ง่วงจังค่าพี่ เพิ่งทำงานเสร็จ (นรก work@hell T_T)
อ่านแล้วก็อึ้งๆ นะคะ

มันก็กลับไปหลักเดิมที่เราคุยกันมานานมั่กๆ แล้ว
- พล็อตหลักเหมือนกันได้ - ไม่แปลก โลกนี้ไม่มีกี่พล็อต
- พล็อตย่อยพล็อตรองเหมือนกัน เยอะเยอะ - ไม่งามมมมม ^^"

ในกรณีนี้...คนเขียนยอมรับอยู่เองว่าได้แรงบันดาลใจมานะคะ
แน่นอนว่าพล็อตมันคงต้องเหมือนกันอยู่บ้าง...
แต่โดยมาก เรื่องรับแรงบันดาลใจนี่
คนเขียนก็จะต้องระวังตัวอยู่แล้วให้เหมือนกันแต่พล็อตหลักอ่ะค่ะ
พล็อตรองระหว่างทางเดินเรื่อง คาแรคเตอร์ตัวละคร มุข บท ฉาก ฯลฯ
ต้องคิดเองแล้วล่ะ ^^"
เพราะถ้าจะให้เหมือนแบบ อ้าว เหมือน เอ๊ะ ฉากนี้ก็เหมือนนี่
เอ๊ะ คนนี้ก็เหมือน เอ๊ะ เรื่องตรงนี้ก็เหมือนอีกแล้ว
อย่างนั้นเขาเรียกกันอยู่ว่า fanfiction อ่ะค่ะ

ซึ่งเขียนได้ไหม ก็เขียนกันอยู่เต็มไปในเนท
แต่ต้องยอมรับให้ได้ว่าเราจะ "ไม่มี" สิทธิเต็มปากเต็มคำในงานนั้น
เขียนเล่นคงได้ เพราะโดยมากนักเขียนการ์ตูนญี่ปุ่นเขาไม่เคือง ยังไงก็แฟนงานของเขา
ในญี่ปุ่น โดจิน กับแฟนฟิคเป็นเรื่องธรรมชาติมากๆ อยู่แล้ว
แต่สิทธิคงอยู่ที่เจ้าของงานจริง หากเขาประสงค์จะเอาเรื่องขึ้นมา

ในกรณีนี้เท่าที่อ่านที่พี่นกเล่า น้องคนเขียนน่ารักอยู่แล้วที่ยอมรับว่าได้แรงบันดาลใจมา
ในขณะที่นิยายบางเรื่อง โอ้แม่เจ้า มันเหมือนการ์ตูนแทบจะว่าฉากต่อฉาก
แม่เจ้าประคุณคนเขียน (เขียนเป็นอาชีพ เป็นล่ำเป็นสัน) ยังทำทองไม่รู้ร้อนได้ เหอเหอ

ถ้าอย่างนั้น...คิดว่าประเด็นอยู่ตรงที่ว่า
งานเขียนชิ้นนี้ถือเป็น original work หรือเป็น fanfiction
ถ้าคิดว่าเป็นแฟนฟิค จะเหมือนอะไรก็เหมือนไปอ่ะค่ะ
แต่คงต้องยอมรับว่าเราเขียนแฟนฟิค

แต่หากมั่นใจว่าเป็น original work
เป็นงานที่เราสร้างสรรค์ขึ้นเองอย่างแน่นอน เพียงแต่ได้รับแรงบันดาลใจมา "บ้าง"
ต้องระวังผลงานให้ "หลุด" ออกมาจากต้นเรื่องให้ได้น่ะค่ะ
ต้องดึงตัวเองให้ออกจากการ์ตูนเรื่องนี้ให้ได้
ให้มีระดับของ originality กับ creativity ในระดับที่มากพอ
ไม่อย่างนั้น...การหยิบมุข หยิบฉาก หยิบคาแรคเตอร์ของตัวเอกและตัวแวดล้อม
หยิบเหตุการณ์เขามาใช้ ทั้งที่เจ้าของเขาคิดหัวแทบแตก
เป็นนักเขียนในญี่ปุ่นก็...เนอะ ก็เข้าใจว่านี่คือจุดนึงด้วยที่เราก็ไม่ค่อยระวังกัน
แต่ถ้าเป็นนักวาดการ์ตูนไทย หรือนักเขียนนิยายไทย

