55555 นั่นสิเนอะ แต่ละสถานการณ์ อย่่าหายไปนานนะคะ คนตามอ่านคิดถึง^o^

ไม่รีวิวนิยายชีวิตเรื่อง เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด เหรอตัว

^
เอาเข้าไปมีแต่คนสนใจเรื่องนี้ ไม่เอาไม่พูด ไม่รู้ไม่ชี้

รอ ภาค 2

รอลุ้นแบบเดียวกับคห.2

นี่ขนาดนิยายที่แต่งดีระดับนึงแล้วนะ ยังมีจุดให้ฮาเลย

เพิ่งอ่านนิยายรักเรื่องนึง นางเอกสวยมาก เดินไปในสวนสักพัก พระเอกก็โผล่มาพร้อมคำบรรยายสวีทหวาน เดินไปตำหนักนึง พระเอกก็โผล่มาหวีทอีกละ
สรุป มันไม่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย เดินไปเดินมาให้พระเอกโผล่ (มาจากไหนก็ไม่รู้ อย่างกับล่องหนได้) หวานตลอด
... อ่านแล้วก็นะ ขำๆ ละกัน

^

ขอยกให้คุณ ผสมย.เป็นเจ้าของหัวใจตัวเองเลยนะ เพราะเวลาจะซื้อนิยายมาอ่านสักเล่มจะต้องเข้ามาอ่านความคิดเห็นของคุณก่อนเสมอเลยค่ะ

อ่านแล้วทั้งสามเรื่องเลย และเป็นเรื่องที่จัดอยู่ในกลุ่ม "ชอบ" ด้วยล่ะ สงสัยตอนอ่านไม่ทันได้คิดอะไร (อาจต้องกลับไปอ่านอีกรอบ)

ป.ล. รอภาค 2 อย่างใจจดใจจ่อค่า ^-^

ฤกษ์สังหารที่ติดใจ ไม่ได้ติดใจตรงจุดเดียวกันค่ะ แต่บอกคนเขียนไปแล้ว



ส่วนเรื่องบาดเจ็บ ระหว่างนั้นเค้าให้ยาแก้อักเสบหรือเปล่าคะ?

ตอนเราผ่าตัดช่องท้อง ตอนยังกินยาแก้อักเสบอยู่เราก็ไม่เจ็บหละ จนพอครบโดส กินยาแก้อักเสบต่อไม่ได้ เลยเพิ่งเริ่มรู้ว่า อ้าว..ตรูเจ็บนี่หว่า
(ตอนแรกจะดื้อไปงานแต่งานเพื่อนที่เชียงใหม่ด้วยซ้ำ เพราะคิดว่าไม่เจ็บเฟ้ย ไหวๆ แต่ที่ไหนได้)

มาอ่านค่ะ อิอิ

^
^
หมายถึงอาจจะให้ยาแก้อักเสบทางสายน้ำเกลืออะนะ

แต่ไอ้ส่วนอื่น แบบประเภท ฟื้นแล้วทำไมไม่เรียกหมอฯลฯ อันนั้นบ่ฮุ้เหมือนกัน แหะๆ

อ่านรีวิวแล้วฮาค่ะ
ฮามาถึงเม้นท์ของคนอ่านรีวิวด้วย

รอตอนต่อไปค่ะ

มารอตอนต่อไปด้วยค่ะ ส่วนใหญ่เราอ่านแล้วจะผ่านๆไปนะ ถ้ามันไม่สะดุดมากๆ ถ้าสะดุดแค่นิดหน่อยก็พอหยวนๆอ่านต่อไปได้จนจบ แต่ที่สะดุดมากๆก็ไม่ไหว ต้องวางดองไว้ก่อนเหมือนกันค่ะ ไปต่อไม่รอด

นึกว่ามาผิดที่....ไร่องุ่นงี้ เหมาะกะเจ้มากก.... อิอิ

ไม่ได้มานาน มีความเปลี่ยนแปลงจริง ๆ เจ้จัดการเองหรือจ๊ะ (เขาอ่านแต่อันนี้นา ไม่ได้อ่านย้อนหลัง ง่ะ เวลาไม่มีแว้วว)

ธุค่ะเจ้

คุณผู้สาวเมืองยศครับผมมีเรื่องรบกวนขอความช่วยเหลือ กรุณาเมล์กลับที่ cthongsima@hotmail.com จะขอบคุณมากครับ

เปิดหน้านี้ค้างไว้ในหมาย่าง (FireFox) มาเกือบเดือน เพิ่งได้ว่างมาอ่านวันนี้แหละ (ก็ตกงานแล้วนิ ว่างแระ)

อยากบอกเหมือนกันว่า "แม่ค้าขนมหวาน" เค้าอ่านม่ายจบอ่ะ... คือทนๆกับภาษาพูดเอามาเขียนยังพอไหว แต่พอมาเจอว่านางเอกเคยไปฝึกกับหน่วยพิเศษอะไรนั่น..ปิดเลย จบ.. พอกันที ..จากที่ออกทะเล ตอนนี้คงไปถึงขั้วโลกใต้แล้วล่ะ เฮ่อ.. เออ..แล้วสรุปว่าตอนจบเป็นไง ผสมย ช่วยเล่าหน่อย แบบว่า ...ไม่กล้าอ่านต่อ กลัวทำใจไม่ได้...

