|
สะพานรักข้ามเวลา / พัชรกานต์
พัชรกานต์. สะพานรักข้ามเวลา. กรุงเทพฯ : พลอยจันทร์, 2549.
จากเว็บสำนักพิมพ์
จากอุบัติเหตุไม่คาดฝัน ทำให้เธอฟื้นขึ้นมา ในเวลาที่ถอยหลังไปอีกสิบเจ็ดปี ณ สะพานแห่งความรัก ที่ทั้งสองมีความทรงจำอันงดงามต่อกัน
*****************
จากเจ้าของบล็อก
หนังสือแนวข้ามเวลาหารัก มีนักเขียนเขียนไว้หลายท่านทั้งไทยและเทศ มือเก่าและมือใหม่ แต่ข้อแตกต่างระหว่างนักเขียนระดับปรมาจารย์กับนักเขียนหน้าใหม่ก็คือ ข้อมูลของเวลาที่เกิดในเรื่อง ยิ่งถ้าเป็นเวลาในอดีตด้วยแล้ว นักเขียนผู้ใหญ่ท่านมักจะหาข้อมูล เติมรายละเอียดจนคนอ่านสามารถที่จะจินตนาการเข้าถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในหนังสือเล่นนั้น ส่วนนักเขียนหน้าใหม่นั้น มีน้อยนักที่จะเขียนให้เห็นภาพตามได้ เรียกว่าข้อมูลไม่มั่วก็บุญหนักหนาแล้ว (ไม่เชื่อกลับไปอ่านบล็อกก่อน ๆ ของ ผสมย. ได้ เรื่องประมาณ รอยรัก... อะไรนี่แหละ )
สำหรับเรื่องสะพานรักข้ามเวลานี้ เป็นเรื่องราวที่ย้อนยุคไปไม่ไกลนัก เรียกว่ายังมีตัวคนที่รู้จักช่วงเวลาในยุคที่นางเอกย้อนไปอยู่เหมือนกัน อย่างน้อยก็เจ้าของบล็อกนี้คนหนึ่งล่ะ ปี 2526 เป็นปีที่เจ้าของบล็อกยังอยู่ประถม ยังอ่านมานีมานะ อยู่เลย แต่สำหรับเรื่องของเพลงฮิตเพลงดังในช่วงปีนั้น เจ้าของบล็อกก็พอจะรู้จักอยู่บ้าง เพราะอาศัยฟังกับน้า ๆ ที่เป็นวัยรุ่นในยุคนั้น ปี 2526 มีนักร้องกลุ่มหน้าใหม่ที่กำลังมาแรงอยู่วงหนึ่งคือ วงคีรีบูน ซึ่งเพลงของคีรีบูนเป็นเพลงที่มีความไพเราะกินใจวัยรุ่นในยุคนั้นมากจึงเข้าไปอยู่ในใจของวัยรุ่นอย่างรวดเร็ว แม้จนปัจจุบันนี้เมื่อเพลงของคีรีบูนเปิดขึ้นครั้งใด ก็ยังคงมีคนที่จดจำรำลึกนึกได้เสมอ ทำไมเจ้าของบล็อกพูดถึงวงคีรีบูน เพราะในนิยายเรื่องมีการนำบทเพลงของคีรีบูนมาใช้ในเนื้อเรื่องถึง 2 เพลง คือ รักนี้เหมือนฝัน และเพลงรอวันฉันรักเธอโดยไม่มีการให้เครดิตแต่อย่างใด อยากจะเตือนนักเขียนตรงจุดนี้ด้วย เพราะตอนนี้เห็นทางอาร์เอส (ไม่แน่ใจว่าลิขสิทธิ์ 2 เพลงนี้อยู่ที่อาร์เอสหรือคนแต่งเพลงนะคะ) ค่อนข้างซีเรียสเรื่องลิขสิทธิ์ กลัวว่าวันหนึ่งจะมีคนมาจับนักเขียนและสำนักพิมพ์ว่านำเนื้อเพลงไปใช้ประโยชน์ในทางการค้า และที่สำคัญการจะนำเพลงหรือข้อเขียนของใครมาใส่ในนิยายก็ควรจะให้เครดิตเขาสักหน่อยนะคะ
เรื่องนี้พระเอกเป็นนักร้องที่โด่งดังมากมาก่อนที่จะเป็นนักธุรกิจ จนทำให้สาวน้อยคนหนึ่งใฝ่ฝันถึงให้เป็นพระเอกในดวงใจ แต่คนเขียนยังเขียนไม่ได้เนียนพอที่จะให้เชื่อได้ว่าพระเอกเคยเป็นนักร้องดังจริง ๆ น่าจะให้มีเพลงของพระเอกที่โด่งดัง คนเขียนควรจะเขียนเพลงใหม่สำหรับนักร้องคนนี้ เพื่อแสดงถึงศักยภาพของพระเอกในเรื่อง แม้แต่ส่วนที่เป็นนักธุรกิจของพระเอก เราก็ไม่อินเช่นกัน บอกเกี่ยวกับงานของพระเอกน้อยมาก อาจเป็นเพราะคนเขียนไม่ได้มีประสบการณ์เกี่ยวกับนักธุรกิจร้อยล้านจริง ๆ รู้แค่เพียงผิวเผิน อาจจะตามหน้านิตยสาร นิยาย หรือละครน้ำเน่าเท่านั้น สิ่งที่ขาดไปในนิยายเรื่องนี้ก็คือ ภาพที่คนแต่งจะสร้างให้เห็นถึงความแตกต่างของยุคสมัย อย่าลืมว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่มีฉากย้อนอดีตไปในปี 26 ซึ่งในฉากย้อนอดีตกับฉากในปัจจุบันแทบไม่รู้สึกถึงความแตกต่างกันเลย ผู้แต่งไม่ได้สร้างโลกในอดีตให้คนอ่านได้รู้จักมากนัก ยกเว้นฉากเดียวคือ โรงหนังในต่างจังหวัดสมัยก่อนที่นางเอกได้ไปดู พูดถึงนางเอกภาพยนตร์ในสมัยนั้นด้วย (น่าจะหมายถึงคุณเนาวรัตน์)
