Group Blog All Blog
|
พรายพรหม รอมแพง เขียน เห็นหลายคนพูดถึงงานเขียนของนักเขียนคนนี้ เลยลองเลือกมาอ่านดูบ้าง มีบุพเพสันนิวาส ดาวเกี้ยวเดือน และพรายพรหมค่ะ ประเดิมที่พรายพรหมก่อนเนอะ  พรายพรหม รอมแพง เขียน สนพ.Happy Banana แนว Red Banana หลังปก ความโหดร้ายที่พบเจอ ทำให้เธอไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้นและต้องการความยุติธรรม โดยที่ไม่รู้เลยว่าทุกสิ่งล้วนมีเหตุแล้วจึงมีผล เมื่อได้รับโอกาสที่จะรับรู้ และแก้ไข แต่ทุกอย่างยังคงเดิม เธอจะทำเช่นไร สิ่งที่ยากที่สุดคือการเอาชนะใจตนเอง แล้วเธอจะทำได้หรือไม่ ในเมื่อรักแท้ที่ตามหามาข้ามภพข้ามชาติ อาจจะหลุดลอยไปได้ทุกเมื่อ เกริ่นเอง พิมพ์ลดาทำอะไรไว้หนอ ทั้งๆ ที่รักเขา ทุ่มเททุกอย่างให้เขา เขากลับทำเช่นนี้กับเธอได้ วันที่ถูกทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจจนบอบช้ำแสนสาหัส อยู่ๆ ก็มีแสงสว่างจ้าที่ปลายทาง บางอย่างดลใจให้พิมพ์ลดาก้าวตรงไปในแสงสว่างนั้น รู้สึกตัวอีกที สถานที่ก็เปลี่ยนไป คนแต่งกายประหลาด พูดจาไม่คุ้นหู หากเมื่อส่องกระจก เธอก็ยังคือพิมพ์ลดา หากไม่เหมือนพิมพ์ลดาแม้แต่น้อย! คุยกันหลังอ่าน เป็นเล่มเล็กๆ ที่ตั้งใจใช้เวลาสั้นๆ อ่านเพื่อสลับอารมณ์หวานของตัวเอง แต่กลับใช้เวลามากกว่าที่คิด เพราะไม่ถูกใจ เรื่องดำเนินเรียบเรื่อย ช่วงแรกๆ คิดว่าพออ่านได้เพลินๆ แต่มีจุดที่ไม่ถูกใจเข้ามามากจนทำให้ไม่ชอบในที่สุด จุดแรกจุดใหญ่ที่ทำให้ไม่ชอบคือเรื่องความรัก เรื่องนี้พระนางรักกันตอนไหน รักกันได้อย่างไร รักกันเพราะอะไรไม่สามารถทราบได้ รู้แต่อยู่ๆ ก็รัก รักกัน รักมาก เป็นเรื่องสำคัญสำหรับการเขียนนิยายที่ใช้ความรักแกนหลักในเรื่อง ว่าจะทำให้คนอ่านเชื่อในความรักของพระนางอย่างไร คนอ่านรู้จักพระนางพอที่จะเชื่อว่าเขารักกันไหม มีเหตุการณ์สำคัญใดโยงเป็นสาเหตุของความรัก หรือถ้ารักนั้นเกิดขึ้นมาก่อนที่คนอ่านจะรับรู้ หลังจากนั้นจะมีวิธีเช่นไรที่จะทำให้รู้สึกว่ารักนั้นมีอยู่จริง ความผูกพัน สายใย ความเชื่อมั่น หรือข้อสังเกตใดที่คนเขียนเลือกใช้เป็นวิธีการนำเสนอ ถ้าให้เปรียบเทียบก็เหมือนการบอกรักกับเรา ถ้าคนรัก บอกรักเรา เรารู้สึกขวยเขิน อิ่มเอิบ ยินดี แต่ถ้าคนที่เราไม่รู้จักมาบอกรักเรา พูดหวานใส่เรา เราคงตกใจ ตะขิดตะขวงใจ ซึ่งอาจแปรเปลี่ยนเป็นรำคาญ ตกใจกลัว หรือเลือกที่จะวิ่งหนีในที่สุด อย่างที่สองคือการดำเนินเรื่อง เรื่องดำเนินเรียบเรื่อย ไม่มีเหตุการณ์เหนือความคาดเดา ทำให้ไม่มีช่วงลุ้นให้ตื่นใจ ซึ่งก็อาจไม่แปลกเท่าไรนัก แต่ช่วงที่ใส่อารมณ์เข้ามา ไม่ว่ารัก เศร้า ตลก หรือจุดเปลี่ยน