...คิดว่ายังมีความหวัง ตราบที่ยังมีลมหายใจ...
Group Blog
 
 
มิถุนายน 2550
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
20 มิถุนายน 2550
 
All Blogs
 
คนจน


คนจน

มีรายได้ไม่ดีสี่หมื่นห้า…
อนิจจาจนยากลำบากแสน
ปลายปลายเดือนร้อยบาทยังขาดแคลน
ดื่มน้ำแทนข้าวปลายังเคยมี…

หยุดสุราพาชีกีฬาบัตร
ฟุ่มเฟือยตัดอบายมุขทุกอย่างหนี
หวังประหยัดกินใช้ให้พอดี
ใช้ชีวีเรียบง่ายคล้ายคล้ายพระ
(พระบางวัดในเมือง)

อยู่ตึกใหญ่ เครื่องไฟฟ้าสารพัด
โทรทัศน์ พัดลม... คือ สมถะ
อีกตัดผมสั้นเกรียนเรียนธรรมะ
ลดเลิกละเหล้าบุหรี่สิ่งมีพิษ

ขับรถเก๋งโอ่อ่าราคาล้าน
ผ่อนเสียนานสิบปีกว่ามีสิทธิ์
ค่าเทอมลูก-เมียเที่ยว เคี่ยวสุดฤทธิ์…
โอ้ชีวิตหนอชีวิต สุดโหดร้าย...

ทั้งไฟฟ้า ค่าประปาโทรศัพท์…
เขาสำทับบอกชัดจะตัดสาย
รับเงินเดือนเหมือนไม่รับสุดอับอาย
ยังโดนนายหักเงินเกินกว่าพัน…

ซองกฐินผ้าป่านายหน้าใหญ่
นายสั่งให้บัญชีชักหักลงขัน
เงินเดือนน้อย หักน้อย ทยอยกัน…
สร้างสวรรค์ไว้ชาติหน้าเวลาตาย…

อีกต้นเดือนปลายเดือนเพื่อนพวกพ้อง
งานศพสวดบวชฉลองไม่ขาดสาย
เบื่อกุศลบุญบ้าว้าวุ่นวาย
อยากหนีหายเข้าป่า หลบหน้าคน.




เคยตีพิมพ์ใน ต่วยตูน ปี 2544




Create Date : 20 มิถุนายน 2550
Last Update : 20 มิถุนายน 2550 1:00:53 น. 8 comments
Counter : 827 Pageviews.

 
ผมหาภาพไม่ได้ ใครช่วยหาภาพมาใส่ให้หน่อยครับ

(ไปนอนแล้ว)


โดย: lungboon (pantamuang ) วันที่: 20 มิถุนายน 2550 เวลา:1:03:16 น.  

 
สวัสดีค่ะลุงบูลย์
หลับแล้วหรือคะ

ฝันดี
ฝันดี
ฝันถึงคนดี ๆ ซึ่งมีมากมาย(ว่ายเวียนอยู่แถวนี้แหละค่ะ)

ถามคนจน ว่ารักใคร
คำตอบที่ได้คือ...... 55
ขมปร่าดั่งชิมบอระเพ็ด





โดย: นกแสงตะวัน วันที่: 20 มิถุนายน 2550 เวลา:4:00:19 น.  

 
ค่ำคืนก็เดินทางผ่านไปไม่ไยดี....
เพราะฝนตก น้ำไหลน่ะสิมันก็เลยไปกันหมด....ตื่น...ตื่น...ตื่น....อย่านอนตื่นสาย
อ้อ..ลืมไป คนเพิ่งนอนนี่นา
ลุงบูลย์..ตอนนี้เพิ่งกลางเดือนเอง อย่าเพิ่งจนเลยสมันนี้จะให้ทันสมัยเขาต้องเรียกว่า...พอเพียง
แสดงว่าปลายแปรงอยู่อย่างพอเพียงมาก่อนเขาจะยัดเยียดให้เป็นกันระเบิดระเบ้อตอนนี้สินะ....ดีใจจัง นำสมัยเสียด้วย
ว่าจะทำงานแล้วล่ะ...อดดอดเข้ามาหาลุงบูลย์ไม่ได้ นี่ถ้าหนุ่มกว่านี้นะสงสัยตานุไม่ได้แจ้งเกิดแล้วล่ะ.....
ยังยืนยันค่ะ...ชีวิตไม่มีอะไรมาก รู้ เห็น เป็น ดับกับทุกช่วงขณะจิต...บังเกิดใดๆในจิต...แล้วดับ...
แล้วชีวิตก็จะซำบายดีเด้อ...ซิเว้าแม่นบ่อ
ไปอีสานแล้วล่ะ...เห็นเมื่อวานไปดูดอกบัวฝั่งขะโน้นมา
เมื่อวานก็เลยเปรี้ยวปาก..ทั้งที่เห็นดอกบัวน่ะ ตาตัวเองเห็นเป็นจานส้มตำได้ไงไม่รู้...เลยออกไปแสวงหาปูปลาร้า กะข้าวเหนียวจนแสบพุงตื่นแต่เช้าในวันนี้...
ไปแล้วค่ะ...มาอีกแล้ว


