ภาพคงมากเกินไปใส่ไม่ขึ้น
ขี้เกียจมึนแก้ใหม่ให้หนักสมอง
เวลามีมีไว้ให้หาเงินทอง
ขุดสมองเอามาขายได้เงิน.... ฮ่า ๆ

(โพสต์ไม่ได้ก็ไม่ง้อวะ)

ที่มาอัพบล็อกเพราะเห็นว่าของเก่ามันยาวเกินไปแล้ว ประโยชน์ของบล็อกแค่เพื่อไว้คุยกันแก้เซ็ง ส่วนการออกความเห็นบางเรื่อง ถ้าไม่ตรงกับกระแสสังคมก็อาจโดน... สรุปแล้วขาดทุนท้างน้านนนนน...

ไปลีกว่า....

การเมืองก็คือการเมืองแหละครับลุง ซีเรียสไปทำไมมี...แต่ประชาธิปไตย มันไม่ได้หมาย
ถึงความสงบเงียบปราศจากความคิดเห็นนะครับ ความเห็นแตกต่าง การประท้วง เป็นเรื่องสามัญปกติิของประเทศที่ปกครองในระบอบนี้
อ้อ...ลุง เมื่อวานแอบไปดูบ้านดิิินของเครือข่ายชาวอโศกมา น่าอยู่เชียวครับ อยากได้ซัก
หลัง ของผมที่ทดลองปั้นเองเมื่อหลายเดือนก่อน พังแล้ว เพราะเจอน้ำ แต่ผมก็ได้้วิิชา
แล้วล่ะ เดี๋ยวจะทำใหม่

คุณธารดาว รู้ได้ไงว่า แม่น้องนิกมีบล๊อก แอบถามลุงเหรอ ปกติบล๊อกน่ะเป็นชื่ออังกฤษไง แปลตามนั้นว่า..แม่น้องนิก ไว้วันหลังอยากคุยเรื่องลูกนะ ไปได้เลย เพราะชีวิตทั้งชีวิตอุทิศให้ลูกและสามีล่ะ งานการไม่ต้องทำมัน

ไหนๆก็ตั้งใจทำออกมาซะขนาดนี้เนอะ ต้องทุ่มเท มันเป็นความสุขของการเป็นแม่ไง กว่าจะมีคนแรกก็ปาเข้าไปตั้ง 32 กว่าจะมีคนที่สองก็ปาเข้าไป 37 แล้วปิดอู่เลย บอกคุณสามีว่า ถ้าอยากมีอีกไปมีกับคนอื่น เราพอละเพราะวิ่งตามเด็กไม่ทัน

+++++++++++++
ลุงบูลย์อ่ะซีเรียส มิตรภาพมันไม่ได้เริ่มจากเรารักฝ่ายไหน
ใครจะรักฝ่ายไหนก็ตาม แต่พอเราคุยกันเราก็เว้นเรื่องนี้ไว้ เพราะถ้าพูดไปลุงบูลย์ของขึ้นซะปล่าวๆ แก่แล้ว..ระวังความดันลุง หนูอ่ะยังเยาว์ ยังมีเวลาของขึ้นได้อีกนานเชียว

ใครเขาจะเอาประเด็นการเมืองมาเป็นเหตุให้ไม่คบหาก็ช่างเขาน่าลุง เรารั้งใครไม่ได้หรอก จริงแมะ

พระจันทร์บ้านลุงตอนมุ้งมิ้ง
ยังเกรงกริ่งว่าจะมองไม่เห็น
ม่านฝน ม่านควัน กั้นเดือนเพ็ญ
สกัดดาวไม่ให้เด่นเป็นอาจินต์

ไม่เหมือนพระจันทร์ขุขันธ์เขต
ตะวันลับจากประเทศผาหิน
ฟ้ากระจ่างพร่างใสดังไพลิน
โอ้แผ่นดินอีสานย่านไทยเดิม...