มีเคืองกันป่าแตกแน่ๆอ่ะค่ะ


หมายเหตุ เขียนตอนง่วงนะคะ ผิดพลาดอะไร พี่นกลบได้นะพี่ re-write ล่าย


ยังไงก็...ถ้าพายุมา เรายินดียืนเป็นจำเลยร่วมที่หนึ่งค่า...แฮ่ะ แฮ่ะ

พอดีออนอยู่ ก็เลยได้เข้ามาอ่านค่ะ

ก่อนอืน ก็ขอขอบคุณนะคะที่คอมเมนท์งานของโรส
แล้วก็ขอยอมรับความผิดพลาดค่ะ

ส่วนตัวยอมรับค่ะว่า ตอนแรกที่จะลงมือเขียนนั้นโรสชอบตัวพระเอกมาก ส่วนนางเอก

นี่เป็นความตั้งใจของตัวเองอยู่แล้ว ตอนนั้นที่จะเขียนเป็นช่วงเรียนอยู่ม.ปลายพอดีค่ะ ก็เลยเน้นเรื่องที่ม.ปลายค่ะ (หลังจากนั้นก็แค่งเรื่องอื่นไป เรื่องนี้วางเอาไว้จนเบื่อเรื่องอื่น ก็หยิบเรื่องนี้จากสมุดขึ้นมาพิมพ์ๆในคอมพ์ลงถนนฯค่ะ)

อ่านการ์ตูนจบแรกๆเลย โรสก็เลยวางโครงเรื่องเอาไว้ ว่ามีกี่คู่ แล้วก็มีตัวละครไหนบ้าง

พระเอก คืออิริเอะ

นางเอก ยอมรับค่ะว่าบางมุมคือ โคโทโกะ แต่โรสไม่ชอบคาแรคเตอร์คุณเธอซะเท่าไหร่ก็เลย เขียนให้แค่หัวไม่ดี แต่จริงๆแล้วนางเอกก็เหมือนกับคนที่ไม่ชอบคิดอะไรซับซ้อนมากกว่า

แม่พระเอก นี่ไม่ได้เอามาจากในการ์ตูนค่ะ(ขออนุญายืนกรานนะคะ) เพราะว่าโรสตั้งใจจะเขียนให้ออกสนุกสนาน ก็เลยตัดประเด็นแม่เกลียดผู้หญิงของลูกออกไป เพราะโรสไม่ค่อยชอบ แล้วอีกอย่างก็อยากจะเสนอมุมมองที่พ่อแม่ไม่แอนตี้การที่ลูกจะมีแฟน ตัวพ่อแม่ตัวเองก็ไม่แอนตี้ค่ะ บรรยากาศไม่ต่างจากในการ์ตูนหรอก ... เพียงแต่โรสยังไม่เคยพาแฟนมาให้พ่อแม่เจอเท่านั้น -_-'' (เพราะเหตุนี้คงทำให้พี่ผู้สาวฯคิดว่าเหมือนในการ์ตูนล่ะมั้งคะ)

ตัวศวิตา - คำพูดก็เป็นไปตามบทของเรื่องที่ควรจะเป็น ความรู้สึกของคนแอบรักคนหนึ่ง ซึ่งโรสคงไม่มีคำแก้ตัวใดๆสำหรับคำพูดที่ออกไปทางเหมือนแบบนั้น

แต่คงเพราะว่าแกนหลักมันคือ การที่นางเอกหลงรักพระเอก ทำให้เนื้อเรื่องและคำพูดมันออกไปแนวนั้นเสียหมด ซึงโรสก็ขอรับผิดค่ะ

แล้วโรสไม่รู้จะพูดยังไงสำหรับจุดที่เหลือจากด้านบนที่คุณพี่ผู้สาวหยิบยกขึ้นมาจริงๆ

การติวหนังสือ โรสใส่เข้าไปตอนหลังจากที่เอนทรานติดแล้ว คิดว่าการที่จะเขียนนิยายสักเรื่อง แล้วยิ่งในแนวเด็กเตรียมสอบ โรสก็เลยอยากให้เน้นเรื่องทีคู่รักควรจะต้องช่วยเหลือกัน มากกว่าไปเน้นด้านอื่น (ในเรื่องจะไม่มีการไปเดท ไปเที่ยวเลย เพราะโรสไม่อยากเน้นด้านนี้ค่ะ)

