สุดห่างไกลเกินคว้าสุดตาเห็น
ทั้งเหงาและเยียบเย็นดั่งเช่นฝัน
เหมือว่าอาจเอื้อมถึงซึ่งบุษบัน
สุดมือนั้นว่างเปล่าเพียงเงาลวง

สวัสดีค่ะ แวะมาหายามบ่ายบทความน่าอ่านแฝงแง่คิดลึกซึ้งมากเลยค่ะ

แวะมาเยี่ยมเยือนค่ะ จาพยายามอ่านให้หมดเลยนะคะ ^^

ได้แต่เพียงไขว่คว้าลมมากอด
ฝันตลอดว่าอ้อมนี้มีสิ่งหวง
ยึดด้วยใจแต่ที่แท้แค่โพรงกลวง
เป็นแค่บ่วงกลกิเลสเศษอารมณ์