(หมายเหตุมุ้งมิ้ง แปลว่าสลัว ๆ ใกล้ค่ำ)

อัพบล๊อคแล้วจ้า....
นินทานิดๆหน่อย...ถ้าดังจริง ผู้คนเขาคงรู้ล่ะว่าพาดพิงถึงใคร
ถ้าใครๆไม่รู้...ก็แสดงว่ายังไม่ถึงขั้น.....5555

กำลังเม้งๆ...เดี๋ยวโดนทุบด้วยพริ้นเตอร์ใหม่แน่เลยเรา
มาถึงบ้านก็ฤกษ์งามยามดี มีแต่งานสังคมคุณครูวรรณธนา(แม่หนูเองจ้า)
ทั้งงานศพ งานบุญ ก็ตามระเบียบปฏิบัติน่ะ

สรุปแล้ว...มีพริ้นเตอร์สองตัวก็เอาให้สนุกเลยนะ
พริ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ....ให้หายเซ็งนะ

ไปล่ะ....อากาศกำลังดีน่านอน

วันนั้นจะตอบธารดาว แม่น้องนิก...
เครื่องมันหงิกแฮงเสียเพลียหนักหนา
ละเหี่ยใจไอ้เน็ตน่าเวทนา
เพราะแรมโบ้ แรมบ้า ข้าทรยศ

แม่น้องนิกอย่าห่วงคนดวงขึ้น
ไม่เคยมึนเคยมัวปรากฏ
ไปหาหมอมาวันนี้ที่งามงด (หมอนัด ๒ เดือนไปครั้ง)
หมดจนความดัน เบาหวานไม่มี...

หมอชมว่าสุขภาพยังแจ่ม
หน้าตาแฉล้มมีสี
คงไม่เครียดไม่เคร่งปลั่งเปลงมี
ตอบหมอไปผมมีงานดีทำ

วาดรูปทำผลงานจารย์สาม
เขียนนิยายขายความสุขล้ำ
เงินน้อยแต่พอใจในผลกรรม
ขอตอกย้ำถึงธารดาว และปลายแปรง (แม่น้องนิกด้วย)

ความดันไม่มี มีแต่ดันทุรัง ตอนนี้เพลา ๆ แล้ว

แวะมาทักทายค่ะ บล๊อกไม่ร้างแล้วนะคะ อิอิ

พูดถึงเรื่องการตรวจสุขภาพประจำปี เป็นสิ่งที่ควรต้องทำมากเลยนะลุง เมืองนอกเนี่ย เค้าถือว่าจำเป็นอย่างยิ่ง

แต่หนูกลัวอ่ะ กลัวความจริงที่จะเกิด ครั้งล่าสุดที่ตรวจคือตอนท้องลูกคนที่สอง และไม่เคยไปตรวจอีกเลย
เพื่อนคนแม๊กซิกันเค้าเพิ่งไปตรวจสุขภาพ เค้าบอกว่า..
ทำไมยูไม่ตรวจ มันเป็นสิ่งจำเป็นที่ต้องทำ

หนูบอก..ฉันกลัวเป็นอะไรอ่ะ เลยไม่กล้าไปตรวจ

ลุงรักษาสุขภาพด้วยการกินอาหารให้เป็นเวลาด้วยล่ะ

ถ้าขายสัก 3000 ก็จะซื้อนะลุงนะ.....อิ...อิ

ลุงขายไปเหอะ...ขายเท่าราคาที่ลุงซื้อมาก็ยังได้ เพราะเพิ่งทดสอบพริ้นแค่หน้าสองหน้าเองนี่นา

เก็บไว้ก็เป็นภาระ หมึกสีถ้าไม่พริ้นต์ทุกวัน หัวมันตันก็ซ่อมพอๆกะที่เคยซ่อมนั่นแหละ

รีบๆขายไปเหอะ.....
ตอนนี้กำลังจะปล้ำ...เค้น...เขียนเรื่องสั้นสักเรื่องหนึ่งก่อน
เพราะทิ้งไปนานเกินเหตุแล้ว

ส่งเมลล์ไปให้ลุงโหลดช้าหน่อยนะ...แต่อยากให้ลุงโหลดออกมาดูให้หมด เอาโน๊ตบุคมาโหลดทิ้งไว้ก็ได้
เพราะมันเป็นภาพกับเรื่องที่เราไม่ได้เห็นในสื่ออื่น
แล้วหลังจากนั้นก็แล้วแต่ลุงจะพิจารณาก็แล้วกันนะคะ

เก็บเงินครูได้พอดีกะค่าท่องเที่ยวเดินทางหรือยังล่ะลุง
อย่าลืมบอกป้าไลนะว่าผ้าไหม ผ้าคลุมไหล่ที่นั่นราคาย่อมเยาว์ เดี๋ญวจะถามอาเจ๊ให้ว่าต้องไปซื้อที่ไหนถึงจะถูก ราคามันจะต่างกันตามแหล่งท่องเที่ยวน่ะ