เรื่องพ่อนางเอก ... โรสยอมรับว่าขี้เกียจคิดค่ะ 555 ว่าจะให้โผล่มาแล้วชอบพระเอกก็ยังไงอยู่ เลยตัดให้ไปต่างประเทศกับคุณแม่เธอซะ และตัวโรสเองก็ชอบกินขนม ตอนเรียนม.ปลายก็ชอบไปอบขนมกับเพื่อน ก็เลยติดมาในตอนแรกๆที่นางเอกชอบอบขนมไปฝากพระเอก แต่พระเอกเซ็งๆไม่อยากกิน

โรสคงพลาด(พลาดจริงๆ)ในเรื่อง แรงบันดาลใจ กับ การดัดแปลง จริงๆค่ะ
เพราะตอนแรกก็คิดว่า มันควรจะส่งดีไหม โรสเองก็อยากจะลองดูเป็นประสบการณ์
และคิดว่ามันคือแรงบันดาลใจ

ซึ่งพอมาถึงจุดนี้ จากที่ผ่านเหตุการณ์นี้ไป และจากการที่พี่ผู้สาวฯช่วยแนะนำ
โรสก็เข้าใจมากขึ้นค่ะ ... ขอบคุณจริงๆ และขอนำไปปรับปรุง (เพราะยังไงก็ชอบที่จะ

เขียนนิยาย + หนังสือค่ะ)

และตรงนี้ โรสก็ขอรับผิดไว้ทั้งหมดเองนะคะ
เพราะเพียงแค่เรื่องนี้ โรสก็รู้สึกผิดที่ทำให้พี่บก.เขาเครียดไปกับโรสด้วย
หลายๆวันที่ผ่านมา ก็คิดสำนึกในสิ่งที่ตัวเองทำไป
ที่สำคัญคือ โรสรักเรื่องนี้มาก มากจนคิดว่า ทำไมเราถึงได้เอาเรื่องที่เรารักขนาดนี้มาหา

ผลประโยชน์ (ไม่ใช่เงินนะคะ หมายถึงในด้านความรู้สึกค่ะ)

จากตรงนี้ไป นี่คือบทเรียนที่หนักที่สุดสำหรับการเขียนหนังสือของโรสค่ะ
ขอขอบคุณจริงๆ

ปล. พี่ผู้สาวฯขา ... เรื่องที่พี่ติงไว้ในปล. น่ะค่ะ
พระเอกเขารู้จักบ้านนางเอกได้ก็เพราะว่าเขาพาไปห้องพยาบาลก่อนนะคะ แล้วเขา

บอกว่าจะพาไปส่งบ้านเองเพราะรร.ใกล้เลิกแล้ว (มีบอกไว้ในหนังสือนะคะ แหะๆ อาจจะอ่านข้ามไปเพราะโรสอธิบายไม่ดีเอง)

ที่จริงรายละเอียดส่วนใหญ่ก็มาจากเรื่องใกล้ตัวตัวเองมากเลยค่ะ แหะๆ
เรื่องเลือดกำเดาไหล ก็มาจากเพื่อนสนิทที่ไปเรียนพิเศษด้วยกัน รายนั้นก็มีหนุ่มพาไปส่ง

อย่าว่าแต่เรื่องชมรมห้องสมุดเลยค่ะ โรสก็อยู่ชมรมนี้ตอนม.ปลาย เพราะเหตุผลเดียวกับพระเอกเลย คนน้อย แอร์เย็น และเงียบดี
เทนนิสก็ชมรมแฟนโรสเอง เหอๆ -___-'' ...

และก็เป็นเรื่องที่เริ่มเขียนตอนม.ปลาย ก็เลยมีแต่ชีวิตม.ปลาย T^T
และไอเดียก็มาจากรอบๆตัวตอนม.ปลายค่ะ สัก 5 ปีมาแล้วล่ะค่ะ

ปล.2 พี่ขา ไอ้มุขหัวแตกนี่ย ... หนูคิดเองหัวแทบแตกเหมือนกันนะคะ T^T
ว่าจะทำยังไงให้มองออกว่า พระเอกห่วงนางเอก ...ฮือ ๆ
แต่ถ้าเหมือนจริงๆก็ ... T^T ยอมรับผิดค่ะ

