Bloggang.com : nakwan6 : โดนกระชากคอเสื้อตอนงานราชบุรี 2004

โดนกระชากคอเสื้อตอนงานราชบุรี 2004

มาเล่าประสบการณ์ให้ฟังต่อนะคะ ราวเดือนกุมภาพันธ์ ของทุกปี จะมีงานคล้าย งานกาชาดแหละคะ แต่ใช้ชื่องานราชบุรี ปี 2000 กว่า เรื่อยมาคะ
เหมือนงานประจำปี มีประมาณ 9 ถึง 10 วันได้คะ มีสินค้ามาขายมากมายที่สำคัญมีขนมตุ่มตั้มมาทำสด ๆ ขาย เผอิญเป็นขนมที่ข้าพเจ้าชอบกินด้วย ก็มีแสดงดนตรีทุกคืนคะ จะแสดงที่สนาม โรงเรียนราชโบริกานุเคราะห์คะ รั่วก็ติดกับ ที่ทำงานแหละคะ ได้ยินทุกคืนทุกวัน ก็แค่เดินออกด้านข้างของบ้านพักหลวงก็ถึงงานแล้วคะ
และก็มีคืนหนึ่งหลังจากเลิกงานพิเศษ ราว เกือบจะสามทุ่มได้ ก็มาเจอพี่ที่ทำงานสองคน มาชวนข้าพเจ้าไปชมการแสดงของพี่ป้าง นครินทร์ กลิ่นศักดิ์ คะ ตอนนั้นรู้สึกว่าจะมีอัลบั้ม ขบวนสุดท้ายเป็นเพลงฮิต ข้าพเจ้าก็อยากไปสิ พอไปถึงงาน พระเจ้า วัยรุ่นเพียบ แต่งตัวเนี้ยน่าเจ็บตัวกันเหลือเกินคะ ข้าพเจ้ากับพี่สองคน (ลืมบอกไปค่ะ พี่สองคนเค้าเป็นคู่สามีภรรยากันคะ) ก็บอกว่าให้รอเด็กมันซ่า ๆ กันก่อน แล้วเราค่อยเข้าไปในงาน ข้าพเจ้าก็นั่งดูเด็ก ๆ วัยรุ่นสักพัก จริง ๆ ก็อยากจะบอกว่าข้าพเจ้าก็วัยรุ่น แต่ไม่ขนาดเด็กพวกนั้นคะ ณ ตอนนั้นคะ 555 ในงานก็มีการขายตั่วคะ จำราคาไม่ได้ แต่ไม่แพง ไม่ถึง ร้อยบาทด้วยซ้ำ วัยรุ่นเกือบวัยรุ่นก็เยอะ วัยรุ่นก็เยอะ วัยเลยวัยรุ่นก็เยอะ ทำไมคนถึงได้เยอะกันนักนะ ในสายตาข้าพเจ้า พี่สองคนก็บอกนึกว่าวัยรุ่นจะไม่รู้จักพี่ป้างเสียอีก พอหน้าประตูเก็บตัวซ่า ราว ๆ สัก ห้าทุ่มได้ ใกล้เวลาพี่ป้างออกมาแสดงค่ะ พี่สองคนและข้าพเจ้าก็เตรียมตัวเข้าไปชมการแสดง ที่ประตูทางเข้า ก็แบ่งเป็นสองทางคะ คือผู้หญิงก็จะไปเข้าอีกทาง มีผู้หญิงมาค้นตัวคะ ทางผู้ชายก็จะมีผู้ชายมาค้นตัว ในงานจะมีการรักษาความปลอดภัยอย่างดีคะ มีทั้ง พี่สารวัตรทหาร ตำรวจ ตำรวจบ้าน อาสาสมัครฯ ต่าง ๆ เพียบคะ
พอเข้าแถวค้นตัวข้าพเจ้าก็ยืนให้พี่ผู้หญิงคนหนึ่งรู้สึกว่าจะเป็นอาสาสมัครป้องกันภัยค่ะ มาค้นตัวคะยังค้นไม่ทันเสร็จคะ ก็ได้ยินเสียงเอะอะตะโกน "ว่าให้จับทีมันจะหนีออกประตูแล้ว" แล้วก็มีกลุ่มคนวิ่งกรูกันออกมา ข้าพเจ้าไม่ทันได้หลบคะ อยู่ดี ๆ ก็มีมือใครไม่ทราบมากระชากคอเสื้อข้าพเจ้า แล้วผลักข้าพเจ้าติดข้างขวาคะ งงสิท่าน เจ้าคนที่กระชากคอเสื้อข้าพเจ้านะ ตัวบึกเชียว แต่ข้าพเจ้าสูงกว่าหน่อยหนึ่ง
เจ้าคนนี้เป็นอาสาสมัครฯ อีกคนหนึ่งขอเรียกว่าพี่บึกก็แล้วกัน พอเค้าเห็นหน้าข้าพเจ้า เค้าก็ปล่อยคอเสื้อคะ แล้วพี่บึกก็ยกมือไหว้ขอโทษข้าพเจ้าเป็นการใหญ่ พี่สองคนที่ไปด้วยก็วิ่งมาหาข้าพเจ้า พี่สองคนก็ งง เหมือนกันว่าข้าพเจ้าโดนกระชากมาตอนไหน มันชุลมุนกันมากจนมองไม่ทันคะ ข้าพเจ้าก็คิดในใจดีนะที่ไม่ขัดขืนไม่งั้นคงโดนหมัดพี่บึกเข้าเต็มกร้ามแน่ ๆ แล้วพี่บึกแก่ไม่งง