ปอมก็ชอบดูผีเสื้อค่ะ . . .

แต่ไม่วิ่งไล่ . . . เพราะมันจะบินหนี . . .

มีออส่วนมาฝากนะคะ




ขอบคุณที่ไปทักทายนะคะ . . .

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

ผีเสื้อน้อยแสนงามยามอยู่ใกล้
ชวนคลั่งไคล้อยากถนอมในอ้อมแขน
แต่พลัดพรากล้วนมีสิ้นทุกถิ่นแดน
แม้หวงแหนเท่าดวงใจก็ไกลจร

ยิ่งแสนรักยิ่งโศกศัลย์เมื่อวันร้าง
ดุจเส้นทางอ้อมสมุทรสุดสิงขร
ยิ่งใจหวังปรารถนามาสู่กร
ยิ่งเร่าร้อนรุ่มจิตราวติดไฟ

สุญญตาคือสิ่งแท้แม้ถือมั่น
มินานวันย่อมผันแปรเกินแก้ไข
ผีเสื้อน้อยเมื่อโผผินบินจากไป
ทำไฉนใจดวงน้อยจักปล่อยวาง ฯ



ขอบคุณน้องกาปอมคร๊าบ ท่าทางน่าอร่อย แล้วจะหาทานได้ที่ไหนเนี่ย ชวนให้หิวเลยนะนี่

สวัสดียามเย็นค่ะ . . .
ปอมมาอ่านกลอนเพราะๆนะคะ . . . ออส่วนจานนี้ปอมหัดทำจ้า . . .


วันนี้ปอมมีมูสสตรอเบอร์รี่มาฝากนะคะ





มีความสุขในเวลาดีๆแบบนี้นะคะ

ลองอัพกลบทสิคะ มี่ก็อยากเห็นค่ะ ที่เขียนนี้เป็นวลีหรือกลอนเปล่าคะ?

สวัสดีคืนวันเสาร์ค่ะ ได้พักกันอีกแล้วนะคะ
ฝันดีค่ะ


~กาพย์สุรางคนางค์๓๖~

เรื่อเรืองงามลึก.. พิศช้อยรู้สึก.. เอมอิ่มพรมหมาย
ธารไหลประโลมหวัง...ให้ชื่นเพลินฟัง.. ฉ่ำหลงใหลฉาย
ยอมรับรอยอุบาย.. สะพรั่งพร้อมโพยมพราย.. ฤทัยถวิลภาษา

กระซิบค่อยเบาเบา.. สุขสวรรค์บรรเทา.. แย้มเยื้อนปรารถนา
เหลียวเห็นกระจ่างจันทร์.. ถวิลหวังท่ามฝัน.. วาดสรวงประดับประดา
ผ่องแผ้วชำเลืองมา.. พรั่งพรายสุคนธา.. ตะวันวาววาดสถาน

พร้อมพรักชุติสรร.. จรัสพรายเนาวรัตน์.. รู้รับอัประมาน
รวยรินแถลงไข.. เสพสื่อจิตใน.. เจรจาอ่อนหวาน
หยาดโน้มประโลมลาน.. ผ่อนปรนสำราญ.. สารสนองให้หอม

ปรารถนาพิศวาสแสวง.. ท่องเที่ยวไสวแสง.. ชัชวาลแอบออม
สวาทสว่างเรืองทวี.. หยดหยาดวารี.. ประณตรุ้งเคียงพะยอม
ไหลหลงเหลียวหลอม.. ปราศรัยเสียงประนอม.. เฟื่องฟุ้งละอองสอน

เฉลิมขวัญขานขับ.. พรายแพร่งเฝ้ารับ.. ละอองศรีว่าวอน
ผนึกนึกกระจัดกระจาย.. เวียนเที่ยวมากมาย.. กับใคร่แซ่สลอน
คอยเคลิ้มข่าวจร.. สมคะเนเนานอน.. แสงใสชม้ายรัศมี

สวาทแสงปรารถนา.. พิศวาสอาภา.. สกนธ์ทั่วรุจี
โพยมผ่องเอนกอนันต์.. รับแสงแห่งจันทร์.. จรัสทั่ววารี
เอมอิ่มชลธี.. ซ่านทั้งพงพี.. ศิขรินอ่อนละมุน