ยังไงก็ขอบคุณนะคะ

ขอบคุณคุณผู้สาวเมืองยศ มากนะคะ ที่หยบยกเรื่องนี้ขึ้นมา

เพราะจะช่วยให้นักเขียนมือใหม่ หรือ คนที่กำลังอยากจะเป็นนักเขียน

ให้มีจินตนาการของตัวเอง และคิดพล๊อตเรื่องจากตัวเอง

เพราะบางครั้งที่ได้ อ่านนิยาย พล๊อตเรื่องคล้ายๆกัน



เข้าใจทุกอย่างที่คุณผู้สาวเมืองยศ เขียนมา

น้องโรสคนแต่ง อาจจะชอบการ์ตูนเรื่องนี้มากไปหน่อย

ยังยังดัดแปลง และคิดพล็อตไม่เก่ง

และน้องเขาก็รู้สึกผิด อ่านในคห.ข้างบน

ก็หวังว่า น้องโรสคนแต่งฯ คงจะ รับคำ วิจารณ์ต่าง มาปรับปรุงและพัฒนาการเขียน เรื่อย

สักวันฝีมือคงเก่งขึ้นจนเป็นที่ยอมรับในสักวัน

=p o o k p u i= - เรื่องแฟนฟิคส่วนใหญ่อยู่ตามเน็ทพี่ไม่ค่อยได้ตามอ่านเลยไม่คุ้นสักเท่าไรค่ะ แต่เรื่องปุ๋ยยกตัวอย่างเกี่ยวกับนิยายที่เอามาจากการ์ตูนโดยนักเขียนอาชีพ พี่พอจะนึกออกอยู่เรื่องนึง สักวัน (น่าจะอีกนานหน่อย เพราะช่วงนี้ยุ้งยุ่ง ) พี่จะยกขึ้นมาชำแหละ อยากจะฟันไม่เลี้ยงเหมือนกัน เพราะไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วยังทำแบบนี้ ไม่สมควรให้อภัย (อ๊ากกก โหมดโหดกำลังจะกลับมา)

iNt_GaL - เรื่องอื่น ๆ เราคุยกันไปหมดแล้วเนอะ จริง ๆ ตรงจุดห้องพยาบาลนั้นนะ พี่คงเขียนไม่เคลียร์เหมือนกัน เพราะพี่ตั้งใจจะบอกว่า ถ้าเป็นโรงเรียนทั่วไปจริง ๆ อาจารย์ไม่น่าจะปล่อยให้เด็กไปส่งเพื่อนเอง ทั้งที่ตัวเองก็เลือดกำเดาไหลด้วย ส่วนเพื่อนก็สลบยังไม่ฟื้น อาจารย์ต้องตามมาด้วยค่ะ ตรงนี้ไม่เกี่ยวกับเรื่องจริงที่โรสเอามาเขียน เพราะในเรื่องจริงนั้นเห็นว่าเป็นเพื่อนเรียนพิเศษ เหตุเกิดที่โรงเรียนสอนพิเศษรึเปล่าคะ อาจารย์โรงเรียนสอนพิเศษเขาจะไม่ค่อยใส่ใจอยู่แล้ว แล้วที่พี่บอกเรื่องพระเอกเก่งเรื่องหาบ้านนางเอก ก็อาจเป็นเพราะพี่เป็นคนขี้หลงทาง ไปไม่ค่อยถูกทางสักที ให้หาบ้านเพื่อนที่ไม่เคยไป จะหลงประจำ เลยงงกับคนที่หาทางเก่ง เอิ๊กกกก ที่สำคัญใน กทม. นี่ตรอกซอกซอย หมู่บ้านมันเยอะนะ หลงประจำเลยพี่ 5555+

yadegari - ถ้าบล็อกนี้ช่วยได้ก็ยินดีค่ะ เพราะผู้สาวฯ เองก็อยากเห็นงานดี ๆ จากนักเขียนรุ่นใหม่เยอะ ๆ

พี่นกคะ ต้องเองค่ะ(บก.Hug Publishing)
ขอบคุณสำหรับการรีวิวและชี้ให้เห็นถึงจุดบกพร่องของหนังสือนิยายเล่มนี้ค่ะ
จริงๆ หลังจากที่ได้ให้หนังสือพี่นกไป ต้องก็ไปควานหาการ์ตูนเล่มนั้นมาอ่านเหมือนกัน และกว่าจะได้มาอ่านก็พ้นงานมหกรรมหนังสือไปแล้ว และเพิ่งจะอ่านเสร็จไปเมื่อวันก่อนนี้เองะค่ะ ซึ่งก็เห็นตรงตามทุกจุดที่พี่นกได้เขียนไว้ข้างต้น

