สวัสดีครับคุรหนอนดุ่บดั่บ
แวะมาเยี่ยมครับผม สวัสดีปีใหม่จีนครับ

อยู่บ้านนอกอยากดูหนังดีดีแบบนี้บ้างจะมีที่ไหนหนังเรื่องนี้ให้ชมบ้างครับ

สุขสันต์วันปีใหม่จีนนะครับ

แอบอ่านหนังสือแล้วดูหนังนี่เอง
หายเข้ากลีบเมฆไปเลย

ว้าว คุณปอยอ่านหนังสือจบแล้ว
นึกว่าหายไปไหนเสียอีกตัวเอง กำลังคิดถึงอยู่เชียวค่ะ

อ๊ะฮ้า อ้อนว่าวันนี้คุณปอยกล้าวิจารณ์ทีเดียว
อย่างนี้ถ้าคุณวิผ่านมาอ่านสงสัยต้องเม้นท์กันอีกนาน อิอิ แซวเล่นค่า

เห็นด้วยค่ะเรื่องที่ว่าพล็อตเรื่องเชยไปนิด
แล้วก็ติดยาวไปหน่อย แต่ความสามารถของผู้แต่ง
ที่ชื่นชมก็คือ ที่สามารถแต่งเรื่องแบบนี้ให้อ่านได้ไม่เบื่อ
อันนี้ในความเห็นของอ้อนนะคะ

ส่วนหนังไม่ได้เอามาดูเลยค่ะ ชักอยากเห็นฉากเล่นว่าว
ที่คุณปอยบอกซะแล้วสิ

อยากดูๆๆๆ


น่าดูๆๆๆ TT TT

แวะมาขออั่งเปาค่ะ :)
กลับมาจากปายล่ะ แดนซ์ขาหลุดไปเลย
คิดถึงนะค่ะ

หวัดดีค่ะ..ปอย
เก่งเนอะ..อ่านจบแล้ว
เอ..แล้วคุณอ้อนยาวจบหรือยังหนอ

บอกตามตรง..แจงยังอ่านไม่จบค่ะ
ค้างไว้ตอนที่อ่านไปได้ไม่ถึงสิบหน้าเลยมั๊ง
เวลาที่ไม่อยากอ่าน..ก็ทนฝืนอ่านไม่ไหว
พักไว้ในชั้นวางค่ะ..สักวันคงได้อ่าน

ส่วนเรื่องหนังกับหนังสือ..
ความจริงส่วนตัว..อันไหนก่อนก็ได้ค่ะ
แต่ถ้าเลือกได้..ขออ่านหนังสือก่อน
เพราะโดยส่วนตัว..คิดว่า
หนังสือให้ความละเอียดอ่อนมากกว่า
แต่หนังสือมักเยิ่นเย้อ..ยาวหลายหน้ากระดาษ
สามารถเป็นหนังได้เพียงพริบตาเดียว

แต่ถ้าเลือกไม่ได้..หนังหรือหนังสือก่อนก็ได้ค่ะ
อย่างล่าสุด..พี่สาวหาหนังสือจากเมืองไทยไม่ได้
คือเรื่องthe Notebook ที่นี่ก็มีนะคะ..แต่แพง และก็เป็นภาษาอิตาลี
ไม่มีความสามารถที่จะอ่านค่ะ..ภาษาอังกฤษก็ไม่ได้เรื่องเลย
เลยหยิบหนังขึ้นมาดูก่อน..ทั้งที่ใจยังอ่านหนังสือก่อน
แต่ก็ไม่ผิดหวังค่ะ..หนังThe notebookเติมเต็มความรู้สึกได้ดีมากๆ

เลยแอบถามตัวเองในใจ..ว่าถ้าได้อ่านหนังสือมาก่อน
จะดูหนังเรื่องนี้ได้อินมากมายอย่างนี้ไหมหนอ?


