|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
เจ้าชายไม่วิเศษ
เจ้าชายไม่วิเศษ รางวัลวรรณกรรมเยาวชนรางวัลยอดเยี่ยม นายอินทร์อะวอร์ด ปี 2546 โดย ปรีดา อัครจันทโชติ
ดินแดนแสนวิเศษ เป็นแดนที่ประชาชนทุกคน ไม่ว่าจะยากจนหรือร่ำรวยมหาศาลแค่ไหน มีของวิเศษติดกายมาแต่กำเนิด มีเจ้าชายองค์ที่สิบเอ็ดของ กษัตริย์เข็มขัดวิเศษ กลับเกิดมาโดยไม่มีสิ่งเหล่านี้ เขาจึงเป็นตัวประหลาดสำหรับพี่น้อง และสุดท้ายก็กลายเป็น กาลกิณีของเมือง ตามคำทำนายของโหรหลวง จนถูกพระราชาขับให้ออกจากวัง โดยให้ไปร่ำเรียนวิชากับฤๅษีใน ป่าหิมพานต์ เพื่อสร้างวีรกรรม ปราบยักษ์ ช่วยเจ้าหญิง หาของวิเศษ และสร้างเมือง
ถึงแม้เรื่องราวในหนังสือเล่มนี้จะเป็นไปตามแบบอย่างของละครพื้นบ้านไทย มีพระราชาหูเบาที่หลงเชื่อโหรที่เป็นคนไม่ดี แม่ของพระเอกเป็นตัวกาลกิณี พระเอกถูกไล่ออกจากวัง ไปร่ำเรียนวิชากับฤๅษี ผจญภัยในดินแดนป่าหิมพานต์ แต่เรื่องนี้กลับสอดแทรกแง่คิดดี ๆ มากมาย ทำให้เราคิดตามและย้อนมองดูตัวเอง
ค่าของคนในดินแดนแสนวิเศษ คือ ของวิเศษ ทุกคนล้วนมีของวิเศษเป็นของตน และอยากได้เพิ่มขึ้น เพื่ออวดบารมี เมื่อมีแล้วก็ใช้เบียดเบียนผู้อื่นที่ต่ำต้อยกว่า ไม่ใช้ของวิเศษที่มีให้เกิดคุณประโยชน์แก่ผู้อื่น รู้เพียงแต่ว่าต้องมี และต้องมีมากขึ้น บางครั้งเจ้าของของวิเศษยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่า มันใช้ประโยชน์อะไรได้บ้าง ขอเพียงแค่มีก็พอ
>>>>>> Spoiled <<<<<<
ตัวเอกของเรื่องคือ เจ้าชาย ที่ได้เดินทางไปร่ำเรียนวิชากับฤๅษีตาไฟ ที่มีชื่อเสียงที่สุดในป่าหิมพานต์ ได้พบเจอเจ้าชายต่างแดนหลายคน มีเจ้าชายแสงอาทิตย์ โอรสของพระอาทิตย์ ที่ชอบเบ่งบารมีกับประโยคติดปาก
รู้ไหมว่าพ่อฉันเป็นใคร
และเจ้าชายเชื่อนขันธ์ เป็นลูกคู่คอยยุแยงและรังแกคนอ่อนแอกว่า (ไจแอนท์กับซูเนโอะ) แต่เจ้าชายก็สามารถเอาตัวรอดมาได้
เจ้าชายทุกคนถูกปลูกฝังมาว่า ต้องสร้างเมือง โดยการไปรุกรานถิ่นที่อยู่อาศัยของบุคคลอื่นโดยอาศัยของวิเศษที่มีติดกาย ตั้งตนเป็นเจ้าเมืองโดยไม่สนใจผู้ที่อยู่มาก่อน ออกกฎเกณฑ์ต่าง ๆ เพื่อประโยชน์ส่วนตน สร้างวีรกรรมโดยการปราบยักษ์ เพราะยักษ์เป็นพวกไม่ดี ซึ่งก็เป็นมนุษย์เองแหละที่บอกว่ายักษ์ไม่ดี ปลูกฝังความคิดนี้มาเรื่อย ๆ รุ่นต่อรุ่น กลายเป็นว่า เจอยักษ์แล้วต้องฆ่า ทั้ง ๆ ที่ยักษ์ที่ดีก็มีมาก แต่ฤๅษีที่ผู้คนนับถือ อาจารย์เป็นผู้ทรงศีลมีฤทธา กลับกลายเป็นคนไม่ดี เห็นแก่เงินทอง ละโมบ ทำร้ายผู้อื่นเพื่อแย่งชิงของวิเศษ เพราะถือว่าตนนั้นเก่งกาจกว่า
สำนวนการเขียนอ่านแล้วลื่นไหลดี แต่เราค่อนข้างจะชอบสำนวนของ ฯคีตกาล กับ พัณณิดา ภูมิวัฒน์ มากกว่า และ .... แปลกใจนิดหน่อยที่ว่า ในช่วงหลัง เจ้าชายอายุสิบเจ็ดปีแล้ว แต่ไร้เดียงสาราวกับเด็กสิบขวบ เหมือนเจ้าชายไม่ได้โตขึ้นเลย หรือว่าผู้เขียนเจตนาที่สื่อออกมาแบบนี้
เป็นหนังสือที่ดีมาก ๆ อีกเล่มหนึ่ง อ่านแล้วคิดตามและได้ประโยชน์เป็นอย่างมาก
|
Create Date : 10 มีนาคม 2549 |
|
15 comments |
Last Update : 16 กรกฎาคม 2549 13:02:06 น. |
Counter : 4154 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ยาคูลท์ 11 มีนาคม 2549 3:20:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: Th. IP: 58.64.111.229 14 มีนาคม 2549 0:55:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: YuBing 19 มีนาคม 2549 10:27:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: จิ้งจกน้อย IP: 124.121.61.15 4 กุมภาพันธ์ 2550 23:16:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: amoura IP: 124.121.83.226 24 กันยายน 2550 18:37:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: ~ P h a P r a e ~ IP: 222.123.81.130 28 ตุลาคม 2550 11:34:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: เติม IP: 222.123.4.249 8 ธันวาคม 2550 14:53:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: เติม IP: 222.123.4.249 8 ธันวาคม 2550 14:55:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: เอิร์น IP: 118.174.161.179 7 เมษายน 2551 8:56:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปาล์มม่อน IP: 202.28.66.252 22 มกราคม 2552 15:54:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: ณี IP: unknown, 202.44.136.52 12 พฤศจิกายน 2552 15:55:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: Boonchu IP: 171.5.176.243 30 กรกฎาคม 2556 19:38:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: maizwp IP: 223.205.125.99 19 ตุลาคม 2556 8:15:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: My Boyce IP: 49.230.73.140 24 กันยายน 2558 20:07:05 น. |
|
|
|
|
|
|
|
เป็นหนึ่งเล่มที่ติดอันดับการอ่านหนังสือเมื่อปีที่แล้วของเราเลย
เขียนรีวิวไว้ที่บล็อกด้วยค่ะ
มีลิงค์ไปบล็อกคนเขียนด้วยนะคะ
ว่างๆ เรียนเชิญ
https://www.bloggang.com/viewblog.php?id=pakwan&group=5&date=05-06-2005&blog=1