Group Blog All Blog
|
พิมานภูต หมอกมุงเมือง เขียน  พิมานภูต (2 เล่มจบ) หมอกมุงเมือง เขียน สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม 400 บาท 551 หน้า หลังปกเล่ม 1 "สร้อยสน...มานี่สิ" อย่างลืมตัว เด็กสาววัยสะพรั่งก้าวตามร่างสูงสง่าที่ยืนรออยู่ราวต้องมนต์สะกด เพียงแค่ได้สบนัยน์ตาโหยหา เด็กสาวก็รู้สึกเหมือนลืมสิ้นทุกสิ่ง "คุณชาย..." น้ำเสียงราวร่ำร้องยิ่งกว่านัยน์ตาที่สบมอง เรือนร่างอรชรถูกพระหัตถ์โอบรั้งเข้าไปสู่เวิ้งด้านในของปีกตึกดำทะมึน ความรู้สึกหวั่นไหวตื่นระทึกอยู่ในทรวง อกอิ่มสะท้อนตามแรงหอบของอารมณ์เมื่อคิดไปว่า...อะไรจะเกิดในเวลาต่อมา ร่างผอมบอบบางระริกไหวในอ้อมพระพาหาแข็งแรง แนบชิดจนผิวเนื้อระอุอุ่น ริมฝีปากเย็นเยียบปลุกอารมณ์สาวให้เพริดกระเจิดกระเจิง "คุณชายคะ อยะ...อย่าค่ะ" เสียงเบาราวกระซิบซ่าน เมื่อคุณชายรูปงามถอนกลีบปากอย่างอ้อยอิ่งอาวรณ์ ค่อยๆ เลื่อนต่ำสู่ลำคอขาวผ่อง แรงสังหรณ์ส่งให้เด็กสาวเงยหน้าขึ้นสบดวงเนตร แววหื่นกระหายในดวงตาสีแดงเจิดจ้า มิใช่กามารณ์ และเสียงนั่น กริ๊ก! กริ๊ก! กริ๊ก! "แก...แกไม่ใช่คุณชายตรัศวิน ไม่ใช่...แก...แกคือ..." สามสาวสะคราญหายสาบสูญไร้ร่องรอย ดูเหมือน 'ปริศนา' ทุกอย่างจะไหลมารวมกัน ณ ที่แห่งนี้ เท่านั้น วังศิลาดำ!!! คุยกันหลังอ่าน เริ่มอ่านตั้งแต่กรกฎาแล้วละค่ะ แต่พักบ้าง อ่านอย่างอื่นคั่นบ้าง เลยมาจบเอาตอนกันยา เนื้อเรื่องจะเล่าถึงปริศนาการหายตัวไปของหญิงสาวสามคนที่ข้องเกี่ยวกับวังศิลาดำ ทำให้นางเอกต้องปลอมตัวมาเป็นพยาบาลที่ปราสาทเพื่อสืบหาความเชื่อมโยงและหาเบาะแสคนที่หายตัวไป โดยมีนักข่าวท้องถิ่น เพื่อนสนิทพี่ชาย เป็นคนคอยช่วยเหลือและส่งข่าวห่างๆ แต่นอกจากไม่พบเบาะแสหญิงสาวที่หายตัวไปแล้ว นางเอกยังพบความประหลาดของคนที่นั่น และเรื่องราวเหนือธรรมชาติ งานนี้ไม่ง่ายอย่างที่คิดซะแล้ว +++ เอาแค่เนื้อเรื่องก่อน เนื้อเรื่องลึกลับชวนติดตาม ทำให้สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่โอมีปัญหาหลายอย่างในการอ่านเรื่องนี้ 1. ตัวละครไม่เป็นธรรมชาติ หลายครั้งบทไม่สมเหตุสมผล ไม่ชวนให้เชื่อถือ เรื่องไม่เป็นธรรมชาติ โอรู้สึกติดขัดตั้งแต่เปิดตัวนางเอก บทพูดกับพี่ชาย บทพูดและการแสดงออกกับนักข่าว มันดูปลอม จริตบางอย่างมันไม่ใช่ สังเกตคนเขียนที่เป็นผู้ชายส่วนใหญ่จะมีปัญหากับจริตการแสดงออกของตัวละครหญิง คือมันจะล้น จะโอเวอร์แอคติ้งในบางกิริยา ผู้หญิงอ่านจะรู้สึกตงิด คล้ายกับที่คนอ่านผู้ชายอาจจะทะแม่งกับการบรรยายตัวละครชายของนักเขียนหญิง เรื่องไม่สมเหตุสมผล เช่น การปล่อยน้องสาวมาสืบคนเดียวห่างความช่วยเหลือ และก็โผล่มาอีกทีตอนท้าย ดูขาดความรัดกุมและไม่ห่วงหากันเกินไป ประเด็นไม่รัดกุม และไม่ห่วงหานี้มีอีกหลายเรื่อง เช่น ตอนให้สาวช่างทำผมบุกเดี่ยวในปราสาท ซึ่งไม่สอดคล้องทั้งเหตุผลและสถานการณ์ในตอนนั้น