โดย: ปลายแปรง IP: 203.113.17.148 วันที่: 20 มิถุนายน 2550 เวลา:7:01:21 น.  

 
กลอนบทนี้เขียนขึ้นเพื่อส่งต่วยตูนโดยเฉพาะ เขียนไว้นานจนจำไม่ได้แล้วว่าเมื่ใด หนังสือก็หาไม่เจอ วิธีการเก็บรักษาข้อมูลของลุงมันแย่


โดย: ลุงบูลย์ IP: 125.27.234.231 วันที่: 20 มิถุนายน 2550 เวลา:7:31:31 น.  

 
ไม่ทราบเกิดอะไรขึ้น ผมไปเข้าเวบคุณนกแสงตะวันไม่ได้

อยากขอเพลงลูกทุ่งบ้างครับ เช่น ต่าย อรไท ฝน ธนศิริสุนทร ศิริพร อำไพพงษ์ ก็อด จักรพรรณ ไมค์ ภิรมย์พร หรืออะไรพวกนี้


โดย: lungboon (pantamuang ) วันที่: 20 มิถุนายน 2550 เวลา:7:40:01 น.  

 
สวัสดีตอนเช้าครับพี่บูลย์


เฮ้อคนจนเดือนละสี่หมื่นห้า น่าจะจนเสียให้เข็ด

แต่คนจนในความหมายของผมก็คือ พวก "รวยไม่รู้จักพอ" นั่นแหละครับ

เพราะถมเท่าไรก็ไม่เต็ม

อย่างนี้เขาไม่เรียกว่าจนหรอกครับ
เพราะยังม่จ่ายค่าโน่นค่านี่

ค่าผ้าป่า ค่างานศพ ฯลฯ

อย่างนี้ไม่เรียกว่าจนแน่นอน


โดย: พ่อพเยีย วันที่: 20 มิถุนายน 2550 เวลา:8:41:57 น.  

 
บุญ กุศล จาก บุญกิริยา ด้วยการปฏิบัติ บูชา ซิคะ

งดงามด้วยการให้ ...ด้วยใจ
ไม่ เสียตัง



โดย: ประกายดาว วันที่: 20 มิถุนายน 2550 เวลา:9:18:20 น.  

 
ตั้งใจว่าจะโพสต์กลอนวันละสำนวน เพราะเขียนไว้มาก แต่เมื่อพ่อพะเยียและคุณประกายดาว มาร่วมวิพากษ์ ผมก็จะโพสต์ "คนรวย" ให้อ่านอีกสำนวนครับ

ความจนที่ผมพูดถึงก็คือจนแบบไม่รู้จักพ่อนั่นแหละพ่อของน้องพะเยียครับ

ลุงบูลย์ เมื่อก่อน งด. สามหมื่น จนเหมือนกัน แต่ตอนนี้งด.บน.แค่หมื่นห้า กลับรวยมาก ๆ เลย เลยทำให้มีเวลามานั่งเขียนกลอน โดยไม่ต้องไปห่วงว่า มื้อนี้จะมีอะไรกิน...


โดย: lungboon IP: 125.27.232.106 วันที่: 20 มิถุนายน 2550 เวลา:11:49:47 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

pantamuang
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [?]




ไม่อยู่อย่างอยาก แต่ยังอยากจะอยู่
อยู่อย่างไม่ลำบาก เวลาที่เหลือน้อยรีบสอยรีบคว้า
ก่อนจะหมดเวลาให้สอย

ดวงดาวบนฟ้าก็สอยได้ ถ้ารู้จักต่อด้ามฝันให้ยาวพอ

ฝันถึงไหนก็ได้ มีสิทธิ์ฝัน แต่จะเป็นจริงหรือไม่ช่างฝัน
เพราะสิ่งที่ฝันคือนวนิยาย..

ชีวิตก็คือนวนิยายเรื่องหนึ่ง ที่เราเป็นผู้เขียนและกำกับ.

เริ่ม 9 กันยายน 2550

Friends' blogs
[Add pantamuang's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.