|
It's my turn to tag *-*
ว่าจะหยุดอัพบลอคสักพัก ช่วงนี้จิตใจห่อเหี่ยว ไม่มีแรงบันดาลใจจะเขียนอะไรเท่าไหร่นัก
แต่ไม่อยากตกกระแส จึงต้องเทกตามชาวบ้านชาวช่องเค้าหน่อย วรรณไม่ค่อยมีความลับกับเค้าเท่าไหร่
มาดูกันว่าเรื่องไรบ้างอ่ะ
1. ย้อนเวลากลับไปเมื่อปี 1995 วรรณเรียนอยู่ แถว ๆ บางกะปิ กำลังวัยรุ่นก้อฮิตมีแฟนกับเค้าเหมือนกัน
มีหนุ่มใต้หวันมาจีบเหละ รูปหล่อ พ่อรวย ถูกสเปคของใครหลายคน ก้อคบกันได้ปีเศษ ๆ เรียนจะจบอยู่แล้ว
มีอยู่วันหนึ่ง ใกล้วันสอบปิดภาค ตอนบ่าย ๆ วงเล็บวรรณเรียนภาคบ่ายค่ะ เลยโผล่ไปโรงเรียนตอนบ่าย เพื่อนวิ่งมาหาแต่ไกล กระซิบว่า แฟนแกไปทำรุ่นน้องท้องว่ะ ห๊า แกว่าไรน่ะ อึ้งกิมกี่เลยช้าน วิทยายุทธ์ล้ำเลิศมาก คบกันอยู่ทางนี้ แต่ไปทำทางนั้นท้องได้ ตอนนั้นปวดกระดองใจไปนานหลายอาทิตย์
ไม่ต้องถามถึงผลสอบปลายเพราะสมองไม่รับ ยังดีที่มีคะแนนเก็บจากกลางภาคเยอะ จึงไม่กระทบต่อเกรดการเรียนมากนัก หลัง ๆ ได้ข่าวว่าโจว*** ถูกพ่อแม่จับแต่งงานกับรุ่นน้องและย้ายกลับไปประเทศไต้หวันแล้ว แฮปปิ้เอ็นดิ้งสำหรับเค้า ขอให้ครองรักกันนานน่ะค่ะ เป็นอันจบนิยายรักอันงี่เง่าของเรา ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้ายที่คนป่องมิใช่เรา อันหลังนี้พูดเล่น ๆ ค่ะ อย่าซีเรียสเด้อ 
2. โตขึ้นมาอีกนิด ย้ายตัวเองเข้ามหาลัย ช่วงนั้นร้านอินเตอร์เน็ทกำลังบูม ทุก ๆ คืนจะเห็นเพื่อน ๆ ออกไปร้านเน็ทเพื่อพิมพ์รายงาน นั่งแชต นั่งเซริฟ
เพราะเห็นว่าสัพพลายยังไม่เพียงพอกับดีมานด์ และมีแรงยุจากคนรอบข้าง วรรณเลยขอทุนแม่มาเปิดร้านเน็ทแถวหอพัก กะโกยเงินคนกันเอง แรก ๆ ก้อโอเคอยู่ วุ่นวายจนทางบ้านต้องมาช่วยคุมร้านเพราะเราติดภาระกิจเรียน คิดไว้ว่าปีแรกน่าจะคืนทุนเหละ ตอนนั้นงัดเอาวิชาบัญชี 2 ที่สอบได้แค่ซี มาประยุกต์สุดชีวิต
แต่แล้วก้อถึงวันที่ต้องปิดตัวลง เพราะมีปัญหาหลายๆ อย่างที่ไม่ลงตัว จนท้ายสุดก้อเรื่องลิขสิทธิ์ เราจึงขอบายค่ะ หาผู้เช่ามาเช่าร้านต่อ ส่วนคอมก้อขายถูก ๆ ให้เพื่อนรุ่นน้องและแจกหลาน ๆ ที่บ้านค่ะ ขาดทุนย่อยยับค่ะงานนี้ ทุกวันนีก้อยังไม่ได้คืนทุนให้แม่เลยอ่ะ
