ข้างหลังภาพ....และศรีบูพา เชคสเปียร์เมืองไทยดีดีนี่เอง ถ้าใครได้ยินชื่อนวนิยายสุดคลาสสิคที่ชื่อว่า “ข้างหลังภาพ” หลายคนอาจนึกไปถึงหนังสืออ่านนอกเวลาสมัยเรียน บางคนอาจนึกถึงภาพพี่เคน(ที่เพิ่งจดทะเบียนกับพี่หน่อยไปหมาดๆ)และคุณคาร่า พลสิทธิ์ซึ่งสวมบทบาทในจอเงิน แต่เชื่อแน่ละว่า...คงไม่มีใครที่เคยอ่านแล้วไม่นึกถึงภาพทิวเขา “มิตาเกะ” ภาพสีน้ำในกรอบดำที่ ‘ศรีบูรพา’ ตั้งใจสร้างขึ้นมาให้เป็นเงื่อนงำของนวนิยายเรื่องนี้ ... ฉันไม่เคยมีบทเรียนเป็นนวนิยายเรื่อง “ข้างหลังภาพ”...ครั้งแรกที่ได้สัมผัส จึงเป็นเมื่อประมาณ 6 ปีก่อนเห็นจะได้ ที่คุณเคน ธีระเดชเพิ่งจะเข้าวงการได้ไม่นานและรับบทในหนังเป็น “นพพร” นักศึกษาหนุ่มที่แอบหลงรักภรรยาของเพื่อนพ่อ และคุณคาร่า พลสิทธิ์ผู้ซึ่งรับบทเป็นหญิงสาวสูงศักดิ์ สง่างาม ชดช้อย เหมาะควรแก่การถูกรักจากเด็กหนุ่มใสซื่อ “หม่อมราชวงศ์กีรติ” ถ้าจะกล่าวโดยทั่วไปแล้วนวนิยายเรื่อง “ข้างหลังภาพ” ก็เป็นนวนิยายเนื้อเรื่องไม่น่าหวือหวาอะไร คือ มีพระเอกผู้คลั่งรักนางเอกด้วยความหลงใหล มัวเมาและนางเอกผู้มีกริยาเป็นแบบอย่างสมคำว่า “กุลสตรีไทย” แท้จริงก็มีความรักในทำนองเดียวกัน แต่ด้วยเรื่องของศีลธรรมจรรยา เนื่องจากตนแต่งงานมีเหย้าเรือนแล้ว จึงไม่อาจจะใช้อารมณ์มาให้อยู่เหนือความถูกต้องไปได้ และความรักของคนทั้งคู่ก็มีบทจบเป็นการลาจากที่ไม่มีวันหวนคืน อันนำมาซึ่งความตราตรึงใจผู้อ่านเป็นอย่างยิ่ง แต่สิ่งที่ทำให้หนังสือข้างหลังภาพถูกจ่าหัวว่าเป็น “วรรณกรรมคลาสสิค” อันน่ายกย่องของเมืองไทยนั้น ก็คงหนีไม่พ้นเรื่องราวของการใช้ภาษาของ ‘ศรีบูรพา’ ในการบรรยายฉากรักโรแมนติคในประเทศญี่ปุ่น ฉากแห่งสถานที่อันสวยงาม ท้องฟ้า ดวงดาว เมฆหมอก สายธารซึ่งดูเหมือนจะสวยงามและเป็นใจให้ก่อเป็นความรักของคนทั้งคู่ และปรากฏเรื่องราวอันน่าจดจำเบื้องหลังภาพสีน้ำมันนั้น จนบทบรรยายเหล่านั้นกลายเป็นบทเด่นของหนังสือและอาจเรียกได้เลยว่าทำให้นวนิยายเล่มนี้เป็นนวนิยายกึ่งบทกวีที่อ่านซ้ำไปซ้ำมาจนขึ้นใจได้ไม่ต่างกับวรรณกรรมตะวันตกของเชคสเปียร์ นอกจากนั้นอีกเรื่องหนึ่งที่น่ายกย่องไม่น้อยไปกว่ากันของกุหลาบ สายประดิษฐ์หรือศรีบูรพานั้น ก็คงจะเป็นเรื่องของความสมจริงสมจังของการเขียนตัวละครสองตัวให้มีบทบาท อารมณ์ความรู้สึก พื้นฐานภูมิหลังและบทสนทนาที่ทำให้คนอ่านซึ่งคงไม่ใช่เพียงฉัน รู้สึกเหมือนกับว่าเรื่องราวอันชวนตรึงใจนั้นได้เกิดขึ้นจริง ๆ บนเขามิตาเกะ ประเทศญี่ปุ่นเมื่อครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ... แม้ว่าเนื้อเรื่องกลาง ๆ ที่บรรยายถึงความงดงามของธรรมชาติในฉากอันสวยงาม และการพร่ำพรรณาถึงความรักของนพพรที่มีต่อคุณหญิงที่เขาคลั่งรักนั้น จะดูออกจะมากเกินไปสักนิดทำให้วางหนังสือลงได้เป็นระยะ ๆ ไม่ถึงกับติดไว้กับมือจนวางไม่ลงอย่างที่นวนิยายควรมีความสามารถเช่นนั้น ...