ซึ่งอย่างที่บอกว่าทางสำนักพิมพ์เราเองก็ไม่ได้สนับสนุนงานเขียนที่ลอกเลียนหรือดัดแปลงอยู่แล้ว(ไม่ว่าจะเป็นกรณีเราไปลอกเขา หรือใครมาลอกเราก็ตาม) ในสัญญาลิขสิทธิ์ของสำนักพิมพ์ก็ระบุไว้ชัดเจนว่างานเขียนนั้นๆ ต้องไม่ใช่งานที่นักเขียนไปลอกเลียน หรือดัดแปลง มาจากงานของผู้อื่น

หลังจากทราบข่าวและได้ตรวจสอบ ต้องก็ได้พูดคุยกับน้องโรส-นักเขียน และเข้าใจว่าน้องโรสตีความหมายของคำว่า “แรงบันดาลใจ” ไม่ถูก ...จึงทำให้เกิดปัญหานี้ขึ้น
อย่างไรก็ตาม...ต้องไม่โทษน้องโรสเพียงฝ่ายเดียว เพราะต้องเองในฐานะของบรรณาธิการก็ถือว่าผิดที่ไม่รอบคอบในการทำงาน จึงขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ เหตุการณ์ครั้งนี้ต้องจะนำไปเป็นบทเรียนในการทำงานในครั้งต่อๆ ไปให้รัดกุมมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่งานเขียนที่ดีควรคิดและสร้างสรรค์เองทั้งหมด หรือความเหมาะสมของตัวละคร และความมีเหตุมีผลในการดำเนินเรื่องต่างๆ ก็ตาม
และท้ายที่สุด... “ขอเป็นหวานใจของนายน้ำแข็ง” ที่ตอนแรกมีโครงการจะพิมพ์ซ้ำ เราก็ได้ยกเลิกโครงการดังกล่าวนี้เรียบร้อยแล้ว
ขอบพระคุณพี่นกอีกครั้งด้วยค่ะ ที่ช่วยชี้แนะน้องโรส ทั้งยังให้คำแนะนำดีดีกับต้อง
Hug Publishing ยังเป็นสำนักพิมพ์เล็กๆ อยู่...แต่ต้องก็สัญญาว่าจะพยายามสร้างสรรค์ผลงานดีดีของนักเขียนหน้าใหม่เพื่อวงการหนังสือต่อไปค่ะ

ดีจังเลยค่ะ น่ารักทั้งจขบ. ทั้งน้องนักเขียน และทั้งบก.เลย

ถึงน้องนักเขียน - ตอนนี้น้องก็เข้าใจจุดผิดพลาดอย่างหนึ่งของตัวเองแล้วนะคะ นับเป็นโชคดีที่เรื่องไม่รุนแรงมากกว่านี้ คราวหน้าเอาใหม่ค่ะ

และนี่ไม่ใช่เข้าข้างน้องนะคะ แต่อยากจะบอกว่ามันเป็นความผิดของสังคมและระบบการศึกษาไทยด้วยที่ไม่ได้ปลูกฝังให้เด็กรู้อะไรที่ควรรู้อย่างนี้ เฮ้อ

มายินดีด้วยค่ะ
ต้องบอกว่าน่ารักทั้งน้องนักเขียนและทางสำนักพิมพ์เลย ได้ใจมั่กๆ


เห็นด้วยกับลูกสาวโมโมโจโจ้ว่านี่เป็นปัญหาของระบบการศึกษา
เพราะเมืองนอก เด็ก ป. 6 ทำรายงานส่งครู แค่เอารูปของคนอื่นมาใช้โดยไม่ลงเครดิต ยังโดนปรับตกได้อ่ะ ^^"
แต่เมืองไทย ขนาดวิทยานิพนธ์ปริญญาโทก็เห็น "ตัดแปะ" กันหน้าเฉยตาเฉย


เห็นในการยอมรับของสำนักพิมพ์แล้วก็ชื่นใจ
เพราะตอนแรกยังกลัวๆ...ห่วงเจ้าของบล็อกจะเจอพายุลูกกวาด 555
เรื่องสำนักพิมพ์เล็กใหญ่ไม่เป็นประเด็นเลยค่ะ
เคยเจอมาก่อนกับสำนักพิมพ์ทั้งกลางทั้งใหญ่
ที่พอมีเรื่องแบบนี้ทีไร ไม่ค่อยเต็มใจจะเร่งแสดงท่าทีอะไรเลย ถ่วง หรือหวังว่าเรื่องจะเงียบไปเองก็ไม่รู้