หรืองัยว่ากระชากคอผู้ชายมันจะปลิวได้ขนาดนั้น พอหายระทึกใจข้าพเจ้าก็ยังเข้าไปชมดนตรีพี่ป้างต่อคะ ไม่รู้สึกเข็ดอะไร พอเข้าไปในงาน ในงานเค้าอนุญาตให้มีแม่ค้ามาขายของได้คะ เผอิญว่าแม่ค้าที่ขายของเป็นภรรยาของเจ้าหน้าที่ ที่ทำงานค่ะ ก็หาเก้าอี้มาให้ข้าพเจ้ายืนดูคะ จะได้เห็นชัด ๆ ข้าพเจ้ากับพี่ ก็ปักหลักอยู่ที่ร้านค้า ยังงัยซะวัยรุ่นก็คงไม่มาตีกันที่ร้านนี้แน่ ๆ ไม่รู้เป็นไรมีดนตรีทีไรต้องมาตีกันทุกที ไม่รู้ว่าไปโกรธแค้นกันมาแต่ชาติปางไหนเห็นหน้ากันก็ตีกันคะ เวลาเค้าตีกันตรงที่ตีก็จะแตกค่ะ ตรงนั้นก็จะไม่มีคน แทบไม่ได้ดูพี่ป้างเลยคะ เห็นแต่วัยรุ่นฮือตรงนั้นทีตรงนี้ที จนพี่ป้างต้องขอร้องก็ไม่เลิกคะ แต่ก็มีบางคนที่ท่าทางเกเรจะถูกพี่ สารวัตรทหาร จับไปบ้างก็มีค่ะ ยังไม่จบแค่นั้นค่ะ ข้าพเจ้าปักหลักอยู่ที่ร้านขายของ เผอิญก็ไปเห็นคล้ายซองปืนคะ ก็บอกพี่แม่ค้าว่า "เก็บดี ๆ สิพี่ ว่างไว้อย่างเนี้ยไม่กลัวเด็กมาคว้าไปหรืองัย" พี่เจ้าของร้านก็เก็บไปซุกไว้คะ พองานเลิกข้าพเจ้าก็จะกลับ พี่แม่ค้าก็มาบอกว่า "ไม่เอาปืนกลับไปด้วยหรือ" ข้าพเจ้าก็ งง สิ "ปืนอะไรพี่" "อ้าวไม่ใช่ปืนหนูหรือ"
พระเจ้าข้าพเจ้านะ งง มาก "หนูเนี้ยนะพกปืน" อ้าวปืนใครละ เริ่มคิดกันสิ แล้วพี่แม่ค้าก็หยิบปืนออกมา พี่สองคนที่ไปด้วยก็มาดูอีก เอ้ามีแต่ซองปืน ปืนไม่มี แล้วใครมาวางไว้ละ ฮ่าค่ะ (หลังจากงานนั้นข้าพเจ้าก็ไม่เคยไปดูการแสดงดนตรีแบบนั้นอีกเลยค่ะ จะไปแบบแพงหน่อย แต่ดูแบบไม่เสี้ยวสันหลังคะ)
พอไปทำงานตอนเช้ามีแต่คนมาถามข้าพเจ้าว่า "เป็นงัยเมื่อคืนโดนกระชากคอเสื้อ" อ้าว "ถ้าไม่มีพยานยืนยันไม่มีใครเชื่อนะเนี้ย" กล้ายเป็นเรื่องขำขันของ ที่ทำงานไปค่ะ ถ้าใครอยากรู้ว่าพี่ป้างแสดงยังงัยให้มาถามข้าพเจ้ากัน ดูสิ ช่างคิดกันนะ ข้าพเจ้าก็มานั่งคุยกับพี่ ๆ ว่าข้าพเจ้าเหมือนผู้ชายตรงไหน พี่ ๆ ก็แนะนำให้ไว้ผมยาวเลย อ้าว แล้วปัจจุบันเนี้ยมันเป็นยังงัย กับผมสอยยาวเปาะบ่า แบบเซ่อ ๆ เซอร์ ๆ ของข้าพเจ้า (ที่สำคัญตั้งแต่ข้าพเจ้ามาทำงานที่นี้ ไม่เคยมีใครเห็นข้าพเจ้าไว้ผมยาวเลย) พี่ก็บอกอีก"นี่นะถ้าไม่รู้ว่าเป็นผู้หญิงนะ หันหลังให้ใคร ๆ ก็ว่าเป็นเด็กผู้ชายกำลังโตเป็นวัยรุ่น" มันเหมือนตรงไหนเด็กผู้ชาย ลืมบอกไปค่ะ ข้าพเจ้าแต่งตัววันงานก็ใส่เสื้อเชิ้ตสีขี้ม้าเข้มแขนยาว ใส่กางเกงสีครีมขาม้า รองเท้าแตะค่ะอากาศตอนนี้ก็เย็นด้วยคะ พอข้าพเจ้ามานั่งนึก ๆ ดู ตอนน้องชายเกณฑ์ทหารว่าแล้วทำไม น้องเตยจึงบอกว่าข้าพเจ้าพวกเดียวกับเธอ อ้อ เผอิญข้าพเจ้าเป็นคนผอมมั้ง ถึงได้เหมือนผู้ชาย
พอมาถึงตอนนี้ข้าพเจ้าก็ไว้ผมยาว พี่ ๆ ก็บอก พอผมสั้นก็เหมือนทอมบอย ผมยาวค่อยเหมือนผู้หญิงหน่อย ข้าพเจ้าเคืองนะเนื้ย ใครมาว่าข้าพเจ้าเหมือนทอมนะไม่ชอบเลย ข้าพเจ้าเป็นหญิงทั่งร่างกายและจิตใจ ไม่แอบแฝงนะจะบอกให้