แต่ในแหล่งนั้นแหละก็จะมีแอบๆอยู่จะได้เก็บตังค์ไว้ซื้ออย่างอื่นได้อีก อาเจ๊แกเคยไปตะลุยช้อปปิ้งมาแล้วน่ะ

อาทิตย์หน้าที่วัดจะมีทอดกฐินสามัคคี...เลื่อนไปจากอาทิตย์นี้เพราะบังเอิญมีงานศพ
คงรอสิ้นนเดือนน่ะแหละว่าจะขยัยขยายไปยืดแข้งยืดขาที่ไหนดี

โทรสั่งกับข้าวมากินได้แล้วลุง

เปิดไม่ได้ เครื่องแฮง เลยลบไปแล้ว แต่มีแผ่นซีดีมาดูแทน ขอไม่ออกความเห็น

แต่มีข้อเตือนใจเรื่อง อคติ ๔

๑ อคติเพราะรัก
๒ อคติเพราะเกลียด
๓ อคติเพราะกลัว
๔ อคติเพราะว่า เขาเป็นญาติ หรือเป็นเพื่อนผองน้องพี่ของเรา
ในหลักสูตรนักธรรมเอกที่ลุงเรียนมาบอกว่า
วิญญูชนพึงระวังอคติทั้ง ๔ ข้อนี้ให้ดี มิเช่นนั้นจะตามืดบอด

ขอบคุณนะแมว

ลุงไปหาหมอทุก ๒ เดือน แต่ไม่ถึงกับตรวจสุขภาพ

ไปเพราะโรคหืดหอบภูมิแพ้ ไปก่อนนะอยู่นาน ๆ เครื่องจะแฮ็งอีก

ดีนะ..ที่ลุงเบิกค่ารักษาได้น่ะ ไม่งั้นไปหาหมอทุกสองเดือน คงใช้เงินไม่น้อย แบบ..หามาได้ก็ลงหมอหมด

เมื่อวานลูกสาวไม่สบายค่ะลุง หนูเลยไม่ได้นอนเท่าไหร่
เดี๋ยวตื่นๆ เช็คไข้ลูก กลัวลูกชัก พอหายไข้หนูเลยได้นอนเต็มอิ่ม

สวัสดีสาว บ้านนอก
มาบอกขอบคุณอุ่นใจหนอ
เข้าบล็อกยากครันวันรอ
พอพอพิมพ์เสร็จมักแฮ็ง...

เลยไม่ค่อยได้ไปเวบบล๊อกไหน เว้นแต่ใช้โน้ตบุค โน้ตบุคก็ขี้เกียจต่อสาย ถอดสาย...

มาอ่านค่ะลุง

หน้านิ่วคิ้วขมวดอ่านกลอน 2 เรื่องข้างบน
พอมาจ๊ะเอ๋ นักบวชเคาะให้จังหวะก็เปลี่ยน
อารมณ์กะทันหัน ..ฮา..ค่ะ

ลุงบูลย์สบายดีนะคะ
..ยิ้ม ยิ้ม..

ลุงบูลย์สบายดีครับ รับทรัพย์ทุกวัน
จริงมั้ยเอ่ย?
มาตอบแทน

อะเหอ...อะเหย..
ลุงแก้วเอย....ก่อก่วนอยู๋ไหน

เหอ...เหอ....
ไหนๆก็เปลี่ยนชื่อป่วนทำไมไม่เอาให้สุดแรงล่ะลุ้ง...

จริงอย่างตามะนะว่านะลุง..กลับบ้านอย่าหวังเลยว่าจะได้เขียนหนังสือ

ยังไม่ได้เขียนอะไรสักกะตัวเลยเนี่ย มีแต่งานสังคมของคุณแม่กะคุณพี่สาว
เลยอ่านหนังสือดีกว่า...สะสมทุนทรัพย์
เดี๋ยวก็จะไปเมืองลาวแล้วสิ....ซื้อผ้าตาตามาฝากบ้างเน้อ

จะไปเมืองนอกกะเขาเหมือนกัน....แต่ไม่ต้องมีหรอกพาสปอร์ตน่ะ
อภิสิทธิ์ชน...เสียตังค์ 50 บาท ข้ามไปเมืองนอกบายเลย
ไปพม่าน่ะลุง....ไปประจำ....5555