ฝากถึงพี่นกหนึ่ง
เรื่อง fanfic ประเด็นมันอยู่ที่ว่า เมื่อเขารับรู้ว่าเขาเขียน fanfic
เขาก็ส่งสำนักพิมพ์พิมพ์ขายน่ะซีคะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ถ้าจะมีบ้างก็หนังสือทำมือในวงแคบเท่านั้นแหละ
กระไรจะแปะปกพิมพ์ขายกว้างขวางว่าแฟนฟิคให้เขาตามฟ้องเอาได้เล่า

ฝากถึงพี่นกสอง
จะสับยายนักเขียนคนนั้นเมื่อไหร่อย่าลืมเรียกนะพี่...จะร่วมด้วยช่วยสับ 555

เขาก็ส่งสำนักพิมพ์พิมพ์ขายน่ะซีคะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
<< ต้องเป็น >> เขาก็ "ไม่" ส่งสำนักพิมพ์พิมพ์ขายน่ะซีคะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า

เข้ามาอีกรอบค่ะ แหะๆ

ขอบคุณทุกคอมเมนท์นะคะ

ปล. พี่ผู้สาวฯที่บอกมา โรสก็ลืมนึกไปจริงๆ
ทั้งๆที่ตัวเองก็หลงทิศเป็นประจำ
(ไปไหนก็จำทางไม่ได้ตลอดเลย)

พี่ =p o o k p u i= คะ ขอบคุณค่ะสำหรับคำแนะนำ
โรสเองก็ไม่ค่อยได้อ่านแฟนฟิคชั่นเท่าไหร่ค่ะ
(เพราะปกติเจอแต่แนววายๆน่ะค่ะ รับไม่ไหว -__-'')
ทั้งๆที่ชอบอ่านการ์ตูน ดูอนิเมชั่นมากเลยล่ะค่ะ
(พี่คงจำไม่ได้ เราเคยเจอกันที่งานมีตติ้งห้องการ์ตูนปีก่อนๆด้วยล่ะ :D)

พี่ลูกสาวโมโจโจโจ้ ... ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณจริงๆนะคะ

มามุง

เป็นกำลังใจให้นางฟ้าผู้สาว น้องนักเขียน และสำนักพิมพ์ครับ

อ่านบล็อกวันนี้แล้วรู้สึกถึงความมีวุฒิภาวะของทุกคนเลยค่ะ

หวังว่าคงไม่มีแฟนๆ มาทำเสียบรรยากาศอีกนะเนี่ย

ขอบคุณคุณ =p o o k p u i= ค่ะ
Hug Publishing เป็นสำนักพิมพ์เล็กๆ จริงๆ แม้จะเป็นสำนักพิมพ์ในเครือของที่หนึ่งอีกที...แต่ที่นั่นก็ยังเป็นสำนักพิมพ์เล็กๆ เช่นกัน ต้องเองก็เพิ่งก้าวมาเป็นบรรณาธิการเต็มตัวในปีนี้ ถือว่ายังน้องใหม่มากๆ แล้วก็ยังมาเจอปัญหาให้ได้พบในทันที ตอนแรกก็เกร็งๆ กลัวๆ เหมือนกันค่ะ แต่ก็คิดได้ว่าอย่างไรเสีย...มันก็คือบทเรียน ที่สำคัญก็คือเราก็ต้องก้าวต่อไป
และแม้ไม่ว่าอย่างไร...ต่อให้ต้องเองไม่ได้สนับสนุนให้นักเขียนคนใดทำผิด แต่เมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว บรรณาธิการก็ต้อง "ผิด" ร่วมด้วย src=https://www.bloggang.com/emo/emo11.gif>
ส่วนเรื่องระบบการศึกษาที่คุณ =p o o k p u i= ยกตัวอย่างมา...นั่นสินะ...ใช่จริงๆ แหละ ต้องเองก็เพิ่งนึกได้เหมือนกัน ว่าแค่กรณีเล็กๆ น้อยๆ มันก็เป็นประเด็นลิขสิทธิ์กันแล้ว ต่อไปคงต้องพูดคุยและแนะนำกับน้องๆ นักเขียนทุกคนอย่างใกล้ชิดมากขึ้นค่ะ