ตอนที่นางเอกย้อนอดีตไปน่าจะมีการตื่นตกใจบ้าง แต่ก็ไม่มีเลย ทำตัวตามสบายเหมือนไม่ได้ไปไหน ง่ายดีจัง
พระเอกตอนอายุ 16 หรือ 40 ไม่มีพัฒนาการที่สมวัย ดูแปลก ๆ เพราะตอนที่พระเอกอายุ 16 ก็ดูเป็นหนุ่มกว่าวัย 16 เอามาก ๆ อายุ 16 น่าจะมีความเป็นเด็กหน่อย ไม่มีเลย แต่อาจจะเป็นเพราะพระเอกทำงานหาเลี้ยงตัวเองมาตั้งแต่เล็กก็เลยดูแก่เกินวัยก็ได้ แต่ตอนอายุ 40 นี่สิ แทนที่จะมีความภูมิฐานสมวัย และสมกับที่เป็นเจ้าของธุรกิจใหญ่โต กับมีอุปนิสัยเหมือนตอนอายุ 16 ไม่มีผิด ประสบการณ์ชีวิตในช่วง 20 ปีกว่าปีที่ต่อสู้มามันหายไปไหนหมด
อย่างที่มีน้องนักเขียนรุ่นใหม่คนหนึ่ง เคยพูดกับ ผสมย. ไว้ว่า เมื่อได้อ่านหนังสือที่นักเขียนผู้ใหญ่ท่านเขียนนั้น ทำให้รู้สึกว่าท่านได้สร้างโลกใหม่ขึ้นมาโลกหนึ่ง เพื่อปูพื้นให้กับตัวละครของท่านและการทำแบบนี้ทำให้คนอ่านรู้สึกอินไปกับตัวละครและเรื่องราวของพวกเขาเหล่านั้น
และนี่คือ สิ่งที่นิยายเรื่องนี้ขาดไปค่ะ
*****************
เมื่อวาน ผสมย. ไปเดิน Central World มาล่ะ ตอนสักบ่ายสามกว่า ๆ ระหว่างรอชมภาพยนตร์ที่ SF หนังก็ยังไม่ถึงเวลา เลยเดินไปทาง food ที่เป็นทางขึ้นไป TK Park ที่อยู่ติดกับส่วนโรงหนัง ระหว่างนั้นนอกห้าง ฝนลงหนัก ลมแรง เสียงดังมาถึงด้านใน น้องชายก็ชี้ให้ดูฝ้าเพดานว่าน้ำฝนกำลังรั่วไหลเป็นน้ำตก ลงมาที่พื้นตรงเคาเตอร์เครื่องสำอาง เจิ่งนองไปหมด เงยหน้ามองอยู่ไม่ถึง 30 วิ ฝ้าเพดานก็พังโครมลงมากองกับพื้น เดชะบุญ ไม่มีคนได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด แต่น้องพนักงานที่กำลังจะเข้าไปเช็ดน้ำที่พื้น คงตกใจ วิ่งออกมาชน ผสมย. เราก็เลยเผ่นดีกว่า ไปตั้งหลักอีกโซนหนึ่งของห้าง กลัวตรงนั้นถล่มอีก ไปตั้งหลักที่ชั้น 3 สักพักก็เลยเดินกลับขึ้นมาดูอีก ปรากฏว่าตรงส่วนโรงหนัง ตรงหน้าเคาเตอร์ขายตั๋วก็ห้ามคนเข้า เพราะน้ำรั่วเป็นม่านน้ำตกข้างหน้าเลย ถ้าใครจะดูหนังก็ให้ไปขึ้นลิฟท์ด้านหลังแทน ผสมย. ที่ตอนแรกว่าจะกลับบ้าน แต่ก็กลับไม่ได้เพราะฝนหนัก เลยขึ้นไปดูหนังดีกว่า ไม่กลัวเล้ยว่าห้างจะถล่ม 555
คนแรกที่โทรถึงเมื่อเห็นฝ้าหล่นโครมลงมาคือ น้องวี ชื่อเดี้ยนฯ คนน่ารักของเครือเซ็นทรัล อิอิ
ส่วนเรื่องอื่น ปล่อยให้มันลงหลุมดำไปเถอะ มาหลั่นล้ากับหนังสือล๊อตใหม่ดีกว่า
Create Date : 15 ตุลาคม 2550 |
|
17 comments |
Last Update : 15 ตุลาคม 2550 22:22:43 น. |
Counter : 2030 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: กุ๊กไก่ (kaijunk ) 15 ตุลาคม 2550 19:10:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: คอเล่า IP: 203.156.35.188 15 ตุลาคม 2550 20:41:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้องวี IP: 203.153.169.37 15 ตุลาคม 2550 22:54:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: ต.ท. IP: 124.121.11.214 15 ตุลาคม 2550 23:00:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: piccy IP: 124.120.246.131 16 ตุลาคม 2550 8:25:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: เพื่อนพระเอก IP: 124.121.14.85 16 ตุลาคม 2550 21:55:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยาคูลท์ 16 ตุลาคม 2550 23:11:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: อายคนรักสะพานข้ามเวลา IP: 119.42.64.122 1 กันยายน 2551 8:46:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: เรื่องโปรด IP: 58.11.73.147 6 มีนาคม 2556 14:29:43 น. |
|
|
|
|
|
|
|