ปล.สัญญาว่าจะอ่านเด็กเก็บว่าวซักวัน..
แล้วก็อยากแนะนำให้ดูหนังThe notebookค่ะ
ไม่รู้ว่าคุณปอยดูหรือยัง..ถ้ายัง..ดูนะคะ แนะนำ

นักแสดง..ถ่ายทอดความรัก ความสุข
ความคิดถึง ความเจ็บปวด การรอคอย..ได้ดีจริงๆ
ความรักครั้งแรก..จะเปลี่ยนคุณไปทั้งชีวิต(หนังเขาว่างั้น)

สวัสดีครับคุณปอย แวะมาลงชื่อก่อนครับ เดี๋ยวเย็นๆ จะมาคุยด้วยครับ เช้านี้ขอไปทำงานก่อนนะ

มันช่างเป็นความบังเอิญที่ลงตัว

โดยส่วนมากแล้ว หนังสือเรื่องไหนๆ ก็ต้องดีกว่าหนัง

แต่เรื่องนี้มาแปลกแฮะ หนังทำออกมาได้ไม่ยืดเยื้อเท่าหนังสือ

วิเคราะห์วิจารณ์ได้ดีมากค่ะ
ดีจนอยากหาทั้งหนังและหนังมาอ่านเหมือนอบ่างที่คุณดุบดั่บทำ
อยากรู้น่ะค่ะ ว่าจะเป็นอย่างที่คุณดุบดั่บพูดไว้หรือเปล่า

แวะมาเยี่ยมเพราะคิดถึงค่ะ หวังว่าคงสบายดีนะคะ

เมื่อคืนนี้มีหนังกับหนังสือคนละเรื่องให้เลือก
เราเลือกดูหนังแหละ
เพราะหนังสือใช้เวลานานกว่าแน่ๆ
กว่าจะได้นอนก็ตีสองกว่าแล้ว
ถ้าหนังสือก็คงตีสี่แน่ๆ

ถ้ามีเวลาเต็มที่
ทั้งหนังและหนังสือก็ได้เลือกทั้งสองอย่าง
^^

ส่วนผม ขอดูหนังก่อนครับ หนังสือไว้ค่อยอ่านทีหลัง คิดว่าคุณปอยคงเดานิสัยผมถูก อิอิ

เมืองไทยหน้าหนาวเหมาะกับการกางเต้นท์นอนมากที่สุดเลยครับ สำหรับเมืองไทย คนก็จะเยอะช่วงศุกร์-อาทิตย์เท่านั้นนะครับ และเทศกาล ก็ส่วนมากเป็นมนุษย์เงินเดือนนะครับ จะว่างก็เฉพาะวันหยุด พอมีโอกาสก็ถึงแห่ไปกันนะครับ (รวมทั้งผมด้วย อิอิ) เห็นตอนคุณปอยเรียนอยู่ก็เคยออกค่ายด้วยนิครับ ถ้ากลับมาเมืองไทยหน้าหนาว คุณปอยลองพาเพื่อนๆ ไปกางเต้นท์ดูสิครับ รำลึกอดีตนะ อิอิ

ป.ล.ช่วงนี้ผมสบายดีครับ แต่งานยุ่งนิดหน่อย คุณปอยละครับ งานเป็นไงบ้าง เหนื่อยมากเปล่าครับ ยังไงก็ขอให้มีความสุขในการทำงานนะครับ

ปอยคะ..เห็นเม้นท์ปอยแล้วปลาบปลื้ม
ยาวได้ใจและความคิดเห็นก็น่าอ่านน่าสนใจด้วย

เอาเป็นเรื่องๆไปนะคะ..เรื่องแรกที่แนะนำ
คือหนังเรื่อง "A walk to remember"ฮา ฮา
อย่าบอกใครนะ จุ๊ จุ๊ กำลังโหลดมาดูค่ะ..นิสัยไม่ดี
เคยได้ยินแต่ชื่อ แต่ก็ไม่ได้สนใจมาก่อนเลย
เพราะนางเอกนี่..ไม่ใช่คนโปรด คนที่ชอบ
แต่ว่าติดใจจาก"The Notebook"ก็เลยว่าจะลองดูค่ะ
ขอบคุณที่แนะนำ..แอบเห็นนิดหน่อยทางยูทูป..คาดว่าจะชอบทีเดียว