แล้วเตรียมทรัพย์สินเงินทองไว้กี่กระบุงแล้วล่ะลุ้งงงงงง
ไปเมืองลาวนะ...เศรษฐีเชียวนา ถือเงินเป็นฟ่อนๆ
อย่าให้ป้าไรแต่งตัวสวยนะ....หนุ่มๆติดตาขึ้นมา ลุงจะหนาว...อิ...อิ


2-3 วันนี้ ว่าจะไปเชียงดาว ไปฝาง แต่ฝนตกสั่งฟ้ากระมัง
อุตุเขาบอกให้ระวังดินถล่ม น้ำหลาก เลยเปลี่ยนใจรออีกสักพักดีกว่า

สบายดีนะลุง......และต้องทำตัวให้สบายด้วยล่ะ
ช่วงนี้อัพบล๊อคแล้วไม่ค่อยได้เข้าเน็ต
เน็ตตามสายไม่เหมือนใช้ที่ปลายวา มันมีช่วงกระตุกมั่ง
เน็ตหายมั่ง วูบมั่ง เลยไม่ได้เข้า อัพทิ้ง อัพขว้างก็ว่าได้ล่ะ

สวัสดีค่ะลุงบูลย์

พักนี้ไม่ได้เข้ามาบล๊อกลุง หนูเหนื่อยน่ะลุง ทั้งเดิน ทั้งใช้สมองจนล้า ทำไปแล้วก็ทิ้งครูเค้าไม่ได้อีก เงินก็ไม่ได้ จะทิ้งก็ทิ้งไม่ได้ เวรกรรม หนูบ่นไปงั้นแหละลุง ทำไงได้นะ
เสนอตัวให้เค้าก่อน แล้วก็ดันส่อแววฉลาดให้เค้ายึดเราไว้ใช้งาน

หนังสือ..หนูก็ชอบอ่าน เพื่อนเอาหนังสือมาให้ยืม แล้วหนูไปยืมเองที่ห้องสมุดด้วย อ่านซะสมองล้าไปเหมือนกันค่ะลุง

ทุกครั้งที่ไปห้องสมุด สามารถเอ่ยได้ว่า ห้องสมุดแห่งนี้เป็นห้องสมุดแห่งเดียวในลอสแองเจิลลิสที่มีหนังสือไทยนะลุงนะ แล้วมีหนังสือของลุงอยู่ด้วยเล่มนึงในบรรดาหนังสือทั้งหมด ปกติถ้าหนังสือเก่ามากเค้าจะจำหน่ายทิ้งไป แต่หนังสือลุงก็ยังอยู่เพราะยังไม่ขาด ทุกครั้งที่เห็นหนังสือลุงวางในชั้น ก็อดคิดถึงลุงบูลย์ไม่ได้ทุกที

ลุง...ตื่นหรือยัง

เก็บกระเป๋าหรือยัง.....

ได้ตังค์ชอปปิ้งหรือยัง...ถามไปงั้นแหละ
ไม่มีให้ยืมหรอก....ฮี่...ฮี่

เจ๊ข้างบนมาบ่นอยู่นี่เอง เมื่อกี้้้ไปแปะข้อความไว้ที่บ้าน
อย่าลืมนะ ถ้ารวมเล่มนิยายเมื่อไหร่ ขอจอง 1 เล่ม ขู่ไว้ก่อน
----
ลุงบูลย์มัวแต่่ปั่นงานหาเงิน เผลอๆคงลืมไปแล้วว่า ครั้งหนึ่ง
ลุงเคยพูดช่วงก่อนเกษียณว่า อยากมีเวลาเขียนหนังสือจริงๆ
จังๆ หมายถึงวรรณกรรม อันเป็นงานที่ลุงรัก
แต่พอลุงสลัดงานประจำทิ้ง ลุงก็กลับกระโจนเข้าสู่วังวนของ
การทำงานอย่างที่ลุงเคยทำมาก่อน ตั้งแต่ยังหนุ่มๆ (วาดการ์ตูนขายอย่างเป็นล่ำเป็นสัน)
วรรณกรรมก็ไม่ได้ทำอีก
แน่นอนที่สุด ผมไม่ทราบเหตุผล
ใจผม อยากให้ลุงเขียนวรรณกรรมมากกว่า
ไม่ใช่เพื่อให้ได้ตีพิมพ์ แต่เขียนให้ได้งาน ได้เนื้องาน
เอาแค่นั้นพอ
แต่ถ้าการทำงานอย่างทุกวันนี้ คือ ความสุขของลุง
ลุงก็ทำต่อไปได้ แต่อย่าไปทุกข์กับมัน
555 วันนี้มาแนวกระตุ้นคนแก่ ไ่ม่ใช่อะไร อยากให้ลุง
เขียนวรรณกรรมบ้าง อย่าโกรธกันนะครับ
------
ลืมเล่าให้ลุงฟังเรื่องหนึ่ง ผมปล่อยให้รถยนต์คันแรกในชีวิต
ที่หามาได้ด้วยค่าเรื่องล้วนๆหลุดมือไปแล้ว
พอไม่มีรถเนี่ย ชีวิตเบาขึ้นเยอะเลย โง่มาตั้งนาน
การเป็นนักเขียน ไม่จำเป็นต้องมีรถยนต์ไว้ประดับบารมี
แค่ค่างวดเดือนละเกือบหมื่นก็อ้วกแตกแล้ว
ยังเขียนหนังสือได้ และจะเขียนต่อไปอย่าง...เบาๆ

