิน!

หลักฐาน ข้อมูลต่างๆ ที่พิสูจน์ว่านิดามีอยู่จริงกลับหายไปเหมือนเป็นเรื่องโกหกแพรวไพลินต่างหากคือเรื่องจริง แล้วความทรงจำที่เธอมี เรื่องที่เธอประสบล่ะ คืออะไรกันแน่?!

ความรู้สึกส่วนตัว

เนื้อเรื่องก็จะเป็นการพยายามสืบหาของนางเอกว่าตัวเองเป็นใคร เกิดอะไรขึ้น ถ้าเธอเป็นนิดา ทำไมทุกคนที่อยู่ด้วยถึงบอกว่าเธอคือแพรวไพลิน และถ้าเธอเป็นแพรวไพลิน เหตุใดเธอถึงไม่มีความทรงจำอยู่เลย รวมถึงเรื่องเกี่ยวกับรอยภพคู่หมั้นที่กำลังจะแต่งงานด้วย

ที่แน่ๆ คือไม่ใช่การสลับร่างสลับวิญญาณค่ะ

ความรู้สึกของนางเอก ความสับสน กลัว แตกตื่นคนเขียนสื่อออกมาได้ดี คนอ่านจะค่อยๆ เก็บข้อมูล สืบหาไปพร้อมๆ กับนางเอก เนื้อเรื่องจะพลิกไปมาทำให้เดายาก ซึ่งโอชอบมากๆ เล่มไม่หนาแต่นำเสนอได้ครบถ้วน ชวนติดตาม และแน่นอน มีเรื่องความรักเกี่ยวข้องทำให้หัวใจกระชุ่มกระชวยค่ะ

ที่อยากจะแนะนำคือเรื่องภาษาค่ะ

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองที่โออ่านงานของคุณศรีสุรางค์ ปัญหาเช่นเดียวกับดารางแดงค่ะ คือมีบางช่วง บางประโยค อ่านแล้วงง ทำให้ต้องอ่านซ้ำ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเรื่องเกี่ยวกับการเลือกใช้คำ และการเรียบเรียงคำที่ยังไม่ค่อยเหมาะสมนัก ถึงจะมีไม่มากแต่ก็ทำให้อ่านแล้วสะดุดนะคะ

สะกดคำ

หน้า141

ออฟฟิซเพิ่งเคยเห็นว่ามีคนเขียนอย่างนี้ครั้งแรก ปกติก็จะเจอแต่ ออฟฟิศเลยย้อนกลับไปมองหาคนพิสูจน์อักษร ปรากฏว่าไม่มี ไม่แน่ใจว่าสนพ.ไม่มีอยู่แล้ว หรือเฉพาะเล่มนี้เท่านั้น

ไปค้นมาเผื่อโอเข้าใจผิด สรุปว่า ให้ใช้ ออฟฟิศนะคะ ตามlink นี้ https://isheepcheap.wordpress.com/2012/10/17/%E0%B8%AD%E0%B8%AD%E0%B8%9F%E0%B8%9F%E0%B8%B4%E0%B8%A8-%E0%B8%AB%E0%B8%A3%E0%B8%B7%E0%B8%AD-%E0%B8%AD%E0%B8%AD%E0%B8%9F%E0%B8%9F%E0%B8%B4%E0%B8%8B/

คำภาษาไทยหลายคำไม่ได้เขียนตามคำอ่านภาษาอังกฤษจริงๆ เวลาใช้คำทับศัพท์บ่อยครั้งเข้าก็จะเจอปัญหาได้

เรียบเรียงและแต่งประโยค

ยกตัวอย่าง

หน้า 209 ย่อหน้าที่สอง

นี่พวกเขาคิดว่าเรื่องเป็นอย่างนี้จริงๆหรือถูกอาทุติยะหลอกให้ลักพาตัวปลอมๆ โดยพวกเขาไม่รู้เรื่องการทดลองเลยคิดว่าพวกเด็กๆ ในห้องใต้ดินเป็นคนป่วย

ประโยคที่ขีดเส้นใต้นั้นหมายความว่า 'พวกเขา' ถูกหลอกทั้งคู่ค่ะ

ถ้าจะทำให้ตรงกับสิ่งที่อยากสื่อควรเปลี่ยนเป็น

นี่พวกเขาหลอกเธอ หรือคิดว่าเรื่องเป็นอย่างนี้จริงๆ โดยไม่รู้เรื่องการทดลองเลย คิดว่าพวกเด็กๆ ในห้องใต้ดินเป็นคนป่วย

(โอไม่เลือกประโยค"ถูกอาทุติยะหลอก" เพราะว่า จะเจอคำว่า "หลอก" ซ้ำเดี๋ยวจะงงกันไปใหญ่ ว่าใครหลอกใคร ใครถูกหลอกกันแน่)

หน้า 211 ประโยคคำพูดที่สอง

"เมื่อกี้แพรวลองหยั่งเสียงดูดูท่าทางแล้วคงไม่ทุกคนหรอกค่ะที่รู้เรื่อง ที่หลงเชื่อเรื่องลักพาตัวปลอมๆนั่น..."

คำที่ขีดเส้นใต้ หมายถึง "คนที่รู้เรื่องจริง" และ "คนที่หลงเชื่อเรื่องโกหก"

ปกติแล้วเวลาเจอลักษณะนี้ โอจะอยากให้ใช้คำเชื่อม "และ" "หรือ" แล้วตัดคำซ้ำ"ที่" ออกไป แต่ประโยคนี้หมายถึงคนสองกลุ่ม ถ้าเขียนถึงกลุ่มหนึ่งแล้วก็จะอนุมานได้ว่าอีกกลุ่มควรเป็นอย่างไร เพราะฉะนั้นให้ตัดออกไปอันหนึ่งค่ะ

เปลี่ยนเป็น

"เมื่อกี้แพรวลองหยั่งเสียงดูดูท่าทางแล้วคงไม่ทุกคนหรอกค่ะที่หลงเชื่อเรื่องลักพาตัวปลอมๆ นั่น..."

แปลว่า มีคนที่รู้เรื่องจริงว่าเป็นอย่างไรด้วยโดยไม่จำเป็นต้องเขียนอธิบายเพิ่มให้สับสนนะคะ

ยกเว้นเรื่องภาษาที่อาจอ่านแล้วติดขัดนิดๆ ก็ถือเป็นเรื่องที่ทำออกมาได้ดีนะคะ โอชอบหลายอย่างในเรื่องนี้เลย ไม่ว่าจะเป็นพล็อตที่ไม่เหมือนใครการดำเนินเรื่องที่กระชับและชวนติดตาม สารดีๆ ที่คนเขียนสอดแทรกเข้ามา และความหวานในเรื่องและตอนพิเศษค่ะ

ลองหาอ่านกันนะคะ

e-book