เล่าประสบการณ์ที่ผู้หญิงส่วนใหญ่ไม่เคยเจอให้ฟังคะ

นอกจากผู้หญิงอย่างข้าพเจ้า

Create Date : 11 ธันวาคม 2549

Last Update : 12 ธันวาคม 2549 0:07:10 น.

17 comments

Counter : 485 Pageviews.

ใครใส่สร้อยเส้นโตจะโดนค่ะ เปียกปูนหลับหรือยัง

โดย: แซนด์ซี

วันที่: 11 ธันวาคม 2549 เวลา:23:43:22 น.

สมัยนี้ คนเราใจคอโหดร้าย

โดย: Too Optimistic

วันที่: 12 ธันวาคม 2549 เวลา:0:00:21 น.

อันตรายจริงๆ

โดย: BaLL182

วันที่: 12 ธันวาคม 2549 เวลา:0:02:17 น.

ฟอมว่านาขวัญต้องปัดขนตาให้เด้งๆ ไปเลย ถักเปีย 2 ข้างเหมือนพจมาน จะได้ไม่มีใครนึกว่าเป็นทอมอีก ที่สำคัญอย่าลืมหายหนุ่มบึกกว่ามาเคียงข้างสักคนสองคน
รับรองวัยรุ่นไม่กล้าแหยม
เฮ้อ...เฉียดเป็นแล้วนะเจ้านายปูน เกือบโดนตะบันหน้าซะแย้ว

โดย: ประมุขขวัญ

วันที่: 12 ธันวาคม 2549 เวลา:0:03:26 น.

ร้านอยู่ใกล้ๆ สถานีรถไฟ อ.เมือง เอาไว้นาขวัญจะมาเมื่อไหร่ ค่อยโทรนัดกันนะ จะเอาหลานไปให้หยิกแก้ม

โดย: ประมุขขวัญ

วันที่: 12 ธันวาคม 2549 เวลา:1:45:04 น.

ประสบการณ์ชีวติ

โดย: ต่อตระกูล

วันที่: 12 ธันวาคม 2549 เวลา:8:48:23 น.

ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้นะคะ

โดนกระชากคอเสื้อ แต่เขาก็ขอโทษกลับมา ทำให้ความรู้สึกดีๆมันคืนมาด้วยใช่ไหมคะ

โดย: ป้ามด

วันที่: 12 ธันวาคม 2549 เวลา:9:34:59 น.