ประเด็นเรื่องอารมณ์ ความรู้สึกแปลกใจ สงสัย เศร้าใจ ที่ต่อเนื่องมาจากเหตุการณ์ก็ไม่ชวนให้เชื่อถือ เกิดเรื่องนี้ควรตกใจใช่ไหม ควรเสียใจ โกรธใช่ไหม ควรสงสัยสักนิดไหม ความรู้สึกจำพวกนี้มันหายไป 2. โอไม่ชอบการใส่เครื่องหมายในเรื่องนี้เลย ทั้งอัศเจรีย์ (!) และปรัศนี (?) มากและเกินจำเป็น เล่มหนึ่งนี่แทบจะใส่ทุกย่อหน้า ทุกประโยค หาหน้าที่ไม่มีเครื่องหมายนี่ไม่มีเลย แล้วที่ใส่มาก็ไม่ตรงกับจังหวะกดดันในเรื่อง เครื่องหมายพวกนี้เป็นตัวเน้นคำค่ะ ถ้าใส่มากจะรู้สึกเหมือนโดนกระแทกเสียงใส่ทั้งเรื่อง เกือบทำให้โออ่านไม่จบ โชคดีที่เล่มสองดีขึ้น จังหวะลงตัวมากขึ้น 3. เรื่องรักในเรื่องไม่ชวนคล้อยตาม ต้องบอกว่าเรื่องนี้ไม่ใช่แนวรัก เพียงแต่มีพระนาง มีเรื่องความรักมาเอี่ยวด้วยปลายๆ แต่มันไม่น่าเชื่อถือ โอว่าสู้ไม่ต้องใส่เรื่องรักอะไรเลยมา เรื่องน่าจะสมเหตุสมผลมากกว่า 4. จังหวะคลี่คลายปริศนาก็ยังไม่ดี อย่างเล่มหนึ่ง มีแต่เรื่องชวนสงสัย ใส่เข้ามาเรื่อยๆ พอมากเข้าเรารู้สึกเอียนแล้ว ไม่คลี่คลายสักเรื่อง พอช่วงเฉลยเล่มสองก็ใส่พรวดๆ เข้ามา คนอ่านก็ได้แค่เออออตาม มันไม่ใช่อารมณ์ เกิดเหตุ>>ติดตาม>>สงสัย>>คลี่คลาย>>สงสัย>>ติดตาม>>คลี่คลาย แต่มันเป็น เกิดเหตุ>>ติดตาม>>สงสัย>>สงสัย>>สงสัย>>คลี่คลาย>>คลี่คลาย>>คลี่คลาย เพราะฉะนั้นมันเกินจุดอิ่มของความรู้สึกอยากรู้แล้ว มีแต่ เฉลยๆ มาเหอะ พอเฉลยก็ไม่ว้าวซะแล้ว 5. สำนวนไม่ลื่นไหลบางช่วง ยกตัวอย่าง หน้า 354 (เล่ม2) "เปรี้ยง!" อสูรร้ายในคราบมนุษย์ผงะหงาย พริบตาที่ลูกกระสุนพุ่งตัดผ่านร่างของมันแล้วทะลุุชั้นผิวเนื้อออกไปโดยไม่ระคายแม้แต่ปลายเล็บ ภาพที่ปรากฏแก่สายตาไม่ต่างกับการแหวกกระสุนผ่านผิวน้ำมิใช่เนื้อหนังมังสามนุษย์แม้แต่น้อย ร่างทะมึนของมันเพียงแต่หยุดชะงักไปชั่วครู่แล้วแสยะยิ้มจนเห็นเขี้ยวสองข้างของมุมปากเป็นประกายระยับ นัยน์ตาแดงก่ำเพ่งมองมาไม่ลดละและเขม็งมั่น - เปรี้ยง >> โอไม่ค่อยชอบใจนักที่มีเสียงธรรมชาติมาในเครื่องหมายคำพูด เพราะมันไม่ใช่คำพูด แต่ก็ไม่ได้ถึงขนาดรับไม่ได้ ก็มีนักเขียนหลายคนทำน่ะนะ แล้วถามว่าข้างบนอ่านเข้าใจไหม ก็อ่านเข้าใจค่ะ เพียงแต่อ่านแล้วจะชะงัก ไม่ลื่น - ร่างอสูรร้ายผงะหงาย แต่กลับไม่ระคายแม้แต่ปลายเล็บ สองอย่างนี้มันขัดแย้งกันเอง และการบรรยายก็เห็นภาพอยู่แล้ว พอให้บอกให้ภาพซ้ำเลยไม่จำเป็น โอลองเปลี่ยน เปรี้ยง! อสูรร้ายในคราบมนุษย์ผงะหงาย แต่กลับไม่อาจทำอันตรายแม้แต่ปลายเล็บ พริบตาที่ลูกกระสุนพุ่งตัดผ่านร่างของมันแล้วทะลุุชั้นผิวเนื้อออกไปนั้น ไม่ต่างกับการแหวกกระสุนผ่านผิวน้ำมิใช่เนื้อหนังมังสามนุษย์แม้แต่น้อย ร่างทะมึนของมันเพียงแต่หยุดชะงักไปชั่วครู่แล้วแสยะยิ้มจนเห็นเขี้ยวสองข้างของมุมปากเป็นประกายระยับ นัยน์ตาแดงก่ำเพ่งมองมาไม่ลดละและเขม็งมั่น โดยรวมแม้เรื่องจะน่าสนใจ แต่มีเรื่องชวนขัดใจพอสมควรทีเดียว คำผิดมากด้วย (2+2.5)/2 = 2.25 ดาว มี e-book ด้วยค่ะ
