ปล่อยเมื่อไร สบายเมื่อนั้น เธอครองชีวิตร่วมกับเขามานานกว่า ๑๐ ปี แล้ววันหนึ่งก็พบว่าเขาปันใจให้หญิงอื่น เธอจึงแยกทางจากเขา แต่เขาหาได้ไปจากจิตใจของเธอไม่ ทุกครั้งที่นึกถึงเขา เพลิงแค้นก็ลุกท่วมหัวใจ เธอแค้นที่ถูกเขาทรยศ แค้นที่เขาทำลายชีวิตที่ดี ๆ ของเธอ ยิ่งนึกก็ยิ่งรุ่มร้อน จนอยากตบ อยากทำร้าย อยากทำลาย "มัน" เธอหันหน้าเข้ากรรมฐาน แต่ความแค้นยังตามมารังควานเธอ แม้เรื่องจะจบไปนานแล้ว แต่เธอไม่ยอมจบด้วย ใจยังหวนกลับไปขุดเรื่องราวในอดีตให้มาทิ่มแทงเธอไม่หยุดหย่อน เสียงด่าดังก้องอยู่ในใจทั้ง ๆ ที่รอบตัวมีแต่ความเงียบสงบ แต่ไม่มีอะไรที่ยั่งยืน มีเกิดก็มีดับ ตอนนั้นเธอกำลังเดินจงกรม มือประสานกันที่ท้อง เธอรู้สึกว่าเมื่อยเหลือเกินเพราะกุมมือในท่านั้นนานเป็นชั่วโมงแล้ว จึงปล่อยมือลง ทันทีที่ปล่อยความเมื่อยก็หายไป ความรู้สึกสบายกายสบายใจเกิดขึ้นตามมา ชั่วขณะนั้นเองเธอได้ประจักษ์แก่ใจว่า "แค่ปล่อย เราก็ไม่ทุกข์อีกต่อไป" แล้วน้ำตาก็ไหลรินออกมา วินาทีนั้นเองที่เธอระลึกขึ้นได้ว่าสาเหตุที่เธอคับแค้นไม่เลิกราก็เพราะไปยึดติดกับเรื่องราวในอดีตอยู่ตลอดเวลา เป็นเพราะเธอไม่ยอมปล่อยมันไปนั่นเอง เธอจึงทุกข์แล้วทุกข์เล่า เมื่อคิดได้เช่นนี้เธอจึงปล่อยมันออกไปจากใจทันที เธอเล่าว่าในการปล่อยมือครั้งนั้น เธอได้ปล่อยความแค้นและเรื่องราวในอดีตระหว่างเธอกับเขาไปด้วย จิตใจบังเกิดความเบาสบายสงบเย็นขึ้นมาทันที มือที่กุมไว้นาน ๆ ย่อมเมื่อยฉันใด ใจที่ยึดไว้ไม่เลิกรา ย่อมเป็นทุกข์ฉันนั้น ไม่มีอะไรที่จริงยิ่งไปกว่านี้ แต่ความจริงง่าย ๆ อย่างนี้น้อยคนจะตระหนัก ทั้งนี้ก็เพราะเราคุ้นชินกับการยึดจนเป็นนิสัย อะไรก็ตามที่ติดเป็นนิสัยแล้ว เรามักจะทำไปโดยไม่รู้ตัว คนที่เคร่งเครียดจนเป็นนิสัย ก็เอาแต่เคร่งเครียด หน้านิ่วคิ้วขมวด เกร็งมือเกร็งคอ ไปโดยไม่รู้ตัว แม้จะรู้สึกเมื่อยล้า ก็หารู้ไม่ว่าเป็นเพราะนิสัยดังกล่าวนั่นเอง แต่ทันทีที่รู้ตัวและผ่อนคลายลง เขาก็จะรู้สึกสบายทันที อะไรก็ตามถ้าเราไปยึดติดแบกถือแล้ว ล้วนทำให้เป็นทุกข์ทั้งนั้น แม้ว่าสิ่งนั้นดูเหมือนเล็กน้อยไม่สลักสำคัญ แต่ก็ประมาทไม่ได้ สิวเพียงไม่กี่เม็ด ถ้าไปหมกมุ่นครุ่นกังวลกับมันทั้งวันทั้งคืน ก็สามารถทำให้เด็กสาวฆ่าตัวตายเพราะความอับอายได้ ดังเคยเป็นข่าวมาแล้ว มีเรื่องเล่าว่าชายผู้หนึ่งเข้าไปกราบทูลระบายความทุกข์กับสมเด็จพระสังฆราชเจ้าพระองค์หนึ่ง เขาเอาแต่บ่นว่า "หนักครับ.....