ส่วนเรื่องที่สอง..เรื่องหนังสือนั้น..
ก็ต้องยอมรับตามตรงค่ะ..ว่าอ่านแล้ววางอยู่หลายรอบ
จริงอย่างที่ปอยว่า..ที่ว่าการอ่านหนังสือคืองานอดิเรก
ทำแล้วควรมีความสุขขณะที่ได้ทำ ได้อ่าน..
ซื้อมาแล้วอ่ะนะ..และหลายคนก็บอกว่ามันเป้นหนังสือที่ดี
แจงก็เชื่อว่า..ต้องมีอะไรดีดี ซ่อนอยู่บ้างแหล่ะ
เก็บไว้บนชั้นวางไปก่อน..วันไหนอยากอ่าน จึงจะหยิบมาอ่าน
แจงเชื่อในเรื่องความเหมาะสมของเวลาค่ะ..
บางที..วันหนึ่งข้างหน้า..เราอาจจะชอบมันก็ได้
เมื่อเวลาเปลี่ยนไป..ความคิดเปลี่ยนไป ความชอบก็เปลี่ยนไป
ส่วนตัว..ชอบอะไรที่มันดราม่านะ..แต่ชอบดราม่าที่สอดแทรกความหวานลงไปด้วย..

มาเรื่องที่สาม..เหอ เหอ.งเรื่องรักๆ กุ๊กกิ๊กๆค่ะ
ไม่นะ..ไม่เยอะหรอก..แจงเชื่อว่าถ้าคุณปอยนั่งคิดดีดี
คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของคุณปอย ทั้งเราชอบเขา เขาชอบเรา
เรื่องอะไรทำนองนี้..คุณปอยต้องมีเรื่องราวมากมายมาเล่าแน่เลยค่ะ
เวลาที่คุณปอยอ่านของแจง..คุณปอยบอกว่าอุ๊ย..เหมือนการ์ตูน..เขิน..ๆ
แจงว่าเพราะคุณปอยมองข้ามรายละเอียดน่ารักๆที่เคยเกิดขึ้นกับตัวเองไป..แน่ๆเลย
ความจริง..เรื่องน่ารักๆมันมีเยอะนะ...แต่ละไว้ในฐานที่เข้าใจดีกว่า
เพราะบางครั้งการเขียนเรื่องจริงที่มากไป..มันจะทำให้เรื่องจริงๆกลายเป็นเหมือนเรื่องไม่จริงไปได้

เรื่องที่สี่..แอบตามมาจากบล็อกคุณอ้อน
เห็นคุณอ้อนเล่าเรื่องราวที่โรงพยาบาล..มันสนุกดี
มีทั้งเรื่องสุข เรื่องเศร้า..อ่านกันได้เพลินเชียว
มาเชียร์ให้คุณปอย เขียนเรื่องราวที่ทำงานบ้าง
แนวไหนก็ได้..อิอิ อยากอ่าน อยากอ่าน...
ส่วนหนึ่ง..ชอบสำนวนการเขียนของปอยอยู่แล้ว
ปอยเขียนเรื่องราวได้สนุก..และน่าติดตามเสมอ
เขียนนะ..เชียร์ๆ

ปล.เป็นไงบ้าง..ช่วงนี้ สบายดีเปล่า แจงโอเคค่ะ..เรื่อยๆ
แจงไม่ได้อัพบล็อกบ่อยนะ..ยังช้ากว่าที่เคยทำเมื่อก่อนที่คนที่บ้านจะไม่สบายอีก
ปอยต่างหาก..ที่หายไปจากบล็อกบ่อยๆ...กลับมาอัพบล็อกบ่อยๆล่ะ คนรออ่าน ตรึม

ปปล.กลัวน้อยหน้าเม้นท์ปอย..เลยเม้นท์เสียยาว...เหอ เหอ

สวัสดีครับ คุณปอย

ชอบอ่านแทคเหรอครับ งั้นดูหลังไมล์ด้วยครับ

ตามคุณแม่นางฟ้าคนสวยมาห่างๆ

เพลง new soul เป็นเพลงโปรดคุณปอย อ้อนจำได้สิจ๊ะ
ก็เพลงนี้อ้อนเห็นในบล็อกปอยอ่ะแหละก็เลยชอบตามอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
อันที่จริงไม่ได้อยากหลีกเลี่ยงมากกว่า ^^