วันนี้ใช้คอมเก่าตัวเดิม หลังจากให้ช่างพาไปจัดการ ช่างว่าไวรัสลง เสียค่าบรรจุโปรแกรมใหม่ ๓๐๐ บาท

แต่พอจะเข้าเนตนี่ยากพิลึก ต้องเสียเวลาติดตั้งเป็นครึ่งชั่วโมง

ขอมาตอบแม่น้องนิกก่อน แมวจ๊ะทำดีแล้วละเธอ จงยินดีและยิ้มรับในบุญกุศลที่ทำเถอะ ไหน ๆ ก็ทำบุญจงทำจิตให้ยินดีในการกระทำจะได้บุญกุศลเยอะนะ อย่าไปติดว่าเขาหลอกใช้

ลุงูมิใจที่อุตส่าห์มีผลงานมาให้คนไทยอ่านถึงอเมริกา

ตอบยายแปรง
ยายแปรงเอ๋ย คราวนี้จะมีงานให้ทำอีกแล้ว เตรียมรับมือให้ดี ครู ๆ เร่งมาอีกแล้ว เอาคำในชั้น ป.๑ ทั้งหมดมาเขียนเป็นนิทานคุณธรรม เตรียมทำล่วงหน้าได้เลย แค่รอให้ลุงถามเขาก่อนว่าต้องการกี่เล่ม เอ๊ะพูดในนี้ได้ไหมนิ...

เรื่องไปลาวคงไปได้แต่ที่อยู่บนรถกับโรงแรม ให้เดินสัก ๒๐๐ เมตรคงไม่ไหวแล้ว

ตอบธารดาว

เสียดายจังที่รถต้องหลุดมือ แหมนึกเสียดายมือ ถ้าให้ยืมกันได้จะให้มือลุงไปใช้ รับรองรถไม่หาย นี่ก็หมดไปกว่าสามแสนแล้ว ซื้อแต่คอมเต็มบ้าน ไปลาวคราวนี้ก็อีกราวห้าหมื่น โห...

อย่าว่ากันนะ ก็อยากจะเขียน แต่ปฏิเสธเงินไม่ได้ จะให้ทำยังไงล่ะ นี่ก็ยังมาอีกเรื่อย ๆ มีหวังลุงตายคาพู่กันเสียแล้ว แทนที่จะเป็นปากกาอย่างวที่เคยพูดไว้

แต่... เห็นไหมยัยแปรงยังอยากทำงานวาดรูปแกบลุงลย นึกสงสัยว่าจะถามเรื่องรถอยู่นานแล้ว เสียดาย ๆ...

สาธุ..ลุงบูลย์อวยพรอีกคนละ..เนี่ยคุณธารดาวเค้าก็เพิ่งพูดกระซวกใจหนูว่า..เก็บปัญหามาคิดนั้น..ขาดทุน
พวกนักเขียนนี่ พูดปลอบคนเก่งจัง..แต่ก็ได้ข้อคิดทั้งจากคุณธารดาวและลุงนะจ้ะ

คำว่า..ยินดีในสิ่งที่ทำ..หนูจะจดจำไว้บอกตัวเองค่ะ
เพราะทุกวันนี้ แทนที่จะยินดีในสิ่งที่ทำ บางทีหนูเก็บเอาอะไรไม่รู้มาคิดให้มันขาดทุนไปซะงั้น