ช่วงนี้แย่มากเลยครับ" เมื่อสมเด็จ ฯ ถามว่าหนักเรื่องอะไร เขาก็ทูลเล่าถึงปัญหาต่าง ๆ ที่รุมเร้าชีวิต สุดท้ายก็ทูลว่า "ตอนนี้ผมจวนจะแบกไม่ไหวแล้วครับ" สมเด็จ ฯ ฟังสักพัก ก็รับสั่งให้เขานั่งคุกเข่าและยื่นมือทั้งสองออกมาข้างหน้า แล้วพระองค์ก็หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งมาวางบนฝ่ามือทั้งสองของเขา แล้วรับสั่งว่า "นั่งอยู่นี่แหละ อย่าขยับหรือไปไหนจนกว่าข้าจะกลับมา จะเข้าไปข้างในสักประเดี๋ยว" เขานั่งอยู่ในท่านั้นเป็นเวลานาน แต่สมเด็จ ฯ ก็ยังไม่เสด็จออกมาเสียที จนเขาเริ่มเมื่อยล้า กระดาษดูจะหนักขึ้นเรื่อย ๆ จนเหงื่อเริ่มออก ในที่สุดสมเด็จ ฯ ก็เสด็จเข้ามาประทับที่เดิม แล้วทรงถามชายผู้นั้นว่าเป็นอย่างไร "หนักครับ พระเดชพระคุณ เมื่อยจนจะทนไม่ไหว" "อ้าว ทำไมไม่วางมันลงเสียละ ?" สมเด็จ ฯ รับสั่ง "ก็ไปยอมให้มันอยู่อย่างนั้น มันก็หนักอยู่ยังงั้นนะซี มันจะเป็นอย่างอื่นไปได้ยังไง" กระดาษแม้จะบางเบา แต่ถ้าไปยึดถือมันนาน ๆ ก็จะกลายเป็นของหนักจนสู้ไม่ไหว อารมณ์โกรธเกลียด ท้อแท้ กลัดกลุ้ม แม้จะจับต้องไม่ได้ แต่ถ้าไปแบกไว้ทั้งวันทั้งคืน ใจเรานั่นแหละที่จะแย่ ตรงกันข้ามกับหินก้อนใหญ่ ตราบใดที่ไม่ไปอุ้มไปแบก ก็ไม่มีวันหนัก เป็นเพราะไม่รู้ตัวใช่ไหมเราจึงเผลอไปแบกหรือยึดความทุกข์เอาไว้ ทั้ง ๆ ที่ยิ่งแบกยิ่งยึดก็ยิ่งทุกข์ แต่ก็ยังไปแบกไปยึดอยู่นั่นเองเพราะทำจนเป็นนิสัยเสียแล้ว ความรู้ตัวจึงเป็นกุญแจสำคัญที่จะไขไปสู่หนทางแห่งความไม่ทุกข์ เพราะเมื่อรู้ตัวแจ่มชัดเราก็ประจักษ์แก่ใจว่าได้เผลอแบกยึดอะไรต่ออะไรไว้มากมาย ถึงตอนนั้นการปล่อยวางก็เกิดขึ้นได้ไม่ยาก ฉะนั้นไม่ว่าทำอะไรอยู่ก็ตาม ควรหมั่นมองตนสำรวจจิตเพื่อให้รู้เท่าทันความรู้สึกนึกคิดอยู่เสมอ ความรู้ตัวนี้แหละจะช่วยปลดเปลื้องสิ่งหมักหมมที่ค้างคาในจิตใจจนทำให้ชีวิตเบาสบาย เทศกาลปีใหม่มาถึงแล้ว ใคร ๆ ก็อยากได้ของขวัญ แต่ถ้าอยากให้ชีวิตเบาสบาย ไม่มีอะไรดีกว่าการปล่อยวางสิ่งที่ทำความหนักอึ้งแก่จิตใจ อย่าแบกข้ามปีให้เหนื่อยใจอีกต่อไปเลย วันนี้สิ่งสำคัญจึงมิใช่คำถามว่าเราได้อะไรมาบ้าง ? แต่ได้แก่คำถามว่าเรา "ปล่อย"ไปมากแค่ไหนแล้ว? บทความโดย...>>รินใจ<<...   Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2549 30 comments Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2549 17:32:01 น. Counter : 1799 Pageviews. Share Tweet