แต่การปูพื้นฐานและความรู้สึกต่าง ๆ นั่นต่างหาก ที่เป็นกลอุบายของ ‘ศรีบูรพา’ ที่วางไว้อย่างแนบเนียนและทำให้ตกหลุมพรางในฉากจบอันเป็นวาระสุดท้ายของคุณหญิงที่พูดถึงความรักของตนที่มีต่อนพพรเป็นครั้งแรกว่า “ความรักของเธอเกิดที่นั่น และก็ตายที่นั่น แต่ของอีกคนหนึ่งยังรุ่งโรจน์อยู่ในร่างที่กำลังจะแตกดับ” และวรรคทองอีกครั้งที่ไม่ว่าใครก็จำได้ขึ้นใจว่า... “ฉันตายโดยปราศจากคนที่รักฉัน แต่ฉันก็อิ่มใจว่าฉันมีคนที่ฉันรัก” และฉันเองก็เป็นคนหนึ่งที่ตกหลุมพรางนั้นอย่างจัง หลั่งน้ำตาให้นวนิยายเล่มนี้อย่างเงียบ ๆ...อาจไม่ใช่เพียง “หลั่งน้ำตา” เท่านั้น แต่เรียกได้ว่าร้องไห้สะอึกสะอื้นกันเลยทีเดียว!! ... นับเป็นประโยชน์สำหรับการอ่านหนังสือเล่มนี้ของฉัน ในการที่ได้เคยเห็นนพพรและคุณหญิงกีรติมีชีวิตจริง ๆ มาก่อนบนจอหนัง ทำให้การจินตนาการภาพประกอบภาษาอันสวยหรูของผู้แต่งดูจะกลมกลืนและงดงามลงตัว ฉันจึงไม่ใช่คนหนึ่งล่ะ ที่จะนำหนังและหนังสือมาเปรียบเทียบกันและวิจารณ์ควบคู่ในรายละเอียดอันขาด ๆ เกิน ๆ ซึ่งสามารถพบเห็นอยู่ได้ แต่ฉันถือว่านั่นเป็นสิ่งที่ช่วยเสริมกันให้จินตภาพของฉันลงตัวดีกว่า ... คงจะไม่เป็นการลังเลเลยสักนิด หากจะป่าวประกาศออกไปทั่วกันว่าฉันยินดีจะอ่านหนังสือเล่มนี้ซ้ำได้อีกไม่รู้กี่รอบ ทั้งที่ไม่ใช่คนนิยมการอ่านหนังสือซ้ำเลยสักนิด แต่เพื่อการซึมซับอรรถรสทางภาษา ความคิดของผู้แต่ง และการวางบทบาทของตัวละครอย่างแยบคายอันเป็น ‘ศิลปะ’ ที่ดูจะหาได้ยากขึ้นในทุกวันนี้ ฉันก็ยินดีจะอ่านมันอีกได้ทุกเมื่อ และคงไม่เป็นการกล่าวเกินไปเช่นกัน ถ้าฉันจะยืนยันกับตัวเองว่า ไม่ว่ากี่รอบที่อ่านซ้ำ...เมื่อถึงฉากสุดท้ายในสองหน้าหลังของหนังสือ...ฉันก็จะหลั่งน้ำตาให้กับความรักอันบริสุทธิ์และสวยงามของคุณหญิงกีรติไปเสียทุกเมื่อ เพราะมันช่างเป็นความรักที่ไม่หวังครอบครอง เปี่ยมด้วยความปรารถนาดี และน่าจดจำลงในจิตเสียนี่กระไร นอกจากบทกวีอันงามหมดจดของเชคสเปียร์ กวีเอกของโลก...คงต้องยกให้ศรีบูรพาอีกคน ที่ฉันสามารถอ่านงานของเขาได้เรื่อยไม่รู้กี่จบ... ...   Create Date : 06 พฤศจิกายน 2550 12 comments Last Update : 21 ธันวาคม 2550 18:52:41 น. Counter : 3653 Pageviews. Share Tweet