++++++++++++++++
คุณธารดาวคะ..ปล่อยลุงบูลย์เค้าไปเหอะน่า..วัยกำลังสนุกกับงานก็งี้แหละค่ะ ให้ลุงเค้าได้ใช้สมองไปเรื่อยๆก็ยังดีกว่าอยู่นิ่งๆทุกวัน วัยเรามันต่างกันน้อคุณ

แต่แม่น้องนิกชอบที่คุณธารดาวคิดนะ ชอบคนที่คิดแบบนี้แหละ หายาก คนที่กล้าทำกล้าตัดสินใจในสิ่งที่สมควรทำ ถ้ามันจะไม่มีเพื่อนเพราะไม่มีเปลือก ก็จะได้เรียนรู้คนไง

คำว่า..รวย ไม่รู้เอาอะไรเป็นตัววัดนะ แต่ที่บ้านแม่น้องนิกอ่ะ โค..ตะ ระ รวยน้ำใจ อย่าไปทำตัวรวยให้ใครเค้าเห็น เดี๋ยวจะเป็นภัย ทุกครั้งที่พ่อสามีดูถูกว่าจนแล้วเจ็บกระดองใจทุกทีไป ครั้นจะอวดรวยรึก็กลัวไม่ได้สมบัติเค้าน่ะ ก็เลยจนต่อไป ทำตัวให้น่าสงสารให้มากๆหน่อย เค้าจะได้เจือจานมาให้ทุกปี..อุบาทถ์มั๊ยสะใภ้ไทยเนี่ย..งกเรียกพี่เลย

คุณแม่น้องนิก วันก่อนเจอเพื่อนสาวลูกสอง ซึ่งแต่ไหนแต่ไรมา
ผมเกลียดขี้หน้ามันมาก คำพูดแต่ละคำของมัน ไม่เข้าหูผมเอา
ซะเลยล่ะ
วันนั้น มันสงสัยว่ารถผมหายไปไหน ก็เลยบอกว่ากลับบ้านเก่าไปแล้ว มันโพล่งขึ้นว่า "ช่างมันเถอะว่ะ เดี๋ยวค่อยหาเอาใหม่"
เป็นครั้งแรกที่คำพูดของมันรื่นหูผมที่สุด
ทำใ้ห้ได้สติว่า เออน่ะ กับบางคน กับคำพูดบางคำพูด หรือแม้แต่
ในสถานการณ์บางสถานการณ์ เราเก็บมาคิดซ้ำคิดซากไม่รู้จักจบ
ทั้งๆที่เรื่องมันจบไปนานแล้ว น่าขำดี
ไม่รู้แม่น้องนิกเคยฟังการประชุมสภาผู้แทนราษฎรของไทยหรือเปล่า ทุกครั้งจะมีการประท้วง ประท้วงอะไร
ประท้วงคำพูดบางคำบางประโยค แล้วก็บอกให้ถอนคำพูดนั้น
เรื่องจะได้ยุติ แหม...คำพูดมันถอนได้ซะที่ไหน พออีกฝ่าย
ไม่ถอน ก็ไม่พอใจ จะให้วุ่นวายซะให้ได้
ความจริงแล้ว คำพูดที่บางคนพ่นๆออกมาน่ะ ไม่่่่เห็นจะต้องไปใส่ใจเลย ว่ากันตามตรงแล้ว คนที่พ่นๆคำพูดแบบไม่ได้คิดอะไรนั้น เขาอาจไม่ไ้ด้เก็บเอาไปใส่ใจเลย มีแต่เรานั่นแหละ
คิดจนวุ่นวายสับสนจนเครียดอยู่ตั้งหลายวัน
โอ...มาพล่ามอะไรไม่รู้ หลายเืรื่องปนกัน 555
-------
ลุงบูลย์ ไปเมืองลาว อย่าไปหลงเสน่ห์สาวลาวเข้าให้่ล่ะ

สวัสดี แม่น้องนิก
และธารดาว
โห สงสัยเป็นบาปเป็นกรรมอะไรสักอย่าง เงินที่หาได้มาแป๊บ ๆ ก็จะหายไปแบบแป๊บ ๆ คอมไปทำมาใช้ไม่ได้อีกแล้ว สงสัยต้องเปลี่ยนช่าง ซึ่งต้องเข้าไปในตัวจังหวัด เมื่อวานวันเดียวหมดไปอีก ห้าพันบาท กรูละจะบ้าตาย โห ๆ

