'*^-+...ไม่มีอะไรงดงาม เท่าความสงบสุข...+-^*'

คิทเช่น...เป็นมากกว่า 'ห้องครัว'

'ห้องครัว' กับฉันดูเหมือนจะมีปฏิสัมพันธ์ออกแนว 'ลบ' มากกว่า 'บวก'
ครั้งแรกที่คุณอ้อน BeCoffeeแนะนำหนังสือนี้ให้อ่าน ฉันนึกว่าจะเกี่ยวกับห้องครัวและการทำอาหาร
ชื่อหนังสือเรื่องนี้ จึงไม่ได้ทำให้ฉันพิศวาสมันสักเท่าไหร่
(แอบสารภาพกับคุณอ้อนตรงนี้ แหะๆ)
................
แต่หารู้ไม่ว่า 'คิทเช่น' มันไม่ใช่แค่ห้องครัว ไม่ใช่แค่เรื่องของอาหาร และไม่ใช่แค่ 'อิ่มท้อง'...
แต่การจะรู้ได้ว่ามันคืออะไร และมากกว่า 'ห้องครัว' ได้อย่างไร
หากไม่ได้สัมผัสตัวอักษรของโยชิโมโต บานาน่าแต่ต้นจนจบก็คงจะกังขาอย่างฉันไปตลอดแน่ ๆ






คิทเช่น

เขียน: โยชิโมโต บานาน่า
แปล: เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย



เรื่องย่อ : มิคาเกะ หญิงสาวผู้สูญเสียยายและไม่เหลือใครอีกแล้วในชีวิต จมอยู่ในความทุกข์ วังเวงและว่างเปล่า ยูอิจิ ชายหนุ่มที่มาเคาะประตูห้องของเธอและชักชวนไปอยู่ด้วยกันเพื่อจะช่วยเติมเต็มความว่างเปล่านั้น เธอได้ตกปากรับคำยูอิจิด้วยเพราะอะไรบางอย่างในห้องครัวของครอบครัวทานาเบ้ ยูอิจิและเอริกะแม่ของยูอิจิ(!) จึงกลายเป็นครอบครัวใหม่ของเธอในยามอ้างว้างแห้งแล้ง แต่แล้วเมื่อเรื่องราวกำลังดำเนินไปด้วยดี ก็กลับมีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นกับชีวิตพวกเขาอย่างไม่มีวันย้อนกลับมาได้...




ลักษณะเด่นของ 'คิทเช่น' ไม่ใช่เรื่องราว หากแต่เป็นเรื่องการบรรยายความรู้สึก ความนึกคิด และอารมณ์ต่าง ๆ นานาของตัวละครทุกตัวได้เหมือนเข้าไปนั่งในจิตใจมิคาเกะ ยูอิจิและเอริกะจริง ๆ อย่างคนที่ไม่เคยสูญเสียจะพลอยรู้สึกเหมือนได้สูญเสียอะไรบางอย่างไปด้วยจริง ๆ ในชีวิต!!


จึงเป็นอีกครั้งที่ตัวอักษรของโยชิโมโต บานาน่าสร้างอิทธิพลเล็ก ๆ ให้เกิดขึ้นในใจฉัน

................

เป็นตัวอักษรที่เหมือนยาพิษอาบลูกกวาด หากผ่านพ้นพิษร้ายได้ก็จะพบกับความสุข

เป็นอารมณ์ความหม่นเหงาบาดลึกเจ็บปวด แต่ในความเดียวดายกลับเติมเต็มจิตใจให้ยิ้มได้

เป็นความหนาวเหน็บที่แสบผิวหนังแต่ก็ห่อหุ้มด้วยไฟอุ่น ๆ เมื่อรับรู้รสชาติความเย็นนั้นแล้ว




...................................









...ความสูญเสีย ไม่ได้เลวร้ายเสมอไป...