โสมไล้สรรพางค์.. ทั่วห้องคัคคนางค์.. พายพัดสะบัดหนุน
สถิตหล้าราตรี.. พิพัฒน์รัศมี.. เอื้อเฟื้อเจือจุน
อ้อมโอบแสงอุ่น.. ได้รับเป็นบุญ.. สวาทไสวอุไรเรือง

เที่ยวท่องมหรรณพ.. จบทั่วไตรภพ.. เกิดซ้ำนองเนือง
ระเริงหลงจันทรา.. วิจิตรปัญญา.. มิได้ประเทือง
เพลินรัศมีเรือง.. มุ่งหมายสวาทเมือง.. เกลือกกลั้ววัฏฏา

พิลาปพิไร.. ยามรัชนีไร้.. โสมส่องเวหา
สะอื้นไห้หทัยครวญ.. ปรารถนารัญจวน.. นิราศวสุนธรา
เพราะเหตุอวิชชา.. จมจ่อมเสน่หา.. ร้อยรัดบัดพลี

สวาทหมายคลายชื่น.. แสงสิ้นเป็นขื่น.. มืดคล้ำราตรี
ผันสู่ปาฏิบท.. ศศิธรกำสรด.. ไร้สิ้นศักดิ์ศรี
เพียงครู่รัศมี.. เจริญรุ่งโสภี.. ก่อนลับดับดวง ฯ

ที่เขียนแด่สหายนี้ ไม่ทราบเหมือนกันว่าเรียกเป็นวลี หรือกลอนเปล่าได้ไหม แต่ที่ผมเขียนเพราะได้แรงบันดาลใจจากท่าน ระพิน ทรนาถ ฐากุร จากหนังสือคีตาญชลี (ซึ่งภายหลังก็ได้อ่านพระจันทร์เสี้ยว และคนทำสวนเป็นบางบท) ซึ่งในนั้นเขาเรียกว่า “กวีรจนา” เพียงบทใดบทหนึ่ง ถ้าอ่าน.. และอยู่กับสภาวนะนั้นจริงๆ จังๆ ผมได้เห็นความอัศจรรย์ของท่าน ท่านเห็นสิ่งที่คนทั่วไปไม่เห็น อักษรแสนสวยของท่านที่ถ่ายทอดออกมาเป็นเพียงเศษขนมปังนำทางเท่านั้น เพียงแต่ใครจะได้เข้าไปสู่คฤหาสถ์นั้นได้
ส่วนที่ผมเขียนนี้ ก็ต้องอยู่กับอารมณ์ที่ไม่ปกติเหมือนกัน ฮ่าๆ และบังคับให้เขียนหรือเพื่อเขียนไม่ได้ แม้แต่เกิดสิ่งนั้นขึ้นในที่อื่น แล้วจะมาเขียนทีหลังก็ไม่ได้ ไม่ใช่ลืม.. แต่มันไม่ได้
...กลอนกลบทหรือฉันท์ต่างๆ หรือนิยาย หรือกลอนยาวเป็นเรื่อง อย่างผาแดงนางไอ่ เป็นต้น ผมรู้สึกว่าง่ายกว่านี้เยอะ เกือบสิบปีมานี้เขียนได้ ๔๐ กว่าบทเท่านั้นเอง

กลอนกลบทก็เริ่มอัพมาบ้าง เนื่องจากไม่ได้ทำเองน่ะ ทำเองไม่เป็น น้องสาวที่น่ารักคนหนึ่งเขาทำให้ แต่งบล็อกให้ เพิ่งทำไม่กี่วันนี้แหละ ผมได้แต่เขียนน่ะ

ขอบคุณที่เอากาพย์สุรางคนางค์๓๖ มาให้ดูนะครับ ไม่เคยแต่งเลย เพราะคุณญามี่มานี่แหละ ผมจึงได้แต่งเป็นครั้งแรก ไม่รู้ได้เรื่องได้ราวมั่งหรือเปล่า แล้วก็ขออภัยที่หลายวันแล้วไม่ได้ตอบนะครับ.