สงสัยบาปที่ ไปพูดเรื่องรถกับธารดาว งั้นขอบุญจากแม่น้องนิกมาแทนหน่อย

สว่นยายติ๋ม(ปลายแปรง) กำลังจะรับเงินสองสามหมื่นบาทอีกแล้วในเดือนนี้ ฮา ๆ อิจฉาลบ่วงหน้า

ลุงติดต่อมัตถาได้ยัง ผมเอาลิงค์เว็บของมัตถามาให้
//www.mattha.th.gs/web-m/attha/mattha4/mattha4-12.htm

บล็อก... ไม่ร้างซะหน่อย มีผู้คนผ่านไปผ่านมาตั้งหลายคน...
..ยิ้ม ยิ้ม..

เอ... แล้วนักบวช เคาะไปได้กี่ทีแล้วะเนี่ย ฮี่ ๆ ๆ

สวัสดีคุณปลิวตามลม

นึกว่าจะปลิวหายไปเสียแล้ว ขอบคุณที่ยังมาเยี่ยม อยากฝากข่าวถึงคุณราม ลิขิต ว่าตอนนี้เขาเป็นไงบ้าง บทจะติดต่อด้วยก็ถี่ยิบ แต่บทจะหายก็หายราวหย่าขาด โฮ้ พวกนักเขียนนี่เข้าใจยาก

สวัสดีมานะ

ลุงเข้าไปโพสต์ไว้ในเวบมัตถา หลายวันแล้ว วันนี้จะเข้าไปดู ก็เข้าไม่ได้ สงสัยหมอนี่ต้องมีผิดปรกติอะไรสักอย่าง เวลาโทรคุยกับลุงพ่อเล่นเป็นชั่วโมงๆ แบบว่าเติมเงินไว้คุยกับเราลุงคนเดียว คือพอเงินในเครื่องหมดก็ขาดหายไปเลย

หนูไม่แน่ใจว่าเม้นท์ที่เม้นท์ไป มันเม้นท์ไม่ติดหรือมันลงกล่องแบนค่ะลุง จำไม่ได้ละ

ใคร้..จะมีความสุขเท่าลุงบูลย์ตอนนี้..รับทรัพย์เรื่อยๆ
อิจฉาน่ะลุง ไม่มีอะไรหรอก..(แซวลุงเล่นนนนนน)

วันนี้หนูได้พัก ปล่อยวางภาระไว้ที่โรงเรียน

สวัสดีแม่น้องนิก
ข้อความถ้าหล่นในกล่อง ลุงดูแล้วไม่มี

เฮ้อ ตอนนี้ไม่ไหวเลยแมว หาเงินได้แต่เงินที่จะเสียก็ตามมาไม่หยุด มีเรื่องให้เสียเงินใหม่อีกเรื่อย ๆ ขนาดว่าพรินท์เตอร์(ดี ๆ แพง ๆ) นี่ ๓ ตัวแล้ว นี่เพิ่งให้ช่างยกคอมไปลงโปรแกรมใหม่ เสียไปสามร้อยห้าสิบบาท(บวกค่ามารับถึงบ้าน) ช่างบอกไวรัสลง แต่พอเอากลับมาแล้วเข้าเนตไม่ได้ ทำงานสแกนนาน ๆ ก็ไม่ได้มันเอาแต่แฮ็ง ๆ จนอยากจะยกฟาดพื้น

อยากจะตะโกนว่า "เสียเงินเท่าใดข้าไม่ว่า ข้ามีจะเสีย แต่ไอ้ที่ซ่อมแล้ว ปรับปรุงแล้ว ยังทำงานไม่ได้นี่หงุดหงิดโว้ย"

นี่ว่ากลับมาจากลาวจะซื้อคอมใหม่ตั้งโต๊ะรุ่นที่เจ๋งที่สุด ที่มีย่อห้อรับประกันอีกสักตัว เพราะโน้ตบุค ที่ใช้อยู่นี่มันก็ใช้ไม่ค่อยถนัดไม่เหมือนคอมตั้งโต๊ะ