เป็นคนราชบุรีหรือครับ ผมย้ายออกมาอยู่กรุงเทพนานแล้ว
แต่พึ่งออกจากทหารเกณฑ์ สักเกือบปีนี่แหละ
ขึ้นลง กรุงเทพ ราชบุรี ปล่อยๆ
งานกาชาดผมก็ไปเป็นพวกดูแลงานนะ(ฐานะทหาร)
งานอย่างนี้จริงๆอันตรายสูง อาวุธแรงๆเยอะ
แถมพวกเค้าไม่สนว่าใครจะโดนลูกหลงด้วย
ไม่เป็นไรก็ดีแล้วครับ เป็นประสบการณ์

โดย: หมอกในใจ

วันที่: 12 ธันวาคม 2549 เวลา:11:41:39 น.

แต่ที่บรรยายมาก็เหมือนทอมนะ

ช่างเถอะ ใครมองอย่างไร แต่เราเป็นหญิงแท้อยู่แล้วนะ

ดูแลตัวเองดีๆนะจ๊ะ

โดย: เเสงตะวัน

วันที่: 12 ธันวาคม 2549 เวลา:17:39:08 น.

ใครนะช่างใจร้ายมาทำร้าย คุณนาขวัญของผมได้

ไม่ได้แวะมาหลายวันคิดถึงนะคับ

ขอบคุณที่ไปเยี่ยมคนป่วยคับ

โดย: บุคคลไม่สำคัญของโลก

วันที่: 12 ธันวาคม 2549 เวลา:19:04:24 น.

ขอบคุณที่มาชิมอาหารของผมน้า

โดย: วันนี้ผมน่ารัก

วันที่: 12 ธันวาคม 2549 เวลา:19:39:27 น.

ถ้าโดนอย่างนี้คงจะขวัญหนีดีฝ่อเลยนะคะเนี่ย

น่ากลัวค่ะ

โดย: yadegari

วันที่: 12 ธันวาคม 2549 เวลา:21:34:55 น.

น่ากลัวจริง ๆ นะเนี่ย
ยังดีที่ไม่ได้มีเรื่องมีราวอะไรมากมายนะครับ

ผมเองยังไม่เคยเจออะไรแบบนี้นะ ไม่อยากเจอด้วย
ขออยู่สบาย ๆ แบบนี้นี่แหละพอแล้ว

โดย: Crono

วันที่: 12 ธันวาคม 2549 เวลา:22:01:39 น.

คุณแซนด์ซี
ไม่มีสร้อยใส่คะ จำนำหมดแล้วคะ หุหุ

คุณToo Optimistic
ขาดสติ และขาดความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นด้วยคะ

คุณBaLL182
อันตรายมาก ๆ คะ บางคนไม่รู้เรื่องรู้ราวก็เป็นเหยื่อและรับเคราะห์ก็มีเยอะคะ

คุณขวัญประมุข
จะทำตามคำแนะนำคะ มีโครงการจะไปตรังคะ คงได้ไปหอมแก้มน้องฟ่านค่ะ

คุณ ต่อตระกูล
ประสบการณ์ครั้งเดียวเลิกเลยคะ

คุณป้ามดคะ
ก็รู้สึกดีที่ขอโทษคะ เค้าไม่เจตนาค่ะ เค้าทำตามหน้าที่เค้าค่ะ

คุณหมอกในใจ
เป็นประสบการณ์ให้ผู้อื่นระวังตัวได้คะ

คุณแสงตะวัน
เค้าเป็นผู้หญิงนะตัวเอง บางวันยังใส่ชุดแซกใส่รองเท้าส้นสูง ปัดขนตาไปทำงานเลย

คุณบุคคลไม่สำคัญฯ
หายดีแล้วหรือคะ

คุณวันนี้ผมน่ารัก
ขอบคุณที่แวะมาคะ

คุณ Yadegari
ก็ไม่เคยไปจนปัจจุบันแหละค่ะ งานแบบนั้นคะ

ขอบคุณทุก ๆ คอมเม้นท์

โดย: nakwan6

วันที่: 12 ธันวาคม 2549 เวลา:22:15:26 น.

คุณ crono บางคนโดนตี แบบไม่รู้เรื่องก็มีคะ

โดย: nakwan6

วันที่: 12 ธันวาคม 2549 เวลา:22:18:47 น.

แวะมาอ่านค่ะ
ขอบคุณที่ไปเยี่ยมนะคะ
จะพยายามรักตัวเองค่ะ

โดย: เรียกชั้นว่ายากูซ่า IP: 203.130.145.67 วันที่: 13 ธันวาคม 2549 เวลา:8:32:44 น.

หายดีแล้วคับ

มาชวนไปฟังเพลงที่บล็อคคับ

โดย: บุคคลไม่สำคัญของโลก

วันที่: 13 ธันวาคม 2549 เวลา:20:30:12 น.