เป็นผลึกที่ฉันตกได้จากหนังสือเล่มนี้ การสูญเสียญาติร่วมโลกคนสุดท้าย นำมาซึ่งความเศร้าโศกเสียใจอย่างสุดจะบรรยายหากไม่ได้สัมผัสด้วยตัวเอง ความว่างเปล่า ความอ้างว้าง ความโหยหา ความจมจ่อม ยากเหลือเกินจะหลุดพ้น...แต่แม้จะเป็น 'จุดเกาะเกี่ยว' ที่หมองหม่นไปสักหน่อยระหว่าง มิคาเกะ และ ยูอิจิ ในความสัมพันธ์ครั้งนี้ ก็นับว่าคุ้มค่าที่ท้ายสุดแล้ว เป็นสิ่งนำมาสู่ความเข้าใจ ความเห็นอกเห็นใจและก่อเป็นความรักกลาย ๆ ในที่สุด

ความโรแมนติคในความรักของมิคาเกะและยูอิจิ ไม่ได้อยู่ที่เรื่องราวหวาน ๆ ไม่ได้อยู่ที่ตำนานรักเลื่องลือ ไม่ได้อยู่ที่ความกุ๊กกิ๊กของหนุ่มสาว แต่กลับเป็นการเติมเต็มกันและกันในช่วงเวลาอ่อนล้า เป็นความหม่นเหงาที่ถ่ายทอดสู่กันและกัน เป็นความซาบซึ้งในเรื่องราวประหลาดที่ไม่น่าจะเกิดขึ้น

แต่กระนั้นก็อดคิดไม่ได้ว่า เมื่อเป็นเรื่องราวของหนังสือและตัวอักษรนั้น ก็มักจะมีอะไรมาชดเชยทดแทนเพื่อความสมดุล เมื่อมีความตายก็มีความรักมาทดแทน เมื่อมีน้ำตาก็มีคนมาคอยซับน้ำตาให้เหือดแห้ง เมื่อมีความว่างเปล่า ในตอนจบก็ถูกเติมเต็ม...แต่ในชีวิตจริงล่ะ มันจะสวยงามและถูกทดแทนด้วยอะไรอย่างนั้นจริงหรือไม่?




...................................




เรื่องราวดำเนินไปตั้งแต่แรกจนถึงตอนจบ ทั้งที่เป็นเรื่องราวความสูญเสียและความรัก แต่ก็กลับให้ความรู้สึกเรียบง่ายอย่างเป็นญี่ปุ่นโดยแท้ ไม่คร่ำครวญเกินพอดีและไม่หวานซึ้งเกินเหตุ ทำให้ฉันชอบแต่ไม่ได้รัก ทำให้ฉันโหยหาแต่ก็ไม่คิดจะหยิบมาอ่านอีก...ฉันไม่ได้ถึงกับเห็นด้วยในคำโปรยปกหลังที่ว่าหนังสือเล่มนี้ 'ยิ่งใหญ่' ไม่ถึงกับจะแนะนำใครให้หยิบคว้าหนังสือเล่มนี้มาอ่านอย่างไม่รีรอ แต่ฉันบอกได้ว่า

"คิทเช่น" : 'เป็นห้องครัวที่ประกอบอาหารมื้อหนึ่งให้อร่อยพอเหมาะและอิ่มท้องพอดี ๆ'



.
.
.
.
.



ติดอยู่เพียงอย่างเดียว คือ หลังอ่านจบแล้วจะรู้สึกอยากกิน 'คัทสึด้ง' ขึ้นมาจับใจอย่างมีนัยสำคัญเท่านั้นเอง!



ป.ล.ขอบคุณเป็นพิเศษ : คุณอ้อน BeCoffee ที่เอื้ออำนวยหนังสือสีฟ้าเล่มนี้อย่างใจดี


Create Date : 17 สิงหาคม 2551
Last Update : 21 สิงหาคม 2551 22:25:25 น. 24 comments
Counter : 1457 Pageviews.

 
ไม่แน่ใจว่านี่เป็นหนังสือที่อ่านแล้วตัวเองจะรู้สึกอย่างไร
แต่สำหรับห้องครัว นึงถึง"บ้าน" แต่ครัวบางเวลาเป็นมากกว่าบ้าน
บ้านที่เราโหยหาเมื่อยามห่างไกล


โดย: โมกสีเงิน วันที่: 21 สิงหาคม 2551 เวลา:12:27:50 น.  

 
ดีใจที่คิทเช่น ทำให้คุณปอยรู้สึกอะไรได้มากมายขนาดนี้


หนังสือเล่มหนึ่งที่มีคนอ่าน และ พูดถึง คงมีความสุข
ไม่ต่างจากคนที่มีคนมาเอาใจใส่...

คิดถึงจัง ยินดีต้อนรับกลับบล็อกนะคะ


โดย: BeCoffee วันที่: 21 สิงหาคม 2551 เวลา:17:21:41 น.  

 
เห็นด้วยเรื่องการบรรยายความรู้สึกค่ะ

อ่านเวอร์ชั่นแปลหรือเปล่าคะ? ถ้าใช่ก็ต้องชมคนแปลด้วยหละ


โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 21 สิงหาคม 2551 เวลา:18:10:51 น.  