อนุโมทนาทุกท่านค่ะ บทความนี้ตามคำขอของน้องแบบมนะคะ หวังว่าคงเป็นประโยชน์นะคะ   โดย: ป่ามืด 4 กุมภาพันธ์ 2549 3:10:18 น.

แวะมาลาคุณป่ามืดไปนอนค่ะ เคยได้ยินเรื่องนี้จากคุณพ่อนานแล้ว แต่ฟังอีกก็ยังจำได้ไม่ผิดเพี้ยน   โดย: แ ม ง ป อ 4 กุมภาพันธ์ 2549 3:20:55 น.

เดี๋ยวแบมส่งให้เพื่อนค่ะ จริงแล้วแบมเคยให้ ลิ้งค์บล๊อกพี่ป่ามืดไปให้เขาแล้วค่ะ อ่านเกี่ยวกับธรรมะค่ะ เดี๋ยวแบมส่งลิ้งค์นี้ให้เขามาอ่านแล้วเม้นต์ค่ะ พี่ป่ามืด ขอบคุณค๊า แบมพึ่งกลับจากไปทานข้าวนอก กับแฟนค่ะ ฝันดีนะคะ   โดย: yadegari 4 กุมภาพันธ์ 2549 3:52:06 น.

เรื่องดีๆ ทั้งนั้นเลยค่ะ อ่านแล้วดีจัง   โดย: jaa_aey 4 กุมภาพันธ์ 2549 4:05:38 น.

อนุโมทนาบุญค่ะ หนักนักจะแบกไว้ทำไม พอปล่อยแล้วก็สบาย เราแบกเราทุกข์มันก็หนักก็ทุกข์อยู่ที่ตัวเราคนเดียว แหม่นบ่อคะ อืมม สงสัยต้องลดน้ำหนักอย่างจริงจังแล้วเรา หนักมานาน ไม่ปล่อยซะทีน่ะค่ะ ส่วนวิธีปลดทุกข์...ต้องไปถามเจ้าหลานชายเจ้านิคเค้าค่ะ เค้าเป็นปรมาจารย์ปลดทุกข์ แห่งสำนักบ้านน้าเหลียงค่ะ   โดย: เฉลียงหน้าบ้าน ค่า (เฉลียงหน้าบ้าน ) 4 กุมภาพันธ์ 2549 4:09:23 น.

ลืมถามไปว่า พึ่งตื่น หรือว่า ยังไม่ได้นอนเลยคะเนี่ย อึดจริงๆเลย บล็อกลิสซึ่ม เหมือนกัน...   โดย: เฉลียงหน้าบ้าน 4 กุมภาพันธ์ 2549 4:10:35 น.

เยี่ยมมากเลยค่ะ   โดย: VSr. 4 กุมภาพันธ์ 2549 4:18:03 น.

จริงอย่างที่สุดค่ะ หากปล่อยวางบ้างคงจะดี พยายามอยู่เหมือนกันค่ะ สงสัยต้องเก็บไว้อ่านทุกเช้าจะได้ปล่อยวางบ้าง ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันนะค่ะ   โดย: พี่เจี้ยวค่ะ (sutida_jeaw ) 4 กุมภาพันธ์ 2549 4:29:37 น.

ทุกข์ คือ การที่เราไปยึดติดมันเองเนอะ   โดย: p_tham 4 กุมภาพันธ์ 2549 4:36:55 น.

สวัสดีตอนเช้าค่ะ คุณป่ามืด อยากทราบว่า มีที่ปฏิบัติธรรมที่ไหนบ้างมั้ยเ่อ่ย ที่ใกล้ๆ กรุงเทพฯ และก็เป็นช่วงสั้นๆ 3 วันน่ะค่ะ ลอง search หาดูแล้ว มีแต่ที่เป็น 7 วัน 9 วันทั้งนั้นเลย ไปไม่ได้ กะว่าจะไป ช่วงวันมาฆบูชานี่น่่ะค่ะ ถ้ามี ช่วยแนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ   โดย: ซีบวก 4 กุมภาพันธ์ 2549 8:05:33 น.

คุณป่ามืดคะ ตอนเห็นชื่อเรื่อง ทำให้นึกถึงตนเองตอนเดินทางแล้วรถไม่จอดเข้าห้องน้ำให้ พอรถจอดได้เข้าห้องน้ำ สบายตัวเยอะเลย แต่พอได้อ่าน โอ้โฮเป็นบทความที่ดีมาก ๆ ค่ะ ทุกอย่างในชีวิตถ้าเรารู้จักปล่อยวาง เราจะไม่ทุกข์อีกต่อไป ให้ข้อคิดเตือนสติเตอนใจเป็นอย่างดี จะนำเอาไปใช้นะคะ ขอยคุณคุณป่ามืดมาก ๆ ค่ะที่นำเรื่องดี ๆ มาฝาก   โดย: ซออู้ 4 กุมภาพันธ์ 2549 8:36:09 น.