ภาพเจ้าดำที่ถ่ายเห็นหน้าอ้อนก็มีนะคะ แต่อ้อนรู้สึกสงสารเค้าค่ะ
มีความรู้สึกว่าแววตาของสัตว์ที่บาดเจ็บไม่อยากเอามาลงเลย
ไม่รู้ว่าคิดมาเกินไปรึเปล่านะคะ
วันนึงที่เค้าแข็งแรงจะมีแววตาเปี่ยมสุขแล้วอ้อนจะถ่ายมาลงใหม่ค่ะ

คุณปอย อ้อนเห็นด้วยกับคุณแจงนะคะ ที่ว่าปอยเขียนได้อยู่แล้ว
อ้อนเคยอ่านนะตอนที่เขียนเรื่องสั่งอาหารมาทานที่ห้องพักหน่ะค่ะ
ชอบตอนนั้นมากเลย รู้สึกว่าเขียนบรรยายได้ละเอียด
มองเห็นบรรยากาศได้ชัดเจน ได้บรรยากาศแบบแอร์ๆ
ที่พักผ่อนรอบินอยู่หน่ะค่ะ

เวลาอ้อนเขียนเรื่อง ส่วนมากจะเลือกตอนที่เริ่มสงบไม่มีอะไรรบกวน
แล้วอะไรที่แว๊ปขึ้นมาในหัวช่วงนั้นเหมือนเป็นเรื่องที่เราสลัดไม่หลุด
ก็จะยกมาเขียนซะเลย บางเรื่องเขียนตรงๆ ได้ก็จะเขียน
บางเรื่องเกินวิสัยที่จะเอามาเล่า
ก็จะเขียนอ้อมไปเป็นกลอนเปล่า เป็นนิทาน ก็ว่ากันไปค่ะ
เรียกว่าเป็นการเขียนบำบัดก็ได้นะคะ

อันที่จริงเขียนแบบนี้ต้องขอบคุณคนอ่านที่เข้ามาอ่าน
การเขียนบำบัดของอ้อน แล้วเม้นท์ให้กำลังใจ
ทั้งที่จริงแล้วคนเขียนต่างหากที่ได้ความรู้สึกดีๆ จากการระบายออกมาซะมากกว่า

อิอิ ยาวเลยกลัวน้อยหน้าเม้นท์คุณปอยกับคุณแจง

มาแล้วครับ...

ภาพอาจจะน้อยไปสักหน่อย..แต่ว่าทั้งคู่ก็ได้มาเจอกัน
โดยฝ่ายพี่ก๋า..มีตุ๊กตามาฝากเอด้าด้วย...
และที่ดูดน้ำมูก สุดแสนมีประโยชน์...(บ้านนอกหาไม่ได้จริงๆ)

ผม เอด้า แก้ว...ขอบคุณพี่ก๋า พี่ดา และ หมิงๆ มากๆเลยครับ













ขอให้ครอบครัวพี่ก๋า..เดินทางกลับเชียงใหม่โดยสวัสดิภาพนะครับ

ปล.เนื้อหาอาจมีการพาดพิง..เล็กน้อย โปรดอย่าได้ถือสา..เพราะเป็นเพียงแค่การ์ตูนครับ

เกือบทุกเรื่องของหนังที่เค้าเอามาทำ .. พี่จะอ่านหนังสือ
ก่อนเสมอๆ เพราะว่ารายละเอียดมันถึงกว่า ... และก็บ่อยครั้งเลย
พี่จะยึดมั่นกับจินตนาการของตัวเองแล้วมาดูหนัง
เอ๊า ไม่ไหวอ่ะมันไม่ใช่ ฮ่าๆๆๆ แบบนี้เค้าเรียกว่ามันคือ
"อคติ"หรือเปล่าก้ไม่รู้นะ แต่ไม่ผิดใช่ป่ะเพราะว่า
เราเดือดร้อนกับจินตนาการของเราที่สร้างมาเองอ่ะเน๊าะ

อย่างเรื่องของ รพินทร์ ไพรวัลย์อ่ะ ...
พี่เองมีจินตนาการของตัวเองเยอะมาก .. และเชื่อว่า
ตัวแสดงที่เค้าจับมามันไม่ตรงแน่นอน ยกเว้น
คุณชายใหญ่ ที่พี่ว่าเอาพระเอกอย่าง นก ฉัตรไชย
มาแสดง .. อันนี้ถูกต้องคร้ายยย ตรงใจ .. ฮ่าๆๆ
แต่ว่ายังไงก็ต้องรอดูกันต่อไปล่ะค่ะว่ายังไงกัน ..