 
น่าอ่านน๊ะค่ะเรื่องนี้...นกจะหามาอ่านบ้างแล้ว....
ชอบถ้อยคำหลายประโยคอ่ะ...นางฟ้า


โดย: ใจเอย วันที่: 21 สิงหาคม 2551 เวลา:19:47:32 น.  

 
อ่านรีวิวแล้วแอบรู้สึกเกรงๆ เกรงจะหลงห้องครัวจนไม่ยอมมุดออกมาอะจิครับ แฮ่ๆๆ

ดีใจจัง คุณปอยกลับมาแล้ว ไม่เจอตั้งนานนะเนี่ย


โดย: คุณพีทคุง ณ (ลายปากกา ) วันที่: 21 สิงหาคม 2551 เวลา:20:31:31 น.  

 
ยินดีต้อนรับกลับบล็อกที่เป็นบ้านไม่มีคิทเช่น
แห่งนี้

ขอบคุณที่เล่าให้ฟัง และขอบคุณที่ไปอ่านนิยาย
น้ำเน่าบ้านพี่... พี่เคยเห็นและได้คุยกับคุณเพลงดาบฯ
ในงานหนังสือของมติชนหลายปีมาแล้ว เฮฮาร่วมกับ
คุณหนุ่มเมืองจันท์

ดีใจ่ดูคุณปอยมีความสุขขึ้นครับ ถ้ายังไงช่วยไป
บ้านคุณผักบุ้งหน่อยนะครับ


โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) วันที่: 21 สิงหาคม 2551 เวลา:23:08:15 น.  

 
สวัสดีค่ะหนูปอย
คิดถึงจังค่ะ...
หนังสือเล่มนี้ อ่านจากหนูปอยบรรยายมา
ก็รู้สึกน่าอ่านแล้วล่ะค่ะ.....
อย่างน้อยๆ ก็ทำให้เรารู้ว่าการสูญเสีย
ไม่ใช่ที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต...

ปล. พี่นิดจะขอหายไปทำภาระกิจของoffice
สัก 5-6 วันนะค่ะ


โดย: ชีวิตมีลีลา วันที่: 22 สิงหาคม 2551 เวลา:8:53:59 น.  

 
น้องปอยหายไป

กลับมาพร้อมเรอื่งราวจากหนังสือดีๆ ที่น่าสนใจยิ่ง
พี่เชื่อนะคะว่า เมื่อเราสูญเสีย เราจะได้สิ่งใหม่ทดแทน เสมอ
หลายครั้งแล้วค่ะที่เกิดขึ้นกับตัวเอง

น้องปอยบรรยายได้ดีเหลือเกิน
จนพี่วันอยากวิ่งไปร้านหนังสือเดี๋ยวนี้เลย

สบายดีนะคะ น้องปอย คิดถึงนะรู้มั้ย


โดย: Jiji&Kaka วันที่: 22 สิงหาคม 2551 เวลา:11:32:42 น.  

 
เย้ คุณปอยกลับมาแล้ว

ดีใจจังค่ะ
แล้วก็ดีใจที่ได้เพื่อนผู้ตกหลุมรักคุณบานาน่าเพิ่มขึ้นอีกคนด้วย ^^

ท่ามกลางความไม่สวยงาม ความอ้างว้าง
หากเริ่มด้วย “ยอมรับ” ก่อน ชีวิตมันทุกข์น้อยลงครึ่งๆ เลยทีเดียว
เพราะเกินครึ่งของความทรมานมาจากการไม่ยอมรับ
วิ่งหนีไปตบตีกับอดีตบ้าง วิ่งหนีไปไล่จับอนาคตบ้าง
แล้วก็วกกลับมาที่ความทรมานเพราะไม่ยอมรับซ้ำแล้วซ้ำอีก

ยอมรับแล้ว หยุดอาการทุรนทุรายแล้ว
จะเป็นนาทีที่หัวใจเราเปิดรับสิ่งรอบตัวอย่างที่มันเป็น ณ ปัจจุบัน
รวมถึงประตูทางออกที่เปิดรอเราอยู่เงียบๆ นานแล้ว

กลับมาอัพบลอคแล้วแบบนี้ปุ๊กอนุมานเอาว่าคุณปอยมีความสุขดีแล้ว
เจอประตูบานนั้นแล้ว ^^

ขอให้มีความสุขและยิ้มได้ทุกวันนะคะคุณปอย
:D


โดย: Hobbit วันที่: 22 สิงหาคม 2551 เวลา:12:22:04 น.  