ล้วนไม่สามารถดึงอารมณ์คนอ่านเพื่อให้เข้าถึงได้ ทั้งๆ ที่มีอยู่ แต่กลับเข้าไม่ถึง ซึ่งเป็นเรื่องของคนเขียนที่ต้องหาจุดดึงจังหวะ จุดใส่เข้ามาให้ตรงกับอารมณ์คนอ่าน หรือเลือกใช้คำให้เหมาะสม ซึ่งนักเขียนแต่ละคนก็มีจุดนี้ไม่เหมือนกัน เป็นเรื่องของการสังเกตและฝึกฝน ทบทวนข้อดีข้อด้อยของตัวเองค่ะ อย่างที่สาม ภาษา ยังมีการใช้คำซ้อน คำซ้ำ มากเกินจำเป็น คำซ้อนยังพอเข้าใจได้ว่าคนโบราณพูดหรือเลือกใช้คำอาจมีการใช้คำสร้อย แต่คำซ้ำจะใช้คำเดียวกัน ใกล้ๆ กันทำอ่านแล้วไม่ไหลลื่น ใช้ย่อหน้าที่แล้วไปแล้ว ย่อหน้าต่อๆ มาติดกันก็ใช้ซ้ำ ลองเลี่ยงไปใช้คำอื่น หรือกล่าวอ้างถึงเป็นนัยให้คนอ่านเข้าใจตรงกันโดยไม่ต้องยกซ้ำก็ได้ คำซ้ำที่เห็นบ่อยจนจำได้ เช่น กงเกวียนกำเกวียน , ตัดโซ่แห่งกรรม ส่วนนี้เข้าใจว่าตอนเขียนอาจเป็นความเคยชินที่จะนึกใช้คำนั้นไปโดยไม่รู้ตัว หรือไม่สามารถนึกถึงคำอื่นทัน ซึ่งคำซ้ำ คำซ้อนเหล่านี้จะมาเจออีกทีช่วงเรียบเรียงอ่านทวนใหม่ซ้ำ แล้วจะพบว่าใช้คำนั้นมากไปแล้วนะ เฝือไปหรือเปล่า ส่วนการเลือกใช้ "ๆ" ติดกัน ตามเรื่องคือ ฮ่าๆๆ เป็นอะไรที่ติดในใจโอเป็นพิเศษ โดยเฉพาะถ้าเป็นนิยายโดยเฉพาะแนวย้อนยุคโบราณ ถ้าไม่จำเป็นหลีกเลี่ยงเถิด ใช้แค่ทีเดียวก็เข้าใจแล้ว อย่างที่สี่ มิติของตัวละคร เรื่องนี้ถ้าให้วาดตัวละครออกมาในหัว วาดได้แค่ภาพบางๆ เลือนราง เห็นภาพไม่ชัดเจน ไม่ว่าหน้าตา นิสัย คำพูด ทัศนคติ ยังทำให้เชื่อไม่ได้ว่าตัวละครนี้มีอยู่จริง เมื่อคนเขียนให้ข้อมูลคนอ่านมา คนอ่านจะนึกภาพตามคนเขียนในหัว ยิ่งให้ข้อมูลออกมาชัดเจน สอดคล้องกับพื้นที่ปูมาในเนื้อเรื่อง ยิ่งทำให้สามารถเห็นตัวละครตัวนี้ชัดขึ้น เดาความคิด รับรู้ถึงความรู้สึกของตัวละครนั้นๆ มากขึ้น เรื่องนี้ร่างโครงตัวละครออกมาได้ แต่ช่วงตัดสินใจ ช่วงใช้ความคิด การแสดงออกของตัวละครยังวูบวาบ ไม่สอดคล้องกับสิ่งที่ปูให้คนอ่านทราบมาแต่ต้น ไม่สอดคล้องกับเหตุการณ์ก่อนหน้า ทำให้ไม่เข้าใจ ไม่สามารถเชื่อ และเข้าถึงตัวละครนั้นๆ ได้ อย่างที่ห้า เหตุผลของเนื้อเรื่อง เรื่องนี้ดำเนินโดยมีผู้เขียนเปรียบเสมือนเทพเจ้า ที่จะจับใส่ตรงนู้น โยงใส่ตรงนี้ เพิ่มอันนี้ดึงอันนู้นออก เลยทำให้น้ำหนักเหตุผลในเนื้อเรื่องน้อย และไม่รองรับเท่าที่ควร ทำให้เวลาอ่านจะรู้สึกแปลกๆ หรือทะแม่งๆ ขึ้นมาบ่อยครั้ง **เนื้อหาต่อไปนี้จะเป็นการเปิดเผยเนื้อหาส่วนสำคัญ จึงเปลี่ยนสีตัวอักษรไว้นะคะ ยังคงเป็นเรื่องเกี่ยวกับความรัก เรื่องนี้รู้สึกว่านางเอกรักง่ายดาย รักแรกเจ็บปวด เปลี่ยนรักใหม่แบบกะทันหัน และพอกลับสู่ยุคปัจจุบันไม่ทันไรก็รักอีกครั้ง ซึ่งอาจจะบอกก็ได้ว่าเขาคือคนคนเดียวกัน