และขอขอบคุณพี่นกอีกครั้ง ต้องว่าครั้งนี้คงทำให้น้องๆ นักเขียนหลายๆ คนได้เข้าใจคำว่า "แรงบันดาลใจ" ถูกต้องมากขึ้นเนอะ


เต็มที่ - - - ขอบคุณสำหรับความเอาใจใส่และคำแนะนำอย่างใกล้ชิด รักเพื่อนนะ จุ๊บๆๆ

โดย: ต้อง-Hug Publishing IP: 203.113.56.73 วันที่: 4 พฤศจิกายน 2549 เวลา:20:18:04 น.

ผู้สาวฯเขียนได้ละเอียดละออดีแท้ ชื่นชมสปิริตของทุกฝ่ายเลยค่ะ

น้องปุ๋ย - พี่เริ่มมีประกายโหดเข้ามาแล้วล่ะ แต่ถ้าพี่ทำจริงน้องปุ๋ยต้องมาร่วมด้วยช่วยรับทอร์นาโดนะ เพราะคนนี้เขาแฟนเยอะ

ต้อง-Hug - ขอบคุณที่ให้ความเชื่อถือพี่ค่ะ (แต่ถ้ารู้จักตัวจริง ความเชื่อถืออาจไม่หลงเหลือ 555)

ลูกสาวโมโจโจโจ้ - เห็นด้วยค่ะเรื่องระบบการศึกษา แถมเด็กสมัยนี้แม้แต่จะพิมพ์เองยังไม่ยอมทำเลย ใช้ copy&paste ง่ายกว่า

สาวไกด์ใจซื่อ - หวังเช่นกันค่ะ

haiku - ขอบคุณค่ะ

เพิ่งเห็นบล็อกค่ะ

ตอบจขบ. - ใช่ค่ะ แหม อุตส่าห์ไม่บอกชื่อนะ ยังจำได้อีก

โดยส่วนตัวแล้ว ไม่สะดุดใจเรื่อง "แรงบันดาลใจ" เท่าไหร่ค่ะ เพราะนิยายรักที่ใช้ฉากในโรงเรียนกับพล็อตสาวห่วยแอบรักหนุ่มเริ่ดนี่มีเยอะแยะ เลยสนใจแต่ความสนุกและรื่นไหลของเรื่องเสียมากกว่า

อ่านคห. ข้างบนแล้วก็ขอชื่นชมบ.ก. กับน้องคนเขียน อันที่จริงจะทำเฉยก็ได้ แต่ก็สนใจเข้ามาตอบ น่ารักดีค่ะ

รอบล็อกต่อไปของคุณผู้สาวฯ ดีกว่า
...ท่าจะมันส์

(แอบทายอยู่ว่าใคร)

^
บล็อกต่อไปก็คงยังไม่ได้ทำหรอก รีวิวเรื่องอื่นก่อน ของร้อนทานบ่อย ๆ ไม่ดี มันลวกปาก

เข้ามาอ่านบล็อกนี้แล้วยิ้มได้ค่ะ

เป็นกำลังใจให้ทุกคน ตั้งแต่ จขบ. น้องโรส และบก.ต้อง นะคะ ^^

รออ่านบล็อกต่อไปด้วยความสงสัยค่ะ ฮา

ปล. เห็นด้วยกับคคห.ของหลายๆ คนที่บอกว่า การศึกษาไทยยังหย่อนตรงนี้มาก ... มันมากกกกกจริงๆ ค่ะ เพื่อนที่เป็นอาจารย์บางคนก็บ่น พวกลอกๆ มาเยอะมากกกกก

เผอิญการ์ตูนเรื่องนี้เป็นเรื่องโปรดของเราเสียด้วยสิ
ชักมองเห็นเค้ารางของการพิมพ์หนังสือในสมัยนี้แล้วล่ะว่า ตัวบก.ต้องเป็นคนที่อ่านหนังสือกว้างขวางมากๆ กว้างจนพอที่จะไม่รู้สึกคุ้นๆในต้นฉบับที่ส่งมาให้ แล้วจึงสั่งพิมพ์
ชักชอบเข้ามาดูแล้วนะว่า NOK จะรีวิวเรื่องอะไรต่อไป