.....................

ช่วงนี้เป็นยังไงบ้างเอ่ย น้องปอยจะได้พักผ่อน
หรือว่าแอบเที่ยวที่ไหนบ้างไม๊จ้ะ

สวัสดีครับน้องปอย

พี่ก๋ากลับมาแล้วครับ
เดี๋ยวจะเอารูปสวยๆจากทริปนี้มาฝากนะครับ

แวะมาทักทายก่อนนอนครับ คุณปอย คืนนี้ราตรีสวัสดิ์ครับ

เจ้าของบล็อกเล่นถามนำ...แล้วชิงตอบเองเฉยเลย 555+

กำลังคิดตามคำถามในย่อหน้าแรกเพลินๆ
อ่านไปอ่านมา...เอ้า! นี่ถามเอาสนุกหรอ ตอบเองซะงั้น

กับเด็กเก็บว่าวนี่ ชอบใจฉากการแข่งว่าว และบ้านเมืองมากๆเลย
แม้จะได้ดูไม่จบเรื่อง แต่ก็ดีแล้ว เพราะอ่านหนังสือมาก่อน
ต้องมาเจอเรื่องราวใกล้เคียงกันอีกรอบ จะเอียนเอา

ปล
ขัดใจก็แต่...คู่เด็กดารานำไม่น่ารักเท่าในจิตนาการจากหนังสือ แง้ว

เป็นเราก็ขอหยิบหนังสือเช่นกัน

ขออ่านก่อน แล้วค่อยดูหนัง

เล่มนี้เราอ่านฉบับภาษาอังกฤษอะค่ะ ซึ่งเราก็แบบว่าชอบมากๆเลยอะ ติดตามตลอดเลย คิดตรงข้ามเรื่องพล็อตนะคะ เราว่าหนังสือผูกเรื่องได้น่าติดตามอะค่ะ อ่านแล้วไม่เบื่อ อยากรู้ตอนต่อไป แล้วก็ซึ้งมากๆ ร้องไห้เลยอะ

ส่วนตัวหนังมีแผ่นแล้วค่ะ แต่ยังไม่ได้ดูเลย

หวัดดีครับน้องปอย

ดีจ้าน้องปอย ...

พี่ว่าดีอ่ะ ... ได้ออกไปเที่ยว ทำงานด้วยก็มีเงินเที่ยว
แถมไม่ต้องเปลืองเงินเที่ยวมากเพราะว่ามันอยู่ในงบของ
การเที่ยวแล้ว.. แฮ่ๆ แบบว่าพูดง่ายๆ ทำงานกับเที่ยว
อยู่ในคราเดียวกัน .. ไม่ดีได้ไงเน๊าะ 55+

หวัดดีครับน้องปอย

ไปเที่ยวเชียงรายกันเร็ว

สวัสดีครับคุณปอย ไม่อยู่บ้านอย่างนี้ สงสัยหนีเที่ยวอีกแน่ๆ อิอิ ใช่บ่...

สวัสดีครับคุณปอย

พูดถึงเรื่องอ่านหนังสือก่อน ตามด้วยดูหนัง
บางครั้งก็ทำให้เราเข้าใจเรื่องราวของหนังได้ดีขึ้น
แต่บางครั้งก็ทำให้เราผิดหวัง ที่หนังไม่ได้ถ่ายทอดเรื่องราวได้สมบูรณ์ ตามที่เราจินตนาการตอนอ่าน

อย่างเรื่อง DAVINCI CODE ของ แดนบราวน์ ถ้าไม่ได้อ่านหนังสือมาก่อนดูหนัง คงสับน่าดู เผลอๆ อาจจะพาลดูไม่รู้เรื่องเลย
ว่าไหมครับ