ขออภัยนะคะที่พิมพ์ผิด เพราะตาลายกับใบไม้สวย ๆ ในกล่องคอมเมนท์ค่ะ   โดย: ซออู้ 4 กุมภาพันธ์ 2549 8:37:37 น.

ปลง...   โดย: Baby I love you IP: 71.85.241.153 4 กุมภาพันธ์ 2549 8:54:33 น.

ก่อนปล่อยวางฟังดูง่าย แต่มันทำยากอ่ะค่ะ   โดย: ladybear 4 กุมภาพันธ์ 2549 10:04:06 น.

โอ้โห...เพิ่งเคยแวะมาเยี่ยมบล๊อกคุณป่ามืดเป็นครั้งแรกค่ะ อ่านบทความแล้วทำให้นึกตามเลยนะคะ ว่าจริงๆแล้วที่คนเราทุกข์กันเนี่ย ก็เพราะว่าไม่ยอมปล่อยวางจริงๆค่ะ (นึกแล้วก็พยายามทำตามนะคะ) บางครั้งก็เป็นค่ะ เรื่องแค่นิดเดียวแต่มาแบกไว้ให้หนักอยู่ได้ตั้งนาน กว่าจะปล่อยวางได้ ก็ใช้เวลาพอดูเลยค่ะ   โดย: หยดน้ำ ;) 4 กุมภาพันธ์ 2549 10:10:05 น.

ความรู้สึกร่มรื่น ... ตอนเข้ามา รู้สึกใจผ่อนคลาย สงบ ตอนออกไป ... ขอบคุณบทความ ที่ทำให้เราระลึกถึงตนเอง และขอบคุณ คุณป่ามืด ผู้นำเสนอบทความนี้ครับ ...   โดย: Cymry 4 กุมภาพันธ์ 2549 10:27:02 น.

ชอบมากค่ะ สวัสดียามเช้านะคะคุณป่ามืด   โดย: prncess 4 กุมภาพันธ์ 2549 10:47:22 น.

ธรรมสวัสดีค่ะ พี่ป่ามืด ระยะนี้ งานเยอะจังค่ะ ทั้งงานหลวงงานราษณ์ แถมงานของประเทศพ่วงเข้าไปอีก แต่ ใจคอ เบาๆ สบายๆ ดีนะคะ คิดถึงพี่ป่ามืด ขอให้เจริญในธรรมค่ะ   โดย: ประกายดาว 4 กุมภาพันธ์ 2549 10:58:23 น.

ดีจ้าพี่ป่ามืด ... จริงค่ะ บางทีการที่เรายึดติดอะไรไปมากมายมันก็รังแต่ทำให้เราเครียด เศร้า กังวล แต่ถ้าเราปล่อยวางได้บ้างก็จะดีไม่น้อย สถานการณ์เครียดๆ จะได้คลายลง ผ่อนลงบ้าง ... ตอนนี้นิดกำลังปล่อยและวางบางอย่างอยู่ค่ะ เพราะคิดมากๆ ก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย ได้แต่ความกังวล วันหยุดแล้วพี่ป่ามืด มีความสุขมาก ๆนะค่ะ วันนี้พาสาวน้อยไปเที่ยวไหนหรือเปล่าค่ะ   โดย: JewNid 4 กุมภาพันธ์ 2549 11:37:33 น.

เนอะ...มัวแต่ปล่อยหอยขมกันอยู่ได้ ปล. บล็อกมืดจินๆ   โดย: me2you 4 กุมภาพันธ์ 2549 11:38:30 น.

