Bloggang.com : Masaomi : เจ้าชายไม่พูด

เจ้าชายไม่พูด

เจ้าชายไม่พูด
โดย ปรีดา อัครจันทโชติ นักเขียนรางวัลนายอินทร์อะวอร์ด ปี 2546

"เจ้าชายไม่พูด" ผลงานของ ปรีดา อัครจันทโชติ นักเขียนเจ้าของรางวัล "นายอินทร์อะวอร์ด" ประเภทวรรณกรรมเยาวชนประจำปี 2546 เรื่องราวเจ้าชายที่มีเสน่ห์เฉพาะตัว เขามีความร่าเริง ช่างพูด ทำให้เป็นที่รักของชาวเมือง แต่อยู่มาวันหนึ่งเจ้าชายก็ไม่พูดขึ้นมาเสียเฉยๆ ร้อนถึงผู้เชี่ยวชาญและข้าราชบริพารทั่วราชอาณาจักร ต้องระดมพลัง (สมอง) มองหาสาเหตุ แล้วแม่มด__หนึ่งก็เฉลยปริศนานี้ได้ แต่นี่มันเพิ่งจะเริ่มเรื่องเท่านั้น เส้นทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล รอให้เด็กๆ มาผจญภัยและแก้ปัญหาร่วมกัน เพื่อช่วยเจ้าชายองค์หนึ่งให้กลับมาพูดได้อีกครั้ง... ลองมองไปรอบตัวมีเจ้าชายไม่พูดแอบอยู่ตรงไหนบ้าง ชวนไปผจญภัยด้วยกันเถอะ

ผลงานเล่มที่สองของคุณปรีดา อัครจันทโชติ จากเรื่อง เจ้าชายไม่วิเศษ เรื่องเจ้าชายไม่พูด จะเกี่ยวกับความรักความอบอุ่นภายในครอบครัว สิ่งที่เด็ก ๆ ต้องการ ไม่ใช่แค่ของเล่น ไม่ใช่แค่อาหารครบสามมื้อ หรือต่อให้มีคนรักคนเอาใจพะเน้าพะนอมากมาย แต่หากคนเหล่านั้น ไม่ใช่ พ่อและแม่ของตน จะมีประโยชน์อันใด เรื่องราวถูกเปรียบเทียบผ่านตัวละครหลักสามตัว คือ เจ้าชาย ที่เป็นเด็กน่ารัก ร่าเริง แจ่มใส ใคร ๆ ก็รัก แต่ต่อมาภายหลังกลับไม่ยอมพูดจา พระราชาใจดี ที่ใจดีสมชื่อ ห่วงใยราษฎร ทำหน้าที่ของพระราชาอย่างเต็มกำลัง ทุกลมหายใจคือราชกิจ และ ราชินีเลอโฉม ผู้งดงามสมชื่อ ชอบจัดงานเลี้ยงสังสรรค์กับเหล่าภริยาของเสนาอำมาตย์ แต่ทั้งสองก็ยังคงมีความต่อกันเพียงแต่มักจะกล่าวว่า “ไม่มีเวลา หรือ ไม่ว่าง”

เพื่อช่วยเหลือให้เจ้าชายกลับมาพูดเหมือนเดิม ทั้งสามคนพ่อแม่ลูกจึงต้องออกเดินทางเพื่อตามหา “หัวใจราชสีห์” ตามคำบอกกล่าวของนางแม่มด ทั้ง ๆ ที่พระราชาและพระราชินีทรงห่วง “งาน” ของตน แต่ก็ต้องจำใจเดินทางไปด้วยตามเงื่อนไขของการตามหาหัวใจราชสีห์ว่าต้องเดินทางด้วยเท้าและไปกันเพียงสามคนเท่านั้น การเดินทางครั้งนี้ ได้พบเรื่องราวน่าตื่นเต้นมากมาย ทำให้แต่ละคน “เริ่มมองเห็น” สิ่งที่คุ้นเคยแต่ไม่เคยใส่ใจหรือหลงลืมมันไป ความรัก ความเข้าใจและความอบอุ่นในครอบครัวจึงกลับมาอีกครั้ง

ชอบวิธีการเขียนของคุณปรีดา ในเรื่องที่ว่า ไม่ตั้งชื่อตัวละครให้วุ่นวายในการจดจำมากนัก (ในเรื่องเจ้าชายไม่วิเศษก็เช่นกัน) ชื่อ เจ้าชาย พระราชาใจดี พระราชินีเลอโฉม อ่านแล้วเข้าใจได้ทันทีถึงลักษณะของตัวละคร ชื่อเมืองก็เป็น เมืองเล็ก ๆ เมืองแสนงาม หรือเมืองยิ่งใหญ่ทางเหนือ ชื่อนางฟ้าก็เรียกกันง่าย ๆ ตามรุ้งทั้งเจ็ดสี นางฟ้าสีม่วง นางฟ้าสีคราม นางฟ้าสีแดง ฯลฯ ลักษณะการเขียนของเล่มนี้ จะเป็นไปในทางที่ว่า บรรยายถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ และหันกลับมาถามผู้อ่าน ว่าคิดอย่างไร คิดว่าเป็นอย่างนั้นใช่ไหม อย่างนี้ใช่ไหม และก็จะเฉลยในบทถัดไป ซึ่งก็แปลกใหม่ดี

จวบจนจบเล่ม เจ้าชายถึงจะปริปากพูดออกมา และประโยคแรกก็คือ “เสด็จแม่ เสด็จพ่อ”