เอ๊ เพิ่งรู้ว่ามีแปลเป็นภาษาไทยด้วยนะคะเนี่ย

เรื่องนี้เป็นนิยายที่ปามชอบมากกก (ถึงตอนแรกจะไม่อยากอ่านก็เถอะ) แนะนำให้หลายคนอ่าน

หลายๆตอนที่มันบีบความรู้สึกได้จนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นงานเขียนเล่มแรกๆของฮอสเซนี่

ความรู้สึกตอนอ่านเล่มนี้ มันคล้ายๆกับตอนดู A walk to remember มันเหมือนกับต้องกลั้นหายใจไว้ตลอด ดึงเราให้ติดอยู่เรื่องได้แบบไม่รู้ตัวจริงๆ

ยังไม่ได้หาหนังเรื่องนี้มาดูเลยค่ะ เก็บมาได้หลายกล่อง แถมพี่ปอยบอกว่ามันกลมกล่อมกว่าหนังสือ พรุ่งนี้ต้องรีบไปหามาดูละ รอไม่ไหว ^^

ปล,, ไม่ใช่แฟน Nicolas Spark (ออกจะแอนตี้เล็กๆ ปามว่ามันค่อนข้างน้ำเน่าและเพ้อฝันไปหน่อย) แต่อยากให้พี่ปอยดู A walk to remember น๊า หนังมันทำให้เชื่อในทุกความรู้สึกที่ตัวละครพูดออกมาจริงๆ ปามว่า เรื่องเป็นหนังรักที่บริสุทธิ์มากๆ ดูแล้วต้องตกหลุมรักแน่นอน ^^

สวัสดีครับน้องปอย

อรุณสวัสดิ์เช้าวันจันทร์ที่เมืองไทยครับ คุณปอย

ไม่ใช่ทุกเรื่องที่หนังจะถ่ายทอดได้ดีกว่าตัวหนังสือ
มันอาจไม่ใช่กฏเกณฑ์ตายตัวแต่ส่วนใหญ่เป็นอย่างงั้น
ว่าแล้ว .. พี่ปุ๊กก็ขออ่านหนังสือต่อดีกว่า อิอิ

ตอนนี้กะลังอ่าน "อยากให้ลมหนาวหวนมาอีกครั้ง"
คุณอภิชาติ เพชรลีลา แต่งเอาไว้พิมพ์ครั้งแรกปี 44 แน่ะ
เป็นเรื่องราวของนักศึกษาในมอชอน่ะ เรื่อยๆเพลินๆ
อ่านไปยิ้มไป


สบายดีนะหนอนดุ่บดั่บ
ส่วนพี่ปุ๊กขอหายไปแทะหนังสือซักเดือน ..

กำลังคิดจะหาหนังมาดูค่ะ ขี้เกียจอ่านน่ะค่ะ

ดีจ้า ... แวะมาส่งข้อความไว้บล็อกนี้เพราะว่า
search หาเรื่องนี้เพื่อจะเขียนบล็อกแล้วก็เข้ามาเจอกับ
บล็อกของน้องปอยค่ะ ...

พี่เองหาหนังสือเล่มนี้มาพักใหญ่แล้วทั้งในลำปาง
และก็ในเชียงใหม่แต่ว่าไม่มีเลยอ่ะคะ ...
แบบว่าหามานานแล้วแต่ว่าไม่ยักเจอ เดี่ยวต้อง
ลงกรุงเทพล่ะคะ เจอแล้วค่อยสอยมาอ่าน
..................


อ่านเม้นท์ข้างบนของพี่แล้ว เรื่องนี้แปลกกว่าเรื่องอื่น
เพราะว่าพี่เคยบอกน้องปอยว่าพี่จะอ่านหนังสือ
มากกว่าดูหนัง แต่ว่าเรื่องนี้คงเป้นข้อยกเว้น เพราะว่า
ดูหนังก่อนอ่าน แต่หนนี้ก็น่าลองก่อนจะได้แบบว่า
มีกำลังใจเอาไว้อ่านเล่มนี้น่ะค่ะ ... กะว่าถ้าได้ลงกรุงเทพ
ก็ว่าจะพกเล่มนี้เอาไว้อ่านด้วยล่ะคะ ท่าจะสนุก