 
ได้ยินชื่อเสียงเรียงนามมาหลายครั้งแล้วเหมือนกันแฮะ
นักเขียนชื่อบานาน่าคนนี้ แต่ยังไม่เคยลองอ่านดูเลยครับ
สงสัยต้องหาโอกาสอ่านให้ได้สักวันซะแล้ว


โดย: Unravel วันที่: 22 สิงหาคม 2551 เวลา:12:33:27 น.  

 
แม่ของชูอิจิจริงๆแล้วเป็นผู้ชาย
ฮ่ะฮ่าๆๆ เค้าก็ชอบเล่มนี้เหมือนกันค่ะพี่ปอย
กลับมาอัพบล๊อกเหมือนเดิมแล้วดีจัง
^_____________________^"
สำหรับโปรเจคก็คงยุ่งจนจบเลยล่ะ
เฮ้อออ~~ เหนื่อยแต่สู้ๆๆๆ
ฟลุ๊คสู้ พี่ปอยก็สู้ด้วยนะคะ
บายๆๆค่ะ


โดย: little_fuku ไม่ได้ล๊อกอิน IP: 125.27.17.95 วันที่: 22 สิงหาคม 2551 เวลา:15:33:41 น.  

 


เวลคัมค่ะ กลับมาซะทีคอยอยู่นะคะหนอนอากาศ
หลบไปอ่านหนังสือดีดีแล้วมารีวิวได้อรรถรสอย่างงี้
ชักอยากไปแถวท่าพระจันทร์ ไปเดินช้อปสองฟากเจ้าพระยา

เสาร์นี้คงได้น่ะ เล่มนี้




โดย: พี่ปุ๊ก ~ ดาวทะเล IP: 125.24.10.68 วันที่: 22 สิงหาคม 2551 เวลา:16:41:17 น.  

 
^
^
^
อิอิ กลับมาแล้วค่ะพี่ปุ๊กขา
แล้วพี่ปุ๊กละคะ เมื่อไหร่จะกลับมาหนอ.........
คิดถึงตัวอักษรของพี่ปุ๊กค่า

หายหน้าหายตาไป ดีใจจัง พี่ปุ๊กยังไม่ลืมปอย อิอิ

ฝากชอปท่าพระจันทร์ด้วยนะคะ คิดถึงแถวนั้นจัง


โดย: นางสาวดุ่บดั่บ วันที่: 22 สิงหาคม 2551 เวลา:17:08:31 น.  

 
สวัสดีครับ...น้องปอย..
หายหน้าหายตาไปเลยเนอะ..

อิอิ..งานเยอะ.ไม่ว่ากัน

หนังสือหลายๆเล่ม ดูแค่หน้าปก ชื่อเรื่อง แล้วก็พูดกับตัวเอง
"เฮ้อ..ไม่น่าสนใจหรอก" แต่เนื้อหาในเล่มนั้น น่าสนใจมากๆเลย
มีหลายๆอย่างที่เราไม่รู้ หรือ เตือนสติเราได้

แต่ก็มีอีกหลายๆเล่น ที่ไม่ต้องอ่านดูแค่หน้าปกก็ซื้อเลย..
อิอิ..ไม่ต้องบอกว่าจำพวกไหนเนอะ...


โดย: Little Knight วันที่: 22 สิงหาคม 2551 เวลา:18:00:50 น.  

 
สรุปเรื่องราวในหนังสือออกมาได้ดีจัง เพลงของเฉลียงก็เพราะฟังดูมีความหมายดีครับ


โดย: artist2 วันที่: 22 สิงหาคม 2551 เวลา:21:23:05 น.  

 
สงสัยต้องหามาอ่านแล้วฮะ
เพราะถ้าพูดถึงผมกับ คิทเช่น ก็จะนึกถึงไข่เจียว กะไข่ดาวขึ้นมาทันที

อีกอย่างจริงๆแล้ว ผมติดใจงานของคนแปลน่ะฮะ อิอิ

ปล. เรื่องหนังสือสามารถส่งได้นะครับ ก็ติดต่อมาทางอีเมลล์ได้เลยฮะ แต่คงต้องขอเวลาทำใหม่ซักแป๊บฮะ เพราะตอนนี้ ขายหมดไปแล้ว 2 เรื่อง คือ "รัตติกาลซีรี่ส์" กับ "ดอกไม้ในป่าคอนกรีต" แหะๆ ก็ขอบคุณที่สนใจนะครับ ^ ^


โดย: ยางมะตอยสีชมพู (ยางมะตอยสีชมพู ) วันที่: 22 สิงหาคม 2551 เวลา:22:13:32 น.  