3. อยากจะพูดถึงอาหารเย็นของคุณพ่อบ้านค่ะ เค้าทานยากมาก ๆ ไม่ทานเผ็ด เค็มก้อไม่เอา ต้มยำก้อไม่ชอบ ไอ้เราก้อติดทานเผ็ด สุดท้าย วรรณเลยทำเป็นเซ็ตเมนูเลยค่ะ ทั้งหมดมี 7 เซ็ต มีทั้งอาหารจีน ไทย ญี่ปุ่น เกาหลีก้อมีค่ะ คละ ๆ กันไป วรรณให้แฟนเลือกเลยว่า วันไหนอยากทานเซ็ตไหน แต่ละเซ็ตจะประกอบไปด้วย
1. ข้าวราด 1 อย่างกับไข่ดาว
2.ผัดพัก ตามแต่ที่วรรณจะหาใด้จากซุปเปอร์ค่ะ
3.ซุปออฟเดอะเดย์ เน้นไปทาง เฮอบ ๆ สไตลคนจีน
4.ไอศครีม หรือ ผลไม้ ตามฤดูกาลค่ะ
5.เครื่องดื่ม
อยากจะบอกว่า แฟนชอบไอเดียนี้มากเลย 
4. เรื่องนี้เป็นประสพการณ์การทำงานช่วงปิดเทอมค่ะ มีลูกพี่ลูกน้องทำงานอยู่ที่แมค วรรณเลยอยากไปทำด้วย เพราะอยากรู้ว่าหลังร้านเมคเค้าทำอะไรกันบ้างดูวุ่นวายดีจัง แรก ๆ มีแต่คนห้าม อย่าเลยเราน่ะหนักไม่เอาเบาไม่สู้ จะทำได้เหรอ แต่พอได้ทำจริง สนุกดีเหละ ได้กินเมคฟรีทุกวันเลย
ทำได้ประมาณสองเดือน ช่วงนั้นมีงานปิดถนนขายของ ขายดีมาก ๆ ผู้จัดการถามวรรณว่า ทำโอทีได้ไหม วรรณบอกได้ ๆ ไม่เคยทำเลยไม่รู้เป็นไงอ่ะ เอาเข้าจริง ๆ ทำแฮมเบอร์เก้อ จนเป็นลมล้มฟุบไปเลย เพื่อนร่วมงานต้องหามไปโรงพยาบาลค่ะ ความดันต่ำแต่ความดันทุรังสูง ออกจากโรงพยาบาลกลับไปทำงานต่อ ผู้จัดการบอกวรรณว่า หยุดเหอะ งานที่เมคไม่เหมาะกับวรรณ เพราะเรามันคุณหนูเกินไป อ้าว ตกงานเลยเรา 
5. ขอเมาท์เรื่องลูกสาวน่ะค่ะ คิดว่าหลายคนคงรู้น่ะ ว่าที่สิงคโปร์เวลาพูดจะมีคำว่า lah เป็นสร้อยรั้งท้ายเสมอ
เมื่อไม่นานมานี้ วรรณพาช่าไปเที่ยวบ้านเพื่อน พอถึงเวลาจะกลับช่าไม่ยอมกลับ วรรณบอกลูกว่า come lah หมายถึงให้ช่ามาหาวรรณ เพื่อนได้ยินก้อถามว่า ลูกสาวชื่อ คำหล้า เหรอ ซึ่งเป็นภาษาเหนือ มันช่างบัญเอิญจังเลยค่ะ ขำกันบ้างไหมเอ่ย
ป.ล. ตอนนี้ ประโยคยอดฮิตของช่า คือ
i don't want to go school lah.
I tell you what........................
this is ......................you know.
ขอแปะรูปสามใบเถาตรงนี่น่ะ คิดถึงพี่จังลยอ่ะ
| Create Date : 17 มกราคม 2550 |
|
24 comments |
| Last Update : 19 มกราคม 2550 22:26:26 น. |
| Counter : 490 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
ลิตเติ้ลเกิร์ลก็เคยเปิดร้านเน็ตคะ ตอนปิดนี่ก็ประมาณเสมอตัว ไม่ถึงกับขาดทุน แต่ก็ไม่ได้กำไรคะ บางวันแม่ก็มาช่วยเฝ้าร้านด้วย ตอนนั้น เหนื่อยสุดๆ แต่ก็สนุกคะ