แต่สำหรับโอแล้ว น่าจะมีหลายสิ่งหลายอย่างให้เชื่อมั่นได้มากกว่านี้ มากกว่าหน้าตาเหมือน ความจำหรือความฝันในอดีต ความเชื่อว่าเขาคือคนคนเดียวกัน ถ้าใส่เรื่องราวในปัจจุบันเข้ามาพันผูก รักที่ตัวตนในปัจจุบันก็คงจะเชื่อได้บ้างว่าเขารักกันจริงๆ มากกว่าแค่ยึดติด อาจจะตรง หรือไม่ตรงกับความคิดของหลายๆ คนนะคะ สำหรับโอ เรื่องนี้ยังไม่ถูกใจค่ะ มี e-book ด้วยค่ะ
ยังไม่เคยอ่านงานของรอมแพงเลยค่ะ
แต่ก็หาเรื่องที่โด่งดังมีคนเชียร์มาไว้ในครอบครองแล้ว เพียงแต่ว่ายังไม่ถึงคิวซะที  โดย: polyj
 วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:18:16:47 น.คุณ jianmin ได้ค่า อ่านเสร็จเขียนแน่นอน แต่ยังไม่แน่ว่าจะอ่านเมื่อไรนะคะ
 โอคิดว่าเล่มนี้ส่วนผสมระหว่างยุคปัจจุบันกับแนวย้อนยุคก็ยังไม่ลงตัวค่ะคุณ polyj  เชื่อว่าสปีดของคุณ polyj แป๊บเดียวก็ได้อ่านค่า  ถ้ากองรออ่านยังไม่สูงมากนะตามไปแปะใจให้นะคะ โดย: ออโอ
วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:19:02:30 น.เคยอ่านแล้วค่ะ เรื่องนี้ เลือน ๆ มากในความทรงจำ
ผลงานของรอมแพง ที่เราอ่านแล้วคิดว่าพอใช้ได้ คือ บุพเพสันนิวาส กับดาวเกี้ยวเดือน (ภาคแรกเท่านั้น ) สองเรื่องนี้ อ่านแล้วให้อารมณ์สนุกไปกับเรื่องราว มีฉากชวนอมยิ้ม ฉากชวนประทับใจ ที่ช่วยให้อ่านงานของเธอได้ไหลลื่น ( ปล่อยผ่านจุดขัด ๆ เขิน ๆ เล็ก ๆ น้อย ๆ ไปได้ ) แต่ บุคลิกนางเอกของรอมแพงนี่ มีอยู่แพทเทิร์นเดียวตลอดเลย ...จะโก๊ะไปไหนเนี่ย โดย: Serverlus
วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:21:11:07 น.คุณเอ้
ซื้อมาด้วยเหมือนกันค่ะ เพราะหลายคนเอ่ยถึง แต่จากที่อ่านเล่มนี้ไป หลายๆ อย่างค่อนข้างผิดหวังเลย ไว้ได้ฤกษ์งามยามดีโอจะไปอ่านต่อนะคะ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่าโดย: ออโอ
วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:19:09:09 น.เคยอ่าน บุพเพสันนิวาส เรื่องเดียวเองครับ รอชมตอนเป็นละครอีกทีครับ
โดย: สามปอยหลวง
วันที่: 1 มีนาคม 2558 เวลา:7:41:58 น.คุณอ้อม สวัสดีค่ะ
 คุณสามปอยหลวง สวัสดีค่า ละครโอไม่ค่อยได้ดูค่ะ โดยเฉพาะเรื่องที่เคยอ่านแล้วจะรู้สึกว่าไม่เหมือนอย่างที่เคยคิดไว้ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่าโดย: ออโอ
วันที่: 1 มีนาคม 2558 เวลา:18:08:36 น. |
โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
Friends Blog |
||||||||||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [
ปล.ส่วนตัวรู้สึกว่าคุณรอมแพง แต่งแนวปัจจุบันได้ลื่นไหล อ่านเพลินกว่าแนวย้อนยุคค่ะ