 
ได้เลยนางฟ้า....เนี้ยะสูดอากาศที่เมืองไทยจนตัวพองแล้ว...
5 5 5 5 ( ที่พองอ่ะเพราะว่ากินเยอะมากกว่า )
รักษาสุขภาพด้วยน๊ะค่ะ...นางฟ้่า


โดย: ใจเอย วันที่: 22 สิงหาคม 2551 เวลา:22:43:50 น.  

 
อิอิ เรื่องเงาวูบๆ หน่ะ คือว่าอาจเกิดจากการคิดไปเองหรือว่าฝาดก็ได้ค่ะ แต่ว่าในหนังสือก็ไม่ได้หยิบประเด็นเรื่องนี้มาอธิบายละเอียดนักสรุปว่าไม่หลบหลู่ปลอดภัยกว่า ...ยังปอดแหกเหมือนเดิมค่ะอ้อน 55

ส่วนเรื่องผีอำนั้นน่าสนใจมากค่ะ อธิบายละเอียดดีอ่านแล้วเข้าใจเลยค่ะ เขาบอกว่า ในการนอนหลับพอถึงช่วงเข้าสู่ฝัน(REM sleep) ร่างกายจะมีกลไกบล็อกกระแสประสาทจากสมองไม่ให้ส่งไปถึงระดับไขสันหลังได้
ทำให้ตั้งแต่คอลงไปเป็นอัมพาตชั่วคราว บางครั้งหากร่างกายทำงานไม่ปกติ ก็อาจจะตื่นรู้ตัวขึ้นมาในระหว่างการนอนหลับช่วงนี้เป็นสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่น คือสติแต่ตัวบล็อกการเคลื่อนไหวยังทำงานอยู่ ทำให้ขยับไม่ได้หน่ะค่ะ
เหมือนที่คุณปอยเป็นนั่นเอง ซึ่งอ้อนก็เคยเป็นบ่อยๆ ตอนเด็กค่ะ
วิธีแก้ไม่ได้บอกไว้แฮะ แต่เป็นลักษณะว่าให้เรารู้ว่าเป็นปรากฏการณ์ของร่างกายที่เกิดขึ้นได้ไม่ต้องตกใจไป รอสักพักก็จะหายไปเองค่ะคุณปอย(อันนี้คุณแทนไทบอกเองนะคะ)
แต่อ้อนคิดว่าวิธีที่ดีที่อ้อนใช้อยู่ก็คือลดความกังวลลง(สวดมนต์ก่อนนอนด้วย ^^)ค่ะ
และก็เปลี่ยนท่านอนค่ะ จากนอนหงายเป็นนอนตะแคง เพราะสังเกตุว่าตอนที่เป็นมักเป็นตอนที่ตัวเองนอนหงายหน่ะค่ะ คุณปอยลองดูนะคะ ได้ผลยังไงมาบอกอ้อนบ้างน้า
เสียดายที่หนังสือเล่มนี้ยืมมาอีกที ถ้าเป็นของอ้อนต้องส่งต่อแน่นอนเลยค่ะ อิอิ แต่เชียร์นะคะ อยากให้หนังสือดีๆ แบบนี้ขายดีๆ ค่ะ


โดย: BeCoffee วันที่: 22 สิงหาคม 2551 เวลา:23:37:48 น.  

 
หวัดดีครับน้องปอย

ป๊าดสะโก๊สของน้องปอยพี่ก๋าได้รับมาหลายวันแล้วครับ
ส่วนโปสการ์ดของพี่ก๋าก็เดินทางไปในวันถัดมา
ป่านนี้ก็คงถึงที่พักน้องปอยแล้วล่ะครับ

หมิงหมิงแข็งแรง แก้มยุ้ย เนื้อย้วยมากครับ 555
เด็กๆพี่ก๋าก็ไม่ได้อ้วนแบบนี้นะ
พี่ก๋าเพิ่งสูบลมเข้าตัวเมือ่ไม่กี่ปีเท่านั้นเอง 5555

แต่ดูท่าทาง
หมิงหมิงจะเป่าลมเข้าตัวตั้งแต่เด็กๆเลยล่ะ 5555







โดย: ก๋า เก็กเสียง (กะว่าก๋า ) วันที่: 23 สิงหาคม 2551 เวลา:6:32:54 น.  