อนุโมทนาบุญค่ะ..คุณพี่ลุงมีทูยู วันนี้บล๊อคเทคนิคการเล่น"เปลี่ยนจังหวะฟุตเวิร์คเมื่อเจอกับผู้เล่นห่างโต๊ะ "น่าอ่านมากแม้สำหรับคนไม่เล่นปิงปองอย่างป่ามืด เพื่อนๆแวะไปอ่านดูนะคะ ตามไปดู...>>เปลี่ยนจังหวะฟุตเวิร์คเมื่อเจอกับผู้เล่นห่างโต๊ะ<<... (เมนท์เก็บมา).. อืมม..เราต้องเปลี่ยนจังหวะตามคู่ต่อสู้ ไม่ใช่จังหวะตามใจฉัน แต่ต้องทันจังหวะของอีกฝ่ายหนึ่งจึงจะบันเทิงไปด้วยกันหรือพลิกผันความเป็นต่อได้ในที่สุด ..ต้องปรับปรุงให้ทันเหตุการณ์ความเชี่ยวชาญในสถานการณ์คือเหตุที่จะเป็นผู้ชนะ ขอให้ผู้ที่ยังไม่ได้ชัยชนะสุขสนุกกับการพัฒนาและวันหนึ่งอาจจะพลิกผันเป็นผู้ที่ชนะสักวันนะคะ ..การเป็นผู้แพ้ได้อย่างพยายามเต็มความสามารถแล้ว..ย่อมยินดีในชัยชนะที่สามารถของคู่แข่งขัน เปิดใจชื่นชมลีลาอันสุดยอดประทับใจรับเขาไว้เป็นเพื่อนนอกสนาม นักสู้ทั้งหลายทั้งผู้แพ้และผู้ชนะคงจะโลดแล่นพริ้วไหวในโลกการแข่งขันได้อย่างมีความสุขนะคะ..หุหุ..เอามาเกี่ยวกันนิดเพราะพบเห็นมามากกับจิตใจของผู้ที่พ่ายแพ้การแข่งขันและไม่มีความสุขที่เคยพบเห็นมามากค่ะ วันหยุดพักกายพักใจนะคะ ฮิฮิ..   โดย: ป่ามืด 4 กุมภาพันธ์ 2549 15:12:05 น.

ชอบบทความแบบนี้มากๆ เลยค่ะ พี่ป่ามืด ... เข้าใจไม่ยาก แต่ถึงแก่น ... พยายามปล่อยไปเยอะแล้วเหมือนกันค่ะ แต่บางอย่างก็ยังลำบากอยู่ ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปค่ะ แค่ได้พยายาม ปล่อยทีละนิด ซักวันหนึ่งคงปล่อยได้หมดนะคะ อนุโมทนาค่ะ   โดย: Hachi_chan 4 กุมภาพันธ์ 2549 16:10:57 น.

อนุโมทนาบุญทุกท่านค่ะ ดึกๆแว๊บไปเยี่ยมที่บล๊อคนะคะ   โดย: ป่ามืด 4 กุมภาพันธ์ 2549 17:24:18 น.

อืม...วันนี้ชอบมากเป็นพิเศษ.... การเล่าเรื่องง่ายๆ แทรกข้อคิดไปในนั้น...ทำให้ไม่หนักเกิน... สำหรับเรื่องที่เขียน ทั้งหมดเป็นเรื่องที่เราผ่านมาแล้วทั้งนั้น ผ่านมาแบบนั้นเลยทีเดียว แต่ใช้เวลาไม่นานนะ.. ไม่กี่เดือน ก้อถือว่าไม่นานแล้วล่ะ นึกถึงแม่เข้าไว้ นึกถึงคนที่รัก คนที่เป็นห่วงเรา.. (ที่ยังมี) จะทำให้การปล่อยรัยๆ มันง่ายขึ้น สบายดีนะ   โดย: ตี๋สีชมพู 4 กุมภาพันธ์ 2549 18:56:59 น.

ปล่อยไปได้เยอะแล้วค่ะ.. สบายจิงๆ ด้วยค่ะ   โดย: ชิด-ชิด เข้ามาอีกหน่อย 4 กุมภาพันธ์ 2549 23:00:15 น.

ปล่อยไปบ้างแล้วแม้ยังไม่หมด...อ่านแล้วรู้สึกว่างและวางลงเยอะเลยค่ะ...ขอบคุณข้อคิดดีดีค่ะ ชอบ BG set ใหม่จังเลย สงบ สบายตาเหลือเกินค่ะ   โดย: บุษบามินตรา 6 กุมภาพันธ์ 2549 14:00:30 น.

อนุโมทนาบุญค่ะน้องซีบวก สถานที่ปฏิบัติธรรมค่ะ...>>คลิกลิงค์<<...   โดย: ป่ามืด 6 กุมภาพันธ์ 2549 16:36:29 น.

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดี ๆ ครับ   โดย: ต่อตระกูล 12 กุมภาพันธ์ 2549 19:19:55 น.

ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง ที่ชี้ให้เข้าใจ อนัตตาหนอ...อนัตตา   โดย: lucifer IP: 161.200.172.56 22 กุมภาพันธ์ 2549 19:43:34 น.

อนัตตา สุญญตา จิตว่าง   โดย: Plin, :-p ตัวจริง ยังมิได้ log in IP: 202.28.181.9 22 พฤษภาคม 2549 14:18:34 น.