อุ๊ย! พลาดอะไรไปหรือเปล่าเนี่ย

5 55 5

เพิ่งเข้ามาอ่าน แบบว่าช่วงนี้ทำงานใช้หนี้อยู่ เอิ๊ก

^

อ่านคอมเมนท์แล้วสะดุ้งโหยง
สมัยเรียนเราก็ลอกแหลกราญเหมือนกันนี่หว่า (copy เพื่อนเป็นนิจ)

แต่ยืนยันนะคะ ว่าเวลาทำรายงาน ทำธีสิส จะใส่ reference ทุกครั้ง ไม่เคยก๊อปแปะ

เห็นความตั้งใจของหลาย ๆ ฝ่ายแล้วชื่นใจ อย่างน้อย ๆ ก็เล็งเห็นคุณค่าของการทำหนังสือดี ๆ ให้คนได้อ่านค่ะ

อืมๆ เป็นกรณี แรงบันดาลใจคลับคล้ายการลอกเลียน น่าเอาเป็นกรณีศึกษาในวิชาเรียนจริงๆ
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ผู้สาวฯ มีแรงมาอัพบล็อคเรื่องอื่นๆต่อไป
เป็นกำลังใจให้น้องโรสคนเขียนที่น้อมรับความผิดพลาดไปปรับปรุงงานชิ้นใหม่ๆ
เป็นกำลังใจให้ กอง บก. สำนักพิมพ์ สุ้ๆคับ พิจารณากันให้ถ้วนถี่ก่อนการตีพิมพ์

สุดท้ายละผู้สาวฯ คับ
"นิยายที่เอามาจากการ์ตูนโดยนักเขียนอาชีพ พี่พอจะนึกออกอยู่เรื่องนึง"
รอลุ้นคับว่าใช่เรื่องที่เคยอ่านหรือเปล่า

อ๊ะ เดี๋ยวก่องๆๆๆๆ


พี่ปุ๋ยเคยเจอน้องโรสในงานมีทตูนด้วยเหยอ
เคยไปสองหนเองน้า :)
ล็อกอินไรอ่า พี่ปุ๋ยฟามจำสั้นง่า
/me เขินๆๆๆ

(int_gal) << ถ้าล็อกนี้ จำมะได้น้า ว่าเคยเจอในมีท

มิน่า รู้สึกร้อน ๆ จนนั่งไม่ติด ต้องรีบเข้ามาดู

พร้อมรอเรื่องต่อไป ที่ท่าทางจะร้อนกว่านี้

มืออาชีพกับโครงเรื่องคล้ายการ์ตูนเรื่องหนึ่ง

^
กรี๊ดดด พุดน้ำบุศย์มาแล้ว (5 5 5)

คุณpiccy สะดุ้งอะไรเหรอ (หุหุ)

เฮ้อ ! .... เหนื่อยจังเลยครับ

สายลมอิสระ - สะดุ้ง ตอนเขาว่ากันว่า นักศึกษาชอบลอกไง มันแทงใจดำดังฉึก...ไม่เคยทำการบ้านเองเลย แหะๆ

หวัดดีคุณพุดน้ำบุศย์ค่ะ หายไปหลายวัน
คิดถึงจัง

ไม่เคยอ่านเรื่องนี้หรอกค่ะ ไม่ค่อยชอบอ่านเรื่องแนววัยรุ่นค่ะ แต่ขอชื่นชมกับสปิริตของทุกฝ่ายด้วยคนค่ะ
อยากรู้จังค่ะ ว่านักเขียนที่ว่าน่ะ ใคร!!!!

ปกก็การ์ตูน แต่ยังไม่เคยอ่าน มันก็น่ารักดีเน้อ 55

It start with a kiss หรือแกล้งจุ๊บให้รู้ว่ารัก แสดงหนังพระเอกหล่อมากๆๆค่ะ -..-

แกล้งจุ๊บให้รู้ว่ารัก
พระเอกอะน่าร๊ากกกกกกกกน่ารักหล่อด้วย อิ อิ

เสี่ยวจงน่ารักที่สู๊ดดดดด...

อืม....

ก็...ถามอารายหน่อยสิ

ได๋ป้ะ...

คำถามมีอยู่ว่า...

ใครคิด...หรือแต่หรอ....?

โอ้...โน่...ม่ายอยากเชื่อง่ะ...

จ้อด...มันยอดมากๆเลยนะ...

รึปล่าวหว่า...?