 
ดีจ้าน้องปอย ...


หายไปเพราะไปอ่านคิทเช่นมานี่เอง ... พี่ว่าหนังสือ
แนวนี้ทำออกมาเป็นหนังเลยสบายๆ เลยเน๊าะ
เพราะว่าแนวของ ญป. มันเหมือนได้กลิ่นก็รู้อ่ะจ้ะ
แบบว่าภาพมันมาก่อนเลยนะว่าน่าจะเป็นยังไง
อารมณ์มันกรุ่นๆ ละมุน หอมหวานจัง ...


..........

ความสูญเสีย .. บางครั้งเพราะเรายึดติดมันมากๆ
ก็เลยทำให้เราอินกับการสูญเสียจริงๆ นะ ..
แต่ว่าถ้าหากว่าเราอยู่อะไรด้วยสติ พีว่าก็โอเค
เหมือนกันนะ แต่ว่ามันจะทำได้ง่ายๆ ก็เปล่าน่ะสิ
แต่ไม่ว่ายังไงก็ต้อง go on กับชีวิต หมดแรงได้
แต่ก็อย่าลืมลุกล่ะเน๊าะสำหรับคนอยู่ข้างหลังอย่างเรา

.....................


ขอบคุณสำหรับกำลังใจดีๆ เสมอมาจ้ะน้องปอย
วันอื่นๆ ปล่อยมันเครียดไปกอน แต่ว่าวันนี้ไม่เครียดล่ะ
แบบว่าละทิ้งชั่วคราวก่อน เพราะว่าวันนี้ได้อิน
กับความเป็นเฉลียงอีกครา และก็ออกไปขับรถเล่น
โผล่ไปกินกลางวันที่ไกลเอามากๆ ที่กว๊านพะเยา
อารมณ์เลยหายวับจากความเครียดชั่วคราวจ้ะ


น้องปอยสบายดีน๊า คิดถึงจัง


โดย: JewNid วันที่: 23 สิงหาคม 2551 เวลา:22:37:16 น.  

 


คิดถึงค่ะน้องปอย

ม๊าคงต้องค่อยๆ ย้อนกลับมาอ่านนะค่ะ

เพราะว่ายังคงนั่งนานๆไม่ได้ค่ะน้องปอยขา

ไว้ม๊าจะเข้ามาคุยใหม่นะค่ะ

อาการยังคงเดิมค่ะ น้องปอยไม่ต้องเป็นห่วงนะค่ะ


โดย: นางมารร้ายจีจี้ วันที่: 23 สิงหาคม 2551 เวลา:22:43:57 น.  

 
ชอบครับเล่มนี้ อบอุ่นดี


โดย: คนขับช้า วันที่: 27 สิงหาคม 2551 เวลา:21:08:02 น.  

 
ซื้อมาแล้วค่ะ แต่ยังไม่ได้อ่านเลย แหะๆ


โดย: amy_de_alamode วันที่: 30 สิงหาคม 2551 เวลา:13:59:04 น.  

 
เหงา เศร้า อุ่น ยิ้มหงอยๆ

คือความรู้สึกเมื่อผมได้อ่านจบ


โดย: เด็กผู้ชายที่ไม่เตะบอลตอนกลางวัน (kanapo ) วันที่: 7 กันยายน 2551 เวลา:15:04:32 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

นางสาวดุ่บดั่บ
Location :
Vichy France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [?]




\\\ดุ่บดั่บๆ///
ดุ่บดั่บ คือ การเคลื่อนตัวของหนอน
หนอนตัวน้อย ๆ ที่สามารถไปไหนก็ได้ตามใจต้องการ
ฉันเองก็อยากเป็นหนอนตัวน้อย
จะได้ทำอะไรก็ได้ และไปที่ไหนก็ได้ตามที่ใจฉันฝัน
...ดุ่บดั่บ ๆ ๆ...





>>>คลิก ๆ...สารบัญและสมุดเยี่ยมค่ะ<<<




อ่านบลอคเก่า ๆ ก็ได้นะ

<<การปรับตัว-Acclimatisation>>
::สวนสาธารณะวันหม่น::
ภาพ: ดอกมูเก้
โดยสวัสดิภาพ-Bon Voyage(2)
โดยสวัสดิภาพ-Bon Voyage(1)



















Status: ขาวดำ



Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2551
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
17 สิงหาคม 2551
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add นางสาวดุ่บดั่บ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.