บล็อกสวยมากค่ะ

ขอบคุณครับ คุณวลีลักษณา

ต้องชมคนทำให้น่ะครับ ผมทำเองไม่เป็น

หลับฝันดีค่ะคุณนิราลัย พรุ่งนี้พักผ่อนให้สบาย
เพื่อจะได้มีแรงเริ่มงานในวันจันทร์นะคะ



~กลบทเสือซ่อนเล็บ~

หอมคืนค่ำร่ำเริงเชิงคืนฝัน
เสมอสรรรื่นชื่นหมายรายสรรหา
กรุ่นกลิ่นโรยโชยฉ่ำนำกลิ่นมา
อวลแอบพาค่าหวามความแอบชม

หอมพิเศษไหวใกล้กล่อมล้อมพิเศษสรวง
ให้เคลิ้มล่วงทรวงซึ้งถึงเคลิ้มสม
ละอองหมอกออกอวลชวนหมอกพรม
เอมอิ่มภิรมย์ชมแสร้งแรงอิ่มไอ

เหมือนกลิ่นไกวให้หาพากลิ่นเกี่ยว
แผ่วโชยเหลียวเฉลียวหมายชายโชยใคร่
แย้มยิ้มพรายย้ายวนดลยิ้มไป
พิมานม่านไหวใจจมล่มม่านเมียง

กรุ่นกลิ่นแก้วแล้วพรมนิยมกลิ่นหวาน
เยือนเย็นธารจารรสบทเย็นเยี่ยง
หอมหอบไปในห้วงช่วงหอบเคียง
ให้จิตเกี่ยงเพียงใกล้ไหวจิตแจง

กาลไกวกล่อมพร้อมพริ้มยิ้มไกวหวัง
หมายจักฟังยังกลิ่นรินจักแห่ง
หอมไม้เมืองเรืองรื่นครื้นไม้แปลง
ตรึงใจแต่งแจงจินต์รินใจงาม

คงไม่ได้พักซักเท่าไรหรอกครับ อย่างน้อยก็มาได้นั่่งแต่งกลอนนี่แหละ



..กลบทเสือซ่อนเล็บ..

..ตรึงใจแต่งแจงจินต์รินใจงาม..
..ญามี่..


๏ หอมระบายพายรินจินต์ระรื่น
ชวนใจตื่นชื่นพิศจิตใจหวาม
เลื่องลือหอมกล่อมดินถิ่นลือนาม
กลีบดอกงามอร่ามหล้าท้าดอกดม

๏ โดดเด่นงามท่ามคิมหันต์นั้นเด่นนัก
ผลิมิพักสักช่วงห่วงมิสม
หลายก้านกิ่งทิ้งใบไกวก้านชม
แล้วลั่นทมบ่มดอกออกลั่นแดน

๏ โชยกลิ่นหอมกล่อมเถื่อนเกลื่อนกลิ่นฟุ้ง
ทั่วทั้งทุ่งจรุงล้อมพร้อมทั้งแถน
จากถิ่นไทยไกลกู่สู่ถิ่นแมน
ประหนึ่งแทนแสนบุญหนุนหนึ่งใจ

๏ ให้มวลเทพเสพชมดมมวลหอม
เพื่อว่ายอมถ่อมตนสนว่าไหน
หาหอมกลิ่นถิ่นหล้าว่าหอมใด
เผื่อมาใกล้ใฝ่ถวิลกลิ่นมาลี

๏ มาเยี่ยมเยียนเวียนหล้าหาเยี่ยมบ้าง
ลดช่องว่างทางสวรรค์ปันช่องชี้
บอกทางบุญหนุนไปในทางดี
ให้จิตมีที่หวังตั้งจิตตรง

๏ หวังประโยชน์โภชน์ผลดลประสิทธิ์
จึงมอบมิตรจิตพร้อมหอมมอบส่ง
หอมบรรเจิดเลิศสอางค์อย่างบรรจง
เพื่อหอมคงตรงจิตพิศหอมนาน ๚๛