มีเวลาแว้บเข้าบล็อกเลยมาตอบเมนท์ก่อน
อ่านแล้วไม่น่าจะถูกจริตพี่แฮะ บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ออโอ Book Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
  วันที่: 19 กันยายน 2560 เวลา:9:32:17 น.อ่านรีวิวหนังสือของน้องนุ่น Lovereason มาบ้าง
คือตอนนี้อ่านได้แต่รีวิว สายตาไม่อำนวยให้อ่านทั้งเล่ม มาพบว่ามีคุณเขียนอีก คงได้แวะมาอ่านเรื่อยๆค่ะ จะได้พอรู้จักหนังสือใหม่ๆหลากหลายขึ้น ขอบคุณนะคะ  โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า
 ) วันที่: 20 กันยายน 2560 เวลา:9:39:44 น. สอยเมื่อหลายปีก่อนเพราะปกล้วนๆ เลย (แอบหวังว่าจะน่ากลัว)
อ่านไม่รอดค่ะ จอดตั้งแต่เล่มแรก ตั้งแต่ตอนนางเอกกับพี่ชายที่เป็นตำรวจไปปรึกษาวางแผนในร้านอาหาร เงิบอ่ะ ทำไมหละหลวมขนาดนั้น ปรึกษาวางแผนปลอมตัวเข้าไปสืบ ไม่เกรงใจคนรอบข้างที่ไปนั่งกินอาหารเลยแฮะ มันน่าปรึกษาในห้องทำงานของพี่ชายที่โรงพักมากกว่ามั้ย เป็นเรื่องที่เสียดายเงินมาก ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ โดย: ข้าวปั้น IP: 175.34.55.200 วันที่: 23 กันยายน 2560 เวลา:18:16:58 น.
ผมเล็งว่าจะอ่านเรื่องนี้เหมือนกันครับ แต่มีรุ่นพี่บอกอ่านแล้วเขาผิดหวังเหมือนกัน
ขอบคุณสำหรับรีวิวนะครับคุณโอ โดย: Jim-793009
วันที่: 24 กันยายน 2560 เวลา:11:22:40 น.อ่านนานแล้วค่ะเรื่องนี้ เลือน ๆ ลาง ๆ
จำได้ว่าไม่ค่อยชอบจังหวะการเล่าเรื่อง....คนเขียนเค้ามักจะตัดจบบทด้วยอารมณ์ ระทึกขวัญ หรือปริศนา แต่พอเปิดบทใหม่มา มันแบบไม่มีไรหรอกตะเอง ( คนอ่านเซ็งมาก ลุ้นเก้อ ) แล้วตอนฉากจบที่เฉลยเรื่องแวมไพร์เนี่ย .....คือ ง่ายไปไหม เราคาดหวังอะไรไว้เยอะ เจอตรงนี้หงายเงิบ โดย: Serverlus
วันที่: 24 กันยายน 2560 เวลา:21:54:08 น.คุณ ruennara ต้องลองค่ะ เป็นแนวลึกลับผสมผสานค่ะ ขอบคุณที่โหวตให้นะคะ
พี่สาวไกด์ฯ ขอบคุณที่โหวตให้นะคะ คุณภาวิดา ขอบคุณที่สนใจและโหวตให้ค่า จริงๆ มีรีวิวหนังสือหลายคนเลยนะคะ เข้าไปหน้ารวมของ bloggang หัวข้อหนังสือได้เลยค่ะ หรือลิงก์นี้ก็ได้ https://www.bloggang.com/index.php?category=40 คุณข้าวปั้น ประเด็นหละหลวมในเรื่องนี้โอรู้สึกว่าค่อนข้างมากเหมือนกันค่ะ พอรวมๆ กันแล้วความสมเหตุสมผลเลยน้อยลงไป คุณ Jim-793009 ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเช่นกันค่า คุณเอ้ บทจะเฉลยก็เฉลยพรวดๆ เลย จังหวะไม่ลงตัวจริงๆ ค่ะ โดย: ออโอ
 วันที่: 25 กันยายน 2560 เวลา:20:15:25 น. |
โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
Friends Blog |
||||||||||||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [
แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้อ่านเลย
ขอบคุณสำหรับรีวิวครับ