นี่เข้าเน็ตนี่ใช้โน้ตบุ๊คนะ

เฮ้อ.....คนแก่ๆบ่นกันไปตามประสา

บล๊อคโดนปิดที่ไหนล่ะลุง ก็ยังเข้าได้อยู่เนี่ย
หรือเข้าไปจัดการบล๊อคตัวเองไม่ได้ ส่งเมลล์ไปที่เว็บเขาก่อนสิ

เจ้าบ้านไม่อยากจัดการ...ก้อไปลาวกลับมาค่อยมาว่ากันนะ

บัญชีคำพื้นฐานได้แล้วค่ะ แต่ภาษาพาเพลินต้องรอวันจันทร์ เด็กที่บ้านถึงจะไปโรงเรียนแล้วยืมครูมาให้

ตอนนี้เลยแก้งานไปพลางๆก่อน เหลืออีก 4-5 บท เรื่องเดียวกับที่ส่งให้ธารดาวอ่านนั่นแหละ
ส่งให้หลายๆคนอ่านแล้วขอคำแนะนำ...ก้อต้องปรับหลายอย่าง
เพราะเอามาอ่านอีกครั้งมันก็บกพร่องหลายอย่างจริงๆ เลยนั่งปรับนั่งแก้
เฮ้อ.....จะให้เขียนพรวดๆๆๆๆทีละ 3-4 เรื่องอย่างธารดาวท่าจะต้องใช้เวลาอีกหลายปีทีเดียว
นี่แค่นิยายไม่ถึง 20 ตอนยังปาเข้าไปตั้ง ครึ่งปี ถ้าเขียน 100 ตอนอย่างธารดาวเขาเขียนคงล่อเป็นปีๆกระมัง...เราไม่เก่งเหมือนเขานี่เนอะ

อาจจะอย่างที่ธารดาวเขาว่าแหละลุง.....สร้างงานบ้าง เขียนรูปบ้าง เปลี่ยนไลฟ์สไตล์ จัดสมดุลย์ใหม่กับชีวิต อาจจะมีผลงานวรรณกรรมดีๆ จาก "พรเมืองใต้" เพิ่มอีกหลายเรื่อง
แต่ปลายแปรงคงพูดไม่เต็มปากนะ...เพราะภาระนั้นต่างกัน
ลุงเองก็มีภาระที่ต้องใช้เงินหลายอย่าง แต่ปลายแปรงไม่มีภาระมากมายเท่า
เพราะพยายามปลดภาระออกจากตัวให้มากที่สุด ไม่สะสม ไม่แสวงหา(วัตถุนะ) ตอนนี้ก็ปลดหนี้ไปแล้ว ก้อเหลือกันอยู่สองคน กะอีดำที่เริ่มกินเงินซะตามอายุขัยใช้งาน....
หาเงินกินใช้บ้าง เขียนงานบ้าง เหมือนคนขี้เกียจอย่างไรไม่รู้...อิ...อิ

แต่ตอนนี้ต้องรอซ่อมแซมตัวเองแล้วล่ะ
กำลังรอฟังผลจากหมอค่ะ...ประมาณสิ้นเดือน แต่ที่แน่ๆ ยังไงก็ต้องโดนเจี๋ยนแน่นอน ตอนนี้เจอเนื้องอกที่มดลูก ยังไงก็ต้องผ่าตัด ถามหมอผ่าเลยได้ป่าว..
หมอแกก็ว่าต้องรอผลชัดเจนก่อนว่ามีมะเร็งด้วยไหม...แหม
วัยรุ่นใจร้อน ผ่าๆไปเสีย จะได้ไปทำอย่างอื่นได้

สงสัยงานครูที่ส่งมาให้รอบนี้ คงได้เป็นค่าโรงพยาบาลแหงมๆ
เห็นไหมว่าพอมีเงินนะ ตานุกะปลายแปรงไม่เคยได้เก็บหรอก มีเรื่องต้องใช้ทุกทีแหละ

ไปแก้นิยายให้เสร็จก่อนนะ

โห...ชอบเป็นอะไรที่เสียว ๆ กันเหลือเกิ้น พอจะได้เงินค่าที่จะต้องจ่ายก็มา เหมือนลุงเด๊ะนิ

เรื่องงานเขียนไม่อยากพูดซ้ำ แต่อยากให้ไปลองอ่านในไฮไฟว์ที่ลุงตอบคุณปลาย

วันนี้ก่อนไปลาว จะอัพบล็อกเสียทีอัพแบบง่าย ๆ นี่แหละ ไม่มีเวลาทำให้มันวิลิดสะมาหรา