อ่านแล้วทั้งสามเรื่องเลยค่ะ

ฤกษ์สังหาร - ตรงจุดที่คุณผู้สาวบอก เราเฉยๆ ไม่รู้สึกอะไรนะคะ

แม่ค้าขนมหวาน - อ่านแล้วนึกถึงเรื่องดาวเรืองได้ไงไม่รู้ แล้วก็รู้สึกว่านางเอกเก่งเกินจริงไปหน่อย แต่ก็อ่านหนุกๆ ได้ค่ะ ยังอ่านเรื่องของนักเขียนคนนี้ต่อไป

เงารัก - เรื่องนี้อ่านแล้วแค่อยากรู้ว่านางเอกเป็นใครแค่นั้นเองจริงๆ พอรู้แล้วก็เฉยๆ ประทับใจค่อนข้างน้อยค่ะ


ว่าแต่เมื่อไหร่คุณผู้สาวจะอัพบล๊อกภาค 2 คะ

คุณผู้สาวหายไปไหนคะ ไม่มาอัพบล็อกภาค2ต่อคะอาศัยการรีวิวของคุณเป็นแนวทางซื้อหนังสือแล้วไม่ผิดหวัง หายไปนานเป็นห่วงค่ะ

หวัดดีค่ะ มาเป็นทางการหน่อย

จุฬาภินันท์ตัวร้ายขอวิจารณ์ตรงๆเหมือนกัน ว่าสองเรื่องหลัง จุฬาภินันท์รับไม่ได้

เรื่องแรกรับได้ เพราะหญิงชาย หรือภิกษุสีกา เจตนาสำคัญที่สุด เพียงแต่ว่า เราอยู่ในสังคม ก็ควรทำตามบรรทัดฐานของสังคม

ส่วนพระเอกพาไปก็ไม่เสียหายอะไรในนิยาย ก็รู้อยู่แล้วพระเอกเป็นคนดี จะทำอะไรแบบนั้นได้ยังไง อ่ะ ถึงทำ ก็ยอมรับชัวร์

ขอบอกตามตรงนะคะ อย่าว่ากันนา จุฬาภินันท์คิดว่า คุณ ผสมย. วิจารณ์แบบละเอียดดีแล้ว เพื่อพัฒนาการเขียนของนักเขียนยุคใหม่ ไม่ใช่ สนพ. สนแต่เงิน วิจารณ์ที่มาจากพื้นฐานของสัจธรรม (สัจธรรมนะคะ) ไม่ใช่สิ่งที่ตอบว่า "ใช่/ถูก" อย่างเดียว

แต่...ก็ต้องไม่ลืมว่าเป็นนิยาย เวอร์นิดเกินหน่อยรับได้อยู่แล้ว

สองเรื่องหลังที่รับไม่ได้เพราะมันสวนทางกับหลักความเป็นจริงเกินไป (ความเป็นจริงต่างกับสัจธรรม แต่สัจธรรมคือทุกอย่างที่เป็นจริง)

ตัวอย่างสุดยอดนิยายในความเห็นของจุฬาภินันท์ ก็ เพชรพระอุมาล่ะค่ะ

ไปหยอดวิจารณ์ไว้ในลายปากกาเหมือนกัน ร้ายไง จึงเขียนนิยายระบายเก็บกดตั้งสามร้อยหน้าเอสี่ ไม่ได้โฆษณา เพราะไม่ลงและไม่คิดพิมพ์ออกขาย คนอ่านคงรับไม่ได้กับความเพอร์เฟ็คเกินไป ที่จุฬาภินันท์รับได้เพราะแน่ใจในสัจธรรม

6666

ดีใจแทนคนเขียน ในนามคนอ่านจริงๆ

ดูคุณมีความสุขกับการจับผิด มากกว่าจะเลือกเอาความสุข สนุก หรือข้อคิดดีๆ ที่มันคงมีอยู่ตรงไหนสักแห่งในเรื่อง

แต่ก็เถอะ...มันเป็นเรื่องของมุมมองคน ตามหลักจิตวิทยา...

ขอเดาว่าตัวจริงคุณ คง ยาวๆ สูงๆ บนเนื้อตัวและหน้าตาคงมีเส้นขีดๆ มีตัวเลข และชื่อจริงคุณคือ...ไม่บรรทัด!


ปล.เหตุผลของความคิดคือ...คุณใช้ตัวเองเป็นตัววัดคนอื่น และบรรทัดฐานของคุณก็เกิดจากส่วนเล็กๆ ดี น่าชื่นชมๆ

เคยอยากถามคำถามเดียว...

คุณคิดว่าหนังสือเล่มไหนสมบูรณ์แบบ ไร้ที่ติ บอกหน่อย จะไปหามาอ่าน...

ขอบคุณ

ความคิดอย่างคนข้างบนนี้ไม่มีคุณค่าควรที่จะตอบ

เหรอ?

นึกว่าคุณตอบไม่ได้เสียอีก...คุณไม้บรรทัด

^
^
^
เรื่องที่ จขบ. ชมก็มีนี่นา
ที่เค้าติเค้าก็บอกเหตุผล
คุณไม่เห็นด้วยเพราะอะไรก็แย้งไปสิคะ
อยากท้วงอยากค้านแต่ไม่มีปัญญาว่างั้นเหอะ

ณ ที่นี้มีเพียงรัก ใช่เรื่อง ณ ที่นี้มีเพียงเธอ รึเปล่า

อ่าน 2 เรื่องหลังค่ะ
เรื่องแม่ค้าขนมหวานนี่ คิดเหมือนกันเลย แบบว่าเนื้อเรื่องมันจะเว่อร์ไปไหนนี่
ส่วนเรื่องสุดท้าย ก็เช่นเดียวกันคือลุ้นว่านางเอกเป็นคนพี่หรือคนน้อง พอเฉลยเป็นคนไหนรู้สึกว่าเหตุผลที่รองรับมันไม่เพียงพอเลย อ่านเพราะไปเที่ยวอียิปต์เท่านั้น แต่เรื่องหลังผ่าตัดนี่ไม่ได้นึกถึงเลยค่ะ วิจารณ์ได้ฮามากค่ะ