ชอบเหมือนกันค่ะเรื่องนี้ ทีแรกที่อ่านเพราะเป็นหนังสือนอกเวลา แต่พออ่านจบก็เลยไปหาซื้อหนังสือเก่ามาเป็นสมบัติส่วนตัว เสียดายหนังสือบางเล่มไม่ได้ขนมาบ้านนี้   โดย: Bigmommy 6 พฤศจิกายน 2550 4:53:46 น.

ศรีบูรพา ชื่อนี้เป็นของดีเมืองไทย ผมอ่านงานท่านไม่มาก แต่ข้างหลังภาพนี่ ดูหนังหลายรอบเลยครับ คุ้นๆ ว่าอ่านแล้วด้วย มีอีกเล่มชื่อ สิ่งที่ชีวิตต้องการ เป็นเรื่องสั้นขนาดยาว ดีเหมือนกันครับ ลองไปค้นดูที่ Blog นะครับ ปล. ต้นส้มแสนรัก รอหน่อยนะครับ ยังไม่จบดี   โดย: คนขับช้า IP: 203.130.145.68 6 พฤศจิกายน 2550 6:03:28 น.

ชอบวรรคทองของหนังสือเล่มนี้เหมือนกันค่ะ ชอบภาพยนตร์ที่คุณคาร่าเล่นเป็นกีรติ เธอทำได้ดีมาก รวมทั้งชอบหนังสือแปลที่บล็อกของตนเองด้วย ขอบคุณที่มาเยี่ยมกันนะจ๊ะ การอ่านทำให้เกิดจินตนาการค่ะ จินตนาการทำให้มนุษย์เราเกิดความคิดสร้างสรรค์สิ่งดีๆ มากมายนะคะ   โดย: หอมกร 6 พฤศจิกายน 2550 6:59:45 น.

“ฉันตายโดยปราศจากคนที่รักฉัน แต่ฉันก็อิ่มใจว่าฉันมีคนที่ฉันรัก” ประโยคนี้ มะแมว เพ้อไปพักหนึ่งเลยค่ะ   โดย: PaTMoNE 6 พฤศจิกายน 2550 8:15:06 น.

ขอบคุณที่เเวะไปที่blogค่ะ....และยังเปิดอ่านblogเก่าของเราอีก ................................. ข้างหลังภาพ...เป็นงานเขียนที่ทำให้รู้สึกว่าความรัก...ที่สวยงามไม่จำเป็นต้องสมหวังทางกายเสมอไป...   โดย: กาแฟดำไม่เผ็ด 6 พฤศจิกายน 2550 10:17:59 น.

^ ^ ขอบคุณที่ไปเยี่มบล๊อกค่า เป็นหนอนหนังสือเหรอค๊ะ ปล.ข้างหลังภาพยังไม่ได้อ่านเลยค่า   โดย: little_fuku 6 พฤศจิกายน 2550 12:44:03 น.

ข้างหลังภาพ ทำเอาร้องไก้ไปหลายวัน และที่มากกว่านั้นคือ - - ชอบ ...   โดย: ดาริกามณี 6 พฤศจิกายน 2550 18:52:25 น.

ไม่เคยอ่านหนังสือเล่มนี้ แต่เคยดูภาพยนต์ ที่ เคน เล่น ใช่เลย ครับ อย่างที่เรื่องราวได้ถ่ายทอดออกมา ความรัก.... เป็นสิ่งที่งดงามมาก ถึงแม้ความรักนั้น จะต้องซ่อนอยู่ แต่ก็รู้สึกได้ถึงความงดงาม และความหวัง ความรักที่ไม่ได้หวังที่จะครอบครองและเปี่ยมไปด้วยความปราถนาดีโดยไม่หวังผลอื่นใด เป็น ความรักที่บริสุทธิ์จริงๆ แต่ จะมีซักกี่คน ที่จะรู้สึกแบบนั้นได้ โดยไม่มีความทุกข์ระทมในใจ   โดย: แคปซูลสีฟ้า 6 พฤศจิกายน 2550 19:12:43 น.

อยากอ่านมากค่ะ อาจารย์ บอกว่า เป็นนิยายที่ ดีมากๆ เรื่องหนึ่งเลยทีเดียว ขอบคุณมากค่ะที่เข้าไปอวยพรวันเกิดให้ในบล็อกนะค่ะ   โดย: บัว (prettybua ) 6 พฤศจิกายน 2550 23:51:50 น.

ไม่เคยอ่าน แต่ได้ดูแต่หนังคะ.. ชอบเหมือนกันคะ   โดย: ดอกหญ้าเมืองเลย 7 พฤศจิกายน 2550 3:21:20 น.

หนึ่งในหนังสือที่อ่านแล้วน้ำตาไหลท่วมค่ะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 10 พฤศจิกายน 2550 12:20:01 น.

เป็นนวนิยายที่จะตรึงตราอยู่ใจของข้าพเจ้าตลอดไป...   โดย: ฮาร์ทเตอร์ IP: 58.9.56.186 10 สิงหาคม 2551 1:00:33 น.